Σχετικά Άρθρα

• Αρκτική: Οι πυρκαγιές του Ιουνίου απελευθέρωσαν τις τρίτες υψηλότερες εκπομπές CO2 τα τελευταία 20 χρόνια
  σε Περιβάλλον
  

  Εκτεταμμένες πυρκαγιές σε περιοχές βλάστησης κατέστρεψαν περιοχές της Αρκτικής, ιδιαίτερα στη Ρωσία, κατά τον μήνα Ιούνιο

  Πυρκαγιές στην Αρκτική τον Ιούνιο έχουν απευλευρώθει ήδη τις τρίτες υψηλότερες για την περίοδο αυτού του χρόνου, εκπομπές άνθρακα τα τελευταία 20 χρόνια (Copernicus)

  Εκτεταμμένες πυρκαγιές σε περιοχές βλάστησης κατέστρεψαν περιοχές της Αρκτικής, ιδιαίτερα στη Ρωσία, κατά τον μήνα Ιούνιο, περιοχές που κατέγραψαν ορισμένες από τις υψηλότερες εκπομπές CO2 τα τελευταία 20 χρόνια, ανακοίνωσε σήμερα η ευρωπαϊκή υπηρεσία Copernicus.

  Camera 4 In Russia, forest fires started in 7 regions of Siberia, covering more than 40,000 hectares of forest. The mass media report that the vicinity of Ulan-Ude (the capital of Buryatia) and its suburbs are engulfed in fire. Due to hurricane-force winds, the fire reached the… pic.twitter.com/fqt40rHUNg

  — Dariusz Zawadzki (@Military_oO) May 1, 2024

  «Από τον Ιούνιο, εκπομπές CO2 που προήλθαν από πυρκαγιές (στην Αρκτική) είναι ήδη οι τρίτες υψηλότερες τα τελευταία 20 χρόνια για την περίοδο αυτού του χρόνου, μετά τις περιόδους μεγάλων πυρκαγιών του 2019 και του 2020», αναφέρεται η υπηρεσία Copernicus για την παρακολούθηση της ατμόσφαιρας (CAMS).

  

  
  
  Σύμφωνα με τα δεδομένα που κατέγραψε μέχρι τις 26 Ιουνίου, ο τρέχων μήνας έχει ήδη συσσωρεύσει εκπομπές 6,8 εκατομμυρίων τόνων CO2, έναντι 16,3 τον Ιούνιο του 2020 και 13,8 το 2019.
  
  Οι περιοχές που έχουν πληγεί περισσότερο από τις πυρκαγιές είναι αυτή τη στιγμή στη Δημοκρατία Σάχα στον Άπω Βορρά της Ρωσίας, η οποία έχει ήδη υποστεί σημαντικές ζημιές το 2021, υπογραμμίζει ο Copernicus.
  
  

  

  
  
  «Η Αρκτική βρίσκεται στο επίκεντρο της κλιματικής αλλαγής και οι αυξανόμενος αριθμός πυρκαγιών στη Σιβηρία είναι μια σαφής προειδοποίηση ότι αυτό το κρίσιμης σημασίας σύστημα να πλησιάζει σε επικίνδυνα σημεία καμπής», τόνισε η Γκέιλ Γουάιτμαν, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ και ιδρύτρια της ομάδας ειδικών Arctic Basecamp.
  
  «Ό,τι συμβαίνει στην Αρκτική δεν μένει εκεί – οι αλλαγές εκεί ενισχύουν τους παγκόσμιους κινδύνους για όλους μας», προειδοποίησε.

  

  
  
  Η Αρκτική επηρεάζεται από ένα φαινόμενο που ονομάζεται "Αρκτική ενίσχυση", το οποίο προκαλεί αυτή την περιοχή να θερμαίνεται ταχύτερα από τα μεσαία γεωγραφικά πλάτη, τέσσερις φορές περισσότερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο σύμφωνα με μια μελέτη αναφοράς.
  
  Οι πυρκαγιές τείνουν να κορυφώνονται στο βόρειο ημισφαίριο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
  
  Το ρωσικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων TASS επικαλέστηκε τον υφυπουργό Οικολογίας, Διαχείρισης της Φύσης και Δασών της Σάχα, Αντρέι Κονόπλεφ, ο οποίος τόνισε ότι περισσότερες από 160 πυρκαγιές στη Δημοκρατία Σάχα έκαψαν σχεδόν 460.000 εκτάρια έως τις 24 Ιουνίου.

  Πηγή: Protothema.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΠΕ-ΕΡΑ/ NASA/ JEFF SCHMALTZ/ HANDOUT
• Καταψύχοντας ξανά τη γη – Το σχέδιο των ειδικών για τη διάσωση της Αρκτικής
  σε Περιβάλλον
  

  Από υποβρύχια μη επανδρωμένα αεροσκάφη, μέχρι μικροσκοπικές γυάλινες χάντρες που έχουν σχεδιαστεί για να αντανακλούν το ηλιακό φως μακριά από τους πάγους, ο αγώνας είναι σε εξέλιξη για να επιβραδυνθεί το λιώσιμο και με τη σειρά της, η υπερθέρμανση του πλανήτη

  Βαθιά μέσα στην Αρκτική, ένα φιλόδοξο και ριζοσπαστικό σχέδιο βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι επιστήμονες, αντιμέτωποι με την τρομερή πρόκληση της κλιματικής αλλαγής, διερευνούν καινοτόμες τεχνικές για να επαναπαγώσουν τους πάγους της πολικής περιοχής, που λιώνουν όλο και με ταχύτερους ρυθμούς. Αυτή η τολμηρή πρωτοβουλία, που συχνά αναφέρεται ως "επανακατάψυξη της Αρκτικής", αποσκοπεί στην αντιμετώπιση των επιζήμιων επιπτώσεων της υπερθέρμανσης του πλανήτη, με την αποκατάσταση του στρώματος πάγου που διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση του κλίματος της Γης. Οι επιστήμονες στρέφονται προς γεωμηχανικές εφευρέσεις, στην προσπάθειά τους αυτή, με απώτερο σκοπό τους να σώσουν το σπίτι μας.

  Η παρούσα κρίση

  Η Αρκτική θερμαίνεται με ανησυχητικό ρυθμό, σχεδόν τρεις φορές ταχύτερα από τον υπόλοιπο πλανήτη. Αυτή η ταχεία αύξηση της θερμοκρασίας έχει οδηγήσει σε πρωτοφανή επίπεδα τήξης των θαλάσσιων πάγων. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Αρκτική έχει χάσει περίπου το 75% του όγκου των θαλάσσιων πάγων της. Η απώλεια αυτή δεν απειλεί μόνο το μοναδικό οικοσύστημα και τις αυτόχθονες κοινότητες που εξαρτώνται από αυτό, αλλά έχει επίσης εκτεταμένες συνέπειες για τα παγκόσμια καιρικά πρότυπα και τη στάθμη της θάλασσας. Ο λόγος έγκειται στο γεγονός ότι ο θαλάσσιος πάγος λειτουργεί ως μια ασπίδα της Γης, ανακλώντας ένα σημαντικό μέρος των ακτινών του ήλιου πίσω στο διάστημα. Καθώς λοιπόν ο πάγος λιώνει, τα πιο σκοτεινά νερά των ωκεανών απορροφούν περισσότερη θερμότητα, δημιουργώντας έναν βρόχο ανατροφοδότησης που επιταχύνει την αύξηση της θερμοκρασίας, μια διαδικασία γνωστή ως φαινόμενο albedo. Αυτό επιδεινώνει την υπερθέρμανση του πλανήτη, συμβάλλοντας σε πιο ακραία καιρικά φαινόμενα, άνοδο της στάθμης της θάλασσας και διαταραχές στα θαλάσσια οικοσυστήματα.

  Σώζοντας τον πλανήτη
  
  Για την αντιμετώπιση αυτού του κρίσιμου ζητήματος, οι επιστήμονες διερευνούν διάφορες πρωτοποριακές μεθόδους με στόχο την επανακατάψυξη της Αρκτικής. Οι προσεγγίσεις αυτές κυμαίνονται από μηχανικές επεμβάσεις, έως τεχνικές γεωμηχανικής αιχμής.
  
  1. Μηχανές πάχυνσης πάγου
  
  Μια προτεινόμενη μέθοδος περιλαμβάνει τη χρήση ανεμοκίνητων αντλιών για την άντληση νερού από κάτω από τον θαλάσσιο πάγο και τον ψεκασμό του στην επιφάνεια. Στις ψυχρές θερμοκρασίες της Αρκτικής, το νερό αυτό θα παγώσει γρήγορα, πυκνώνοντας το υπάρχον στρώμα πάγου. Η μέθοδος αυτή θεωρείται ως ένας τρόπος ενίσχυσης του πάγου κατά τη διάρκεια των κρίσιμων περιόδων τήξης του καλοκαιριού.

  2. Αντανακλαστικά σωματίδια
  
  Μια άλλη πειραματική προσέγγιση περιλαμβάνει την εξάπλωση ανακλαστικών σωματιδίων, όπως μικροσκοπικές γυάλινες χάντρες, στον πάγο. Τα σωματίδια αυτά θα μπορούσαν να αυξήσουν το φαινόμενο albedo, αντανακλώντας περισσότερο ηλιακό φως μακριά και μειώνοντας την απορρόφηση θερμότητας από τον ωκεανό. Η τεχνική αυτή στοχεύει να μιμηθεί τις φυσικές ανακλαστικές ιδιότητες του πάγου, επιβραδύνοντας ενδεχομένως τη διαδικασία τήξης. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Wall Street Journal, η συγκεκριμένη πρακτική φαίνεται να μειώνει το ποσοστό λιωσίματος του πάγου, κατά 30 τοις εκατό. Ωστόσο, όλες οι εφευρέσεις και οι λύσεις αυτές χρειάζονται μεγάλα χρηματικά ποσά και παγκόσμια συνεργασία για να αποβούν θετικά μοιραίες.
  
  3. Φωτεινότητα των νεφών
  
  Το cloud brightening είναι μια έννοια γεωμηχανικής που επιδιώκει να αυξήσει την ανακλαστικότητα των νεφών πάνω από την Αρκτική. Ψεκάζοντας λεπτά σωματίδια θαλασσινού αλατιού στην ατμόσφαιρα, οι επιστήμονες ελπίζουν να δημιουργήσουν φωτεινότερα σύννεφα που αντανακλούν περισσότερο το ηλιακό φως, ψύχοντας έτσι την περιοχή. Η μέθοδος αυτή, αν και βρίσκεται ακόμη σε θεωρητικό στάδιο, θα μπορούσε να προσφέρει μια λύση μεγάλης κλίμακας για την αύξηση της θερμοκρασίας της Αρκτικής.

  μως, παρά την υπόσχεση που δίνουν οι παραπάνω τεχνικές, δεν υφίστανται χωρίς σημαντικές προκλήσεις και ηθικούς προβληματισμούς. Το περιβάλλον της Αρκτικής είναι απίστευτα πολύπλοκο και εύθραυστο και κάθε παρέμβαση ενέχει τον κίνδυνο απρόβλεπτων συνεπειών. Για παράδειγμα, η μεταβολή των φυσικών διεργασιών θα μπορούσε να διαταράξει τα τοπικά οικοσυστήματα, επηρεάζοντας την άγρια ζωή και τους αυτόχθονες πληθυσμούς που βασίζονται στους φυσικούς ρυθμούς της Αρκτικής. Επιπλέον, η ιδέα της γεωμηχανικής είναι αμφιλεγόμενη, καθώς πολλοί υποστηρίζουν ότι τέτοιες παρεμβάσεις θα μπορούσαν να παρέχουν μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας, καθυστερώντας ενδεχομένως τις αναγκαίες μειώσεις των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Απλούστερα, όσο και αν βοηθήσουμε στην κατάψυξη της Αρκτικής, εάν δεν λύσουμε το παγκόσμιο πρόβλημα αποτυπώματος άνθρακα και αύξησης της θερμοκρασίας, το ζήτημα θα παραμένει πάντοτε ανοιχτό.

  Κοιτώντας το μέλλον
  
  Ο επείγων χαρακτήρας της κλιματικής κρίσης απαιτεί καινοτόμες και τολμηρές λύσεις. Ενώ οι τεχνικές επανακατάψυξης της Αρκτικής βρίσκονται ακόμη σε πειραματικό στάδιο, αποτελούν κρίσιμο μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Οι προσπάθειες αυτές πρέπει να συνδυαστούν με επιθετικές μειώσεις των εκπομπών, την υιοθέτηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τη διεθνή συνεργασία για τον μετριασμό των σοβαρότερων επιπτώσεων της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
  Καθώς οι επιστήμονες συνεχίζουν το έργο τους βαθιά στην Αρκτική, ο κόσμος παρακολουθεί με ένα μείγμα ελπίδας και επιφυλακτικότητας. Η επιτυχία αυτών των ριζοσπαστικών σχεδίων θα μπορούσε να σηματοδοτήσει ένα σημείο καμπής στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής, προσφέροντας μια αχτίδα ελπίδας για το μέλλον του πλανήτη μας. Ωστόσο, είναι σαφές ότι δεν υπάρχει ενιαία λύση σε αυτό το πολύπλευρο πρόβλημα. Ένας συνδυασμός καινοτόμου επιστήμης, υπεύθυνης χάραξης πολιτικής και παγκόσμιας συνεργασίας θα είναι απαραίτητος για τη διαφύλαξη της Αρκτικής και τη διασφάλιση ενός σταθερού κλίματος για τις επόμενες γενιές.

  Πηγή: Protothema.gr
• Επιστήμονες προσπαθούν να… ξαναπαγώσουν την Αρκτική
  σε Περιβάλλον
  

  Προκειμένου να σώσουν τους πάγους της Αρκτικής από το λιώσιμο εξαιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη, ορισμένοι επιστήμονες σχεδιάζουν να… χακάρουν το κλίμα ολόκληρης της περιοχής.

  Και από τη στιγμή που δεν μπορούν να βάλουν ολόκληρο τον Βόρειο Πόλο σε μια απροσμέτρητα μεγάλη βαθιά κατάψυξη, όπως σχολιάζει το Futurism.com, στρέφονται σε μια σειρά από έργα – μερικά από τα οποία έχουν ήδη αναληφθεί – για την ψύξη της περιοχής μέσω της αντανάκλασης του ηλιακού φωτός.

  Ένα πείραμα περιλαμβάνει την άντληση νερού στην επιφάνεια, όπου θα παγώσει για να σχηματίσει ένα προστατευτικό στρώμα πάνω από το χιόνι της Αρκτικής. Σε ένα άλλο οι επιστήμονες διασκορπίζουν αντανακλαστικές γυάλινες χάντρες πάνω στο χιόνι για να αντανακλούν τις ακτίνες του ήλιου.

  Όλα αυτά είναι μορφές γεωμηχανικής, τεχνικές για τη διαμόρφωση ορισμένων πτυχών του περιβάλλοντος προκειμένου να αντισταθμιστεί η ζημιά από την κλιματική αλλαγή. Το γεγονός ότι σκεφτόμαστε σοβαρά αυτά τα πειράματα σημαίνει ότι οι συλλογικές μας προσπάθειες μετριασμού της υπερθέρμανσης δεν αρκούν· πέρυσι ήταν η θερμότερη χρονιά που έχει καταγραφεί ποτέ για την Αρκτική.

  Στο παραπάνω βίντεο της Wall Street Journal, μια ολλανδική start-up με την ονομασία Arctic Reflections παρουσιάζει τις λεπτομέρειες του δικού της πειράματος: άντληση θαλασσινού νερού πάνω από «στρατηγικά επιλεγμένες τοποθεσίες σε όλη την Αρκτική Θάλασσα» για την «αποκατάσταση του πάγου της Αρκτικής ως ασπίδα κατά της θερμότητας με την ενίσχυση του πάγου κατά τον χειμώνα».

  «Ο ολλανδικός τρόπος κατασκευής παγοδρομίων για μαραθώνιους πατινάζ στον πάγο αποτέλεσε έμπνευση για εμάς», δήλωσε στη WSJ ο διευθύνων σύμβουλος της Arctic Reflections, Fonger Ypma.

  Ο Ypma αναφερόταν στους Ολλανδούς IJsmeesters, οι οποίοι πλημμυρίζουν χωράφια για να φτιάξουν παγοδρόμια. Η βασική ιδέα είναι ότι μπορεί να μπει ένα κάλυμμα προστατευτικού πάγου που θα πυκνώσει και θα διατηρήσει την Αρκτική λίγο περισσότερο μέχρι άλλες τεχνολογίες να μειώσουν τις παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.

  «Ο πάγος μπορεί να ξαναγίνει αναγεννητικός», δήλωσε ο Ypma.

  Ακόμη και αν πετύχει, ωστόσο, ουσιαστικά θα είναι σαν προσωρινό τσιρότο στην πληγή, καθώς η ανθρωπότητα χρειάζεται πολύ πιο σαρωτικές περιβαλλοντικές αλλαγές.

  Πηγή: Cnn.gr

• Αρκτική: Σε λίγα χρόνια μπορεί να μένει χωρίς πάγο τα καλοκαίρια
  σε Περιβάλλον
  

  Η εξαφάνιση του επιπλέοντος πάγου είναι πλέον αναπόφευκτη ακόμα και αν μηδενίσουμε σήμερα τις εκπομπές άνθρακα.

  Η Αρκτική θα ζήσει τις πρώτες μέρες της χωρίς επιπλέοντες πάγους ακόμα και εντός της επόμενης διετίας, προβλέπει νέα μελέτη, με τους ερευνητές να προειδοποιούν για μια δραματική μεταμόρφωση του παγωμένου βορρά.

  Η μετάβαση είναι αναπόφευκτη ακόμα κι αν μηδενίσουμε άμεσα τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, εκτιμά η μελέτη στο Nature Reviews Earth & Environment, η οποία βρίσκεται σε συμφωνία με προηγούμενες εκτιμήσεις.

  Το θετικό όμως είναι ότι οι πάγοι θα επιστρέψουν σχετικά σύντομα αν η παγκόσμια θερμοκρασία υποχωρήσει, σε αντίθεση με τα πολικά καλύμματα της Γροιλανδίας ή της Ανταρκτικής, τα οποία χρειάστηκαν χιλιάδες χρόνια για να σχηματιστούν.

  Η ερευνητική ομάδα επανεξέτασε τη διαθέσιμη βιβλιογραφία για την επίδραση της κλιματικής αλλαγής στην έκταση των πάγων και χρησιμοποίησε υπολογιστικά μοντέλα για να εκτιμήσει πώς μπορεί να αλλάξει η Αρκτική στο μέλλον.

  Για τους επιστήμονες, ο όρος «Αρκτική ελεύθερη από πάγους» δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει καθόλου πάγος στο νερό. Σημαίνει ότι η έκταση του επιπλέοντος πάγου θα πέσει κάτω από το ένα εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα, νούμερο που αντιστοιχεί σε λιγότερο από το 20% της ελάχιστης έκτασης πάγου τη δεκαετία του 1980.

  Μέχρι τα μέσα του αιώνα, η Αρκτική θα δει τις πρώτες μέρες χωρίς επιπλέοντες πάγους στη διάρκεια του Σεπτεμβρίου, όταν η παγοκάλυψη πέφτει στα ελάχιστα επίπεδα του έτους.

  Μέχρι τα μέσα του αιώνα, ο πάγος μπορεί να πέφτει κάτω από το κρίσιμο όριο για όλη τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου.

  Στα τέλη του αιώνα η Αρκτική δεν αποκλείεται να μένει χωρίς πάγο για αρκετούς μήνες. Και στην περίπτωση που οι εκπομπές άνθρακα συνεχίσουν τη σημερινή ανοδική τάση το φαινόμενο θα παραταθεί ακόμα και τους χειμερινούς μήνες.

  Η απώλεια εντείνεται λόγω ενός φαύλου κύκλου, στον οποίο η υποχώρηση του πάγου που ανακλά την ηλιακή ακτινοβολία αυξάνει την απορρόφηση ακτινοβολίας και θερμότητας από τη σκούρα θάλασσα.

  Η απώλεια του επιπλέοντος πάγου για πολλούς μήνες του έτους «θα μεταμόρφωνε την Αρκτική σε ένα εντελώς διαφορετικό οικοσύστημα, από μια λευκή καλοκαιρινή Αρκτική σε μια μπλε Αρκτική. Οπότε ακόμα κι αν η υποχώρηση του πάγου είναι αναπόφευκτη, πρέπει παρόλα αυτά να κρατήσουμε τις εκπομπές σε όσο γίνεται πιο χαμηλά επίπεδα για να αποφύγουμε την παράταση της περιόδου χωρίς πάγο» δήλωσε σε δελτίο Τύπου η Αλεξάντρα Γιαν του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπούλντερ, επικεφαλής της μελέτης.

  Όπως επισήμανε, η απώλεια του επιπλέοντος πάγου θα είχε συνέπεοες για ζώα που εξαρτώνται από τον πάγο για την επιβίωσή τους, όπως οι φώκιες και οι πολικές αρκούδες που ήδη κινδυνεύουν από ασιτία.

  Επιπτώσεις θα υπήρχαν και για τις παράκτιες κοινότητες, καθώς η απώλεια των πάγων αφήνει τις ακτές ευάλωτες στη διάβρωση από τα κύματα.

  Πηγή: In.gr
• Κλιματική αλλαγή: O πάγος υποχωρεί, οι πολικές αρκούδες κινδυνεύουν από ασιτία
  σε Περιβάλλον
  

  H κλιματική αλλαγή εμποδίζει το εμβληματικό αρπακτικό της Αρκτικής να βρίσκει την κύρια πηγή τροφής του.

  Η δίαιτα της κλιματικής αλλαγής είναι απίθανο να κρατήσει ζωντανό ένα από τα πλέον εμβληματικά ζώα της Αρκτικής.

  Οι πολικές αρκούδες, οι οποίες τρέφονται κυρίως με φώκιες που κυνηγούν στους θαλάσσιους πάγους την άνοιξη και το καλοκαίρι, εγκλωβίζονται όλο και περισσότερο χρόνο στην ξηρά και αδυνατούν να βρουν αρκετή τροφή, προειδοποιεί μελέτη στο Χάντσον Μπέι του Καναδά.

  Οι ερευνητές τοποθέτησαν κολάρα με κάμερες και GPS σε 20 πολικές αρκούδες και τις παρακολούθησαν για τρεις εβδομάδες στη διάρκεια του καλοκαιριού.

  Μόνο μία κατάφερε να πάρει βάρος σε αυτό το διάστημα. Οι υπόλοιπες έχαναν κατά μέσο όρο 1 κιλό την ημέρα και ίσως δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένες για τη χειμέρια νάρκη, οπότε σταματούν να τρώνε για μήνες.

  «Οι πολικές αρκούδες δεν είναι αρκούδες γκρίζλι με λευκή στολή. Είναι πολύ, πολύ διαφορετικές»

  Κάποιοι ερευνητές υπέθεταν ότι η κλιματική αλλαγή θα αναγκάσει τις πολικές αρκούδες (Ursus maritimus) να υιοθετήσουν τις συνήθειες των καφέ αρκούδων γκρίζλι (Ursus arctos horribilis), οι οποίες αναζητούν τροφή στην ξηρά.

  Μια εναλλακτική τακτική θα ήταν να ξεκουράζονται περισσότερο και να εξοικονομούν ενέργεια αντί να περιφέρονται άσκοπα στην ξηρά.

  Κι όμως, καμία από τις τακτικές αυτές δεν βρέθηκε να λειτουργεί.

  «Ακόμα και οι αρκούδες που αναζητούσαν τροφή στην ξηρά έχαναν βάρος με τον ίδιο ρυθμό που μετρήθηκε στις αρκούδες που ξεκουράζονταν» δήλωσε σε δελτίο Τύπου ο Τσαρλς Ρόμπινς του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, μέλος της ομάδας που υπογράφει τη μελέτη στο Nature Communications.

  Οι περιστασιακές πηγές τροφής όπως τα φρούτα και τα χόρτα μπορεί να αρκούν για μια μεγαλόσωμη αρκούδα γκρίζλι των 360 κιλών, όχι όμως για μια πολική αρκούδα των 700 κιλών, η οποία χρειάζεται τις θερμίδες που προσφέρει το λίπος φώκιας.

  «Οι πολικές αρκούδες δεν είναι γκρίζλι με λευκή στολή. Είναι πολύ, πολύ διαφορετικές» είπε ο Ρόμπινς.

  Μακρύ καλοκαίρι

  Η μελέτη προσφέρει άγνωστες ως τώρα πληροφορίες για τη συμπεριφορά και τις ενεργειακές ανάγκες των πολικών αρκούδων που εγκλωβίζονται στην ξηρά το καλοκαίρι. Για να μετρήσουν την ενεργειακή δαπάνη των ζώων οι ερευνητές τους έδωσαν μια μικρή ποσότητα ραδιενεργού νερού.

  Πολλές από τις ενήλικες αρκούδες της μελέτης περνούσαν πολλή ώρα ξαπλωμένες, οπότε η δαπάνη ενέργειας ήταν παραπλήσια με τα επίπεδα της χειμέριας νάρκης.

  Άλλες περιφέρονταν όλη την ώρα αναζητώντας νεκρά πτηνά και καριμπού, φρούτα, φύκια και χόρτα.

  Το πιο δραστήριο ζώο διένυσε απόσταση 330 χιλιομέτρων σε τρεις εβδομάδες και έκαψε πέντε φορές περισσότερες θερμίδες από την νωθρότερη αρκούδα, η οποία περνούσε ξαπλωμένη το 98% του χρόνου της.

  Παρόλα αυτά, οι δραστήριες αρκούδες αδυνάτισαν όσο και οι νωθρές, δεδομένου ότι ξόδεψαν ενέργεια για να βρουν την τροφή τους.

  Μόνο ένα ζώο κέρδισε βάρος, κι αυτό επειδή έτυχε να βρει το κουφάρι ενός θαλάσσιου θηλαστικού.

  Όπως επισήμανε ο Άντονι Παγκάνο της αμερικανικής γεωλογικής υπηρεσίας USGS, επίσης μέλος της ερευνητικής ομάδας, οι πολικές αρκούδες του Χάντσον μένουν στη στεριά τρεις εβδομάδες περισσότερο από ό,τι τη δεκαετία του 1980.

  «Καθώς αναγκάζονται να βγαίνουν στην ξηρά νωρίτερα, μειώνεται η περίοδος κατά την οποία προσλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας που χρειάζονται για να επιβιώσουν» είπε ο ερευνητής.

  «Αναμένουμε να δούμε αύξηση στα περιστατικά ασιτίας, ειδικά στα νεαρά ζώα και τα θηλυκά με μικρά».

  Οι αρκούδες του Χάντσον Μπέι ίσως έχουν επηρεαστεί περισσότερο από την κλιματική αλλαγή σε σχέση με τα ζώα σε βορειότερες εκτάσεις της Αρκτικής. Ο πληθυσμός των πολικών αρκούδων στην περιοχή έχει μειωθεί κατά περίπου 30% από το 1987 ως σήμερα.

  Δεδομένου ότι η Αρκτική θερμαίνεται σήμερα δύο φορές ταχύτερα σε σχέση με τον παγκόσμιο μέσο όρο, το Χάντσον Μπέι δίνει μια εικόνα για το μέλλον όλων των πολικών αρκούδων.

  Πηγή: In.gr
• Κλιματική αλλαγή: Σε κίνδυνο λιμοκτονίας οι πολικές αρκούδες σε μια Αρκτική χωρίς πάγο
  σε Περιβάλλον
  

  Τον κίνδυνο να πεθάνουν από πείνα διατρέχουν οι πολικές αρκούδες κατά τη διάρκεια των περιόδων χωρίς πάγο λόγω κλιματικής αλλαγής στην Αρκτική σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Nature Communications».

  Τα ευρήματα που βασίζονται σε δεδομένα από 20 πολικές αρκούδες, παρέχουν νέες πληροφορίες για το πώς τα συγκεκριμένα ζώα μπορεί να δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν τα μεγαλύτερα διαστήματα χωρίς πάγο λόγω της κλιματικής αλλαγής, οπότε αναγκάζονται να αναζητήσουν τροφή στην ξηρά.

  Η Αρκτική βιώνει ταχεία μείωση των θαλάσσιων πάγων με τη συνεχιζόμενη κλιματική αλλαγή. Στα τέλη της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού, οι πολικές αρκούδες χρησιμοποιούν τον θαλάσσιο πάγο ως πλατφόρμα για να κυνηγούν κυρίως φώκιες όταν γεννούν και απογαλακτίζουν τα μικρά τους. Κατά τη διάρκεια περιόδων χωρίς πάγο, οι αρκούδες πιστεύεται ότι ελαχιστοποιούν τη δραστηριότητά τους για να εξοικονομήσουν ενέργεια και, είτε τρέφονται γρήγορα, είτε καταναλώνουν χερσαία βλάστηση. Στον δυτικό κόλπο Hudson Bay, στη Μανιτόμπα του Καναδά, η περίοδος χωρίς πάγο αυξήθηκε κατά τρεις εβδομάδες από το 1979 ως το 2015, κρατώντας τις αρκούδες στην ξηρά για περίπου 130 μέρες κατά την τελευταία δεκαετία.

  Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν συσκευές εντοπισμού GPS για να παρακολουθήσουν 20 πολικές αρκούδες κατά τη διάρκεια της περιόδου χωρίς θαλάσσιο πάγο στην Αρκτική (Αύγουστο- Σεπτέμβριο) μεταξύ 2019-2022 στον δυτικό κόλπο Hudson. Παρακολούθησαν την ημερήσια ενεργειακή τους δαπάνη, τις αλλαγές στη σωματική μάζα, τη διατροφή, τη συμπεριφορά και την κίνηση. Διαπίστωσαν ότι οι πολικές αρκούδες επέλεξαν διαφορετικές στρατηγικές για να μειώσουν την απώλεια ενέργειας, όπως τη μείωση των μετακινήσεων, τη νηστεία και την κατανάλωση μούρων και πουλιών. Ωστόσο, οι 19 από τις 20 αρκούδες έχασαν γρήγορα βάρος, κατά μέσο όρο περίπου ένα κιλό την ημέρα.

  Καθώς ο θαλάσσιος πάγος συνεχίζει να υποχωρεί, η κατανόηση αυτών των προσαρμοστικών συμπεριφορών, επισημαίνουν οι συγγραφείς, είναι κρίσιμη για τις προσπάθειες υποστήριξης των πολικών αρκούδων, σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο οικοσύστημα.

  Πηγή: Cnn.gr

• Ο αποκλεισμός δεδομένων από ρωσικούς σταθμούς στην Αρκτική, αυξάνει τη δυσκολία παρακολούθησης της κλιματικής αλλαγής
  σε Περιβάλλον
  

  Ο αποκλεισμός των δεδομένων από ρωσικούς σταθμούς που καταγράφουν τις συνθήκες στην Αρκτική θα μειώσει την πληρότητα των δεδομένων που συλλέγονται για τη χαρτογράφηση της κλιματικής αλλαγής στην περιοχή, προειδοποιούν επιστήμονες σε δημοσίευσή τους στο περιοδικό «Nature Climate Change».

  Η Αρκτική θερμαίνεται με ρυθμό περίπου δύο έως τέσσερις φορές μεγαλύτερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο και αυτό έχει πιθανές παγκόσμιες συνέπειες. Η κατανόηση των αλλαγών στην Αρκτική βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε δεδομένα που μετρώνται σε ερευνητικούς σταθμούς στο έδαφος. Ωστόσο, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η διεθνής έρευνα στην περιοχή συνεχίστηκε χωρίς τη Ρωσία, που όμως είναι το μεγαλύτερο γεωγραφικά έθνος της Αρκτικής.

  Οι συγγραφείς της μελέτης, από πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα της Δανίας, της Γροιλανδίας, της Φινλανδίας, της Αλάσκας, της Βρετανίας και της Ρωσίας, ποσοτικοποίησαν τον πιθανό αντίκτυπο του αποκλεισμού των ρωσικών τοποθεσιών στην αντίληψη για τις αλλαγές στην Αρκτική. Αξιολόγησαν πόσο καλά αντιπροσωπεύονται οι περιβαλλοντικές συνθήκες της Αρκτικής (όπως μέση ετήσια θερμοκρασία αέρα, συνολική βροχόπτωση, βάθος χιονιού, υγρασία του εδάφους, κα) με και χωρίς τις πληροφορίες από αυτούς τους ρωσικούς σταθμούς.

  Όπως διαπίστωσαν, τα δεδομένα του μοντέλου στο δίκτυο σταθμών δεν είναι πλήρως αντιπροσωπευτικά των συνθηκών του οικοσυστήματος σε ολόκληρη την Αρκτική, ακόμη και όταν όλοι οι ρωσικοί σταθμοί περιλαμβάνονται στο σύνολο δεδομένων. Όπως αναφέρουν, αυτό μπορεί να οφείλεται στις τοποθεσίες των σταθμών, οι οποίες συνήθως βρίσκονται σε περιοχές της Αρκτικής που είναι υγρότερες, θερμότερες και έχουν βαθύτερα στρώματα χιονιού και χαμηλότερη βιομάζα.

  Τα ελλιπή δεδομένα αυξάνονται, ωστόσο, περαιτέρω όταν οι ρωσικές τοποθεσίες αποκλείονται από το δίκτυο των ερευνητικών σταθμών της Αρκτικής. Για παράδειγμα, μετά την εξαίρεση της Ρωσίας, το εκτεταμένο δάσος τάιγκα της Σιβηρίας δεν αντιπροσωπεύεται πλέον.

  Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση:

  https://www.nature.com/articles/s41558-023-01903-1

  Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

• Αρκτική: To αρχαιότερο DNA που έχει βρεθεί ποτέ αποκαλύπτει έναν «χαμένο κόσμο»
  σε Κόσμος
  

  Δεκάδες είδη ζώων και φυτών αναγνωρίστηκαν από το γενετικό υλικό τους στο υπέδαφος της Γροιλανδίας.

  Έπειτα από 20 χρόνια προσπαθειών, διεθνής ερευνητική ομάδα κατάφερε να απομονώσει θραύσματα μορίων DNA από το παγωμένο υπέδαφος της Γροιλανδίας, ένα θεαματικό επίτευγμα που ανοίγει παράθυρο στην εποχή που η Αρκτική φιλοξενούσε ένα καταπράσινο οικοσύστημα.

  Το γενετικό υλικό έχει ηλικία τουλάχιστον δύο εκατομμυρίων ετών, σχεδόν διπλάσια σε σχέση με σχέση με το DNA από μαμούθ της Σιβηρίας που κατείχε το ρεκόρ μέχρι σήμερα, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό Nature

  Μαστόδοντα, λαγοί, καριμπού, δέντρα, κοράλλια και φύκια είναι μερικά από τα 135 είδη που αναγνωρίστηκαν από το γενετικό υλικό τους. Οι ερευνητές βρήκαν επίσης DNA από λεύκες και σημύδες που σχημάτιζαν μεγάλα δάση.

  «Είναι σχεδόν μαγικό να μπορούμε να σχεδιάζουμε μια τόσο πλήρη εικόνα ενός αρχαίου οικοσυστήματος» σχολίασε στους New York Times η Μπεθ Σαπίρο, παλαιογενετίστρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ.

  Συνεπικεφαλής της νέας μελέτης ήταν ο Έσκε Βίλερσλεβ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, πρωτοπόρος της απομόνωσης αρχαίου DNA. Το 2003 επινόησε μια μέθοδο με την οποία βρήκε στο υπέδαφος της Σιβηρίας DNA από φυτά ηλικίας 400.000 ετών, το αρχαιότερο μέχρι εκείνη την εποχή.

  Πολλοί επιστήμονες πίστευαν τότε ότι η ανάκτηση αρχαιότερου γενετικού υλικού θα ήταν πρακτικά αδύνατη. Και πράγματι, οι πρώτες προσπάθειες στη Γροιλανδία απέβησαν άκαρπες.

  Η πρώτη επιτυχία ήρθε το 2017 χάρη σε μια βελτιωμένη μέθοδο, η οποία εντόπισε ίχνη DNA σε έναν γεωλογικό σχηματισμό της Γροιλανδίας που είχε χρονολογηθεί με τη βοήθεια απολιθωμάτων στα δύο εκατομμύρια χρόνια.

  Στις μελέτες αυτού του είδους, ένας σοβαρός κίνδυνος είναι η επιμόλυνση των δειγμάτων από σύγχρονο DNA. Οι συντάκτες της μελέτης λένε ότι αυτό το ενδεχόμενο αποκλείεται, δεδομένου ότι το γενετικό υλικό σημύδας περιείχε μεταλλάξεις που δεν υπάρχουν σήμερα στο είδος. Επιπλέον, το DNA έφερε βλάβες που εμφανίζονται μόνο όταν τα μόρια μένουν παγιδευμένα σε ιζήματα για πολύ καιρό.

  Η ανάλυση δείχνει ότι η Γροιλανδία ήταν κάποτε σχετικά θερμή και καλυπτόταν από δέντρα που με κάποιο τρόπο μπορούσαν να επιζούν στο σκοτάδι στη διάρκεια του αρκτικού χειμώνα.

  Σήμερα, μόνο χαμηλή βλάστηση μπορεί να επιζήσει στο απομονωμένο νησί.

  Οι ερευνητές σκοπεύουν τώρα να συνεχίσουν την προσπάθεια σε ιζήματα ηλικίας 4 εκατ. ετών στον Καναδά.

  Πηγή: In.gr