Η ξηρασία πλήττει τη Χιλή εδώ και 13 χρόνια και τα λουλούδια που έτρεφαν τις μέλισσες του Carlos Peralta γύρω από την κεντρική πόλη Colina λιγοστεύουν ολοένα και περισσότερο.
O Carlos Peralta είπε ότι είχε χάσει περίπου 300 κυψέλες από τις αρχές Νοεμβρίου και είχε μείνει με μια επιλογή: να προσπαθήσει να κρατήσει τις 900 που απέμειναν ζωντανές με τεχνητό νέκταρ ή να τις μεταφέρει σε ένα μέρος όπου τα λουλούδια και η γύρη είναι πιο άφθονα.
«Αν πεθάνουν οι μέλισσες, θα πεθάνουμε όλοι. ... Η μέλισσα είναι η ζωή», είπε, αναφερόμενος στον βασικό ρόλο των εντόμων στην επικονίαση φυτών, τόσο άγριων όσο και εμπορικών, βοηθώντας τη Χιλή να διατηρήσει τον ρόλο της ως σημαντικό εξαγωγέα φρούτων.
Έτσι, ο Peralta αποφάσισε να μεταφέρει τις δραστηριότητές του περίπου 600 μίλια (1.000 χιλιόμετρα) νοτιότερα, στο Puerto Montt.
Ο Andres Gonzalez, περιφερειακός εμπειρογνώμονας για τη βιοποικιλότητα του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, δήλωσε ότι ο μειωμένος πληθυσμός των επικονιαστικών εντόμων «έχει να κάνει ... με τη χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων, τις μονοκαλλιέργειες, τις ξηρασίες που προκαλούνται σε μεγάλο βαθμό από την κλιματική αλλαγή και την κακή διαχείριση των (υδάτινων) πόρων».
Αυτοί οι παράγοντες, μαζί με τα παράσιτα, έχουν πλήξει τους πληθυσμούς των μελισσών παγκοσμίως. Και η Χιλή έχει δει τις εξαγωγές μελιού της να πέφτουν κατακόρυφα τα τελευταία τέσσερα ή πέντε χρόνια - μια μείωση που επιδεινώθηκε επίσης από τις δυσκολίες μεταφοράς που προκλήθηκαν από την πανδημία.
Ο Peralta επέλεξε να μείνει στην Colina αντί να ακολουθήσει τον αδελφό του Κάρλος στο νότο, λέγοντας ότι φοβόταν ότι θα έχανε τις μέλισσες από τα φυτοφάρμακα αν μετακόμιζε.
Μια μελέτη του FAO το 2018 διαπίστωσε ότι οι εισαγωγές φυτοφαρμάκων από τη Χιλή είχαν αυξηθεί κατά 460% τις προηγούμενες δύο δεκαετίες - μια κατάσταση που οι μελισσοκόμοι κατηγορούν για μέρος των απωλειών τους.
«Μπαίνεις σε έναν οπωρώνα με τις μέλισσες σου και δεν ξέρεις αν θα βγεις με ζωντανές ή νεκρές μέλισσες», δήλωσε ο Carlos Peralta.
Ο αδελφός του Μάρκο ταΐζει τις μέλισσές του με ζαχαρόνερο ενισχυμένο με άλλα θρεπτικά συστατικά - αν και αυτό τις αφήνει ανίκανες να παράγουν μέλι.
«Οι μέλισσες γίνονται αδύναμες (με το ζαχαρόνερο). Είναι σαν να τρως μόνο ζυμαρικά κάθε μέρα», δήλωσε ο Mario Flores, μελισσοκόμος στη νότια πόλη Temuco.
Η Teresa Sarmiento, πρόεδρος μιας ένωσης μελισσοκόμων στην Colina, το παρομοίασε με το «να δίνεις ένα γλυκό σε ένα πεινασμένο παιδί».
Πριν από την ξηρασία, οι μελισσοκόμοι χρησιμοποιούσαν την υποκατάστατη τροφή κατά τη διάρκεια ορισμένων χειμερινών περιόδων, αλλά τώρα η πρακτική συνεχίζεται σχεδόν όλο το χρόνο.
Ο Gonzalez από τον FAO δήλωσε ότι το υποκατάστατο στερείται πρωτεϊνών που χρειάζονται οι μέλισσες για να αναπτύξουν το σώμα και το νευρικό τους σύστημα και τις αφήνει πιο ευάλωτες σε ασθένειες.
Πηγή: Εthnos.gr
