Τα τελευταία, τουλάχιστον, 12 χρόνια η χώρα μας και οι περισσότεροι από τους πολίτες συμμετέχουν σε ένα καθημερινό αγώνα επιβίωσης, αντιμετωπίζοντας διαδοχικές κρίσεις.
Από τα μνημόνια, στην προσφυγική κρίση, στην πανδημία και σήμερα στις επιπτώσεις ενός πολέμου στα σύνορα της Ευρώπης, ο οποίος μοιάζει τραγικά ως προεόρτιο ενός νέου ψυχρού-όπως ελπίζουμε- και όχι θερμού πολέμου.
Ποια είναι, λοιπόν, σήμερα η θέση της Ελλάδας και ποια μπορεί να είναι σε αυτό το νέο, σύνθετο, πολύπλοκο και βαθιά ριψοκίνδυνο κόσμο;
Σε μια Ευρώπη που φαίνεται να συμπιέζεται και να παραπαίει, έχοντας ζήσει για περισσότερα από 30 χρόνια το «όνειρο» ενός καπιταλισμού που εκτόξευσε τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, που συρρίκνωσε το κοινωνικό κράτος - αυτό που την ξεχώριζε παγκοσμίως ως μοντέλο ανάπτυξης και δημοκρατίας – που ιδιωτικοποίησε άκριτα δομές και υποδομές που είχαν φτιαχτεί με θυσίες και ιδρώτα των ευρωπαϊκών λαών, που ανέσυρε εθνικισμούς, ακροδεξιές ιδεολογίες και πολιτικά μορφώματα από το χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Που ακόμη και σήμερα, όχι μόνο δε μπορεί να βρει πειστικές απαντήσεις για την άμυνα και την ασφάλεια στα εδάφη της αλλά, ούτε καν, για τις άμεσες επιπτώσεις του πολέμου, όπως η ενεργειακή κρίση και η διατροφική ασφάλεια.
Σε αυτό το νέο περιβάλλον, με κοσμοϊστορικές αλλαγές στο παγκόσμιο γεωπολιτικό, οικονομικό και τεχνολογικό σύστημα, τι σημαίνει να είσαι προοδευτικός Έλληνας- Ευρωπαίος πολίτης; Τι σημαίνει να είσαι εργαζόμενος, επιχειρηματίας, άνεργος, φοιτητής, επιστήμονας; Και τι είδους συλλογικό πολιτικό φορέα χρειαζόμαστε για να υπηρετήσει τις αρχές και τις αξίες μας;
Αρχές όπως η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, η ισότητα, η δίκαιη ανάπτυξη, η διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων, η περιβαλλοντική προστασία, η εμβάθυνση της δημοκρατίας, η λαϊκή νομιμοποίηση της αντιπροσώπευσης με την ενεργό και πραγματική συμμετοχή των πολιτών στον τρόπο λήψης των αποφάσεων.
Σε αυτά τα μεγάλα ερωτήματα καλείται να απαντήσει η προοδευτική παράταξη: σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες, προοδευτικοί κεντρώοι και δημοκράτες αριστεροί, οικολόγοι και ακτιβιστές της κοινωνίας πολίτων, όλοι έχουν χώρο και λόγο στην κοινή μας προσπάθεια.
Αυτός είναι και ο πυρήνας του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής: ο στόχος της επανίδρυσης της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, της δημοκρατικής- προοδευτικής πολιτικής απάντησης στα μεγάλα ερωτήματα και τα σημαντικά διακυβεύματα της Ευρώπης, της Ελλάδας, των πολιτών που κάθε μέρα βιώνουν τις επιπτώσεις από τις ραγδαίες αλλαγές.
Των πολιτών που γυρίζουν την πλάτη τους σε μια κυβέρνηση που αγνοεί τους πολλούς και τις ανάγκες τους και θυμάται τον «λαό» μόνο όταν θέλει να πετάξει τις ευθύνες από πάνω της. Αυτοί οι πολίτες αναζητούν μια αξιόπιστη και ρεαλιστική πρόταση απέναντι σε μια κυβέρνηση που διευρύνει τις ανισότητες μέσω της εξυπηρέτησης των μεγάλων συμφερόντων, υπονομεύοντας την κοινωνική συνοχή και τον στόχο της ευημερίας των πολλών.
Μια κυβέρνηση που χρησιμοποιεί ως άλλοθι την αποτυχημένη διακυβέρνηση μιας αλλοπρόσαλλης αριστεράς για να εγκλωβίσει τους πολίτες.
Το χειρότερο είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που εκτιμά ότι έχει την ευκαιρία να ξαναγράψει την ιστορία όπως τη συμφέρει και θεωρεί ότι η χώρα της ανήκει.
Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ είναι ένας σημαντικός σταθμός στη μεγάλη προσπάθεια που έχει ξεκινήσει. Για την επιστροφή της πραγματικής πολιτικής, για την ελπίδα και το όραμα που απουσιάζουν από τη δημόσια συζήτηση.
Γιατί και σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, η προοδευτική παράταξη πρέπει και μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στο μέλλον που της αξίζει.
