Με ένα εκτενές ρεπορτάζ, το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο, ότι ο Κινέζος πρόεδρος παρενέβη στην πολύχρονη αντιπαράθεση, προσφέροντάς βοήθεια στην Ελλάδα να ανακτήσει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα από την Βρετανία
Εκτενές ρεπορτάζ για τη δήλωση υποστήριξης του Κινέζου Πρόεδρου, Σι Τζινπίνγκ, στις ελληνικές προσπάθειες για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνααπό το βρετανικό μουσείο, φιλοξενεί στην ιστοσελίδα του το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN. «Ο Κινέζος Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ παρενέβη στην πολύχρονη αντιπαράθεση, προσφέροντάς βοήθεια στην Ελλάδα να ανακτήσει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα από την Βρετανία», αναφέρει το ρεπορτάζ του CNN, σημειώνοντας πως οι δηλώσεις του Κινέζου Προέδρου έγιναν την Τρίτη, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο μουσείο της Ακρόπολης, όπου συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο.
«Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, γνωστά και ως "Ελγίνεια", είναι Γλυπτά που κάποτε κοσμούσαν τον αρχαίο Ναό του Παρθενώνα. Αφαιρέθηκαν πριν από, περισσότερα από 200 χρόνια, από τον Λόρδο Έλγιν, πρέσβη της Βρετανίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και σήμερα φιλοξενούνται στο Βρετανικό Μουσείο», αναφέρει το ρεπορτάζ του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου, επισημαίνοντας παράλληλα πως για δεκαετίες η Ελλάδα ζητά να τής επιστραφούν, χωρίς όμως να εισακούγεται από την βρετανική πλευρά.
Αφού επισημαίνεται πως ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ζήτησε από τον Κινέζο Πρόεδρο την υποστήριξή του «στην διπλωματική αντιπαράθεση με τη Βρετανία», γίνεται αναφορά στις δηλώσεις, τόσο του κ. Παυλόπουλου όσο και του κ. Σι Τζινπίνγκ. «Η θέση των Μαρμάρων του Παρθενώνα είναι εδώ και όχι στο βρετανικό Μουσείο» του είπε ο κ. Παυλόπουλος, συμπληρώνοντας πως το βρετανικό Μουσείο τα κατέχει παράνομα.
«Συμφωνώ απολύτως μαζί σας» του απάντησε ο κ. Σι Τζινπίνγκ. «Όχι μόνο θα έχετε την υποστήριξή μου, αλλά θα πρέπει να εργαστούμε μαζί σε αυτό» είπε, αναφέροντας πως και η Κίνα προσπαθεί για την επιστροφή δικών της αρχαιολογικών θησαυρών που βρίσκονται σε μουσεία ανά τον κόσμο.
Το ρεπορτάζ του CNN σημειώνει ακόμα, πως παρά τις αντιρρήσεις του βρετανικού Μουσείου να επιστρέψει τα γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα, τον περασμένο Δεκέμβριο επέστρεψε μια συλλογή από χάλκινα αρχαία αντικείμενα στη Νιγηρία, τα οποία είχε αποκτήσει πριν έναν αιώνα (έστω κι αν η επιστροφή ήταν σε προσωρινή βάση, όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ), ενώ τον περασμένο Ιούνιο, εκπρόσωποι του Μουσείου ταξίδεψαν στο Νησί του Πάσχα για να συζητήσουν αίτημα για επιστροφή του διάσημου αγάλματο
Πηγή: Protothema.gr
Τελευταία τροποποίηση στις Πέμπτη, 14 Νοεμβρίου 2019 08:35
Την προσπάθεια να επιστρέψουν στη χώρα μας τα γλυπτά του Παρθενώνα, στηρίζει η τουρκάλα αρχαιολόγος Ζεϊνέπ Μποζμ που είναι η επικεφαλής της υπηρεσίας καταπολέμησης της αρχαιοκαπηλίας, του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας, και έκανε μια σημαντική παρέμβαση πρόσφατα υπέρ της χώρας μας στη Σύνοδο της Unesco.
«Δεν έχει ούτε υπογραφή ούτε και σφραγίδα του Σουλτάνου»
Μιλώντας στον ANT1, επανέλαβε πως τέτοιο φιρμάνι δεν υπάρχει στα αρχεία της Τουρκίαςκαι πως οι Βρετανοί βασίζονται σε ένα έγγραφο με ιταλική μετάφραση που δεν έχει ούτε υπογραφή ούτε και σφραγίδα του Σουλτάνου.
«Δεν υπάρχει φιρμάνι στα αρχεία μας σχετικά με αυτό το θέμα που να δείχνει ότι τα Γλυπτά πωλήθηκαν νόμιμα από τους Οθωμανούς, όπως λέει η Βρετανία.
Το μόνο έγγραφο που συζητείται είναι μια ιταλική μετάφραση. Το περιεχόμενό της, ακόμη κι αν είναι πρωτότυπο, δεν είναι 100% καθαρό όταν το συγκρίνετε με την εργασία που έγινε.
«Δεν υπάρχει φιρμάνι, υπογραφή ή σφραγίδα Σουλτάνου οπουδήποτε σε αυτή την ιταλικήμετάφραση», ανέφερε συγκεκριμένα η Ζεϊνέπ Μποζ.
Ανέλπιστη στήριξη από την Τουρκία στο θέμα των Γλυπτών του Παρθενώνα βρίσκει η Ελλάδα. Κατά την 24η Σύνοδο της Unesco η εκπρόσωπος της Τουρκίας δήλωσε πως η γειτονική μας χώρα δεν έχει υπόψη της το «φιρμάνι» τουΈλγιν, δηλαδή το έγγραφο - που υποστηρίζει η Βρετανία -ότι της παρείχε η Οθωμανική Αυτοκρατορία για να αφαιρέσει τα γλυπτά.
«Δεν έχουμε υπόψη μας κανένα έγγραφο»
Ειδικότερα, μιλώντας στη σύνοδο της Unesco για την Επιστροφή των Πολιτιστικών Αγαθών στις χώρες προέλευσης η προϊσταμένη του τμήματος Καταπολέμησης της Λαθρεμπορίας του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας, Ζεϊνέπ Μποζ είπε για τα Γλυπτά του Παρθενώνα:
«Θέλουμε ολόψυχα να ευχαριστήσουμε την ελληνική αντιπροσωπεία για την προβολή των επιχειρημάτων τους με πραγματικά και συγκεκριμένα στοιχεία, όπως στην υπόθεση των Γλυπτών για περισσότερα από 40 χρόνια τώρα. Και ως επικεφαλής της μονάδας καταπολέμησηςτης παράνομης διακίνησης πολιτιστικής κληρονομιάς στην Τουρκία δεν έχουμε υπόψη μας κανένα έγγραφο που να νομιμοποιεί αυτή την αγορά που έγινε από το αποικιοκρατικό Ηνωμένο Βασίλειο εκείνη την εποχή».
«Επομένως δεν νομίζω ότι υπάρχει χώρος για να συζητήσουμε τη νομιμότητά της ακόμη και σύμφωνα με τη νομοθεσία της εποχής και ανυπομονώ ολόψυχα να γιορτάσουμε την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, καθώς πιστεύουμε ότι σηματοδοτεί την αλλαγή συμπεριφοράς προς την προστασία της πολιτιστικής ιδιοκτησίας και αποτελεί το ισχυρότερο μήνυμα που δίνεται παγκοσμίως. Γι’αυτό μείνετε δυνατοί», κατέληξε.
Σημειώνεται ότι η δήλωση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς προέρχεται από τη χώρα διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι Αρχές της οποίας βάσει του βρετανικού αφηγήματος παραχώρησαν στον λόρδο Έλγιν το φιρμάνι που τους έδινε δικαίωμα να αφαιρέσουν τα Γλυπτά, που έκτοτε είναι ένα από τα επιχειρήματα του Βρετανικού Μουσείου στις συζητήσεις για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Aποκτήθηκαν νόμιμα και δεν έχουμε καμία πρόθεση να αλλάξουμε το νόμο σε σχέση με αυτά τα ζητήματα, τόνισε η Λούσι Φρέιζερ
Η υπουργός Πολιτισμού της Βρετανίας δήλωσε ότι η Ελλάδα θα πρέπει πρώτα να «αναγνωρίσει» ότι τα «Ελγίνεια Μάρμαρα», όπως αποκάλεσε τα Γλυπτά του Παρθενώνα, ανήκουν στο Ηνωμένο Βασίλειο και μετά αυτά να δανειστούν στη χώρα μας.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την Independent, η Λούσι Φρέιζερ απαντώντας σε ερώτηση της Επιτροπής Πολιτισμού, Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και Αθλητισμού σήμερα δήλωσε: «Η άποψή μου είναι ότι υπάρχουν μόνο ορισμένες περιστάσεις στις οποίες μπορείτε να μεταφέρετε αντικείμενα» και συνέχισε λέγοντας: «Οι διαχειριστές του Βρετανικού Μουσείου είναι υπεύθυνοι για τα αντικείμενα, αποκτήθηκαν νόμιμα και δεν έχουμε καμία πρόθεση να αλλάξουμε το νόμο σε σχέση με αυτά τα ζητήματα».
Όταν ρωτήθηκε αν θα υποστήριζε τον δανεισμό των Γλυπτών, είπε: «Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό η ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει ότι τα αντικείμενα αυτά ανήκουν και έχουν αποκτηθεί νόμιμα. Αντικείμενα δανείζονται κατά καιρούς, αλλά αυτό είναι θεμελιώδες ότι αναγνωρίζεται η ιδιοκτησία μας».
Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας ΜπόριςΤζόνσον εξήγησε τους λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι τα Γλυπτά του Παρθενώνα πρέπει να παραμείνουν στο Βρετανικό Μουσείο.
Ο Μπόρις Τζόνσον βρέθηκε σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Πολιτικής του Πανεπιστημίου Georgetown στην Ουάσιγκτον με τίτλο «Ο Παγκόσμιος Αγώνας για τη Δημοκρατία με τον ΜπόριςΤζονσον» και το θέμα των Γλυπτών του Παρθενώνα έθεσε ο Έλληνας μεταπτυχιακός φοιτητής, Θανάσης Μπασιάκος (γιος του εκλιπόντος βουλευτή και υπουργού της ΝΔ, Βαγγέλη Μπασιάκου) με τον Μπόρις Τζόνσον να λέει ότι «η κύρια ανησυχία μου είναι το επιχείρημα των αρνητικών επιπτώσεων μετά από μία τέτοια κίνηση».
Όπως ανάφερε ο ίδιος, αν δοθούν πίσω τα Μάρμαρα στην Ελλάδα θα οδηγήσει σε απογύμνωση του ΒρετανικούΜουσείου από θησαυρούς δεκάδων χωρών.
Σπίτι στην Ελλάδα θέλει ο Μπόρις Τζόνσον
Ο Μπόρις Τζόνσον αφού εξέφρασε την επιθυμία του να αποκτήσει ένα σπίτι στην Ελλάδα, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι όταν έρχεται φιλοξενείται και απήγγειλε Ιλιάδα είπε ότι η επιστροφή των Γλυπτών είναι ένα «εξαιρετικά δύσκολο ζήτημα» που θα πρέπει να το προσεγγίσουμε σφαιρικά διότι δεν θα πρέπει να απογυμνωθούν τα μητροπολιτικά μουσεία της Ευρώπης και των ΗΠΑ, όπως είναι το Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου ή το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης που δέχονται καθημερινά χιλιάδες επισκέπτες και έχουν την ευκαιρία να θαυμάζουν τους θησαυρούς της αρχαιότητας.
Όπως είπε χαρακτηριστικά «αν αρχίσουν να απογυμνώνονται συστηματικά από τους θησαυρούς που έχουν πάρει από άλλες χώρες, επιστρέφοντάς τους τότε θα καταστρέφονταν μεγάλα πολιτιστικά ιδρύματα που γρήγορα και φθηνά μπορούν να διδάξουν τους νέους για τους πολιτισμούς της αρχαιότητας».
Τον Μάρτιο του 2023 κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Κινέζου προέδρου στη Μόσχα, ο Βλαντίμιρ Πούτινείπε στο Σι Τζινπίνγκ, ότι η Ρωσία«θα πολεμάει για (τουλάχιστον) πέντε χρόνια» στην Ουκρανία, γράφει το ιαπωνικό δίκτυο Nikkei επικαλούμενο δικέςτουπηγές.
Αυταπάτη του Πούτιν;
Με τις δηλώσεις του αυτές, σύμφωνα με τις πηγές του ιαπωνικού δικτύου, ο Πούτιν προσπάθησε να διαβεβαιώσει την Κίνα ότι ο παρατεταμένος πόλεμος είναι επωφελής για την Ρωσία και σε τελική ανάλυση η Μόσχα θα βγει από αυτόν νικήτρια. Παράλληλα η επισήμανση αυτή, όπως εκτιμούν οι πηγές του Nikkei, ήταν μια προειδοποίηση προς τον Σι να μην αλλάξει την φιλορωσική του στάση.
Ωστόσο, η ηγεσία της Κίνας, εκτιμά το δίκτυο Nikkei, είναι αμφίβολο αν θεωρεί αξιόπιστη την δήλωση του Πούτιν για την πρόθεση του να συνεχίσει τον πόλεμο για πέντε χρόνια.
Με γνώμονα τις δηλώσεις αυτές, το Nikkei καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «δεν πρέπει να λαμβάνονται τοις μετρητοίς» και τα μηνύματα που στέλνει ο Πούτιν μέσω των διπλωματικών καναλιών ότι είναι έτοιμος για συνομιλίες για κατάπαυση του πυρός.
Στις 23 Δεκεμβρίου η εφημερίδα The New York Times επικαλούμενη δύο πρώην υψηλόβαθμους Ρώσους αξιωματούχους έγραψε ότι ο Πούτιν άρχισε από τον Σεπτέμβριο του 2023 να στέλνει μέσω διπλωματικών καναλιών μηνύματα ότι είναι έτοιμος να αρχίσει συνομιλίες για κατάπαυση του πυρός με την Ουκρανία και να παγώσει την σύγκρουση στην τωρινή γραμμή του μετώπου, υπό τον όρο ότι η Ρωσία θα διατηρήσει τα εδάφη που έχει καταλάβει.
Κατά την άποψη των πηγών του Nikkei, ενδέχεται ο Πούτιν να θέλει απλώς να δημιουργήσει την αυταπάτη ότι οδεύει προς την κατάπαυση του πυρός ή ακόμη και προς την ειρήνη ενόψει των επικείμενων προεδρικών εκλογών που θα πραγματοποιηθούν τον Μάρτιο στην Ρωσία, θεωρώντας ότι μια τέτοια ατμόσφαιρα θα τον ευνοήσει στις επικείμενες εκλογές.
Πηγή: Ethnos.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΠΕ-ΕΡΑ/ ALEXEI NIKOLSKY/ SPUTNIK/ KREMLIN POOL
Έχουν περάσει πάνω από 200 χρόνια από τότε που ο Σκωτσέζος πρεσβευτής στις Βρυξέλλες και το 1795 στο Βερολίνο, Thomas Bruce Elgin - γνωστός στη χώρα μας ως Λόρδος Έλγιν ή Ελγίνος- έκλεψε τα Γλυπτά του Παρθενώνα και άλλα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα από την Ελλάδα. Από τότε η «πληγή» του πολιτισμού μας ακόμη είναι ανοικτή και αιμορραγεί, μιας και τα μάρμαρα δεν έχουν ακόμη επιστραφεί στον πατρογονικό τους τόπο.
Οι προσπάθειες της Ελλάδας για την επιστροφή αρχαιοτήτων του Παρθενώνα που αποσπάστηκαν από τον Έλγιν άρχισαν από το 1836. Από το 1983, με πρωτοβουλία της τότε Υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη, η Ελλάδα καταβάλλει νέες προσπάθειες να φέρει τα γλυπτά πίσω στην Αθήνα. Η αναγκαιότητα της επιστροφής τους στην Ελλάδα επιβεβαιώνεται και από την επίσημη θέση της εκπροσώπου της UNESCO, με βάση την αρχή της διατήρησης της ακεραιότητας των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομίας.
Τι είδους προσωπικότητα όμως ήταν τελικά ο διαβόητος Λόρδος Έλγιν; Πώς μπόρεσε να κλέψει συνολικά 253 αρχαιότητες από τον ελληνικό χώρο; Η αφήγηση της κλοπής πλέον έχει, εκτός από ιστορικό ενδιαφέρον, κοινωνικοπολιτική και τελικά ανθρωπολογική σημασία.
Ποιος ήταν ο Λόρδος Έλγιν;
Ο έβδομος κόμης του Έλγιν και ενδέκατος κόμης του Κινκάρντιν, ήταν Βρετανός διπλωμάτης και λάτρης των κλασικών ελληνικών χρόνων. Γεννήθηκε το 1766 και ήταν τρίτος γιος του Τσαρλς Μπρους, πέμπτου κόμη του Έλγιν. Σε ηλικία πέντε ετών, το 1771, διαδέχτηκε στον τίτλο τον αδελφό του Γουίλιαμ Ρόμπερτ, έκτο κόμη. Το 1785 κατατάχθηκε στον Στρατό κι έγινε υποστράτηγος του Βρετανικού Στρατού το 1790. Κάπου εκεί άρχισε τη διπλωματική του σταδιοδρομία.
Το 1799, λόγω της εκστρατείας των Γάλλων στην Αίγυπτο, του ανατέθηκε ο ρόλος του έκτακτου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη, με διαταγές να ασχοληθεί αποκλειστικά με τα τότε πολιτικά ζητήματα. Ατυχώς όμως, όπως έδειξε η ιστορία τελικά, το μόνο πράγμα με το οποίο ασχολήθηκε αποκλειστικά, ήταν η κλοπή των Γλυπτών του Παρθενώνακαι άλλων αρχαιοτήτων από την Ελλάδα.
Οι συνεργάτες του Λόρδου Έλγιν
Προς το τέλος του 1799 ή κατά προσέγγιση μετά από ένα χρόνο, ο Έλγιν «φύτεψε» στην Αθήνα τον γραμματέα της Βρετανικής πρεσβείας W. R. Hamilton (1777-1859) μαζί με μερικούς εικαστικούς από την Ιταλία, τον ζωγράφο Λουζιέρι, τους αρχιτέκτονες Ιτάρ και Βαλέστρα και τον γλύπτη Ιβάνοβιτς ανάμεσα τους, προκειμένου να καταγράψουν τα μνημεία της τότε νεογέννητης περιφέρειας της Αττικής, ιδίως γύρω από την περιοχή της σημερινής Ακρόπολης, την εκπόνηση τοπογραφικών σχεδίων και τη λήψη εκμαγείων, για να γίνει δυνατή η επιλογή και τελικά η κλοπή τους, εφόσον θα έπαιρναν σχετική άδεια από τους Τούρκους.
Ιστορικά γεγονότα γύρω από την εποχή της κλοπής των Γλυπτών
Ο παντοδύναμος Βρετανικός στόλος που νίκησε στο Αμπουκίρ της Αιγύπτου υπό τον Νέλσον επί του γαλλικού στόλου, υπό τον Μπριές το 1801, έδωσε στον Έλγιν τη δυνατότητα να αποσπάσει εντολή του καϊμακάμη, δηλαδή του ανώτερου διοικητικού υπαλλήλου της οθωμανικής αυτοκρατορίας, Σεγούτ Αβδουλάχ, το οποίο φιρμάνι του επέτρεπε την αφαίρεση λίθων ενεπίγραφων και πολλών γλυπτών από την Ακρόπολη. Η κλοπή λοιπόν όχι μόνο ήταν προμελετημένη αλλά και «ευλογημένη» από την τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία δεν είχε καμία όρεξη να ασχοληθεί με τον πολιτισμό της Ελλάδα και τις πολύτιμες αρχαιότητες. Έτσι ο Έλγιν μπορούσε πια να δρα ανενόχλητος και…νόμιμος.
Γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα της Οθωμανικής εντολής έχει αναζωπυρωθεί μέσα στα χρόνια μία ολόκληρη θρησκεία από γνώμες. Φυσικά ο μοναδικός άνθρωπος εκείνο τον καιρό που θα μπορούσε να δώσει ένα τέτοιο σημαντικό φιρμάνι ήταν ο ίδιος ο Σουλτάνος, κάτι το οποίο δεν έγινε ποτέ επίσημα.
Τέτοια εντολή όμως, απ’ ότι δείχνουν τα ιστορικά δεδομένα, δεν δόθηκε ποτέ από τον σουλτάνο στον Λόρδο Έλγιν. Ακόμα και το φιρμάνι του καϊμακάμη, ο οποίος είχε κοντινές φιλίες με τον Έλγιν και ήταν σε θέση να εκπροσωπήσει εκείνη την εποχή τον Σουλτάνο στην Κωνσταντινούπολη, τελικά δεν έδινε στον Έλγιν κανένα δικαίωμα να αφαιρέσει τα πολύτιμα γλυπτά από την Ακρόπολη.
Αυτό το διαβόητο και τελικά ψεύτικο δικαίωμα ή φιρμάνι (το οποίο μάλιστα δεν βρέθηκε ποτέ σε κανένα επίσημο αρχείο!) προέτρεπε τις τουρκικές αρχές στην Αθήνα να αφήσουν ανενόχλητα τους ανθρώπους του Έλγιν, να διενεργήσουν ανασκαφές στην γύρω περιοχή του Παρθενώνα, όπου ίσως βρισκόταν θαμμένο κάποιο ανάγλυφο ή επιγραφή.
Η εγκληματική ζωή του Έλγιν που, εκτός από «μακροχέρης», ήταν και κακοπληρωτής, μιας και χρωστούσε στο βρετανικό δημόσιο 18.000 λίρες – ποσό γιγαντιαίο για την εποχή. Όλα αυτά μας οδηγούν αναπόφευκτα στο συμπέρασμα ότι ο αδίστακτος αρχαιοκάπηλος δεν είχε κανένα σουλτανικό φιρμάνι και μάλλον πως όλα τα είχε, είτε πλαστογραφήσει ή απλά εφεύρει από το μυαλό του. Μην αφήνουμε όμως απέξω και την απαράδεκτη στάση όλων των προεστών της Αθήνας οι οποίοι άφησαν εν γνώση τους να συμβεί η κλοπή, μπροστά στα ίδια τους τα μάτια.
Οι προεστοί της Αθήνας πήραν κάποιο σημαντικό «δώρο» από τον Λόρδο Έλγιν για να «κοιτάνε αλλού» κατά τη διάρκεια της αφαίρεσης των αριστουργημάτων από την Ακρόπολη από το «συνεργείο» του Έλγιν. Η ιστορία μιλάει και λέει πάντα την αλήθεια τελικά. Μπορεί ο Έλγιν να ήταν ένας αδίστακτος απατεώνας, κι εμείς όμως σαν κράτος και σαν πολίτες δεν κάναμε ποτέ τίποτα για να το εμποδίσουμε εκείνη την εποχή.
Με ποια μέθοδο αφαιρέθηκαν τα Γλυπτά του Παρθενώνα και οι άλλες αρχαιότητες
Ο μεθοδικός τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι του Έλγιν αφαίρεσαν τις αρχαιότητες γύρω από την Ακρόπολη έχει μείνει στην ιστορία σαν μία από τις πρώτες επιτυχημένες μαζικές «αρπαγές» πολύτιμων αντικειμένων, όχι από μουσείο, αλλά από μία ολόκληρη χώρα.
Ένας από τους Ιταλούς εικαστικούς και ειδικούς τέχνης, ο Giovanni Battista Lusieri (1755-1821), τοποθετήθηκε στην Ακρόπολη ως ο κύριος αντιπρόσωπος του Έλγιν και ξεκίνησε τη συστηματική διαλογή γλυπτών και αρχιτεκτονικών μελών γύρω από τον Παρθενώνα. Η κλοπή τους γινόταν εκείνη την εποχή με τον πλέον λιγότερο δαπανηρό τρόπο, όπως είπε ο Λουζιέρι, σημειώθηκαν καταστροφές πάνω στα γλυπτά, όπως τραγικά λάθος πριονισμοί, άκυροι τεμαχισμοί και κατά την απόσπασή τους, προκλήθηκαν σοβαρές ζημιές ή και διατάραξη της στατικής ισορροπίας των κτιρίων στα οποία βρίσκονταν. Όλα αυτά καθιστούν τους κλέφτες του Έλγιν, όχι μόνο ξεδιάντροπους αλλά και επικίνδυνους για την πολιτιστική κληρονομιά παγκοσμίως.
Ο Λουζιέρι «πήρε την δουλειά» από τον Έλγιν για να καταγράψει ζωγραφικά τα μνημεία και τα τοπία της Ελλάδας, κανείς όμως δεν σκέφτηκε πως θα ήταν το δεξί του χέρι στις απαλλοτριώσεις των γλυπτών. Ο μισθός του ήταν 200 λίρες τον χρόνο. Λέγεται ότι ήταν αυτός τελικά που μπήκε στο μυαλό του Έλγιν και τον έπεισε να αποσπάσουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα και των άλλων μνημείων, με το άθλιο επιχείρημα ότι κινδύνευαν από τους Οθωμανούς, που κι εκείνοι με τη σειρά τους τα αφαιρούσαν και τα πουλούσαν στους ξένους.
Ποιος είναι ο αναλυτικός αριθμός των αρχαιοτήτων που κλάπηκαν
Τα κλεμμένα μάρμαρα αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 1/2 από ό,τι απομένει από τον γλυπτό διάκοσμο του Παρθενώνα που διασώθηκε: 75 μέτρα από τα αρχικά 160 μέτρα, 15 από τις 92 μετόπες, 17 τμηματικές μορφές από τα αετώματα, όπως επίσης και άλλα τμήματα της αρχιτεκτονικής. Τα αποκτήματα του Έλγιν περιλαμβάνουν ακόμη αντικείμενα από άλλα κτήρια της Αθηναϊκής Ακρόπολης: το Ερέχθειο, που μεταβλήθηκε σε ερείπιο κατά τον ελληνικό αγώνα της Ανεξαρτησίας (1821-33), τα Προπύλαια και τον Ναό της Αθηνάς Νίκης. Ο λόρδος Έλγιν πήρε περίπου τα μισά από τα γλυπτά του Παρθενώνα και από τα υπόλοιπα δημιουργήθηκαν εκμαγεία σε γύψο. Έκτοτε τα Μάρμαρα αναφέρονται συχνά ως Ελγίνεια.
Η χρονιά την οποία και ξεκίνησε επισήμως η κλοπή ήταν το 1801, μία περίοδος όπου το Ελληνικό Κράτος ήταν ακόμη ανύπαρκτο. Σύμφωνα με βάσιμες ιστορικές πηγές, συνολικά ο Έλγιν έκλεψε: 253 γλυπτά έργα και αρχιτεκτονικά μέλη, διάφορα αγγεία, ηλιακά ρολόγια και πολλά άλλα. Από τον Παρθενώνα αφαιρέθηκαν 96 ακέραια ή ακρωτηριασμένα γλυπτά και ειδικότερα: Από το νότιο διάζωμα 15 ακέραια και 4 σπασμένα, από το ανατολικό διάζωμα 11 αγάλματα και τμήματά τους, από το δυτικό αέτωμα περισσότερα από 8, από τη βόρεια ζωφόρο 21 ακέραιες πλάκες κι ένα τμήμα πλάκας, από τη νότια ζωφόρο 30 ακέραιες πλάκες και 11 θραύσματα, από τη δυτική ζωφόρο 2 πλάκες και από την ανατολική ζωφόρο 4 πλάκες. Η κλοπή ήταν τεράστια και γράφεται στην ιστορία ως μία από τις μεγαλύτερες μαζικές κλοπές αρχαιοτήτων που έχουν γίνει παγκοσμίως.
Περαιτέρω από τον ναό της Απτέρου Νίκης κλάπηκαν 4 τεμάχια, 18 από το Ερέχθειο, μία Καρυάτιδα κι ένα γωνιακό ιωνικό κιονόκρανο της ανατολικής κιονοστοιχίας είναι τα σημαντικότερα από αυτά, 4 από το θέατρο του Διονύσου, μεταξύ των οποίων κι ένας κίονας από το χορηγικό μνημείο του Θρασύλλου. Πολλά από αυτά, ήταν πρωτότυπα γλυπτά του Φειδία, του Αγοράκριτου και του Αλκαμένη. Αντικείμενα ανυπολόγιστης αξίας και πολιτιστικής κληρονομιάς, τα οποία κλάπηκαν από τον Λόρδο Έλγιν.
Σημαντικότερα απ' όλα είναι βέβαια τα γλυπτά της γέννησης της Αθηνάς από το ανατολικό αέτωμα, η μετόπη της διαμάχης της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα και η ζωφόρος με την πομπή των Παναθηναίων.
Πώς μεταφέρονταν στην Αγγλία εκείνη την δύσκολη εποχή;
Όλα τα γλυπτά και τα αντικείμενα που κλάπηκαν από τον Έλγιν, στοιβάζονταν σε ξύλινα κουτιά και μεταφέρονταν με πλοία στη Μ. Βρετανία. Οι ξεδιάντροπες κλοπές, ξεκίνησαν, όπως αναφέραμε πιο πάνω, το 1801 και ολοκληρώθηκαν το 1810, εννέα ολόκληρα χρόνια διήρκησε η «μεγαλειώδης» κλοπή.
Πως γλίτωσαν οι Λέοντες των Μυκηνών
Ο Λόρδος Έλγιν δεν άφησε ήσυχες ούτε και τις Μυκήνες, στέλνοντας εκεί τον ιερέα δρ. Χαντ, σκοπεύοντας να κλέψει και τους Λέοντες της Πύλης, ωστόσο αυτό κρίθηκε ακατόρθωτο, λόγω του βάρους των Λεόντων. Κι αυτό ήταν ένα παιχνίδι της τύχης που τελικά λειτούργησε υπέρ του Ελληνικού λαού και της κληρονομιάς του. Τώρα θα «κλαίγαμε» και τους Λέοντες των Μυκηνών αν δεν ήταν τόσο μεγάλοι.
Τα αρχικά 12 γιγαντιαία κιβώτια με τις αρχαιότητες, φορτώθηκαν το 1802 στο ιδιόκτητο ιστιοφόρο «Μέντωρ», του Έλγιν. Ωστόσο, το πλοίο βούλιαξε στον Αβλέμονα των Κυθήρων. Άλλο ένα έγκλημα απροσεξίας των κλεφτών. Το 1803, ο ίδιος ο Έλγιν, επιστρέφοντας στην Αγγλία, φόρτωσε 44 κιβώτια στο βρετανικό πολεμικό πλοίο «Diana». Άλλα κιβώτια, μεταφέρθηκαν σε πλοία της Ραγούζας (Ντουμπρόβνικ) και στα πολεμικά «Medusa» και «Hydra».
Ο θάνατός του Λόρδου Έλγιν και η κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, σταμάτησαν κάθε παρόμοια ενέργεια. Η ζημιά όμως είχε ήδη γίνει, σε βάρος πάντα της παγκόσμιας κληρονομιάς.
Οι πρώτες αντιδράσεις ήρθαν…από τους Γάλλους!
Η πρώτη σημαντική αντίδραση, πρέπει να πούμε εδώ, δεν ήταν από τους Έλληνες διανοούμενους και προεστούς της εποχής. Ο πρώτος που αντέδρασε στις αδιάντροπες κλοπές και τις λεηλασίες του Έλγιν και των συνεργατών του, ήταν ένας Γάλλος πρόξενος στην Αθήνα με το όνομα Φοβέλ, ο οποίος το 1807 παρεμπόδισε μερικώς την αφαίρεση αρχαιοτήτων από την Ακρόπολη. Όπως όμως καταλαβαίνουμε όλοι τα κίνητρά του δεν ήταν ανιδιοτελή, καθαρά από αγάπη για το δίκαιο και τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά είχαν να κάνουν με τον αυξανόμενο αγγλογαλλικό ανταγωνισμό της εποχής.
Τα κλοπιμαία από τη χώρα μας, έφτασαν τελικά στο Λονδίνο και αποθηκεύτηκαν αρχικά σε υπόστεγο της κατοικίας του Έλγιν και αργότερα στην καρβουναποθήκη του δούκα του Ντεβονσάιρ. Πράγμα αδιανόητο και καταστροφικό για τα αντικείμενα. Κατά τη διάρκεια της αποθήκευσής τους, υπέστησαν σημαντικές ζημιές από την υγρασία και την ταλαιπωρία μιας και το μέρος ήταν όπως όλοι καταλαβαίνουμε εντελώς ακατάλληλο για την ευθραυστότητα τους.
Ο Έλγιν, έστειλε ευθαρσώς και χωρίς καμία τύψη μηνύματα προς τη βρετανική κυβέρνησηγια να αγοράσει τα αρχαία για την προσωπική του συλλογή. Κατά τη διάρκεια της σχετικής συνεδρίασης του Βρετανικού κοινοβουλίου ακούστηκαν γνώμες σκεπτικισμού, ακόμα και απόρριψης της πρότασης του Έλγιν. Από τότε μάλιστα ξεκίνησαν οι πρώτες αντιδράσεις για την επιστροφή τους στην Ελλάδα. Τελικά, αποφασίστηκε τα Μάρμαρα ν' αγοραστούν από το βρετανικό Δημόσιο για 35.000 στερλίνες. Επειδή όμως ο Έλγιν, χρωστούσε στο κράτος 18.000 στερλίνες, του δόθηκαν μόνο 17.000 στερλίνες. Η ιστορία και πάλι αναδεικνύει την τραγικότητα και την ειρωνεία των απατεώνων.
Οι Βρετανικές απόψεις για τις κλοπές
Το 1890, ο Βρετανός διανοούμενος, Φ. Χάρισον, έγραψε στο περιοδικό «19ος Αιώνας» το πρώτο διαβόητο κείμενο για τα Ελγίνεια Μάρμαρα και την επιστροφή τους. Ο διευθυντής του περιοδικού Τζ. Νόουλερ, του απάντησε με το άρθρο «Ο Αστεϊσμός περί των Ελγινείων Μαρμάρων», στο οποίο, γράφει, περίπου ότι ο Χάρισον αστειεύεται όταν προβάλλει το συγκεκριμένο αίτημα. Στον Νόουλερ, απάντησε σκληρά, ο ίδιος ο Κ. Καβάφης, με άρθρο του στο περιοδικό της Αλεξάνδρειας «Rivista Quindicinale».
Τον Γενάρη του 1941, έγινε πρόταση στη Βουλή των Κοινοτήτων για την επιστροφή των Μαρμάρων μετά τη λήξη του πολέμου και μέσα στα πλαίσια της κοινής πολεμικής προσπάθειας Ελλάδας και Βρετανίας εκείνη την εποχή, ωστόσο η κυβερνητική απάντηση ήταν αποθαρρυντική για άλλη μία φορά όπως θα φαινόταν στο μέλλον.
Έχουν περάσει πάνω από 200 χρόνια από τότε που ο Σκωτσέζος πρεσβευτής στις Βρυξέλλες και το 1795 στο Βερολίνο, Thomas Bruce Elgin - γνωστός στη χώρα μας ως Λόρδος Έλγιν ή Ελγίνος- έκλεψε τα Γλυπτά του Παρθενώνα και άλλα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα από την Ελλάδα. Από τότε η «πληγή» του πολιτισμού μας ακόμη είναι ανοικτή και αιμορραγεί, μιας και τα μάρμαρα δεν έχουν ακόμη επιστραφεί στον πατρογονικό τους τόπο.
Οι προσπάθειες της Ελλάδας για την επιστροφή αρχαιοτήτων του Παρθενώνα που αποσπάστηκαν από τον Έλγιν άρχισαν από το 1836. Από το 1983, με πρωτοβουλία της τότε Υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη, η Ελλάδα καταβάλλει νέες προσπάθειες να φέρει τα γλυπτά πίσω στην Αθήνα. Η αναγκαιότητα της επιστροφής τους στην Ελλάδα επιβεβαιώνεται και από την επίσημη θέση της εκπροσώπου της UNESCO, με βάση την αρχή της διατήρησης της ακεραιότητας των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομίας.
Τι είδους προσωπικότητα όμως ήταν τελικά ο διαβόητος Λόρδος Έλγιν; Πώς μπόρεσε να κλέψει συνολικά 253 αρχαιότητες από τον ελληνικό χώρο; Η αφήγηση της κλοπής πλέον έχει, εκτός από ιστορικό ενδιαφέρον, κοινωνικοπολιτική και τελικά ανθρωπολογική σημασία.
Ποιος ήταν ο Λόρδος Έλγιν;
Ο έβδομος κόμης του Έλγιν και ενδέκατος κόμης του Κινκάρντιν, ήταν Βρετανός διπλωμάτης και λάτρης των κλασικών ελληνικών χρόνων. Γεννήθηκε το 1766 και ήταν τρίτος γιος του Τσαρλς Μπρους, πέμπτου κόμη του Έλγιν. Σε ηλικία πέντε ετών, το 1771, διαδέχτηκε στον τίτλο τον αδελφό του Γουίλιαμ Ρόμπερτ, έκτο κόμη. Το 1785 κατατάχθηκε στον Στρατό κι έγινε υποστράτηγος του Βρετανικού Στρατού το 1790. Κάπου εκεί άρχισε τη διπλωματική του σταδιοδρομία.
Το 1799, λόγω της εκστρατείας των Γάλλων στην Αίγυπτο, του ανατέθηκε ο ρόλος του έκτακτου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη, με διαταγές να ασχοληθεί αποκλειστικά με τα τότε πολιτικά ζητήματα. Ατυχώς όμως, όπως έδειξε η ιστορία τελικά, το μόνο πράγμα με το οποίο ασχολήθηκε αποκλειστικά, ήταν η κλοπή των Γλυπτών του Παρθενώνακαι άλλων αρχαιοτήτων από την Ελλάδα.
Οι συνεργάτες του Λόρδου Έλγιν
Προς το τέλος του 1799 ή κατά προσέγγιση μετά από ένα χρόνο, ο Έλγιν «φύτεψε» στην Αθήνα τον γραμματέα της Βρετανικής πρεσβείας W. R. Hamilton (1777-1859) μαζί με μερικούς εικαστικούς από την Ιταλία, τον ζωγράφο Λουζιέρι, τους αρχιτέκτονες Ιτάρ και Βαλέστρα και τον γλύπτη Ιβάνοβιτς ανάμεσα τους, προκειμένου να καταγράψουν τα μνημεία της τότε νεογέννητης περιφέρειας της Αττικής, ιδίως γύρω από την περιοχή της σημερινής Ακρόπολης, την εκπόνηση τοπογραφικών σχεδίων και τη λήψη εκμαγείων, για να γίνει δυνατή η επιλογή και τελικά η κλοπή τους, εφόσον θα έπαιρναν σχετική άδεια από τους Τούρκους.
Ιστορικά γεγονότα γύρω από την εποχή της κλοπής των Γλυπτών
Ο παντοδύναμος Βρετανικός στόλος που νίκησε στο Αμπουκίρ της Αιγύπτου υπό τον Νέλσον επί του γαλλικού στόλου, υπό τον Μπριές το 1801, έδωσε στον Έλγιν τη δυνατότητα να αποσπάσει εντολή του καϊμακάμη, δηλαδή του ανώτερου διοικητικού υπαλλήλου της οθωμανικής αυτοκρατορίας, Σεγούτ Αβδουλάχ, το οποίο φιρμάνι του επέτρεπε την αφαίρεση λίθων ενεπίγραφων και πολλών γλυπτών από την Ακρόπολη. Η κλοπή λοιπόν όχι μόνο ήταν προμελετημένη αλλά και «ευλογημένη» από την τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία δεν είχε καμία όρεξη να ασχοληθεί με τον πολιτισμό της Ελλάδα και τις πολύτιμες αρχαιότητες. Έτσι ο Έλγιν μπορούσε πια να δρα ανενόχλητος και…νόμιμος.
Γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα της Οθωμανικής εντολής έχει αναζωπυρωθεί μέσα στα χρόνια μία ολόκληρη θρησκεία από γνώμες. Φυσικά ο μοναδικός άνθρωπος εκείνο τον καιρό που θα μπορούσε να δώσει ένα τέτοιο σημαντικό φιρμάνι ήταν ο ίδιος ο Σουλτάνος, κάτι το οποίο δεν έγινε ποτέ επίσημα.
Τέτοια εντολή όμως, απ’ ότι δείχνουν τα ιστορικά δεδομένα, δεν δόθηκε ποτέ από τον σουλτάνο στον Λόρδο Έλγιν. Ακόμα και το φιρμάνι του καϊμακάμη, ο οποίος είχε κοντινές φιλίες με τον Έλγιν και ήταν σε θέση να εκπροσωπήσει εκείνη την εποχή τον Σουλτάνο στην Κωνσταντινούπολη, τελικά δεν έδινε στον Έλγιν κανένα δικαίωμα να αφαιρέσει τα πολύτιμα γλυπτά από την Ακρόπολη.
Αυτό το διαβόητο και τελικά ψεύτικο δικαίωμα ή φιρμάνι (το οποίο μάλιστα δεν βρέθηκε ποτέ σε κανένα επίσημο αρχείο!) προέτρεπε τις τουρκικές αρχές στην Αθήνα να αφήσουν ανενόχλητα τους ανθρώπους του Έλγιν, να διενεργήσουν ανασκαφές στην γύρω περιοχή του Παρθενώνα, όπου ίσως βρισκόταν θαμμένο κάποιο ανάγλυφο ή επιγραφή.
Η εγκληματική ζωή του Έλγιν που, εκτός από «μακροχέρης», ήταν και κακοπληρωτής, μιας και χρωστούσε στο βρετανικό δημόσιο 18.000 λίρες – ποσό γιγαντιαίο για την εποχή. Όλα αυτά μας οδηγούν αναπόφευκτα στο συμπέρασμα ότι ο αδίστακτος αρχαιοκάπηλος δεν είχε κανένα σουλτανικό φιρμάνι και μάλλον πως όλα τα είχε, είτε πλαστογραφήσει ή απλά εφεύρει από το μυαλό του. Μην αφήνουμε όμως απέξω και την απαράδεκτη στάση όλων των προεστών της Αθήνας οι οποίοι άφησαν εν γνώση τους να συμβεί η κλοπή, μπροστά στα ίδια τους τα μάτια.
Οι προεστοί της Αθήνας πήραν κάποιο σημαντικό «δώρο» από τον Λόρδο Έλγιν για να «κοιτάνε αλλού» κατά τη διάρκεια της αφαίρεσης των αριστουργημάτων από την Ακρόπολη από το «συνεργείο» του Έλγιν. Η ιστορία μιλάει και λέει πάντα την αλήθεια τελικά. Μπορεί ο Έλγιν να ήταν ένας αδίστακτος απατεώνας, κι εμείς όμως σαν κράτος και σαν πολίτες δεν κάναμε ποτέ τίποτα για να το εμποδίσουμε εκείνη την εποχή.
Με ποια μέθοδο αφαιρέθηκαν τα Γλυπτά του Παρθενώνα και οι άλλες αρχαιότητες
Ο μεθοδικός τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι του Έλγιν αφαίρεσαν τις αρχαιότητες γύρω από την Ακρόπολη έχει μείνει στην ιστορία σαν μία από τις πρώτες επιτυχημένες μαζικές «αρπαγές» πολύτιμων αντικειμένων, όχι από μουσείο, αλλά από μία ολόκληρη χώρα.
Ένας από τους Ιταλούς εικαστικούς και ειδικούς τέχνης, ο Giovanni Battista Lusieri (1755-1821), τοποθετήθηκε στην Ακρόπολη ως ο κύριος αντιπρόσωπος του Έλγιν και ξεκίνησε τη συστηματική διαλογή γλυπτών και αρχιτεκτονικών μελών γύρω από τον Παρθενώνα. Η κλοπή τους γινόταν εκείνη την εποχή με τον πλέον λιγότερο δαπανηρό τρόπο, όπως είπε ο Λουζιέρι, σημειώθηκαν καταστροφές πάνω στα γλυπτά, όπως τραγικά λάθος πριονισμοί, άκυροι τεμαχισμοί και κατά την απόσπασή τους, προκλήθηκαν σοβαρές ζημιές ή και διατάραξη της στατικής ισορροπίας των κτιρίων στα οποία βρίσκονταν. Όλα αυτά καθιστούν τους κλέφτες του Έλγιν, όχι μόνο ξεδιάντροπους αλλά και επικίνδυνους για την πολιτιστική κληρονομιά παγκοσμίως.
Ο Λουζιέρι «πήρε την δουλειά» από τον Έλγιν για να καταγράψει ζωγραφικά τα μνημεία και τα τοπία της Ελλάδας, κανείς όμως δεν σκέφτηκε πως θα ήταν το δεξί του χέρι στις απαλλοτριώσεις των γλυπτών. Ο μισθός του ήταν 200 λίρες τον χρόνο. Λέγεται ότι ήταν αυτός τελικά που μπήκε στο μυαλό του Έλγιν και τον έπεισε να αποσπάσουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα και των άλλων μνημείων, με το άθλιο επιχείρημα ότι κινδύνευαν από τους Οθωμανούς, που κι εκείνοι με τη σειρά τους τα αφαιρούσαν και τα πουλούσαν στους ξένους.
Ποιος είναι ο αναλυτικός αριθμός των αρχαιοτήτων που κλάπηκαν
Τα κλεμμένα μάρμαρα αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 1/2 από ό,τι απομένει από τον γλυπτό διάκοσμο του Παρθενώνα που διασώθηκε: 75 μέτρα από τα αρχικά 160 μέτρα, 15 από τις 92 μετόπες, 17 τμηματικές μορφές από τα αετώματα, όπως επίσης και άλλα τμήματα της αρχιτεκτονικής. Τα αποκτήματα του Έλγιν περιλαμβάνουν ακόμη αντικείμενα από άλλα κτήρια της Αθηναϊκής Ακρόπολης: το Ερέχθειο, που μεταβλήθηκε σε ερείπιο κατά τον ελληνικό αγώνα της Ανεξαρτησίας (1821-33), τα Προπύλαια και τον Ναό της Αθηνάς Νίκης. Ο λόρδος Έλγιν πήρε περίπου τα μισά από τα γλυπτά του Παρθενώνα και από τα υπόλοιπα δημιουργήθηκαν εκμαγεία σε γύψο. Έκτοτε τα Μάρμαρα αναφέρονται συχνά ως Ελγίνεια.
Η χρονιά την οποία και ξεκίνησε επισήμως η κλοπή ήταν το 1801, μία περίοδος όπου το Ελληνικό Κράτος ήταν ακόμη ανύπαρκτο. Σύμφωνα με βάσιμες ιστορικές πηγές, συνολικά ο Έλγιν έκλεψε: 253 γλυπτά έργα και αρχιτεκτονικά μέλη, διάφορα αγγεία, ηλιακά ρολόγια και πολλά άλλα. Από τον Παρθενώνα αφαιρέθηκαν 96 ακέραια ή ακρωτηριασμένα γλυπτά και ειδικότερα: Από το νότιο διάζωμα 15 ακέραια και 4 σπασμένα, από το ανατολικό διάζωμα 11 αγάλματα και τμήματά τους, από το δυτικό αέτωμα περισσότερα από 8, από τη βόρεια ζωφόρο 21 ακέραιες πλάκες κι ένα τμήμα πλάκας, από τη νότια ζωφόρο 30 ακέραιες πλάκες και 11 θραύσματα, από τη δυτική ζωφόρο 2 πλάκες και από την ανατολική ζωφόρο 4 πλάκες. Η κλοπή ήταν τεράστια και γράφεται στην ιστορία ως μία από τις μεγαλύτερες μαζικές κλοπές αρχαιοτήτων που έχουν γίνει παγκοσμίως.
Περαιτέρω από τον ναό της Απτέρου Νίκης κλάπηκαν 4 τεμάχια, 18 από το Ερέχθειο, μία Καρυάτιδα κι ένα γωνιακό ιωνικό κιονόκρανο της ανατολικής κιονοστοιχίας είναι τα σημαντικότερα από αυτά, 4 από το θέατρο του Διονύσου, μεταξύ των οποίων κι ένας κίονας από το χορηγικό μνημείο του Θρασύλλου. Πολλά από αυτά, ήταν πρωτότυπα γλυπτά του Φειδία, του Αγοράκριτου και του Αλκαμένη. Αντικείμενα ανυπολόγιστης αξίας και πολιτιστικής κληρονομιάς, τα οποία κλάπηκαν από τον Λόρδο Έλγιν.
Σημαντικότερα απ' όλα είναι βέβαια τα γλυπτά της γέννησης της Αθηνάς από το ανατολικό αέτωμα, η μετόπη της διαμάχης της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα και η ζωφόρος με την πομπή των Παναθηναίων.
Πώς μεταφέρονταν στην Αγγλία εκείνη την δύσκολη εποχή;
Όλα τα γλυπτά και τα αντικείμενα που κλάπηκαν από τον Έλγιν, στοιβάζονταν σε ξύλινα κουτιά και μεταφέρονταν με πλοία στη Μ. Βρετανία. Οι ξεδιάντροπες κλοπές, ξεκίνησαν, όπως αναφέραμε πιο πάνω, το 1801 και ολοκληρώθηκαν το 1810, εννέα ολόκληρα χρόνια διήρκησε η «μεγαλειώδης» κλοπή.
Πως γλίτωσαν οι Λέοντες των Μυκηνών
Ο Λόρδος Έλγιν δεν άφησε ήσυχες ούτε και τις Μυκήνες, στέλνοντας εκεί τον ιερέα δρ. Χαντ, σκοπεύοντας να κλέψει και τους Λέοντες της Πύλης, ωστόσο αυτό κρίθηκε ακατόρθωτο, λόγω του βάρους των Λεόντων. Κι αυτό ήταν ένα παιχνίδι της τύχης που τελικά λειτούργησε υπέρ του Ελληνικού λαού και της κληρονομιάς του. Τώρα θα «κλαίγαμε» και τους Λέοντες των Μυκηνών αν δεν ήταν τόσο μεγάλοι.
Τα αρχικά 12 γιγαντιαία κιβώτια με τις αρχαιότητες, φορτώθηκαν το 1802 στο ιδιόκτητο ιστιοφόρο «Μέντωρ», του Έλγιν. Ωστόσο, το πλοίο βούλιαξε στον Αβλέμονα των Κυθήρων. Άλλο ένα έγκλημα απροσεξίας των κλεφτών. Το 1803, ο ίδιος ο Έλγιν, επιστρέφοντας στην Αγγλία, φόρτωσε 44 κιβώτια στο βρετανικό πολεμικό πλοίο «Diana». Άλλα κιβώτια, μεταφέρθηκαν σε πλοία της Ραγούζας (Ντουμπρόβνικ) και στα πολεμικά «Medusa» και «Hydra».
Ο θάνατός του Λόρδου Έλγιν και η κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, σταμάτησαν κάθε παρόμοια ενέργεια. Η ζημιά όμως είχε ήδη γίνει, σε βάρος πάντα της παγκόσμιας κληρονομιάς.
Οι πρώτες αντιδράσεις ήρθαν…από τους Γάλλους!
Η πρώτη σημαντική αντίδραση, πρέπει να πούμε εδώ, δεν ήταν από τους Έλληνες διανοούμενους και προεστούς της εποχής. Ο πρώτος που αντέδρασε στις αδιάντροπες κλοπές και τις λεηλασίες του Έλγιν και των συνεργατών του, ήταν ένας Γάλλος πρόξενος στην Αθήνα με το όνομα Φοβέλ, ο οποίος το 1807 παρεμπόδισε μερικώς την αφαίρεση αρχαιοτήτων από την Ακρόπολη. Όπως όμως καταλαβαίνουμε όλοι τα κίνητρά του δεν ήταν ανιδιοτελή, καθαρά από αγάπη για το δίκαιο και τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά είχαν να κάνουν με τον αυξανόμενο αγγλογαλλικό ανταγωνισμό της εποχής.
Τα κλοπιμαία από τη χώρα μας, έφτασαν τελικά στο Λονδίνο και αποθηκεύτηκαν αρχικά σε υπόστεγο της κατοικίας του Έλγιν και αργότερα στην καρβουναποθήκη του δούκα του Ντεβονσάιρ. Πράγμα αδιανόητο και καταστροφικό για τα αντικείμενα. Κατά τη διάρκεια της αποθήκευσής τους, υπέστησαν σημαντικές ζημιές από την υγρασία και την ταλαιπωρία μιας και το μέρος ήταν όπως όλοι καταλαβαίνουμε εντελώς ακατάλληλο για την ευθραυστότητα τους.
Ο Έλγιν, έστειλε ευθαρσώς και χωρίς καμία τύψη μηνύματα προς τη βρετανική κυβέρνησηγια να αγοράσει τα αρχαία για την προσωπική του συλλογή. Κατά τη διάρκεια της σχετικής συνεδρίασης του Βρετανικού κοινοβουλίου ακούστηκαν γνώμες σκεπτικισμού, ακόμα και απόρριψης της πρότασης του Έλγιν. Από τότε μάλιστα ξεκίνησαν οι πρώτες αντιδράσεις για την επιστροφή τους στην Ελλάδα. Τελικά, αποφασίστηκε τα Μάρμαρα ν' αγοραστούν από το βρετανικό Δημόσιο για 35.000 στερλίνες. Επειδή όμως ο Έλγιν, χρωστούσε στο κράτος 18.000 στερλίνες, του δόθηκαν μόνο 17.000 στερλίνες. Η ιστορία και πάλι αναδεικνύει την τραγικότητα και την ειρωνεία των απατεώνων.
Οι Βρετανικές απόψεις για τις κλοπές
Το 1890, ο Βρετανός διανοούμενος, Φ. Χάρισον, έγραψε στο περιοδικό «19ος Αιώνας» το πρώτο διαβόητο κείμενο για τα Ελγίνεια Μάρμαρα και την επιστροφή τους. Ο διευθυντής του περιοδικού Τζ. Νόουλερ, του απάντησε με το άρθρο «Ο Αστεϊσμός περί των Ελγινείων Μαρμάρων», στο οποίο, γράφει, περίπου ότι ο Χάρισον αστειεύεται όταν προβάλλει το συγκεκριμένο αίτημα. Στον Νόουλερ, απάντησε σκληρά, ο ίδιος ο Κ. Καβάφης, με άρθρο του στο περιοδικό της Αλεξάνδρειας «Rivista Quindicinale».
Τον Γενάρη του 1941, έγινε πρόταση στη Βουλή των Κοινοτήτων για την επιστροφή των Μαρμάρων μετά τη λήξη του πολέμου και μέσα στα πλαίσια της κοινής πολεμικής προσπάθειας Ελλάδας και Βρετανίας εκείνη την εποχή, ωστόσο η κυβερνητική απάντηση ήταν αποθαρρυντική για άλλη μία φορά όπως θα φαινόταν στο μέλλον.
Για την ιστορία των Γλυπτών του Παρθενώνακαι τις διεκδικήσεις της Ελλάδας μίλησε στο Open και την εκπομπή «Τώρα Μαζί» η Ειρήνη Σταματούδη, καθηγήτρια Πνευματικής Ιδιοκτησίας και Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, η οποία έχει συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις για την επιστροφή ελληνικών αρχαιοτήτων από μουσεία του κόσμου.
Όπως αναφέρει αρχικά: «Το ζήτημα των Μαρμάρων του Παρθενώνα το έχει θέσει η Ελλάδα από το 1983 επισήμως, πολύ νωρίτερα ανεπισήμως, όταν το θέμα τέθηκε στην ατζέντα της Unesco. Έκτοτε έχει τεθεί στην ατζέντα μιας ειδικής επιτροπής της Unesco και στο πλαίσιο αυτής κάθε δύο χρόνια γίνονται υποχρεωτικά διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Βρετανίας και μετά βγαίνει συνήθως μια σύσταση, ένα ψήφισμα, και με βάση αυτής της σύστασης προχωράνε τα πράγματα υποτίθεται παρακάτω. Αλλά βέβαια, η Βρετανία κάθεται στο τραπέζι υποχρεωτικά. Όχι γιατί πραγματικά το θέλει, τουλάχιστον όλα αυτά τα χρόνια. Για αυτό δεν έχει υπάρξει τεράστια πρόοδος και για αυτό δεν έχουμε δει και τα Μάρμαρα να επιστρέφουν. Τον τελευταίο όμως καιρό λόγω της μεγάλης και συνεχούς διπλωματικής πίεσης, δεδομένου πως ο πρωθυπουργός πήρε το ζήτημα πάνω του, έχουμε δει μια σημαντική πρόοδο».
Όπως εξηγεί: «Πρώτα απ΄ όλα έχουμε δει πως έχουν γίνει διάφορες δημοσκοπήσεις στη Βρετανία και βλέπουμε με το δημόσιο αίσθημα είναι υπέρ της επιστροφής των Μαρμάρων στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, βλέπουμε και μια μετατόπιση του βρετανικού Τύπου. Για παράδειγμα, η εφημερίδα Times του Λονδίνου που ήταν παραδοσιακά κατά της επιστροφής μετά από 50 χρόνια αλλάζει στάση και λέει ότι το Μάρμαρα πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα και θα πρέπει η κυβέρνηση να πάρει τη σωστή απόφαση. Και εκτός αυτού, κάνει και δημοσκόπηση και αυτή αποδεικνύει πως και οι συνδρομητές της συμφωνούν».
Έχουν ιδιοκτήτη τα Γλυπτά;
Σε ερώτηση για το ποιο είναι το νομικό καθεστώς για τα Γλυπτά και εάν έχουν «ιδιοκτήτη», η κυρία Σταματούδη αναφέρει: «Δεν είναι ένα σημαντικό θέμα για την επιστροφή διότι η Βρετανία αυτή τη στιγμή κατέχει τα Μάρμαρα και λέει πως νομίμως τα κατέχει ενώ εμείς λέμε πως παρανόμως τα κατέχει και θα πρέπει να επιστραφούν. Οπότε βλέπετε δεν μπορεί να βρεθεί κάποια άκρη. Αυτό που λέει η Βρετανία είναι πως τα απέκτησαν νόμιμα στη βάση φιρμανιού. Εγώ σας λέω πως φιρμάνι δεν υπήρξε ποτέ, κανένας δεν έχει βρει κανένα φιρμάνι. Υπάρχει μάλλον για επιστολή ενός κατώτερου Τούρκου αξιωματούχου του Καϊμακάνι, ο οποίος όμως δεν είχε δικαίωμα να δώσει άδεια για οτιδήποτε σε σχέση με το ναό του Παρθενώνα. Γιατί ο ναός και η Ακρόπολη ήταν προσωπική περιουσία του σουλτάνου και μόνο αυτός μπορούσε να αδειοδοτήσει εργασία. Και ακόμα και αυτή η επιστολή δεν δίνει δικαίωμα στον Έλγιν να κατακρεουργήσει το ναό, δηλαδή να πριονίσει τις προσόψεις και τις μετώπες, να καταστρέψει το ναό και να βγάλει τα Μάρμαρα από την Ελλάδα, με δωροδοκίες και χρησιμοποιώντας τη θέση του ως πρέσβης στην οθωμανική πύλη. Δεν μπορεί νομίμως να έχει αποκτήσει κυριότητα το βρετανικό κράτος από τη στιγμή που δεν υπήρχαν τα Μάρμαρα νόμιμα στα χέρια του Έλγιν. Αλλά αυτό που εμείς επιθυμούμε ως χώρα είναι την μόνιμη επιστροφή των Μαρμάρων στην Ελλάδα και είναι πολύ σημαντικό να το καταφέρουμε».
Νομικό κατασκεύασμα της Βρετανίας ο όρος δανεισμός
Η καθηγήτρια επισημαίνει πως δεν έχει τεθεί στο τραπέζι ο δανεισμός, με την έννοια πως πρέπει να επιστρέψουν κάποια στιγμή τα Γλυπτά πίσω, εάν τα πάρει η Ελλάδα «και δεν είναι κάτι που θα δεχόταν η ελληνική πλευρά. Αυτός ο δανεισμός στον οποίο αναφέρεται η Βρετανία είναι νομικό κατασκεύασμα προκειμένου να ξεπεραστεί το νομικό κώλυμα που υπάρχει με τη νομοθεσία που διέπει το Βρετανικό Μουσείο που επιτρέπει μόνο δανεισμό και όχι επιστροφές. Και έχει κάνει ωστόσο το Μουσείο επιστροφές. Μιλάμε για μόνιμη παραμονή στην Αθήνα».
Ο Σούνακ μας έκανε ένα μεγάλο δώρο
Για την στάση του Βρετανού πρωθυπουργού, Ρίσι Σούνακ σχολίασε πως «ήταν καθαρά παιδιάστικη. Και νομίζω πως έκανε ένα τεράστιο δώρο στην Ελλάδα με τη στάση του αυτή. Κατάφερε το θέμα των Μαρμάρων του Παρθενώνα να είναι από τα πρώτα που παίζουν στα βρετανικά μίντια και τα ΜΜΕ διεθνώς. Είδαμε μια διεθνή δημοσιότητα, κόσμο να ευαισθητοποιείται και να θέλει να μάθει πώς πραγματικά τα Μάρμαρα φύγανε από την Ελλάδα».
Έχουν υποφέρει τα Γλυπτά
Επιπλέον, η καθηγήτρια αναφέρθηκε και για το πώς συντηρείται ο ελληνικός θησαυρός στη Βρετανία, τονίζοντας πως η ομορφιά των Γλυπτών αναδεικνύονταν στο ναό του Ποσειδώνα όταν ο ήλιος έπεφτε πάνω τους. «Σε μια γκρίζα αίθουσα στη Βρετανία, που δεν έχει παράθυρα, ούτε τίποτα, πώς θα μπορούσε να αναδειχτεί η ομορφιά των Μαρμάρων; Για την συντήρηση τώρα, πριν κάποια χρόνια προσπαθούσαν να τα τρίψουν για να ασπρίσουν. Αντιλαμβάνεστε τι τεράστια ζημιά ήταν αυτή. Υπάρχει φθορά, έχουν υποφέρει αυτά τα Μάρμαρα. Ήταν ένα τιτάνιο έργο για να μπορέσεις να μεταφέρουν τα Μάρμαρα στην Αγγλία. Πήγαν στη Βρετανία υπό άθλιες συνθήκες και για αυτό ο Έλγιν πτώχευσε και αναγκάστηκε να τα πουλήσει στο βρετανικό κράτος γιατί του τα υποθήκευσαν. Μέχρι πρόσφατα έσταζε η αίθουσα και αναγκάστηκαν να την κλείσουν και δεν μπορούσε ο κόσμος να τα επισκεφτεί. Για αυτό οι Βρετανοί έχουν σταματήσει εδώ και πολλά χρόνια να λένε πως οι Έλληνες δεν είναι ικανοί να προσέχουν τους θησαυρούς», σημείωσε.
Copyright © 2011 - 2024 Ηλεία Live!.
