Σχετικά Άρθρα

• Κλιματική αλλαγή: Έντονες οι επιπτώσεις στους ωκεανούς
  σε Περιβάλλον
  

  Η κλιματική αλλαγή έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τα θαλάσσια οικοσυστήματα - Έχουν ξεπεραστεί τα πλανητικά όρια

  Νέα έρευνα δείχνει πως η κλιματική αλλαγή έχει επηρεάσει σε σημαντικό επίπεδο τη Γη, ξεπερνώντας τα έξι από τα εννέα πλανητικά όρια. Η οξίνιση των ωκεανών (μείωση pH στη θάλασσα), πλησιάζει στο κρίσιμο όριο, λένε οι επιστήμονες, αποτελώντας απειλή για τα θαλάσσια οικοσυστήματα και την παγκόσμια διαβίωση.

  Σύμφωνα με πληροφορίες του Guardian, ο βιομηχανικός πολιτισμός βρίσκεται κοντά στο να παραβιάσει ένα έβδομο πλανητικό όριο και ίσως το έχει ήδη περάσει, σύμφωνα με τους επιστήμονες που συνέταξαν την τελευταία έκθεση για την κατάσταση των συστημάτων υποστήριξης της ζωής στον κόσμο.

  Νέα έρευνα

  Η έκθεση, από το Ινστιτούτο του Πότσνταμ για την έρευνα των επιπτώσεων του κλίματος (PIK), βασίζεται σε πολυετή έρευνα που δείχνει ότι υπάρχουν εννέα συστήματα και διαδικασίες – τα πλανητικά όρια – που συμβάλλουν στη σταθερότητα των λειτουργιών υποστήριξης της ζωής του πλανήτη.

  Ήδη έχουν παραβιαστεί έξι πλανητικά όρια. Η κλιματική αλλαγή, τα ξενικά είδη, η αλλαγή της βιόσφαιρας και η τροποποίηση των βιογεωχημικών ροών κρίνονται ότι βρίσκονται σε ζώνες υψηλού κινδύνου. Ωστόσο, η μείωση του στρατοσφαιρικού όζοντος παρέμεινε σταθερή και υπήρξε μια μικρή βελτίωση στην ατμοσφαιρική ρύπανση.

  Δύο λόγοι

  Σε μια ενημέρωση που περιγράφει τα ευρήματα, ο Levke Caesar, κλιματικός φυσικός στο PIK και συν-συγγραφέας της έκθεσης, δήλωσε ότι υπάρχουν δύο λόγοι για τους οποίους τα επίπεδα οξίνισης των ωκεανών είναι ανησυχητικά.

  «Ο ένας είναι [ότι] ο δείκτης για την οξίνιση των ωκεανών, ο οποίος είναι η τρέχουσα κατάσταση διαχωρισμού του αραγωνίτη, ενώ εξακολουθεί να βρίσκεται στον ασφαλή χώρο λειτουργίας, πλησιάζει το όριο της υπέρβασης του ασφαλούς ορίου», δήλωσε ο Caesar.

  «Ο δεύτερος είναι ότι υπάρχουν στην πραγματικότητα αρκετές μελέτες που δημοσιεύθηκαν τα τελευταία χρόνια και οι οποίες δείχνουν ότι ακόμη και αυτές οι τρέχουσες συνθήκες μπορεί να είναι ήδη προβληματικές για μια ποικιλία θαλάσσιων οργανισμών, γεγονός που υποδηλώνει την ανάγκη [να] επανεκτιμηθεί ποια επίπεδα μπορούν στην πραγματικότητα να χαρακτηριστούν ασφαλή».

  Λίγα λόγια για το φαινόμενο οξίνισης των ωκεανών

  Η οξίνιση των ωκεανών είναι το φαινόμενο της αύξησης της οξύτητας (μείωση του pH) στο νερό των ωκεανών λόγω της απορρόφησης του ατμοσφαιρικού CO2. Η διαδικασία αυτή όχι μόνο βλάπτει τους ασβεστοποιούς οργανισμούς, οδηγώντας ενδεχομένως σε διάσπαση του τροφικού πλέγματος, αλλά μειώνει επίσης την αποτελεσματικότητα του ωκεανού να λειτουργεί ως ζωτικής σημασίας αποθήκη άνθρακα.

  «Αυτό καταδεικνύει τη σύνδεση μεταξύ της οξίνισης των ωκεανών … και της ακεραιότητας της βιόσφαιρας», δήλωσε ο Caesar. «Πράγματι, ένα από τα κύρια μηνύματα της έκθεσής μας είναι ότι και τα εννέα πλανητικά όρια είναι σε μεγάλο βαθμό αλληλένδετα.

  «Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε ανθρώπινη διαταραχή του παγκόσμιου περιβάλλοντος που παρατηρούμε αυτή τη στιγμή … δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σαν να πρόκειται για ξεχωριστά ζητήματα, όπως είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται αυτή τη στιγμή κατά κύριο λόγο.

  Διότι αυτού του είδους η προσέγγιση αγνοεί ότι οι συνιστώσες του γήινου συστήματος αλληλεπιδρούν συνεχώς σχηματίζοντας ένα μεγάλο δίκτυο, όπου οι αλλαγές σε μια περιοχή επηρεάζουν τις άλλες».

  Ποια είναι τα πλανητικά όρια

  Η επιστήμη των πλανητικών ορίων πρωτοστάτησε το 2009 από τον Johan Rockstrom, τον διευθυντή του PIK, και άλλους. Στην εν λόγω έρευνα και σε δύο επακόλουθες εκθέσεις, οι ερευνητές εντόπισαν και ποσοτικοποίησαν τα όρια που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή, τη βιόσφαιρα, την αλλαγή του χερσαίου συστήματος, την αλλαγή του γλυκού νερού, τις βιογεωχημικές ροές, την οξίνιση των ωκεανών, τη φόρτιση του ατμοσφαιρικού αερολύματος, την εξάντληση της στιβάδας του όζοντος και την εισαγωγή νέων οντοτήτων, όπως συνθετικών χημικών ουσιών, στο περιβάλλον.

  Η υπέρβαση των ορίων σε καθέναν από αυτούς τους τομείς ενέχει τον κίνδυνο να διαταράξει τη σταθερότητα, την ανθεκτικότητα και τη βιωσιμότητα της κατάστασης του πλανήτη που διατηρείται τα τελευταία 12.000 χρόνια και που επέτρεψε την άνοδο του πολύπλοκου ανθρώπινου πολιτισμού.

  Κλιματική αλλαγή: «Αναγνωρίζουμε ότι η υγεία του πλανήτη … κινδυνεύει τόσο πολύ σήμερα»

  Η έκθεση, η οποία ήρθε ένα χρόνο μετά την προηγούμενη, είναι η πρώτη από αυτές που θα είναι πλέον ετήσιοι «έλεγχοι της υγείας του πλανήτη» που δημοσιεύονται από το PIK, δήλωσε ο Rockstrom.

  «Αναγνωρίζουμε ότι η υγεία του πλανήτη … κινδυνεύει τόσο πολύ σήμερα, ώστε και εμείς στην επιστήμη πρέπει τώρα να κάνουμε ένα βήμα μπροστά και να βγούμε κατευθείαν στη δυσάρεστη ζώνη και να πούμε ότι τώρα δεσμευόμαστε να παράγουμε κάθε χρόνο μια επιστημονική μέτρηση ολόκληρης της εκτίμησης της υγείας – μια εκτίμηση κινδύνου – σε όλα τα πλανητικά όρια», είπε.

  «Αυτό είναι κάτι πολύ περισσότερο από επιστήμη, αυτό είναι επιστήμη για την αλλαγή». Σε αντίθεση με τις προηγούμενες επαναλήψεις της έρευνας του PIK για τα πλανητικά όρια, η έκθεση δεν δημοσιεύεται σε ακαδημαϊκό περιοδικό, αλλά αντίθετα είναι γραμμένη και διαμορφωμένη για ένα δημοφιλές κοινό. Ο Rockstrom και οι συνεργάτες του δήλωσαν ότι τα ευρήματα βασίζονται σε επιστημονικές μελέτες με κριτές.

  Πηγή: In.gr
• Πώς τα θαλάσσια λιοντάρια βοηθούν τους επιστήμονες να εξερευνήσουν ωκεανούς
  σε Περιβάλλον
  

  Με κάμερες οι ερευνητές προσπαθούν να εντοπίσουν και να χαρτογραφήσουν άγνωστα θαλάσσια οικοσυστήματα στη νότια Αυστραλία

  Θαλάσσια λιοντάρια εξοπλίστηκαν με… κάμερες και βοήθησαν τους ερευνητές να εντοπίσουν και να χαρτογραφήσουν άγνωστα θαλάσσια οικοσυστήματα στη νότια Αυστραλία.

  Ο βυθός στους ωκεανούς έχει εξερευνηθεί ελάχιστα και οι γνώσεις των επιστημόνων είναι αποσπασματικές. Η χρήση τηλεχειριζόμενων υποβρύχιων οχημάτων για τη γνώση των βυθών είναι δαπανηρή, απαιτεί συγκεκριμένες καιρικές συνθήκες και είναι δύσκολο να γίνει σε βαθιά, απομακρυσμένα και υπεράκτια τμήματα του βυθού. Για να παρακάμψουν αυτές τις προκλήσεις, ερευνητές στην Αυστραλία, με επικεφαλής τον διδακτορικό φοιτητή του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας και του Ινστιτούτου Έρευνας και Ανάπτυξης της Νότιας Αυστραλίας, Νέιθαν Αγγελάκη, επιστράτευσαν οκτώ απειλούμενα ενήλικα θηλυκά αυστραλιανά θαλάσσια λιοντάρια. Τοποθέτησαν μικρές και ελαφριές κάμερες επάνω στη γούνα τους, καθώς και συσκευές GPS, ώστε να εντοπίσουν τη θέση τους, όταν τα λιοντάρια θα επέστρεφαν στην ξηρά για να θηλάσουν τα μικρά τους.

  Τα βίντεο που συγκεντρώθηκαν (συνολικά 89 ώρες καταγραφών) επέτρεψαν στους ερευνητές να εντοπίσουν προηγουμένως αχαρτογράφητα οικοσυστήματα και έμβιους οργανισμούς που αναπτύσσονται στον βυθό της νότιας Αυστραλίας.

  Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Frontiers in Marine Science». Δείτε ΕΔΩ την επιστημονική δημοσίευση.

  Πηγή: Protothema.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Freepik
• Πηγή «σκοτεινού οξυγόνου» και ηλεκτρισμού εντόπισαν ερευνητές στα βάθη του ωκεανού
  σε Περιβάλλον
  

  Οι οργανισμοί που φωτοσυνθέτουν, όπως τα φυτά και η άλγη, θεωρούνται οι πρώτοι παραγωγοί οξυγόνου στη Γη. Αλλά τώρα, ερευνητές βρήκαν στοιχεία για ένα φυσικό εργοστάσιο παραγωγής οξυγόνου που δεν χρειάζεται ούτε τον ήλιο ούτε τις μορφές ζωής που εκμεταλλεύονται τη δύναμή του.

  Πρόκειται για μια χημική αντίδραση που λαμβάνει χώρα σε πετρώματα που βρίσκονται στον σκοτεινό βυθό, χιλιάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια του Ειρηνικού Ωκεανού, απελευθερώνοντας αυτό που οι ερευνητές ονόμασαν «σκοτεινό οξυγόνο», αναφέρει το Futurism.com.

  Τα ευρήματα αυτά, που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο περιοδικό Nature Geoscience, όχι μόνο ανατρέπουν τις υποθέσεις σχετικά με το πώς το οξυγόνο κατέκλυσε για πρώτη φορά τη γήινη ατμόσφαιρα, αλλά θα μπορούσαν να αλλάξουν δραστικά τη θεωρία για την προέλευση της ζωής στον πλανήτη μας.

  «Για να ξεκινήσει η αερόβια ζωή στον πλανήτη, έπρεπε να υπάρχει οξυγόνο και η αντίληψή μας ήταν ότι η παροχή οξυγόνου στη Γη ξεκίνησε με τους φωτοσυνθετικούς οργανισμούς», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Andrew Sweetman, της Σκωτσέζικης Ένωσης για τη Θαλάσσια Επιστήμη.

  «Αλλά τώρα γνωρίζουμε ότι υπάρχει οξυγόνο που παράγεται στα βάθη της θάλασσας, όπου δεν υπάρχει φως. Επομένως, νομίζω ότι πρέπει να επανεξετάσουμε ερωτήματα όπως: από πού θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει η αερόβια ζωή;».

  Η ανακάλυψη έγινε 4.000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια, στη ζώνη Clarion-Clipperton, μια περιοχή στον βορειοανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό που φιλοξενεί δισεκατομμύρια τόνους πολυμεταλλικών κονδύλων – ουσιαστικά, κομμάτια βράχων που αποτελούνται από ένα μείγμα μετάλλων όπως κοβάλτιο, νικέλιο, χαλκό, λίθιο και μαγγάνιο, τα οποία χρησιμοποιούνται για την κατασκευή μπαταριών.

  Απελευθέρωση οξυγόνου με ηλεκτρόλυση

  Αφού παρατήρησε ότι τα επίπεδα οξυγόνου ανέβαιναν σε αυτή τη βαθιά περιοχή, ο Sweetman υποψιάστηκε ότι οι κόνδυλοι, που μοιάζουν με κομμάτια από κάρβουνο, θα μπορούσαν να είναι η αιτία. Ο ίδιος και μια ομάδα ερευνητών συγκέντρωσαν δείγματα από τον πυθμένα της θάλασσας και σε πειράματα ανακάλυψαν ότι οι γεμάτοι ενέργεια βράχοι μπορούσαν να παράγουν ένα μικροσκοπικό ηλεκτρικό φορτίο 0,95 βολτ.

  Και, αν τοποθετούνταν ο ένας δίπλα στον άλλον, θα μπορούσαν να παράγουν τα μόλις 1,5 βολτ που απαιτούνται για τη διάσπαση του θαλασσινού νερού μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται ηλεκτρόλυση, η οποία θα απελευθέρωνε μόρια οξυγόνου.

  «Φαίνεται ότι ανακαλύψαμε μια φυσική “γεωμπαταρία”», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Franz Geiger, καθηγητής χημείας στο Πανεπιστήμιο Northwestern. «Αυτές οι γεωμπαταρίες αποτελούν τη βάση για μια πιθανή εξήγηση της παραγωγής σκοτεινού οξυγόνου στον ωκεανό».

  Εξόρυξη βαθέων υδάτων

  Η ζώνη Clarion-Clipperton έχει επισημανθεί για εξόρυξη βαθέων υδάτων από περισσότερες από δώδεκα επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της The Mining Company, η οποία χρηματοδότησε εν μέρει τη μελέτη.

  Μέρος της αιτιολόγησης της αμφιλεγόμενης πρακτικής έγκειται στην αντίληψη ότι αυτές οι τεράστιες ωκεάνιες πεδιάδες είναι σε μεγάλο βαθμό άγονες. Όμως οι επιστήμονες λένε ότι υποτιμούμε τη βιοποικιλότητα αυτών των περιοχών και προειδοποιούν ότι η διαδικασία εξόρυξης θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες περιβαλλοντικές συνέπειες.

  Τώρα, με την αποκάλυψη ότι οι πολυμεταλλικοί κονδύλοι θα μπορούσαν να προκαλέσουν ηλεκτρόλυση του θαλασσινού νερού, η αλλοίωση της περιοχής θα μπορούσε επίσης να σημαίνει την καταστροφή μιας πιθανώς ουσιαστικής πηγής οξυγόνου για τον πλανήτη μας – αν και, φυσικά, μελλοντικές μελέτες θα πρέπει να καθορίσουν πόσο σημαντική πηγή είναι στην πραγματικότητα.

  Πηγή: Cnn.gr
• Διεθνές Δικαστήριο: Τα κράτη φέρουν ευθύνη για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στους ωκεανούς
  σε Περιβάλλον
  

  Ευθύνη για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που απορροφώνται από τους ωκεανούς φέρουν τα κράτη και είναι υπεύθυνα να πράξουν περισσότερα από όσα ορίζει η «Συμφωνία του Παρισιού», σύμφωνα με γνωμοδότηση που εξέδωσε το Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας (ITLOS).

  Αν και η γνωμοδότηση αυτή δεν είναι νομικά δεσμευτική, θα μπορούσε να δημιουργήσει προηγούμενο για μελλοντικές υποθέσεις που αφορούν το κλίμα και είναι η πρώτη που συνδέεται με το κλίμα.

  Η γνωμοδότηση του δικαστηρίου ζητήθηκε από μια ομάδα νησιωτικών χωρών που αντιμετωπίζουν άνοδο της στάθμης των θαλασσίων υδάτων εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.

  Η Κίνα ο μεγαλύτερος ρυμπαντής

  Κατά την ακροαματική διαδικασία της υπόθεσης τον Σεπτέμβριο η Κίνα, ο μεγαλύτερος ρυπαντής διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως, είχε αμφισβητήσει το αίτημα των νησιωτικών χωρών υποστηρίζοντας ότι το δικαστήριο δεν έχει γενικώς εξουσία να εκδίδει γνωμοδοτήσεις .

  «Αν το ITLOS αποφαινόταν ότι υφίσταται μια τέτοιου είδους υποχρέωση, η απάντηση του Πεκίνου το πιθανότερο θα ήταν να την χαρακτηρίσει εκτός της δικαιοδοσίας του», δήλωσε στο Reuters ο καθηγητής δικαίου του Κινεζικού Πανεπιστημίου στο Χονγκ Κονγκ.

  Μια απόφαση, η οποία χαρακτηρίζει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου μια μορφή ρύπανσης μπορεί να επικεντρώσει την προσοχή στις παρούσες υποχρεώσεις των χωρών να προστατεύσουν το θαλάσσιο περιβάλλον βάσει της Συνθήκης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, προσθέτει ο Ακαβάν.

  Ορισμένοι ακτιβιστές και δικηγόροι για περιβαλλοντικά θέματα εξέφρασαν ελπίδα να υπάρξει γνωμοδότηση που θα ωθεί τις χώρες στην επερχόμενη σύνοδο του ΟΗΕ για το Κλίμα COP29, στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν να θέσουν πιο φιλόδοξους κλιματικούς στόχους.

  Η απόφαση θα μπορούσε επίσης να επηρεάσει δύο αναμενόμενες νομικές γνωμοδοτήσεις από το Διαμερικανικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το Διεθνές Δικαστήριο, τα οποία αμφότερα εξετάζουν υποθέσεις για τις κλιματικές υποχρεώσεις των κρατών.

  Ήδη τον περασμένο μήνα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσε ιστορική απόφαση υπέρ των εναγόντων που υποστήριξαν ότι η Ελβετία παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματά τους μη κάνοντας αρκετά για να καταπολεμήσει την υπερθέρμανση που οφείλεται στην κλιματική αλλαγή.

  Πηγή: Cnn.gr

• Τα γιγάντια κύματα είναι όλο και πιο συνηθισμένα στους ωκεανούς - Οι ιστορίες για τα ασύλληπτα «βουνά νερού»
  σε Περιβάλλον
  

  Τι είναι τα rogue waves - Οι κολοσσοί της θάλασσας, για τους οποίους δεκάδες ιστορίες έχουν ειπωθεί και πολλές φωτογραφίες που κόβουν την ανάσα έχουν τραβηχτεί, μπαίνουν στο μικροσκόπιο των ερευνητών

  Φανταστείτε να πλέετε στην απέραντη έκταση του ωκεανού, με τα ήρεμα νερά να λικνίζουν απαλά το σκάφος σας, όταν ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση, ένα κολοσσιαίο κύμα αναδύεται από τα βάθη, υπερβαίνοντας τα πάντα στο πέρασμά του. Αυτά τα τερατώδη βουνά νερού, γνωστά ως κύματα-παγίδες, κύματα τέρατα ή κύματα γίγαντες, έχουν από καιρό γοητεύσει ναυτικούς, επιστήμονες και παραμυθάδες με την απόλυτη δύναμη και την αινιγματική τους φύση.

  Τα Rogue waves, που αναφέρονται επίσης ως freak waves ή monster waves, είναι ογκώδη και εξαιρετικά μεγάλα κύματα που εμφανίζονται στον ανοιχτό ωκεανό. Σε αντίθεση με τα συνηθισμένα κύματα, τα οποία είναι συνήθως αποτέλεσμα του ανέμου ή της σεισμικής δραστηριότητας, τα κύματα rogue προκύπτουν φαινομενικά από το πουθενά, συχνά χωρίς κάποια διακριτή αιτία.

  Η πρώτη και πιο διάσημη καταγραφή του φαινομένου μάλιστα ήταν το κύμα Draupner, ένα «τέρας» 25,6 μέτρων που καταγράφηκε στη Βόρεια Θάλασσα την 1η Ιανουαρίου 1995. Παρά, όμως τις παρατηρήσεις, οι ειδικοί εξακολουθούν να μην γνωρίζουν πόσο συχνά συμβαίνουν τα κύματα αυτά ή αν μπορούν να τα προβλέψουν.

  Μη προβλεψιμότητα και κίνδυνος
  
  Μία λοιπόν από τις πιο αινιγματικές πτυχές των rogue waves είναι η απρόβλεπτη φύση τους. Τα ίδια μπορούν να εμφανιστούν ξαφνικά, ακόμη και σε σχετικά ήρεμες θάλασσες, και να εξαφανιστούν εξίσου γρήγορα, αφήνοντας ελάχιστα στοιχεία για την ύπαρξή τους. Αυτό το απρόβλεπτο χαρακτηριστικό τους, αποτελεί σημαντικό κίνδυνο για τους ναυτικούς, καθώς τα πλοία μπορεί να μην έχουν επαρκή χρόνο να προετοιμαστούν ή να αντιδράσουν στην ξαφνική επίθεση ενός τόσο μεγάλου κύματος.
  
  Τα γιγαντιαία κύματα αυτά μάλιστα, έχουν εμπλακεί σε πολυάριθμες ναυτικές καταστροφές στην ιστορία, με πλοία όλων των μεγεθών να πέφτουν θύματα της τεράστιας δύναμής τους. Από τους αρχαίους ναυτικούς που αφηγούνται ιστορίες για πανύψηλα κύματα που καταπίνουν ολόκληρους στόλους μέχρι τα σύγχρονα κρουαζιερόπλοια που αντιμετωπίζουν απροσδόκητα κύματα, η απειλή που συνιστούν τα κύματα-κακοποιοί παραμένει μια συνεχής ανησυχία για όσους διασχίζουν τους ωκεανούς του κόσμου.
  
  Τα μεγαλύτερα κύματα που έχουν καταγραφεί
  
  Στις 17 Νοεμβρίου 2020, μια σημαδούρα αγκυροβολημένη σε 45 μέτρα νερού κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό, 7 χιλιόμετρα ανοικτά του Ucluelet, στο νησί Βανκούβερ, κατέγραψε ένα μοναχικό κύμα ύψους 17,6 μέτρων ανάμεσα σε περιβάλλοντα κύματα ύψους περίπου 6 μέτρων.
  
  Όταν η ανίχνευση του κύματος αποκαλύφθηκε στο κοινό τον Φεβρουάριο του 2022, μια επιστημονική εργασία και πολλά ειδησεογραφικά πρακτορεία βάφτισαν το γεγονός ως "το πιο ακραίο φαινόμενο κύματος που έχει καταγραφεί ποτέ" και ως ένα γεγονός που συμβαίνει "μία φορά στη χιλιετία", υποστηρίζοντας ότι σε ύψος περίπου τριπλάσιο από τα κύματα γύρω του, το κύμα του Ucluelet έθεσε ρεκόρ ως το πιο ακραίο κύμα που είχε καταγραφεί ποτέ εκείνη την εποχή.

  Το συμβάν του Ucluelet ωστόσο, προκάλεσε διαμάχες. Η ανάλυση των επιστημονικών άρθρων που ασχολούνται με γεγονότα κύματος rogue από το 2005 και μετά αποκάλυψε ότι οι ισχυρισμοί για τη φύση του κύματος που αποτελεί ρεκόρ και τη σπανιότητα του κύματος ήταν ανακριβείς.
  
  Η εργασία Oceanic rogue waves αναφέρει πιο συγκεκριμένα, ένα γεγονός στη Μαύρη Θάλασσα το 2004, το οποίο ήταν πολύ πιο ακραίο από το κύμα Ucluelet. Εκεί η σημαδούρα Datawell Waverider κατέγραψε ένα κύμα που ήταν 3,91 φορές μεγαλύτερο. Επίσης άλλα έγγραφα συμπεραίνουν ότι το 2006 εμφανίστηκε κύμα 21 μέτρων, στην ίδια περιοχή.
  
  Πιο πρόσφατα, στις 29 Νοεμβρίου 2022, ένα κύμα χτύπησε το κρουαζιερόπλοιο Viking Viking Polaris ενώ κατευθυνόταν προς την Ουσουάια της Αργεντινής. Ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του, άλλοι τέσσερις τραυματίστηκαν και το προγραμματισμένο ταξίδι του πλοίου προς την Ανταρκτική ακυρώθηκε.
  
  Επίσης στις 20 Ιανουαρίου 2024, ένα ή περισσότερα κύματα γίγαντες έπληξαν το πεδίο δοκιμών του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στο Roi-Namur στην ατόλη Kwajalein στις Νήσους Μάρσαλ, σπάζοντας τις πόρτες μιας τραπεζαρίας, ρίχνοντας αρκετούς ανθρώπους από τα πόδια τους, προκαλώντας μέτριες έως σοβαρές ζημιές στην τραπεζαρία, το Outrigger Bar and Grill, το παρεκκλήσι και το θέατρο Tradewinds, και αφήνοντας τμήματα του νησιού, συμπεριλαμβανομένου του συγκροτήματος αυτοκινήτων, κάτω από το νερό.
  
  Τα κύματα διείσδυσαν 91 μέτρα στο εσωτερικό του νησιού και πιθανότατα είχαν ύψος μεταξύ 8,8 και 12,2 μέτρων. Η πλημμύρα της τραπεζαρίας ενός από τους χώρους που χτυπήθηκαν βιντεοσκοπήθηκε.

  Η επιστήμη πίσω από τα γιγάντια κύματα
  
  Παρά τις δεκαετίες έρευνας, οι ακριβείς μηχανισμοί που προκαλούν τα κύματα αυτά παραμένουν ασύλληπτοι. Μια επικρατούσα θεωρία υποστηρίζει ότι τα rogue waves είναι το αποτέλεσμα μιας ενισχυτικής συμβολής, όπου μικρότερα κύματα ευθυγραμμίζονται με τέτοιο τρόπο ώστε οι κορυφές τους να συμπίπτουν, ενισχύοντας το συνδυασμένο ύψος τους. Μια άλλη θεωρία προτείνει ότι τα κύματα αυτά μπορεί να σχηματίζονται από μη γραμμικά φαινόμενα, όπως η διαμορφωτική αστάθεια, η οποία μπορεί να προκαλέσει ταχεία αύξηση του μεγέθους των κυμάτων υπό ορισμένες συνθήκες.
  
  Οι πρόσφατες εξελίξεις στην ωκεανογραφία και τη δορυφορική τεχνολογία έχουν προσφέρει νέες γνώσεις σχετικά με τη συμπεριφορά των γιγαντιαίων κυμάτων, που δεν έχουν σχέση με τα τσουνάμι. Οι δορυφορικές παρατηρήσεις αποκάλυψαν ότι τα κύματα αποστάτες είναι πιο συνηθισμένα από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως, καθώς εμφανίζονται με εκπληκτική συχνότητα σε όλους τους ωκεανούς του κόσμου.
  
  Οι παρατηρήσεις αυτές έδειξαν επίσης ότι τα κύματα γίγαντες τείνουν να συγκεντρώνονται σε ορισμένες περιοχές που είναι γνωστές για τις ακραίες ωκεάνιες συνθήκες τους, όπως το ρεύμα Agulhas στις ακτές της Νότιας Αφρικής και τα διαβόητα νερά του Βόρειου Ατλαντικού.

  Μετριασμός των κινδύνων
  
  Παρόλο που το απρόβλεπτο των κυμάτων αποτελεί σημαντική πρόκληση, καταβάλλονται προσπάθειες για την καλύτερη κατανόηση και τον μετριασμό των κινδύνων που συνδέονται με αυτά τα τρομερά φαινόμενα. Οι προηγμένες τεχνικές μοντελοποίησης και οι βελτιωμένες μέθοδοι πρόβλεψης βοηθούν στον εντοπισμό συνθηκών που ευνοούν τον σχηματισμό κυμάτων κακοκαιρίας, επιτρέποντας στα πλοία να αποφεύγουν τις περιοχές υψηλού κινδύνου όποτε είναι δυνατόν.
  
  Ωστόσο, παρ' όλη την πρόοδό μας, ο ωκεανός φαίνεται να παραμένει ακόμα ένα αδάμαστο σύνορο, όπου οι δυνάμεις της φύσης βασιλεύουν και το φάντασμα των περιπλανώμενων κυμάτων κυριαρχεί στη φαντασία των ναυτικών και των επιστημόνων.

  Πηγή: Protothema.gr - Φωτογραφία από Elias από το Pixabay