Όταν η Greta Gerwig ξεκίνησε το ταξίδι της για να δημιουργήσει την ιστορία μιας κούκλας χωρίς προσωπικότητα, στράφηκε στην ιστορία της Barbie για έμπνευση. Η Mattel, η μητρική εταιρεία της Barbie, οδήγησε την σκηνοθέτη σε μια εμπειρία "εμβάπτισης" -ή αλλιώς ένα Barbie bootcamp- στο οποίο περιέγραψε τη μακρά ιστορία της εμβληματικής κούκλας, από το ντεμπούτο της στην Έκθεση Παιχνιδιών στη Νέα Υόρκη το 1959 μέχρι τη θέση της ως το πιο αναγνωρίσιμο παιχνίδι στον κόσμο με πάνω από ένα δισεκατομμύριο πωλήσεις κούκλας.
Η Gerwig ασχολήθηκε με τη σχέση μεταξύ της δημιουργού της Barbie, Ruth Handler, και της κόρης της Handler, Barbara, από την οποία πήρε το όνομά της η Barbie. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης για το πρόσφατο εξώφυλλο του TIME σχετικά με την Barbie, η Gerwig ανέφερε: «Μια ταινία Barbie θα είναι πάντα μια ταινία μητέρας-κόρης σε πολλά επίπεδα, όπως ήταν η Ruth Handler και η Barbara - αυτή ήταν η σχέση».
Και έτσι η Handler έπρεπε να συμμετέχει στην ταινία. Εμφανίζεται για πρώτη φορά ως μια μυστηριώδης γυναίκα σε μια κουζίνα σε στιλ δεκαετίας του 1950, κρυμμένη μέσα στα κεντρικά γραφεία της Mattel. Αργότερα, η ταινία αποκαλύπτει ότι η Handler είναι στην πραγματικότητα η δημιουργός της Barbie και μια θεϊκή φιγούρα για τον χαρακτήρα της Μάργκοτ Ρόμπι (Margot Robbie), μια από τις πολλές Barbie που κατοικεί στην ειδυλλιακή Barbie Land. Τον ρόλο της ερμηνεύει η Rhea Perlman, απόφοιτος του Cheers, και η Gerwig παρουσιάζει τη Handler ως μια ευγενική αλλά ατελή θεότητα.
Πώς η Ρουθ Χάντλερ επινόησε την Barbie
Η Ruth Handler έφερε επανάσταση στη βιομηχανία παιχνιδιών όταν δημιούργησε μια mainstream κούκλα με τις αναλογίες μιας ενήλικης γυναίκας. Πριν εμφανιστεί η Barbie, τα κορίτσια έπαιζαν κυρίως με κούκλες μωρών, μια πράξη που τα διαπαιδαγωγούσε στο να γίνουν μητέρες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η Handler είχε την μάλλον επαναστατική ιδέα ότι το παιχνίδι με κούκλες που είχαν ως πρότυπο ενήλικες γυναίκες ,θα βοηθούσε τα κορίτσια να φανταστούν τι θα μπορούσαν να γίνουν όταν μεγαλώσουν. Η Handler αντλούσε έμπνευση από την κόρη της Barbara, που συνήθιζε να παίζει ντύνοντας χάρτινες κούκλες. Τελικά θα ονόμαζε την εμβληματική κούκλα της Barbie, από την κόρη της.
Η Handler είχε ήδη ιδρύσει την Mattel μαζί με τον σύζυγό της το 1945 για να πουλήσει κορνίζες πριν στραφούν σε έπιπλα για κούκλες και, τελικά, σε άλλα παιχνίδια. Αλλά όταν έθεσε την ιδέα μιας κούκλας που να μοιάζει με ενήλικη στα στελέχη της εταιρείας, εκείνα αντέδρασαν: Καμία μητέρα, υποστήριξαν, δεν θα αγόραζε στην κόρη της μια κούκλα με στήθος. Η ιδέα καθυστέρησε μέχρι το 1956, όταν, σε διακοπές στην Ευρώπη, η Handler είδε σε ένα κατάστημα μια γερμανική κούκλα με το όνομα Bild Lilli. Η κούκλα βασιζόταν σε ένα κόμικ για ένα "pin-up" με αισθησιακή φιγούρα και είχε σχεδιαστεί ως σέξι διακοσμητικό αντικείμενο για τους στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η Handler έφερε μια από τις κούκλες πίσω στις ΗΠΑ για να αποδείξει στους σχεδιαστές της Mattel ότι μπορούσαν να παράγουν κάτι παρόμοιο.
Η Barbie έκανε το ντεμπούτο της στην έκθεση παιχνιδιών του 1959 στη Νέα Υόρκη φορώντας το εμβληματικό πλέον ασπρόμαυρο ριγέ μαγιό που φοράει η πρωταγωνίστρια της Barbie Margot Robbie στην έναρξη της ταινίας. Η κούκλα έγινε αμέσως επιτυχία και έδωσε ώθηση στην επιτυχία της Mattel. Οι θαυμαστές ζητούσαν διακαώς να αποκτήσει η Barbie έναν φίλο, οπότε ο Ken (που πήρε το όνομά του από τον γιο της Handler) παρουσιάστηκε το 1961. Η Barbie τελικά μετατράπηκε από μια κούκλα μόδας που απλά έπαιζε με τα ρούχα της σε μια γυναίκα καριέρας - που έπαιζε με τα ρούχα της ως γιατρός ή αστροναύτης εκτός από fashionista.
Στο βιβλίο της Forever Barbie: The Unauthorized Biography of a Living Doll, η συγγραφέας M.G. Lord υποστήριξε ότι η Barbie είναι το πιο ισχυρό είδωλο της αμερικανικής κουλτούρας του τέλους του 20ού αιώνα. «Είναι μια αρχετυπική γυναικεία φιγούρα, είναι κάτι πάνω στο οποίο τα μικρά κορίτσια προβάλλουν τον εξιδανικευμένο εαυτό τους», γράφει. «Για τους περισσότερους baby boomers, έχει την ίδια εικονική απήχηση με οποιαδήποτε γυναίκα αγία, αν και χωρίς την ίδια θρησκευτική σημασία».
Η Ruth Handler ήταν μια περίπλοκη γυναίκα
Όπως υπαινίσσεται η Barbie, η Ruth Handler ήταν μια πολύπλοκη γυναίκα. Το 1978, η Handler και πολλά άλλα στελέχη της Mattel παραπέμφθηκαν από ομοσπονδιακό δικαστήριο για συνωμοσία, ταχυδρομική απάτη και παροχή ψευδών οικονομικών δηλώσεων στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς για την εταιρεία. Η ίδια δήλωσε ότι δεν αμφισβητεί την ενοχή της. Της επιβλήθηκε πρόστιμο 57.000 δολαρίων και καταδικάστηκε σε 2.500 ώρες κοινωνικής εργασίας.
Η Handler είχε μια δεύτερη δράση τη δεκαετία του 1980 πουλώντας ένα εντελώς διαφορετικό προϊόν. Κατά τη διάρκεια μιας σκηνής στην ταινία Barbie η Handler αναφέρεται στη μαστεκτομή της και η δημιουργός της Barbie πράγματι πάλεψε με τον καρκίνο του μαστού. Είδε την ανάγκη για προσθετικά μέλη που να μοιάζουν με πραγματικά προσθετικά μέλη σχεδιασμένα από και για γυναίκες και πούλησε ένα προϊόν με την ονομασία Nearly Me. Ηγήθηκε μιας ομάδας οκτώ γυναικών, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν επιζήσασες του καρκίνου του μαστού, οι οποίες επισκέπτονταν πολυκαταστήματα και εκπαίδευαν το προσωπικό πωλήσεων. Η τακτική των πωλήσεών της περιελάμβανε αυτό που αποκαλούσε "πράξη του στριπτίζ", που περιελάμβανε την αφαίρεση της μπλούζας της για να αποδείξει ότι κανείς δεν μπορούσε να δει ή να αισθανθεί τη διαφορά μεταξύ του πραγματικού της στήθους και του προσθετικού.
Το περιοδικό People την απεικόνισε σε μια τέτοια πόζα. Μάλιστα τοποθέτησε το προσθετικό μέλος στην Πρώτη Κυρία Betty Ford μετά τη μαστεκτομή της. Η Handler πούλησε τελικά την εταιρεία στην Kimberly-Clark τη δεκαετία του 1990. Προς το τέλος της ζωής της, η Handler έκανε τον απολογισμό της ως δημιουργός μιας κούκλας με μορφή ενήλικης γυναίκας και πρωτοπόρος στην προσθετική. Σύμφωνα με τους Los Angeles Times, της άρεσε να λέει: «Έζησα τη ζωή μου από στήθος σε στήθος».
Η Ruth Handler ως Θεός της Barbie Land
Στην ταινία Barbie, ο ρόλος της Ruth Handler είναι «πνευματικός». Εμφανίζεται σε μια ρετρό κουζίνα τυχαία κρυμμένη στα κεντρικά γραφεία της Mattel για να παρηγορήσει την Barbie κατά τη διάρκεια μιας στιγμής υπαρξιακής κρίσης. Τη βοηθάει να ξεφύγει από τα στελέχη της Mattel που θέλουν να βάλουν την Barbie πίσω σε ένα κουτί. Εκείνη τη στιγμή, η Barbie δεν ξέρει ποια είναι η Ruth, αλλά είναι σαφές ότι έχουν μια πνευματική σχέση.
Προς το τέλος της ταινίας, η Ruth αποκαλύπτει την ταυτότητά της στη Barbie, επιμένοντας ότι φυσικά και μια γυναίκα ήταν ο αρχικός εφευρέτης της Barbie - παρά το γεγονός ότι στην αίθουσα συνεδριάσεων της Mattel κυριαρχούν σήμερα άνδρες. Κάνει ένα αστείο για το ότι τώρα είναι μακάρια -αναφερόμενη τόσο στον αγώνα της με τον καρκίνο όσο και στα οικονομικά της προβλήματα με την κυβέρνηση- αλλά λέει ότι η Barbie δεν σχεδιάστηκε κατ' εικόνα κάποιας γυναίκας, αλλά για να αποτελεί έμπνευση.
Η Barbie και η Ruth έχουν μια συζήτηση που θυμίζει τη στιγμή του ουράνιου σιδηροδρομικού σταθμού στο Harry Potter, όπου ο Dumbledore βοήθησε τον Harry να συνειδητοποιήσει ότι είχε την επιλογή να ζήσει ή να πεθάνει. Παρομοίως, σε έναν λαμπερό χώρο, μια αγία Ruth συμβουλεύει την Barbie για το τι θα σήμαινε να γίνει άνθρωπος, να αντιμετωπίσει τη θνητότητα και να εγκαταλείψει τη χώρα της Barbie για να ζήσει στον πραγματικό κόσμο.
Στη συνέντευξή της στο TIME, η Greta Gerwig είπε ότι η Ruth και η Barbie αγγίζουν τα χέρια δύο φορές στην ταινία, μία φορά πάνω από το τσάι και άλλη μία στο τέλος της ταινίας. Η σεναριογράφος-σκηνοθέτης διαμόρφωσε το μοντέλο του αγγίγματος των χεριών με βάση την τοιχογραφία του Θεού που δίνει ζωή στον πρώτο άνθρωπο, η οποία εμφανίζεται στην οροφή της Καπέλα Σιξτίνα. Εδώ, η Ρουθ ως Θεός ενσταλάζει ζωή όχι στον πρώτο άνδρα αλλά στη γυναίκα -συγκεκριμένα σε μια κούκλα που αποτελεί εδώ και καιρό σύμβολο του τι πρέπει να είναι η γυναικεία φύση (καλώς ή κακώς). Όταν η Barbie φεύγει από τη χώρα της Barbie, αφήνει μια μητριαρχική εκδοχή της Εδέμ για να εισέλθει σε έναν πολύ πιο περίπλοκο πραγματικό κόσμο. Αποδεικνύεται, στην Barbie τουλάχιστον, ότι ο θεός είναι γυναίκα και μάλιστα αρκετά περίπλοκη.
Πηγή: ethnos.gr με πληροφορίες από Time.com
