Μια ημέρα μετά τον β' γύρο των γαλλικών εκλογών που ανέδειξαν τον συνασπισμό της Αριστεράς πρώτο κόμμα και την ακροδεξιά τρίτο με αποτέλεσμα να αφήνουν την Γαλλία διχασμένη και στο χάος και την επόμενη ημέρα να παραμένει ερωτηματικό, το Politico σκιαγραφεί το πορτραίτο του Γάλλου προέδρου, Εμάνουελ Μακρόν.
Ειδικότερα, ο αρχισυντάκτης του POLITICO Europe Τζαμίλ Αντερλίνι που ταξίδεψε πέρυσι με τον Μακρόν στην Κίνα γράφει για τον άνθρωπο πίσω από τον Μακρόν, χαρακτηρίζοντάς τον «ένα υπέροχο μυαλό», αλλά και «μια φιγούρα μοναχική, τραγική, της οποίας η παράξενη προσωπικότητα έχει προκαλέσει χάος και σφαγή στη γαλλική πολιτική».
«Ο Μακρόν δεν ακούει κανέναν»
Τον περασμένο μήνα, στον απόηχο της συντριπτικής ήττας στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Μακρόν σόκαρε ακόμη και τους στενότερους συμβούλους του προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές, και μου θύμισε όσα έμαθα γι' αυτόν σε εκείνο το ταξίδι.
Βασιζόμενος σχεδόν εξ ολοκλήρου στους δικούς του συμβούλους, ο απίστευτα αντιδημοφιλής πρόεδρος πήρε ένα μεγάλο ρίσκο, που έριξε την πολιτική της χώρας στο χάος.
Την Κυριακή, σε μια συμμετοχή ρεκόρ, ο γαλλικός λαός αψήφησε τις δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι η ακροδεξιά θα ήταν η μεγαλύτερη δύναμη στο κοινοβούλιο της χώρας. Αντ' αυτού, μια αριστερή συμμαχία που περιλαμβάνει ένα μεγάλο ποσοστό ακροαριστερών βουλευτών συγκέντρωσε τις περισσότερες έδρες.
Το αποτέλεσμα αφήνει τον κεντρώο συνασπισμό του Μακρόν στα τάρταρα, χάνοντας περίπου το ένα τρίτο των εδρών του και σε τροχιά μακρινής δεύτερης θέσης στο κοινοβούλιο. Η Γαλλία είναι πλέον πολιτικά πιο διχασμένη από ό,τι ήταν εδώ και δεκαετίες.
Αν οι άνθρωποι με τους οποίους μίλησα στο ταξίδι μου στην Κίνα είναι σωστοί, η ετυμηγορία του γαλλικού λαού πρέπει να είναι σε κάποιο επίπεδο καταστροφική για έναν πρόεδρο ο οποίος - έχοντας γίνει το 2022 ο πρώτος μετά από δύο δεκαετίες που εξασφάλισε δεύτερη θητεία - φαινόταν να έχει πείσει τον εαυτό του ότι η τόλμη του, οι ικανότητες αποπλάνησης και η χαμαιλεοντική του επίδειξη θα τον έβγαζαν από κάθε πολιτική δύσκολη θέση.
«Δεν ακούει κανέναν»
«Ο Μακρόν δεν ακούει κανέναν» και «πραγματικά μισεί να χάνει», είχε πει πέρσι στο ταξίδι στην Κίνα ένας σύμβουλος του Μακρόν στον δημοσιογράφο του Politico. «Είναι μεγάλος σαγηνευτής, θέλει να σαγηνεύσει τους πάντες. Αλλά μεγάλο μέρος της Γαλλίας τρέφει ένα προσωπικό, βίαιο μίσος γι' αυτόν … είναι πολύ νέος, πολύ όμορφος και πολύ έξυπνος για πολλούς Γάλλους - και είναι στο DNA μας να θέλουμε να αποκεφαλίσουμε τον ηγέτη μας» δήλωσε ένας άλλος.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, μετά το ρίσκο των εκλογών ο Εμανουέλ Μακρόν παραμένει ο κεντρικός χαρακτήρας στο δράμα της γαλλικής πολιτικής.
Ένα περίπλοκο μυαλό
Το περιβάλλον του, γράφει ο δημοσιογράφος, περιγράφει τον Πρόεδρο ως ένα «περίπλοκο μυαλό». Όλοι αναγνωρίζουν ωστόσο τη γοητεία που ασκεί. Αν και ο Γάλλος Πρόεδρος δεν έχει φίλους.
«Έχει τη φαντασία του Ντε Γκωλ, αλλά καθόλου τη βαρύτητα», ανέφερε ένα άτομο που συνεργάστηκε στο παρελθόν με τον Μακρόν. «Ίσως η προκήρυξη των πρόωρων εκλογών να ήταν το σωστό πολιτικό ένστικτο, αλλά δεν θα λειτουργήσει για έναν λόγο - ότι τον Μακρόν η Γαλλία τον μισεί με πάθος».
Και συνεχίζει το Politico τη σκιαγράφηση του προφίλ Μακρόν: «Εκεί έγκειται το παράδοξο του Μακρόν - εμφανίζεται ταυτόχρονα ως παγκόσμιος πολιτικός με μεγάλο όραμα και ως ένα πρόθυμο κουτάβι που αναζητά απεγνωσμένα την αγάπη. Είναι ένας άνθρωπος με διαστρικό εγωισμό που είναι βαθιά ανασφαλής- ένας ευγενικός, γοητευτικός και ζεστός άνθρωπος που δεν έχει σχεδόν καθόλου φίλους- ένας πολιτικός που δεν μπορεί να συνδεθεί ή να σχετιστεί με το γαλλικό κοινό. Γιατί τον μισούν τόσο πολύ οι άνθρωποι, ιδίως ο "λαός" της Γαλλίας; Όπως λέει ένας από τους ειδικούς συναδέλφους μου, είναι ένας παράξενος - τον θεωρούν αλαζόνα, ελιτιστή, μη σχετιζόμενο και ξένο προς τους Γάλλους».
Αποδίδει δε την αρχή για τη δημιουργία των συναισθημάτων αυτών στον γαλλικό λαό για τον Μακρόν, στην σχέση του με την Μπριζίτ. Και γιατί πολλές φορές, όπως γράφει, φαίνεται στον γαλλικό λαό ψεύτικος και ανειλικρινής.
«Μοιάζει κάπως λιγότερο από ανθρώπινο, υπερβολικά τέλειο, σαν ένα ανθρωποειδές ρομπότ που κάνει το ανθρώπινο κομμάτι λίγο λάθος», αναφέροντας ότι μερικές φορές μπορεί να φαίνεται σαν να υποδύεται τον χαρακτήρα του προέδρου της Γαλλίας, θυμίζοντας τις φωτό που κάνει τον μποξέρ, ή άλλες που αντέγραφε το στιλ του Ζελένσκι.
«Τα πάντα είναι μια παράσταση, είπε πρόσφατα ο φίλος μου ψυχίατρος» γράφει ο αρθρογράφος. «Πάντα ποζάρει και ποζάρει- η ψυχολογία του είναι συναρπαστική και ενοχλητική».
To ταξίδι στην Κίνα που γύρισε μπούμεραγνκ
Η πιο τρανταχτή αλλαγή χαρακτήρα έγινε σε μια επίσημη τελετή με τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ. Ο Μακρόν ανέβηκε στη σκηνή δείχνοντας πολύ αυστηρός, σχεδόν σκυθρωπός. Ο Κινέζος δικτάτορας μίλησε για μόλις οκτώ λεπτά, διαβάζοντας μια επιπόλαιη, προετοιμασμένη ομιλία από ένα κομμάτι χαρτί. Στη συνέχεια ήρθε η σειρά του Μακρόν- χωρίς σημειώσεις, μιλώντας απευθείας στον Σι με ένα άκρως διδακτικό, ύφος που απευθυνόταν ξεκάθαρα στις κάμερες και σε κάθε Γάλλο που παρακολουθούσε.
Η συνοδεία του Σι από υπουργούς που τον υποκλίνονταν όλο και περισσότερο, καθώς η διάλεξη συνεχιζόταν: 10 λεπτά, 15 λεπτά, απλά συνεχιζόταν. Ο Σι, ο οποίος αντιμετωπίζεται στο κινεζικό σύστημα ως σύγχρονος αυτοκράτορας, ανοιγόκλεινε τα μάτια του με μανία και έμοιαζε σαν να είχε μόλις καταπιεί έναν ιδιαίτερα βλαβερό βάτραχο. Γύρω στα 21 λεπτά, άφησε έναν καθαρά ακουστό αναστεναγμό - έντονη ανυπομονησία που έβγαινε από κάθε πόρο του σώματός του.
Ο Μακρόν φαινόταν να μην το γνωρίζει. Η ομιλία του κράτησε τρεις φορές περισσότερο από την ομιλία του Σι - μια ασυγχώρητη παραβίαση του πρωτοκόλλου στο κινεζικό σύστημα, ειδικά από τη στιγμή που προερχόταν από τον ηγέτη μιας πρώην αποικιακής, βάρβαρης χώρας που τώρα έχει πέσει σε δύσκολους καιρούς.
Μέχρι το τέλος, οι υπουργοί του Σι δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν την ταραγμένη μουρμούρα τους και την αναταραχή τους.
«Ο Μακρόν δεν θα σας αφήσει να φύγετε από μια συνάντηση μέχρι να πειστεί ότι κατάφερε να σας πείσει, ότι έπεισε όποιον κι αν μιλάει», δήλωσε ένας από τον στενό του κύκλο.
Το πρόβλημα είναι ότι η επιμονή του μπορεί εύκολα να γυρίσει μπούμερανγκ.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στην Κίνα, «οι σύμβουλοί του του είπαν να μιλήσει με σεβασμό και ταπεινότητα στον Σι Τζινπίνγκ - αλλά αυτό είναι αρκετά δύσκολο για κάθε πρόεδρο της Γαλλίας», μου είπε ένας ανώτερος αξιωματούχος που συμμετείχε στο ταξίδι. «Είπε τα λόγια του σεβασμού, αλλά ο Σι δεν τα ερμήνευσε έτσι».
Οι μοιραίες αποφάσεις
Και στη συνέχεια φωτίζει τον χαρακτήρα του μέσα από μια τραγική στιγμή στην ιστορία της Ευρώπης και τις απέλπιδες προσπάθειες όλων να αποφευχθεί ο πόλεμος στην Ουκρανία.
«Καθώς η Ευρώπη προετοιμαζόταν για την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις αρχές του 2022, ο Μακρόν επέμεινε ότι μόνο αυτός θα μπορούσε να πείσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν να μην πραγματοποιήσει το όνειρό του για την ανασύσταση της μεγάλης ρωσικής αυτοκρατορίας.
«Η Γαλλία πίστευε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι ο Πούτιν δεν θα εισέβαλε στην Ουκρανία», μου είπε στα τέλη του περασμένου έτους ένας ανώτερος αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πρόσβαση σε κορυφαίες ενημερώσεις των μυστικών υπηρεσιών.
Εχοντας κυριευτεί από την ύβρη και περιφρονώντας τις πληροφορίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, ακόμη και τους δικούς του διπλωμάτες, ο Μακρόν ταξίδεψε στη Μόσχα για να αποπλανήσει τον Ρώσο δικτάτορα και να υποχωρήσει.
Αντ' αυτού, του επιφυλάχθηκε μια ταπεινωτική συμπεριφορά, βάζοντάς τον να κάτσει στην άλλη άκρη ενός αστεία τεράστιου τραπεζιού. «Ο Πούτιν ήταν άλλο ένα αποτυχημένο σχέδιο», μου είπε ένας από τους συμβούλους του»
Και επανερχόμενος στο τώρα προσπαθεί στη συνέχεια να ερμηνεύσει την απόφαση του Μακρόν να πάει σε εκλογές. «Πήρε τη μοιραία απόφαση να προκηρύξει πρόωρες εκλογές χωρίς να συμβουλευτεί κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του - ένα ακόμη τολμηρό στοίχημα που ταιριάζει στον ονειρικό του ρόλο του τολμηρού, ηρωικού προέδρου της Γαλλίας. Στην πορεία, οδήγησε το πικραμένο γαλλικό εκλογικό σώμα στην ακροδεξιά και την ακροαριστερά. Ακόμη και αν καταφέρει να σχηματίσει μια λειτουργική κυβέρνηση τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, άφησε τη γαλλική πολιτεία βαθιά διχασμένη. Στο παρελθόν, το κύριο επιχείρημα του Μακρόν προς το εκλογικό σώμα ήταν ότι μόνο επιλέγοντας αυτόν και το κόμμα του θα απέφευγαν αυτό που ο ίδιος περιγράφει ως τον τρόμο μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης νεοφασιστών. Μπορεί αυτή τη φορά να απέφυγε αυτό το αποτέλεσμα, αλλά δίχασε ακόμη περισσότερο τη Γαλλία και άφησε τη χώρα ακόμη πιο ακυβέρνητη».
