Σχετικά Άρθρα

• «Αντίο γκαζόν»; – Πώς η κλιματική αλλαγή αλλάζει τον σχεδιασμό για πράσινο αστικό τοπίο
  σε Περιβάλλον
  

  Από τους κήπους των σπιτιών μέχρι τα δημόσια πάρκα, η ταχέως επιδεινούμενη κλιματική αλλαγή οδηγεί σε επανασχεδιασμό των χώρων πρασίνου του αστικού τοπίου στην Ευρώπη

  Μπορεί εν προκειμένω να μην.. φταίει για όλα το γκαζόν, όμως στα μάτια πολλών ειδικών και οικολόγων αποτελεί άλλο ένα χαρακτηριστικό δείγμα της αλόγιστης στάσης των δυτικών κοινωνιών στην ταχέως εξελισσόμενη κλιματική αλλαγή σε κρίση.

  Από τους κήπους των σπιτιών μέχρι τα δημόσια πάρκα, η χαμηλή και πυκνή χλόη παραμένει το πιο κοινό είδος βλάστησης που θα δει κανείς στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.

  Θεωρείται μια αντανάκλαση των μεγάλων ποσοτήτων νερού, λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων και ενέργειας που απαιτεί ο κόσμος που έχουμε φτιάξει.

  Όμως η ξηρασία και οι υψηλές θερμοκρασίες καθιστούν αδύνατο να διατηρηθεί το γρασίδι καλά ποτισμένο όλο το χρόνο και η φροντίδα που απαιτεί για καλλωπιστικούς λόγους είναι ιδιαίτερα δαπανηρή.

  Όχι τυχαία, όλο και περισσότεροι ιδιώτες σε περιοχές, όπου επιβάλλονται περιορισμοί στη χρήση νερού -όπως συμβαίνει εδώ και χρόνια στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ- καταλήγουν να βάφουν το γκαζόν για να παραμείνει πράσινο.

  Παλαιότερες μελέτες -πριν το πρόβλημα της ξηρασίας γίνει τόσο οξύ, όσο είναι σήμερα- κατέγραψαν ότι η διατήρηση ενός χλοοτάπητα απαιτεί κατά μέσο όρο καθημερινά 2,67 έως 3,57 λίτρα νερού ανά τετραγωνικό μέτρο σε περιόδους με υψηλές θερμοκρασίες.

  Πλέον μεγάλες εκτάσεις με γρασίδι και φυτά που απαιτούν νερό δεν είναι βιώσιμες σε πολλές περιοχές.

  Η εναλλακτική είναι η προσαρμογή, τονίζουν ειδικοί.

  Προκρίνονται λύσεις προσαρμοσμένες στο εκάστοτε μικροκλίμα, με ιθαγενή είδη φυτών, που μοιάζουν περισσότερο με τα άγρια φυσικά οικοσυστήματα.

  Ενδεικτικά, η ξηροφυτική κηπουρική αποτελεί μια ανερχόμενη τάση.

  Συνίσταται στην καλλιέργεια και χρήση φυτών που είναι προσαρμοσμένα σε ξηρά περιβάλλοντα.

  Συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, αποτελεί πλέον μέρος των προσπαθειών κλιματικής προσαρμογής των χώρων πρασίνου στο αστικό τοπίο, με διατήρηση της βιοποικιλότητας και ενίσχυση της άμυνας απέναντι στο εντεινόμενο φαινόμενο της θερμικής αστικής νησίδας.

  Επιστροφή στη φύση

  Μια από τις πλέον πληττόμενες χώρες της Ευρώπης από την ξηρασία, και δη στον μεσογειακό νότο της, είναι η Ισπανία.

  Τα στοιχεία και οι προβλέψεις της Γενικής Διεύθυνσης Υδάτων της χώρας της Ιβηρικής δείχνουν σταθερή μείωση των βροχοπτώσεων στον 21ο αιώνα.

  Το φαινόμενο θα γίνει περισσότερο ή λιγότερο έντονο ανάλογα με το εάν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου θα συνεχιστούν σαν να μην υπάρχει αύριο στον πλανήτη ή εάν η διεθνής κοινότητα θα επιδείξει πραγματική βούληση για τον δραστικό περιορισμό τους.

  Σε κάθε περίπτωση, τονίζουν ειδικοί, θα υπάρχουν σε παγκόσμιο επίπεδο περιοχές όπου θα βρέχει περισσότερο -με καταρρακτώδη και λιγότερο προβλέψιμο τρόπο- και άλλες όπου θα βρέχει λιγότερο.

  Κατατάσσουν την περιοχή της Μεσογείου στη δεύτερη κατηγορία.

  Σε αυτό το φόντο, αναλαμβάνονται διάφορες πρωτοβουλίες.

  Η κεντρική ιδέα είναι ότι «οι άγριοι κήποι, με αναπαραγωγή του φυσικού περιβάλλοντος, είναι εξίσου ωφέλιμοι και επιτρέπουν τη διατήρηση της εγγενούς χλωρίδας και των επικονιαστών» εξηγεί στον ισπανικό ιστότοπο La Marea ο Μαριάνο Σάντσεθ, επικεφαλής κηπουρικής στον Βασιλικό Βοτανικό Κήπο στη Μαδρίτη.

  Στις εγκαταστάσεις δεσπόζουν ήδη πολυετή φυτά, διακοσμητικοί βολβοί και θάμνοι από το μεσογειακό περιβάλλον, ως απτή απόδειξη των δυνατοτήτων των ιθαγενών ειδών στην κηπουρική που είναι φιλική στην ξηρασία.

  Πιο βορειοδυτικά, στον Βοτανικό Κήπο της Βαρκελώνης η εστίαση είναι σε συλλογές μεσογειακών φυτών, με ιδιαίτερη έμφαση στην αυτοφυή χλωρίδα.

  «Ως επιστημονικά ιδρύματα στην υπηρεσία του πληθυσμού και της διάδοσης της γνώσης, οι βοτανικοί κήποι παίζουν ρόλο στην αύξηση της περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης», υπογραμμίζει ο επιμελητής των εγκαταστάσεων, Νταβίντ Μπετράν.

  «Αναβιώνουν φυσικά περιβάλλοντα όσο το δυνατόν καλύτερα, με είδη που είναι είτε αυτόχθονα, είτε από κοντινές περιοχές», επισημαίνει.

  «Η κλασική ιδέα του βοτανικού κήπου που περιλαμβάνει τεράστιες εκτάσεις με γρασίδι και εξωτικά φυτά, η οποία είναι τυπική της αποικιακής νοοτροπίας που έφερε είδη από μακρινά μέρη στη μητρόπολη, έχει παρέλθει προ πολλού»…

  Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

  Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Fabien Caumont (@fabien_caumont)

  Αναπροσαρμογή στην κλιματική αλλαγή

  Στη γαλλική πόλη Μεζ, κοντά στο Μονπελιέ, στη νότια Γαλλία, ο Ολιβιέ και η Κλαρά Φιλιπί μελετούν την ποικιλία των μεσογειακών φυτών και την αντοχή τους στην ξηρασία εδώ και περισσότερο από 30 χρόνια.

  Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έχτισαν το Pépinière Filippi, έναν χώρο μεταξύ φυτωρίου και βοτανικού κήπου.

  Στο επίκεντρο είναι η γηγενής χλωρίδας.

  «Περίπου 25.000 είδη φυτών αναπτύσσονται στη Μεσόγειο. Πολλά είναι όμορφα και ανθεκτικά στην ξηρασία, αλλά πολύ λίγα είναι διαθέσιμα σε φυτώρια ή καλλιεργούνται σε κήπους», εξηγεί ο Ολιβιέ.

  «Οι ξηροί κήποι δεν χρειάζονται πολύ νερό. Με την δική μας τεχνική φύτευσης, πρέπει να τους ποτίσουμε μόνο τον πρώτο χρόνο», επισημαίνει.

  «Είναι επίσης πιο οικολογικοί, απαιτούν λίγη συντήρηση και εξελίσσονται φυσικά.

  »Είναι διαφορετικοί και προέρχονται από μεγάλη ποικιλία ενδιαιτημάτων, από σκιερά δέντρα μέχρι φυτικούς φράχτες ή παρτέρια με λουλούδια.

  »Κι αυτό με τη σειρά του επιτρέπει μεγάλη ποικιλία εντόμων και πουλιών».

  Υποστηρίζει ότι αυτή η λύση αποτελεί πλέον μονόδρομο ειδικά για την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.

  «Η ξηρασία θα διαταράξει σίγουρα τον τρόπο με τον οποίο καλλιεργούμε οπωρώνες και κήπους, αλλά η κλιματική αλλαγή εγείρει άλλα ερωτήματα», αναφέρει, παραθέτοντας τα πιο σημαντικά από αυτά.

  Ποιο είδος θα προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες ζέστης και ξηρασίας;

  Πώς θα μπορέσουν να προσαρμοστούν γρήγορα στην αλλαγή των οικολογικών συνθηκών;

  Και πώς μπορούν οι αυλές μας να λειτουργήσουν ως καταφύγιο και τόπος προσαρμογής για τα φυτά, τα έντομα, τα πουλιά και άλλα έμβια όντα;

  Ένας πρώτος τρόπος να το μάθουμε είναι να ανοίγουμε λιγότερο συχνά τη βρύση…

  Πηγή: In.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Freepik

• «Αν η θερμοκρασία αυξηθεί 3 βαθμούς θα είναι θανατηφόρα» - Προειδοποίηση για τις μεγάλες πόλεις
  σε Περιβάλλον
  

  Ο κόσμος πρέπει να προετοιμαστεί για τη σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας που θα επιφέρει πολλά δεινά.

  Τους κινδύνους σε περίπτωση που η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας φτάσει τους 3 βαθμούς Κελσίου αναδεικνύει έκθεση του αμερικανικού ινστιτούτου WRI (World Resources Institute).

  Ειδικότερα, όπως προειδοποιεί η έκθεση, εάν η υπερθέρμανση του πλανήτη συνεχιστεί με αυτούς τους ρυθμούς και η θερμοκρασία αυξηθεί κατά 3°C σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή, τότε οι μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο και οι δισεκατομμύρια κάτοικοί τους θα αντιμετωπίσουν σοβαρές κρίσεις, όπως καύσωνες μεγαλύτερης διάρκειας και συχνότητας, έκρηξη της ζήτησης για κλιματισμό και ακόμη πιο απειλητικοί ιοί.

  «Η διαφορά ανάμεσα στον 1,5°C και τους 3°C είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο», υπογράμμισε ο Ρότζερ βαν ντεν Μπεργκ του αμερικανικού ινστιτούτου WRI, που δημοσίευσε τη συγκεκριμένη έκθεση η οποία καταγράφει τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν οι κάτοικοι του Ντακάρ στη Σενεγάλη, του Ρίο στη Βραζιλία ή της Παντάνγκ στην Ινδονησία.

  Ειδικότερα, εξετάζοντα οι ενδεχόμενοι κλιματικοί κίνδυνοι σε σχεδόν 1.000 μεγάλες πόλεις όπου σήμερα ζουν 2,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 26% του παγκόσμιου πληθυσμού και περισσότερο από το 50% όσων ζουν σε αστικά κέντρα.

  Οι συντάκτες της έκθεσης εξηγούν τη μεγάλη διαφορά που θα έχει για τους ανθρώπους η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 1,5 βαθμό Κελσίου σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή, έναντι της αύξησης κατά 3°C προς την οποία οδεύει αυτήν τη στιγμή ο κόσμος.

  Η αύξηση της θερμοκρασίας θα προκαλέσει «έκρηξη» των ιών

  Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΟΗΕ που χρονολογούνται από τον Νοέμβριο, ο πλανήτης φαίνεται να οδεύει σε άνοδο της θερμοκρασίας κατά 2,9 βαθμούς Κελσίου, με βάση τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει μέχρι στιγμής τα κράτη.

  «Με υπερθέρμανση 3°C πολλές πόλεις ενδέχεται να αντιμετωπίσουν καύσωνες διάρκειας ενός μήνα, έκρηξη της ζήτησης σε ενέργεια προκειμένου να τροφοδοτείται ο κλιματισμός και αλλαγή στους κινδύνους που συνδέονται με τις ασθένειες που μεταδίδονται από τα έντομα -συχνά όλα αυτά ταυτόχρονα», τονίζουν οι συντάκτες.

  «Οι άνθρωποι που ζουν σε πόλεις με χαμηλό εισόδημα θα πληγούν περισσότερο», προσθέτουν.

  Το WRI υπολογίζει ότι ο μεγαλύτερος σε διάρκεια καύσωνας που θα πλήξει τους κατοίκους των μεγάλων πόλεων θα είναι 16,3 ημέρες, αν η θερμοκρασία αυξηθεί κατά 1,5 βαθμό Κελσίου, ενώ θα φτάσει τις 24,5 ημέρες σε περίπτωση αύξησης κατά 3 βαθμούς. Παράλληλα, θα αυξηθεί και η συχνότητά τους από 4,9 κύματα καύσωνα ετησίως σε 6,4.

  Παράλληλα, λόγω των καυσώνων θα αυξηθεί και η ζήτηση σε κλιματισμό και κατά συνέπεια σε ενέργεια, ενώ η ζέστη θα αυξήσει τους ιούς που μεταδίδονται με τα κουνούπια, όπως ο δάγκειος πυρετός, ο ζίκα και ο τσικουνγκούνια.

  Παγκοσμίως, οι πιο φτωχές χώρες, που διαθέτουν λιγότερα μέσα προσαρμογής, θα είναι πιο εκτεθειμένες στις επιπτώσεις της ανόδου της θερμοκρασίας. Σε έναν κόσμο όπου η θερμοκρασία θα είναι κατά 3 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη, η υποσαχάρια Αφρική θα πληγεί περισσότερο από την αύξηση της συχνότητας των καυσώνων και την εξάπλωση των ιών.

  Κατά συνέπεια, το Φριτάουν στη Σιέρα Λεόνε ή η Ντάκα «ενδέχεται να αντιμετωπίσουν καύσωνες διάρκειας μεγαλύτερης από έναν μήνα», με επτά επεισόδια καύσωνα ετησίως κατά μέσο όρο.

  «Έχει έρθει η ώρα να προετοιμάσουμε τις πόλεις για έναν πολύ πιο ζεστό κόσμο, κάνοντας ό,τι μπορούμε για να μειώσουμε δραστικά τις εκπομπές» αερίων του θερμοκηπίου, καταλήγει ο βαν ντεν Μπεργκ.

  Πηγή: iEidiseis.gr
• Πιο υγιή συναισθηματικά τα παιδιά που μεγαλώνουν κοντά σε χώρους πρασίνου, σύμφωνα με  μελέτη
  σε Υγεία
  

  Πιο υγιή συναισθηματικά είναι τα μικρά παιδιά που μεγαλώνουν κοντά σε χώρους πρασίνου, σύμφωνα με μελέτη από τα εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ.

  Μάλιστα όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά οι ερευνητές του προγράμματος ECHO (Environmental Influences on Child Health Outcomes τα παιδιά που ζουν από τη γέννησή τους σε περιοχές με πράσινο (δάση, πάρκα, αυλές), μπορεί να αντιμετωπίζουν λιγότερα συναισθηματικά προβλήματα μεταξύ των ηλικιών 2-5 ετών, σύμφωνα με μελέτη.

  Οι επιστήμονες ανέλυσαν πληροφορίες από γονείς σχετικά με τη συμπεριφορά των παιδιών τους από τις ηλικίες δύο έως έντεκα ετών. Συνδύασαν τα δεδομένα με τη διεύθυνση κατοικίας της οικογένειας όταν γεννήθηκε το παιδί και δορυφορικά δεδομένα για την πυκνότητα της βλάστησης γύρω από τα σπίτια τους.

  Τα δεδομένα αφορούσαν σε 2.103 παιδιά που γεννήθηκαν το χρονικό διάστημα 2007-2013 και τα οποία ζούσαν σε 41 πολιτείες των ΗΠΑ.

  Όπως διαπιστώσαν στην ανάλυσή τους, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «JAMA Network Open», τα υψηλότερα επίπεδα χώρων πρασίνου σε απόσταση έως και ενός χιλιομέτρου από το σπίτι ενός παιδιού συνδέονταν με χαμηλότερα συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης στις ηλικίες από δύο έως πέντε ετών. Η συσχέτιση παρέμεινε ακόμα και όταν οι ερευνητές συνυπολόγισαν το φύλο του παιδιού, την εκπαίδευση των γονέων, την ηλικία τους κατά τη γέννηση και την κοινωνικοοικονομική ευπάθεια της γειτονιάς.

  Αντίθετα, οι ερευνητές δεν διαπίστωσαν σημαντική συσχέτιση μεταξύ του χώρου πρασίνου γύρω από το σπίτι και των συμπτωμάτων ψυχικής υγείας σε μεταγενέστερα παιδικά χρόνια, στις ηλικίες 6-11 ετών, οπότε τα παιδιά περνούν περισσότερο χρόνο στο σχολείο.

  Πηγή: Cnn.gr

• Πράσινο Πύργου: Πυρκαγιά σε αγροτοδασική έκταση - Οι φλόγες ξέφυγαν από καύση υπολειμμάτων καλλιέργειας
  σε Επίκαιρα
  

  Αντιμέτωποι με άλλη μια πυρκαγιά που επεκτάθηκε από καύση υπολειμμάτων καλλιέργειας σε αγροτοδασική έκταση, βρέθηκαν οι πυροσβέστες της Π.Υ. Πύργου στο χωριό Πράσινο.

  Με επικεφαλής τον διοικητή Πύραρχο Γιώργο Κωνσταντακόπουλο, το πρωί της Πέμπτης, οι πυροσβέστες κινήθηκαν άμεσα και πρόλαβαν τη φωτιά πρωτού λάβει διαστάσεις και επεκταθεί πολύ στο δάσος.

  Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά το γεγονός πως δεν έχει ξεκινήσει η αντιπυρική περίοδος, ισχύουν περιορισμοί και κανόνες για τις υπαίθριες καύσεις και οι παραλείψεις τιμωρούνται με τσουχτερό διοικητικο πρόστιμο.

  Χθες σε άλλη ανάλογη περίπτωση, επιβλήθηκε διοικητικό πρόστιμο αξίας 500€, από ανακριτικούς υπαλλήλους της Π.Υ. Πύργου, σε ημεδαπό, ο οποίος δεν διέθετε τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα, κατά τη διάρκεια καύσης σε υπολείμματα καλλιεργειών, στην Τ.Κ. Λατζοΐου του δήμου Πύργου Ηλείας.,

  

  

  

• Η ζωή στην πόλη κάνει κακό στον ύπνο μας – Τι πρέπει να γίνει για να κοιμόμαστε καλύτερα
  σε Υγεία
  

  Ο ύπνος τη νύχτα επηρεάζεται από τον τρόπο ζωής στις πόλεις εξαιτίας της φωτορύπανσης και της ηχορύπανσης.

  Η πορεία προς το μοντέλο μιας πόλης που δεν κοιμάται ποτέ, έχει ένα τίμημα: Οι πολίτες θα κοιμούνται λιγότερο και χειρότερα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ύπνος, που συχνά υποτιμάται, είναι μια θεμελιώδης φυσιολογική διαδικασία για τη διατήρηση της καλής υγείας. Γνωρίζουμε ότι αν δεν κοιμόμαστε αρκετά, καταλήγουμε να αρρωσταίνουμε.

  Πόσος ύπνος είναι αρκετός; Εξαρτάται από την ηλικία, αλλά ένα υγιές ενήλικο άτομο – κατά μέσο όρο – πρέπει να κοιμάται από 7 έως 9 ώρες την ημέρα, όπως αναφέρεται στην ισπανική έκδοση του The Conversation. Ο αριθμός των ωρών αυξάνεται όταν πρόκειται για παιδιά, τα οποία μπορεί να χρειάζονται από 9 έως και 16 ώρες την ημέρα.

  Πότε πρέπει να κοιμόμαστε; Συνήθως κοιμόμαστε τη νύχτα με κάποιες διαφοροποιήσεις λόγω των διαφορετικών χρονοτύπων. Υπάρχουν άνθρωποι που τείνουν να κοιμούνται και να ξυπνούν αργότερα και εκείνοι που έχουν μια φυσική ικανότητα να σηκώνονται νωρίς και να κοιμούνται νωρίτερα.

  Παρά τις ατομικές αυτές διαφορές, όμως, η νύχτα είναι η χρονική περίοδος που κοιμόμαστε βάσει της φυσιολογίας μας. Κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών, έχουμε εξελιχθεί οργανώνοντας τις φυσιολογικές μας διεργασίες χάρη στην εναλλαγή μεταξύ φωτός και σκότους. Ωστόσο, οι νύχτες έχουν αλλάξει πολύ από τότε που η χρήση του ηλεκτρικού φωτός διαδόθηκε ευρέως, δηλαδή μόλις πριν από ενάμιση αιώνα. Η νύχτα δεν είναι πλέον σκοτεινή σε πολλά αστικά περιβάλλοντα. Το φως, λοιπόν, επέτρεψε στους ανθρώπους να παρατείνουν την περίοδο δραστηριότητάς τους μέχρι τη… βαθιά νύχτα.

  El exceso de luz y ruido nocturnos propio de las ciudades hace que durmamos menos y, como consecuencia, empeora nuestra salud.
  
  ¿Qué pueden hacer los ayuntamientos por proteger nuestro sueño? Lo analiza @bonmati_m, @UMU.https://t.co/U35OMnho8D @MADRID @bcn_ajuntament @AytoMurcia

  — The Conversation ES (@Conversation_E) September 14, 2023

  Το φως μάς κρατάει ξύπνιους

  Το τεχνητό φως τη νύχτα μάς οδηγεί σε μια σειρά από προβλήματα υγείας. Πρώτα απ' όλα, μας κάνει να κοιμόμαστε λιγότερο. Υπάρχουν ήδη μελέτες που δείχνουν ότι οι ενήλικες και οι ηλικιωμένοι τείνουν να κοιμούνται λιγότερο όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο του τεχνητού φωτός στο περιβάλλον τη νύχτα. Έχει, επίσης, παρατηρηθεί ότι το τεχνητό φως τη νύχτα, τόσο σε εξωτερικούς όσο και σε εσωτερικούς χώρους, μπορεί να αυξήσει τα προβλήματα ύπνου κατά 22%, σύμφωνα με μελέτη που έχει δημοσιευθεί στο Science Total Environment. Αυτό το φως είναι ο εχθρός του ύπνου επειδή μπερδεύει το ρολόι που τον ρυθμίζει: Μας λέει ότι είναι ημέρα και ότι δεν είναι ακόμα ώρα για ύπνο.

  Η φωτορύπανση δεν μειώνει μόνο τις ώρες ύπνου, κάτι που θα ήταν σοβαρό από μόνο του, αλλά η υπερβολική χρήση τεχνητού φωτός τη νύχτα μπορεί να έχει και άλλες σοβαρές συνέπειες για την υγεία, σύμφωνα με μελέτη που έχει δημοσιευθεί στο Biological Rhythm Research. Μεταξύ αυτών, έχει περιγραφεί μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών και μεταβολικών διαταραχών (παχυσαρκία ή διαβήτης), διαταραχών της ψυχικής υγείας ή ακόμα και ορισμένων τύπων καρκίνου, όπως ο καρκίνος του μαστού, του προστάτη ή του παχέος εντέρου. Ελεγχόμενες εργαστηριακές μελέτες δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τo ότι βλάπτει το τεχνητό φως τη νύχτα.

  Θόρυβος από την κυκλοφορία και τη νυχτερινή ζωή

  Ένας από αυτούς τους παράγοντες που προκαλούν σύγχυση είναι ακριβώς ο θόρυβος. Το ηλεκτρικό φως έχει κάνει τις νύχτες θορυβώδεις, στερώντας μας την ησυχία που είναι απαραίτητη για να χαλαρώσουμε και να κοιμηθούμε. Ο θόρυβος που «τρυπώνει» στο σπίτι μας, μας βλάπτει οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, είτε μας «ενοχλεί» είτε όχι. Αν, όμως, γίνεται τη νύχτα, παρεμποδίζει και τον ύπνο μας.

  Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, η παρατεταμένη έκθεση στον περιβαλλοντικό θόρυβο συμβάλλει σε 48.000 νέες περιπτώσεις καρδιακών παθήσεων και 12.000 πρόωρους θανάτους κάθε χρόνο στην Ευρώπη. Επιπλέον, 22 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από χρόνια δυσφορία και 6,5 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από σοβαρές χρόνιες διαταραχές του ύπνου. Υπολογίζεται ότι ένα εκατομμύριο χρόνια υγιούς ζωής χάνονται κάθε χρόνο λόγω των επιπτώσεων του θορύβου, συμπεριλαμβανομένων των ισχαιμικών καρδιακών παθήσεων και των διαταραχών του ύπνου, σύμφωνα με την έκθεση «Burden Of Disease From Environmental Noise – Quantification Of Healthy Life Years Lost In Europe» του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ). Οι τελευταίες, μάλιστα, αντιπροσωπεύουν και το μεγαλύτερο μέρος της επιβάρυνσης από ασθένειες που σχετίζονται με τον θόρυβο.

  Οι αρνητικές συνέπειες του θορύβου της οδικής κυκλοφορίας είναι ευρέως αποδεδειγμένες. Ωστόσο, τη νύχτα στις πόλεις υπάρχουν και άλλες πηγές θορύβου που προκαλούν δυσφορία. Μία από τις σημαντικότερες είναι η νυχτερινή ζωή. Πράγματι, σε αρκετές πόλεις έχουν ήδη καταρτιστεί χάρτες θορύβου αναψυχής, αν και τα διορθωτικά μέτρα είναι συχνά ανεπαρκή, όπως επισημαίνει η μεταδιδακτορική ερευνήτρια και συνεργαζόμενη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Μούρθια, Μαρία Άνχελες Μπονματί Καριόν. Ακόμα, ο καθαρισμός των δρόμων, που συχνά γίνεται τη νύχτα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες ή – έστω – νωρίς το πρωί, δημιουργεί ένα πρόσθετο πρόβλημα.

  Τι πρέπει να κάνουν οι Αρχές για να βελτιωθεί ο ύπνος μας

  Πολλά από τα προβλήματα που δυσκολεύουν τον ύπνο, θα μπορούσαν να επιλυθούν με μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και ενσυναίσθηση εκ μέρους των πολιτών. Επιπλέον, χρειαζόμαστε ένα επαρκές νομικό πλαίσιο και, κυρίως, οι Αρχές να διασφαλίζουν αποτελεσματικά τη συμμόρφωση με αυτό.

  Εκτός από τους εθνικούς κανονισμούς για τον θόρυβο, υπάρχουν δημοτικές αποφάσεις που ρυθμίζουν διάφορες πτυχές, οι οποίες και επηρεάζουν τον θόρυβο. Πώς θα μπορούσε ένα δημοτικό συμβούλιο να βοηθήσει τους πολίτες του να κοιμούνται καλύτερα; Κυρίως, πρέπει να αρχίσουμε από την παραδοχή ότι ο ύπνος, λόγω της στενής σύνδεσής του με την υγεία, θα πρέπει πάντα να υπερισχύει έναντι άλλων πτυχών, όπως ο ελεύθερος χρόνος.

  Ως εκ τούτου, ορισμένες προτάσεις θα μπορούσαν να είναι οι εξής:

  • Περιορισμός των ωρών χρήσης των μηχανημάτων για τον καθαρισμό των δρόμων, που κάνουν θόρυβο.

  • Αντικατάσταση των οχημάτων των δημόσιων μεταφορών, που κάνουν θόρυβο, με ηλεκτρικά μοντέλα – τα ιδιωτικά οχήματα πρέπει επίσης να συμμορφώνονται με τους κανονισμούς.

  • Μείωση των ωρών χρήσης των τραπεζοκαθισμάτων σε κατοικημένες περιοχές, ενημερώνοντας τους υπεύθυνους για την ανάγκη να μην ενοχλούν τους υπόλοιπους γείτονες.

  • Μείωση της επιτρεπόμενης έντασης σε χώρους με θόρυβο.

  • Αποφυγή της διοργάνωσης εκδηλώσεων, που προκαλούν θόρυβο, σε περιοχές κοντά σε κατοικημένες κατοικίες, ιδίως τη νύχτα.

  • Επανεξέταση της θέσης των φώτων του δρόμου και άλλων πηγών φωτός ώστε να μειωθεί γενικά η φωτορύπανση.

  Πηγή: iEidiseis.gr
• Κλιματική κρίση: Ποιες πόλεις θα παραμείνουν κατοικήσιμες σε έναν κόσμο επηρεασμένο από τις επιπτώσεις της;
  σε Περιβάλλον
  

  Μετά τον τυφώνα Μαρία, τον Σεπτέμβριο του 2017, που έπληξε την Aguadilla, στο δυτικό Πουέρτο Ρίκο, όλα άλλαξαν για τους Dianiz Roman και ο Wilfredo Gonzalez. Το ζευγάρι δεν είχε ποτέ σκεφτεί να εγκαταλείψει την πατρίδα του. Ωστόσο, οι χώροι εργασίας και των δύο, ένα γραφείο τελετών και ένα βενζινάδικο, καταστράφηκαν στην καταιγίδα που σκότωσε περίπου 3.000 ανθρώπους. Η ζωή στο νησί ανατράπηκε για πάντα.

  Ο ίδιος θυμάται και εξιστορεί στο National Geographic πως, «δυσκολευτήκαμε, προσπαθώντας να προμηθευτούμε προμήθειες, νερό και τρόφιμα». Τους μήνες που ακολούθησαν τον τυφώνα, συνειδητοποίησαν ότι δεν είχε μείνει τίποτα για τους ίδιους να κάνουν, παρά να δοκιμάσουν την τύχη τους αλλού: χιλιάδες μίλια βόρεια, στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, όπου είχε μετακομίσει η αδερφή του Γκονζάλες ένα χρόνο νωρίτερα. Οι Dianiz και Wilfredo δεν ήταν μόνοι καθώς, στον απόηχο του τυφώνα Μαρία, χιλιάδες άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει το νησί της Καραϊβικής για τη δυτική πολιτεία της Νέας Υόρκης, όπου ήδη κατοικεί μια μεγάλη κοινότητα του Πουέρτο Ρίκο.

  Οι μετανάστες τείνουν να πηγαίνουν σε γειτονιές που ανταποκρίνονται στις πολιτιστικές και γλωσσικές τους ανάγκες, Η άφιξή τους στο Μπάφαλο, ωστόσο, δεν οφείλεται αποκλειστικά σε αυτήν την κοινότητα. Ο δήμαρχος της πόλης, μήνες πριν ο τυφώνας Μαρία «χτυπήσει» ανακήρυξε την πόλη της Νέας Υόρκης ως «πόλη για το κλίμα». «Το Μπάφαλο έχει μια τεράστια ευκαιρία καθώς αλλάζει το κλίμα», σημείωσε.

  Έκτοτε, η πόλη κυκλοφόρησε έναν οδηγό μετεγκατάστασης που διαφημίζει τα πλεονεκτήματα της ζωή εκεί – μεταξύ των οποίων και η μέση θερμοκρασία του Ιουλίου που είναι άνετη, μιας και αγγίζει τους 21 βαθμούς Κελσίου. Εκτός από την πόλη του Μπάφαλο, και σε άλλες περιοχές όπως οι Κλίβελαντ, Οχάιο, Μίσιγκαν, Μινεσότα, οι υπεύθυνοι άρχισαν να χαρτογραφούν με ποιον τρόπο θα μπορούσε -και θα έπρεπε- να σχεδιαστεί το μέλλον με περισσότερους κατοίκους. Στον κόσμο, κάποιες πόλεις φαίνεται να είναι σε σημείο ευνοϊκό, ώστε να ανταποκριθούν στις ανάγκες ενδεχόμενης εισροής κλιματικών μεταναστών.

  «Κλιματικοί παράδεισοι»

  Το ζήτημα των «κλιματικών παράδεισων»— τόποι όπου τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι σπάνια και τα οποία τείνουν να βρίσκονται στις βόρειες περιοχές των ΗΠΑ κοντά σε γλυκό νερό — έχει κερδίσει έδαφος τα τελευταία χρόνια, καθώς οι φονικές πυρκαγιές, η ζέστη ρεκόρ και οι καταστροφικοί τυφώνες επηρεάζουν όλο και περισσότερο την καθημερινή ζωή στα νότια και δυτικά τμήματα της χώρας.

  Πέρυσι, 675.000 άνθρωποι στις ΗΠΑ εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους λόγω καταστροφών. Πολλές από τις κοινότητες κάποτε εξαρτώνταν οικονομικά από την παραγωγή και ήταν σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες μιας εισροής μεταναστών: Όταν τα εργοστάσια άρχισαν να κλείνουν τη δεκαετία του 1970 και οι κάτοικοι μετακόμισαν αλλού αναζητώντας εργασία, άφησαν πίσω τους σπίτια και την πόλη χώρους που σήμερα μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν.

  Το Κλίβελαντ, στη νότια όχθη της λίμνης Έρι, έχει περίπου 30.000 κενές θέσεις. Το Ντιτρόιτ, το οποίο έχει χάσει σχεδόν τα δύο τρίτα του πληθυσμού του από τη βιομηχανική ακμή του τη δεκαετία του 1950, έχει περισσότερα από 30 τετραγωνικά μίλια άδειας γης εντός των ορίων της πόλης του. Το Duluth έχει ήδη την υποδομή για να φιλοξενήσει δεκάδες χιλιάδες κατοίκους. «Πρέπει να μοντελοποιήσουμε διάφορα σενάρια χρήσης γης και ανάπτυξης για την αύξηση του πληθυσμού σε κλίμακα γειτονιάς, πόλης, κομητείας και περιοχής», λέει ο Terry Schwarz, διευθυντής του Cleveland Urban Design Initiative . «Αλλά σε αυτό το σημείο, μόλις ξεκινάμε». Ενώ η διαθέσιμη γη μπορεί να είναι πλεονέκτημα για ορισμένους, άλλες πόλεις εξετάζουν πώς να εκσυγχρονίσουν το υπάρχον οικιστικό απόθεμα ενισχύοντάς το από το κρύο το χειμώνα και τη ζέστη το καλοκαίρι. «Η σκέψη μέσω τρόπων αναζωογόνησης του αστικού πυρήνα θα είναι κεντρικής σημασίας για να έχουμε μια περιοχή πιο ανθεκτική στο κλίμα», λέει ο Nicholas Rajkovich του Πανεπιστημίου της Σχολής Αρχιτεκτονικής και Σχεδιασμού του Μπάφαλο.

  Ενώ πολλές πόλεις των Μεγάλων Λιμνών διαθέτουν εύκρατο κλίμα και άφθονο χώρο, ορισμένοι πιστεύουν ότι αυτό δε μεταφράζεται απαραίτητα σε κατάσταση «κλιματικού παραδείσου» βραχυπρόθεσμα. Εκτός από τους επιζώντες του τυφώνα από το Πουέρτο Ρίκο που μετανάστευσαν στο Μπάφαλο, υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι κλιματικοί μετανάστες των ΗΠΑ κινούνται ήδη βόρεια. Οι πληθυσμοί του Κλίβελαντ, του Ντουλούθ και του Μπάφαλο παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό στάσιμοι την τελευταία δεκαετία.

  «Μάθαμε από την έρευνά μας ότι η ανθεκτικότητα της κοινότητας είναι εξίσου σημαντική με τις υποδομές ή τους φυσικούς πόρους για την πρόβλεψη πόσο καλά μια πόλη μπορεί να προσαρμοστεί στην κλιματική αλλαγή ή στα αυξημένα επίπεδα μετανάστευσης», λέει η Monica Haynes, διευθύντρια του Duluth's Bureau of Business and Economic Research στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα Ντουλούθ. Επιπλέον, αυτές οι κοινότητες δεν είναι απρόσβλητες στην κλιματική αλλαγή. «Είχαμε πολλές μέρες αυτό το καλοκαίρι με πολύ κακή ποιότητα αέρα λόγω των πυρκαγιών στον Καναδά. Έτσι, το ότι η Ντούλουθ αποτελεί την ''απόδειξη του κλίματος'' δεν είναι ακριβής», προσθέτει η Haynes. «Η πόλη μας θα βιώσει αρνητικές επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή». Ωστόσο, ο φαινομενικά αδυσώπητος κύκλος των τραγωδιών που τροφοδοτούνται από την κλιματική αλλαγή συνεχίζει να θέτει υπό αμφισβήτηση ποια μέρη του κόσμου θα είναι βιώσιμα τις επόμενες δεκαετίες.

  Οι επιστήμονες λένε ότι οι πιο έντονοι, πιο μακροχρόνιοι τυφώνες και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας -περίπου 13 εκατομμύρια άνθρωποι στις νοτιοανατολικές ΗΠΑ ενδέχεται να έχουν εκτοπιστεί μέχρι το τέλος του αιώνα- είναι πιθανό να αλλάξουν τη ζωή στη Φλόριντα και πέρα ??από αυτήν. Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι οι ανεμοστρόβιλοι κινούνται ανατολικά σε πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του Νότου, πιθανώς λόγω των μεταβαλλόμενων κλιματικών προτύπων. Οι πυρκαγιές γίνονται μέρος της ζωής στη Δύση και η πρόσφατη καταστροφή που προκλήθηκε στο νησί Μάουι της Χαβάης δείχνει την απρόβλεπτη φύση ενός μεταβαλλόμενου κλίματος.

  «Άργησα λίγο, αλλά συνήθισα το χιόνι»

  Τον περασμένο Σεπτέμβριο, μια άλλη καταστροφική καταιγίδα, ο τυφώνας Φιόνα, έπληξε το Πουέρτο Ρίκο, σκοτώνοντας περισσότερους από δώδεκα ανθρώπους, κόβοντας το ρεύμα για εκατομμύρια και καταστρέφοντας καλλιέργειες. Αλλά αυτή τη φορά, η Dianiz Roman και ο Wilfredo Gonzalez ήταν σχεδόν 2.000 μίλια βόρεια από την καταστροφή της καταιγίδας. Αφού ξεπέρασαν το αρχικό σοκ του χειμώνα του Μπάφαλο, λένε ότι έχουν εγκατασταθεί καλά στη νέα τους ζωή. Και οι δύο εργάζονται στο τοπικό σχολικό σύστημα και αποτελούν μέρος μιας ακμάζουσας κοινότητας του Πουέρτο Ρίκο που συγκεντρώνεται στη δυτική πλευρά του Μπάφαλο. «Δεν έχουμε την υπερβολική ζέστη που έχουμε στο Πουέρτο Ρίκο», λέει ο Γκονζάλες. «Άργησα λίγο, αλλά συνήθισα το χιόνι».

  Πηγή: Εthnos.gr

• Οι πόλεις μετατρέπονται σε θερμικές νησίδες στους καύσωνες - Πώς το τσιμέντο γίνεται «λάβα»
  σε Περιβάλλον
  

  Η άσφαλτος και το σκυρόδεμα υπό το φως του ήλιου και σε συνθήκες ζέστης μπορούν συχνά να φτάσουν σε επιφανειακές θερμοκρασίες έως και 82 βαθμούς Κελσίου

  Οι συνθήκες παρατεταμένου καύσωνα αλλά και οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής που γίνονται όλο και πιο ορατές επαναφέρουν δραματικά στο προσκήνιο την ανάγκη για ριζικές αλλαγές στον τρόπο που οργανώνονται οι σύγχρονες οικονομίες και κοινωνίες. Κάθε χρόνο τα καλοκαίρια γίνονται όλο και πιο οδυνηρά καθώς πέρα από τις πυρκαγιές, οι υψηλές θερμοκρασίες ιδίως στις πόλεις εγκυμονούν κινδύνους για την υγεία των κατοίκων.

  Ο τρόπος που είναι δομημένα τα αστικά κέντρα, τα υλικά που κυριαρχούν και η έλλειψη πρασίνου προκαλούν ασφυκτικά προβλήματα που δεν αφορούν στο μέλλον αλλά συμβαίνουν εδώ και τώρα, με αύξηση των θανάτων και των ασθενειών στις μεγάλες μητροπόλεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ.

  Σε άρθρο του το Reuters περιγράφει αναλυτικά πώς το μπετόν και το τσιμέντο που κυριαρχούν στα αστικά κέντρα αυξάνουν δραματικά τη θερμοκρασία δημιουργώντας συνθήκες θερμοκηπίου.

  Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο δημοσίευμα με τίτλο «το έδαφος είναι λάβα» χρειάζεται μόνο ένα κλάσμα του δευτερολέπτου για να υποστεί κάποιος ένα πολύ σοβαρό έγκαυμα σε υψηλές θερμοκρασίες εάν έρθει σε επαφή με την άσφαλτο. Ειδικότερα όπως αναφέρει ο διευθυντής του Κέντρου Εγκαυμάτων της Αριζόνα στο Φοίνιξ, Δρ Κέβιν Φόστερ, η άσφαλτος και το σκυρόδεμα στο άμεσο ηλιακό φως μπορούν συχνά να φτάσουν σε επιφανειακές θερμοκρασίες έως και 82 βαθμούς Κελσίου τις πιο ζεστές ημέρες.

  Λόγω των αυξημένων μάλιστα θερμοκρασιών στο Φοίνιξ, οι γιατροί έχουν περιθάλψει πολυάριθμους ασθενείς που υπέστησαν εγκαύματα από πτώση στο έδαφος ή από την επαφή με επιφάνειες που ήταν πολύ πιο θερμές από την καταγεγραμμένη θερμοκρασία του αέρα.

  Η διαφορά στις θερμοκρασίες στο γρασίδι και στην άσφαλτο καθώς αυξάνεται η ζέστη και η ηλιοφάνεια

  Ο μηχανισμός αύξησης της θερμοκρασίας

  Αξίζει να σημειωθεί ότι οι επιφανειακές θερμοκρασίες παίζουν κρίσιμο ρόλο στο πόσο ζεστή γίνεται η γύρω περιοχή και αποτελούν κίνδυνο για την υγεία κατά τη διάρκεια ακραίων θερμικών φαινομένων.

  Κατά τη διάρκεια των κυμάτων καύσωνα, σημαντικό μέρος της ενέργειας του ήλιου απορροφάται και ανακλάται από τις επιφάνειες που εκτίθενται στις ακτίνες του, με αποτέλεσμα οι θερμοκρασίες τους να αυξάνονται σημαντικά.

  Αυτές οι θερμές επιφάνειες στη συνέχεια μεταφέρουν τη θερμότητά τους στον περιβάλλοντα αέρα, αυξάνοντας τη συνολική θερμοκρασία του αέρα.

  Ενώ ορισμένες διαπερατές και υγρές επιφάνειες, όπως το γρασίδι ή το χώμα, απορροφούν λιγότερη θερμότητα, άλλα δομικά υλικά, όπως η άσφαλτος ή το σκυρόδεμα, είναι ικανά να απορροφήσουν έως και το 95% της ηλιακής ενέργειας, η οποία στη συνέχεια ακτινοβολείται πίσω.

  Τις ημέρες που το θερμόμετρο δείχνει 38°C , η θερμοκρασία αυτή αναφέρεται στη θερμοκρασία του αέρα, την οποία οι μετεωρολόγοι συνήθως μετρούν σε ύψος ενός μέτρου πάνω από την επιφάνεια.

  Ωστόσο, σε αυτές τις θερμοκρασίες, οι επιφάνειες, όπως η άσφαλτος ή το τσιμέντο, μπορούν να φτάσουν σε θερμοκρασίες υψηλότερες από 65°C (149°F), οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν εγκαύματα στο δέρμα.

  Αστικές θερμικές νησίδες

  Η διαδικασία της αστικής ανάπτυξης αλλάζει ριζικά το τοπίο. Οι φυσικές και διαπερατές επιφάνειες αντικαθίστανται από αδιαπέραστες κατασκευές όπως τα κτίρια και οι δρόμοι. Αυτό δημιουργεί αυτό που οι κλιματολόγοι αποκαλούν «αστικές θερμικές νησίδες», περιοχές εντός των πόλεων που παρουσιάζουν σημαντικά υψηλότερες θερμοκρασίες σε σύγκριση με τις κοντινές αγροτικές περιοχές.

  Πρόκειται επίσης για περιοχές με υψηλές συγκεντρώσεις ανθρώπων. Στην Ευρώπη, σχεδόν τα μισά σχολεία και νοσοκομεία στις πόλεις βρίσκονται σε αστικές θερμικές νησίδες, εκθέτοντας ευάλωτους πληθυσμούς σε θερμοκρασίες που απειλούν την υγεία, καθώς επιδεινώνονται οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με την υπηρεσία περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  Οι αστικές θερμικές νησίδες δημιουργούνται μέσω ενός συνδυασμού παραγόντων. Η αστική γεωγραφία, με τις συνήθη περίκλειστη δομή της, παγιδεύει τη θερμότητα τη νύχτα μην αφήνοντας περιθώριο στον αέρα να κυκλοφορήσει.

  Οι δορυφορικές εικόνες αποκαλύπτουν τη σημασία του πρασίνου στις πόλεις

  Οι επιφάνειες απορροφούν και αποθηκεύουν περισσότερη θερμότητα σε σύγκριση με τη φυσική εδαφοκάλυψη αυξάνοντας περαιτέρω τις θερμοκρασίες.

  Σε αυτά χρειάζεται να προστεθεί η ύπαρξη ή μη πρασίνου που παίζει κρίσιμο ρόλο στη μείωση των επφανειακών θερμοκρασιών.

  Χρειάζεται να κατανοήσουμε αυτούς τους παράγοντες ώστε να δημιουργήσουμε πιο δροσερές και βιώσιμες πόλεις, αναφέρει το δημοσίευμα επισημαίνοντας τη διαφορά που μπορούν να κάνουν τα πάρκα.

  Στο τέλος του άρθρου φιλοξενείται δήλωση του δημάρχου Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη, που αναφέρεται στα πάρκα τσέπης: «Πρόκειται για τη δημιουργία χώρων πρασίνου, τη μείωση των θερμοκρασιών, την παροχή ποιότητας ζωής και τη δημιουργία νέων σημείων αναφοράς μέσα στην πόλη».

  Παρατίθενται ακόμα θερμικές δορυφορικές εικόνες που αποκαλύπτουν τα θερμικά προφίλ των πόλεων, περιοχές που παρουσιάζουν θερμότερες και ψυχρότερες θερμοκρασίες με βάση το τοπίο της περιοχής.

  Πηγή: In.gr

• Υπόγεια κλιματική αλλαγή: Μια νέα απειλή για τις μεγαλουπόλεις
  σε Περιβάλλον
  

  «Υπόγεια κλιματική αλλαγή»: έναν όχι τόσο διαδεδομένο όρο, που επεξηγεί μια ανησυχητική πραγματικότητα, παρουσιάζουν στο ευρύ κοινό μελετητές από το Σικάγο.

  Η επιστημονική ομάδα υποστηρίζει ότι η κλιματική αλλαγή έχει αρχίσει να παραμορφώνει το έδαφος κάτω από τις πόλεις, κάτι που ενδεχομένως στο μέλλον να αποτελέσει μεγάλη απειλή για κτήρια και υποδομές.

  Όπως αναφέρουν οι ειδικοί, κάτω από τα πόδια μας δημιουργούνται «νησιά θερμότητας, που προκαλούνται από τα κτήρια και τα υπόγεια συστήματα μεταφορών -όπως το μετρό.

  «Όσο πιο πυκνοκατοικημένη η πόλη, τόσο πιο έντονη η υπόγεια κλιματική αλλαγή» τονίζει ο επικεφαλής της επιστημονικής προσπάθειας και βοηθός καθηγητή στο πανεπιστήμιο Northwestern στο Ιλινόις, Αλεσάντρο Ρότα Λόρια.

  Το χώμα, τα πετρώματα και τα κατασκευαστικά υλικά παραμορφώνονται όταν υποβάλλονται σε διακυμάνσεις θερμοκρασίας.

  Για παράδειγμα, το έδαφος κάτω από τα κτήρια μπορεί να συσταλεί όταν θερμανθεί, προκαλώντας καθίζηση, εξηγεί ο Ρότα Λόρια.

  «Οι παραμορφώσεις από την υπόγεια κλιματική αλλαγή είναι σχετικά μικρές αλλά αναπτύσσονται συνεχώς» δήλωσε χαρακτηριστικά ο επιστήμονας, συμπληρώνοντας ότι με τον καιρό θα γίνουν πραγματική απειλή για τα θεμέλια κτηρίων και τα τούνελ.

  Με τη σειρά του, ο Ντέιβιντ Άρτσερ, καθηγητής γεωφυσικών επιστημών στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, εξήγησε ότι η υπόγεια κλιματική αλλαγή δεν έχει καμία σχέση με την ατμοσφαιρική, η οποία οφείλεται ως επί το πλείστον στα αέρια του θερμοκηπίου.

  «Σιωπηρός κίνδυνος»
  

  Η υπόγεια κλιματική αλλαγή δεν είναι άγνωστη στην επιστημονική κοινότητα, που τη μελετά εδώ και 25 χρόνια.

  Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι το φαινόμενο αυτό μπορεί να προκαλέσει μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα ή να προκαλέσει βλάβες σε γραμμές τρένων.

  Είναι η πρώτη φορά, όμως, που επιστημονική μελέτη επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο επιδρά στα κτήρια.

  Οι ειδικοί τοποθέτησαν 150 αισθητήρες σε διάφορα σημεία πάνω και κάτω από το έδαφος στην περιοχή του Σικάγο (υπόγεια, τούνελ, γκαράζ κλπ) και συγκέντρωναν δεδομένα για τρία ολόκληρα χρόνια.

  Κατέληξαν, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι το έδαφος κάτω από την περιοχή Λουπ του Σικάγο -μια πολυσύχναστη περιοχή με εστιατόρια, καταστήματα και θέατρα- ήταν 10 βαθμούς Κελσίου πιο θερμή από το έδαφος κάτω από το πάρκο.

  ‘Underground climate change’ is deforming the ground beneath buildings, study finds, by Jacopo Prisco

  Πηγή: Cnn.gr