Σχετικά Άρθρα

• Θέατρο Τζένη Καρέζη : “Τα Χρώματα της Ήλιδας” καθήλωσαν το κοινό με το μουσικό αφιέρωμα στον ελληνικό κινηματογράφο
  σε Πολιτισμός
  

  Με λάτρεις της μουσικής και του ελληνικού κινηματογράφου, που έσπευσαν να παρακολουθήσουν την παράσταση «Στη μεγάλη οθόνη» γέμισε το περασμένο Σάββατο, το «Θέατρο Τζένη Καρέζη».

  Η μουσική αυτή εκδήλωση, αφιερωμένη στον ελληνικό κινηματογράφο, παρουσιάστηκε από την ορχήστρα «Τα Χρώματα της Ήλιδας» συγκεντρώνοντας κοινό όχι μόνο από την Αθήνα αλλά και από άλλα σημεία της χώρας.

  Σε ένα κατάμεστο θέατρο, οι θεατές είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν μοναδικές μελωδίες συνοδευόμενες από αποσπάσματα διαλόγων και σκηνών εμβληματικών ταινιών του ελληνικού σινεμά.

  Οι ερμηνείες της Παναγιώτας Ιωάννου και του Γιάννη Μανώλη, που ανέλαβαν να ζωντανέψουν αυτές τις σκηνές, εντυπωσίασαν το κοινό με την αμεσότητά τους, χαρίζοντάς τους το πιο θερμό χειροκρότημα.

  

• Μουσικές επιλογές και χοροί από 80s και 90s έδωσαν το ρυθμό στην Αρχαία Ολυμπία!
  σε Πολιτισμός
  

  Μας ξεσήκωσαν τα «Cult Battles» και οι «Shall We Dance» με το κέφι τους!

  Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε η θεματική εβδομάδα 80s στην Αρχαία Ολυμπία. Το Σάββατο, η πόλη υποδέχτηκε τον dj Στέλιο Παπαδόπουλο των Cult Battles και τις σχολές χορού της Δήμητρας Μπέρτσου «Shall We Dance», για ένα δυνατό πάρτι με μουσικές επιλογές και χορούς των δεκαετιών ’80 και ’90.

  Επισκέπτες και κάτοικοι της Αρχαίας Ολυμπίας που είχαν την ευκαιρία να βρεθούν εκεί, διασκέδασαν με την ψυχή τους, μέσα από μια νοσταλγική διαδρομή στις δεκαετίες που αγαπήσαμε και απολαύσαμε, παρά το γεγονός ότι η εκδήλωση σταμάτησε απροσδόκητα.

  Παράλληλα με αυτό το μοναδικό μουσικό και χορευτικό ταξίδι στο χρόνο, ήταν ανοιχτή η Έκθεση «Η Ελλάδα του '80 μέσα από τα δικά σου μάτια», όπου οι επισκέπτες είδαν από κοντά σπάνια αντικείμενα από τα χρόνια εκείνα. Μάλιστα η Έκθεση παρέμεινε ανοιχτή και την Κυριακή από τις 9 π.μ. έως τις 9 μ.μ.

  Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη, όπως και η συμμετοχή του σε όλες τις εκδηλώσεις, οι οποίες έγιναν από τον Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και την ΠΕΔ Δυτικής Ελλάδας.

  Ευχαριστούμε πολύ!

  

  

  

  

  

  

  

  

  (Δελτίο Τύπου)

• Σπύρος Κουβαράς: «Έχουμε ανάγκη από σύγχρονους Προμηθείς»
  σε Πολιτισμός
  

  Ο διακεκριμένος χορογράφος μιλά στο ilialive.gr για την παράσταση « PROMETHEUS 2024 (unboundbodies)» που θα παρουσιάσει στην Αρχαία Ολυμπία - 2 & 3 Αυγούστου στο Αρχαίο Γυμνάσιο - Αρχαιολογικός χώρος

  Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου

  Τα έργα του αγκαλιάζουν την ουτοπία. Ακολουθώντας μια διαδρομή από το παρελθόν και τις μνήμες, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να βρεθεί στο πραγματικό, ο διακεκριμένος χορογράφος Σπύρος Κουβαράς, με την ελληνογαλλική ομάδα σύγχρονου χορού «Synthesis 748 Dance Co», παρουσιάζει στην Αρχαία Ολυμπία τη νέα του παράσταση «PROMETHEUS 2024 (unboundbodies)». Η παράσταση θα δοθεί στις 2 & 3 Αυγούστου στο Αρχαίο Γυμνάσιο - Αρχαιολογικός χώρος, στο πλαίσιο του προγράμματος του Υπουργείου Πολιτισμού «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός 2024» με θεματικό άξονα την έννοια της «Σύγκρουσης».

  Χαρακτηρίζει τον πολιτισμό σύγχρονο «πεδίο μάχης» και τους χορευτές της ομάδας επαναστάτες που αγωνίζονται σε δυνάμεις εξουσίας, αφήνοντας την ερμηνεία ελεύθερη στη φαντασία του θεατή. Για τον Σπύρο Κουβαρά , είναι το τρίτο χορογραφικό έργο που κάνει για Αρχαιολογικό Χώρο και όπως και τις προηγούμενες δυο φορές, στους Δελφούς και στο Μνημείο του Λυσικράτους στην Αθήνα, διακατέχεται από μια γλυκιά προσμονή… «Στην Αρχαία Ολυμπία έχω έρθει αρκετές φορές στο παρελθόν μόνο ως επισκέπτης και είμαι τώρα πολύ χαρούμενος που μου δίνεται η δυνατότητα να παρουσιάσω την δουλειά μου σε έναν χώρο τέτοιας, βαρύνουσας, πολιτιστικής κληρονομιάς» δηλώνει ο χορογράφος στο ilialive.gr. «Μπορεί τα έργα μου συνολικά να αγκαλιάζουν την ουτοπία και το μη πραγματικό αλλά για να φτάσω εκεί περνάω μέσα από την μνήμη, την ιστορία, τις ρίζες. Αυτό που με ενδιαφέρει ως καλλιτέχνη είναι οι δονήσεις που πιθανά μπορεί να γεννηθούν μέσα από τις χωρικές, ηχητικές και κινητικές αλληλεπιδράσεις της σύγχρονης αισθητικής με την κλασσική οπτική. Και φυσικά το πώς όλο αυτό θα μπορέσει, για περίπου μια ώρα, να αποτελέσει ένα κοινό βίωμα που θα λειτουργήσει αναστοχαστικά για κοινό και ερμηνευτές»

  Να ξεκινήσουμε με τη νέο σας project PROMETHEUS 2024 (unbound bodies). Μιλήστε μας για τη σύλληψη της ιδέας και τι πραγματεύεται;

  Θα μπορούσα να πω ότι το έργο, αντλώντας υλικό από τον μνημειώδη αγώνα του μυθικού αυτού ήρωα, εστιάζει με έναν τρόπο στα επαναστατημένα, αδάμαστα, σώματα του σήμερα, που αγωνίζονται απέναντι σε δυνάμεις εξουσίας στο σύγχρονο πεδίο μάχης που είναι ο ίδιος ο πολιτισμός μας. Το “PROMETHEUS 2024 (unbound bodies)”, ωστόσο δεν ακολουθεί κάποια γραμμική αφήγηση και συνειδητά ακροβατεί μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Οι χορευτές, άλλοτε ως μυθικά πλάσματα και άλλοτε ως Προμηθεϊκοί απόγονοι, αφήνουν την φαντασία μας ελεύθερη και τα πεδία ερμηνείας ανοιχτά. Η χορογραφία εντός του Αρχαιολογικού Χώρου θα έλεγα πως λειτουργεί καλειδοσκοπικά και ως άλλος μετα-μύθος, τρόπον τινά, μεταφέρει ένα κρίσιμο ερώτημα για το γένος μας: Μπορεί ο άνθρωπος να σώσει τον άνθρωπο;

  Φωτογραφία: Γιώργος Μπακάλης

  Τι σας γοήτευσε στο μύθο του Προμηθέα ώστε να αντλήσετε στοιχεία για τη χορογραφία σας;

  Με γοητεύουν γενικά οι άνθρωποι που προτάσσουν την έννοια της συλλογικής ευθύνης έναντι του ατομικού συμφέροντος και οι άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να θυσιαστούν για μια ανώτερη ιδέα. Ιστορικά αν το δει κανείς, όλες οι σημαντικές κοινωνικές αλλαγές έχουν ξεκινήσει από μεγάλες ιδέες, που γέννησαν μεγάλες πράξεις, σε κάποιες ομάδες ανθρώπων. Ο Προμηθέας είναι ίσως η πρώτη αντιεξουσιαστική μορφή της ιστορίας, ένα σύμβολο αντίστασης και αγωνιστικότητας. Δεν τον ενδιαφέρουν οι συνέπειες των πράξεων του και δεν στέκεται στο πρόσκαιρο μαρτύριο του, βλέπει πολύ πιο μακριά από αυτό και αυτή του την στάση, τη βρίσκω βαθιά συγκινητική. Για αυτό και στο έργο μου νομίζω πως πίσω από τον μύθο κρύβεται ένα όνειρο για το μέλλον.

  Πόσο σύγχρονος ήρωας μπορεί να είναι ο Προμηθέας, δεδομένου ότι μέσα από την παράστασή σας, μεταφέρετε το ερώτημα αν ο άνθρωπος μπορεί να σώσει τον άνθρωπο;

  Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως έχουμε ανάγκη από σύγχρονους Προμηθείς. Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους και συλλογικότητες που θα πιστέψουν σε εναλλακτικές μορφές κοινωνικής διαβίωσης και που θα αγωνιστούν με οποιοδήποτε τρόπο και κόστος για αυτές. Συμβαίνουν τρομερά πράγματα στον πλανήτη, σε κοινωνικό, πολιτισμικό και περιβαλλοντικό επίπεδο και κυριαρχεί μια σιωπή. Αν νομίζουμε ως ανθρωπότητα ότι όλο αυτό είναι μια φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων και της ιστορίας τότε είμαστε πολύ γελασμένοι. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η ιστορία διαμορφώνεται από τους ανθρώπους, ευτυχώς όχι μόνο από τους “νικητές” θα πω, αλλά για να διαμορφωθεί χρειάζεται διαρκής ενεργοποίηση και γενναιότητα.

  Φωτογραφία: Γιώργος Μπακάλης

  Κάθε μορφή τέχνης είναι ένας δίαυλος επικοινωνίας με το κοινό. Στην Ελλάδα εκτιμάτε ότι οι θεατές είναι μυημένοι στον «διάλογο»-αν μου επιτραπεί η έκφραση- με το σύγχρονο χορό;

  Κάθε έργο τέχνης από την στιγμή που δημιουργείται και μοιράζεται με το κοινό παύει να ανήκει στον δημιουργό του. Μεταφέρεται στον κοινωνικό ιστό και αφήνεται να αλληλεπιδράσει με όσους έρθουν σε επαφή μαζί του. Πάντα πιστεύω στην “αλήθεια “των έργων και θεωρώ πως το μόνο που χρειάζεται από την μεριά του κοινού είναι απλώς ανοιχτοσύνη για αυτό που θα εισπράξουν, για αυτό που θα αισθανθούν. Ο σύγχρονος χορός όπως και οι καλές τέχνες, απευθύνονται κυρίως στις αισθήσεις και το ασυνείδητο του θεατή και λιγότερο στον νου. Αν λοιπόν είσαι ανοιχτός και απεγκλωβισμένος από την στείρα εκλογίκευση στην πρόσληψη ενός έργου, τότε αναπτύσσεται μια πολύ γόνιμη σχέση με το φαντασιακό σου, ικανή να πυροδοτήσει μια βαθιά ψυχική διέγερση. Και όχι για αυτό, δεν χρειάζεται κάποιου είδους μύηση, το μόνο που χρειάζεται κανείς, είναι απλώς να “παραμένει άνθρωπος” κάθε ημέρα της ζωής του.

  Πως κρίνετε το επίπεδο του χορού στην Ελλάδα;

  Σίγουρα πολύ πιο εξελιγμένο απ ότι πριν από είκοσι χρόνια που έφυγα στο Παρίσι για να σπουδάσω χορό και χορογραφία. Είναι πολύ πιο εξελιγμένος καταρχήν ο τρόπος σκέψης σύγχρονων χορευτών και χορογράφων, προσεγγίζοντας πλέον βαθύτερα τον χορό ως τέχνη. Οι χορογράφοι παρουσιάζουν τις δουλειές τους και εκτός Ελλάδας, οι σπουδαστές ταξιδεύουν περισσότερο, βλέπουν περισσότερες παραστάσεις, έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση σε διεθνή βιβλιογραφία. Αυτό όμως το γενικότερο κύμα μικρής άνθησης οφείλεται κυρίως στον ατελείωτο μόχθο και πόθο όλων εμάς που παλεύουμε διαρκώς για κάποια αυτονόητα σε επίπεδο κρατικής και ιδιωτικής, πολιτιστικής, υποστήριξης. Όταν σε αυτή την χώρα γεννηθεί η στιγμή που θα υπάρξει ουσιαστική πολιτιστική πολιτική, επικεντρωμένη στον σύγχρονο πολιτισμό, τότε σίγουρα θα έρθουν ακόμα καλύτερες μέρες.

  Φωτογραφία: Γιώργος Μπακάλης

  Τι συμβουλεύετε ένα νέο παιδί που θέλει να χορέψει; Για ποιες συνθήκες θα πρέπει να προετοιμαστεί;

  Να μπει σε επαγγελματική σχολή όσο πιο αργά γίνεται, στο μέτρο του εφικτού, και να ταξιδέψει εκτός Ελλάδας. Για το τελευταίο, το ίδιο ακριβώς θα συμβούλευα και σε κάποιον που μένει στην Γαλλία την Αυστρία ή την Ολλανδία για παράδειγμα. Εννοώ πως είναι ιδιαίτερα σημαντικό κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής του σταδιοδρομίας να μπορέσει κανείς να έχει διαφορετικές προσλαμβάνουσες. Το να αλλάξεις χώρα για κάποια χρόνια έχει πολύπλευρες καλλιτεχνικές και προσωπικές επιδράσεις και είναι ένα εφόδιο ανεκτίμητο. Παράλληλα, θεωρώ πως όσο πιο προχωρημένη είναι η ηλικία στην οποία θα ενταχθεί κάποιος σε ένα ακαδημαϊκό πλαίσιο τόσο πιο σίγουρος θα είναι για το προς τα “που θέλει να πάει” και τι θέλει να κάνει χορευτικά ή χορογραφικά. Ο ακαδημαϊσμός έχει πολλά καλά αλλά και πολλά προβληματικά στοιχεία με κυριότερο εξ αυτών, τον συχνά, κατακερματισμό της δημιουργικότητας, και της καινοτόμας σκέψης. Αλλιώς αντιλαμβάνεσαι αυτά τα πράγματα στα 18 και αλλιώς στα 23 για παράδειγμα. Από εκεί και έπειτα, δεν ξέρω για ποιές συνθήκες θα πρέπει να προετοιμαστεί κάποιος, αυτό που ξέω όμως είναι οτι όσο πιο πολύ πιστεύεις και αγαπάς αυτό που κάνεις, τόσο καλύτερα διαμορφώνεις εσύ ο ίδιος τις συνθήκες στις οποίες καλείσαι να υπάρξεις.

  Φωτογραφία: Γιώργος Μπακάλης

  ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

  Ιδέα, Χορογραφία, Σκηνικός Σχεδιασμός: Σπύρος Κουβαράς
  Πρωτότυπη Μουσική: Θανάσης Κουμεντέρης
  Καλλιτεχνική Συνεργάτις: Κορίνα Κοτσίρη
  Χορευτές: Χριστίνα Καραγιάννη, Λουκιανή Παπαδάκη, Elton Petri, Σπύρος
  Κουβαράς
  Δραματουργία: Στέλλα Δημητρακοπούλου
  Εικαστική Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Νασιούλα
  Κοστούμια: Kenneth Haarstrich
  Ηχητικός Σχεδιασμός & Επεξεργασία: Studio 19st
  Σχεδιασμός Φωτισμών: Θωμάς Οικονομάκος
  Βοηθός Χορογράφου: Αλέξανδρος Ζαρμακούπης
  Οπτικό Υλικό: Γιώργος Μπακάλης
  Παραγωγή: Synthesis 748 Dance Co

  ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

  Η εκδήλωση προσφέρεται δωρεάν από το Υπουργείο Πολιτισμού.
  Καταβάλλεται μόνο το αντίτιμο εισόδου του αρχαιολογικού χώρου.
  Η προκράτηση θέσης είναι υποχρεωτική.
  Πληροφορίες & προκρατήσεις: www.allofgreeceoneculture gr

  SYNTHESIS 748 DANCE CO.

  H Synthesis 748 Dance Co. ιδρύθηκε το 2010 στο Παρίσι από τον χορογράφο, χορευτή Σπύρο Κουβαρά, έχοντας την υποστήριξη του Γαλλικού Εθνικού 
Κέντρου Χορού. Έκτοτε, έχει αναπτύξει διεθνή πορεία και έργα της και site specific projects έχουν παρουσιαστεί σε θέατρα, γκαλερί, μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους και φεστιβάλ σύγχρονου χορού σε ευρωπαϊκές χώρες και πρόσφατα στο CICA Museum στη Νότια Κορέα. Από το 2017, βάση και έδρα του Σπύρου Κουβαρά αποτελεί η Αθήνα και η Synthesis 748 Dance Co. επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού. Τα έργα της ομάδας αγκαλιάζουν ουτοπικούς κόσμους που ατενίζουν το μέλλον, χρησιμοποιώντας παράλληλα τον μύθο ως σύγχρονο εργαλείο δημιουργίας. Εστιάζοντας γύρω από την σχέση σώματος, ήχου και εικόνας, το κινητικό λεξιλόγιο επικεντρώνεται στην ανάπτυξη μιας χορευτικής γλώσσας η οποία αποκλίνει από τις αναγνωρίσιμες φόρμες του σύγχρονου χορού με τις σκηνικές εγκαταστάσεις των έργων, που συχνά αποτελούν και το σημείο αφετηρίας της όλης σύνθεσης, να χαρακτηρίζονται από την δημιουργία άχρονων και άτοπων χώρων.

  Φωτογραφία: Γιώργος Μπακάλης

• Γιάννης Γαλανόπουλος: «Το θέατρο είναι μια μεγάλη γιορτή»
  σε Πολιτισμός
  

  Η Ηλείος θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης μιλά για το νέο του έργο «Αλυσίδα» - Απόψε (Σάββατο 20/7) στις 21.30 στο ΣΙΝΕ ΡΟΔΟΝ στο Σταφιδόκαμπο

  Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου

  Οι μνήμες των παιδικών του χρόνων είναι γεμάτες θέατρο. Πιτσιρικάς ακόμη, δεν έχανε καμία παράσταση στα καλοκαιρινά φεστιβάλ-κυρίως της Αρχαίας Ήλιδας- που ήταν το πιο κοντινό στον τόπο διαμονής του, τον Σταφιδόκαμπο.

  Στο τέλος κάθε παράστασης, «χωνόταν» πίσω από τη σκηνή, να αγγίξει τα σκηνικά και τα κοστούμια, να δει κλεφτά τους ηθοποιούς… Ίσως τότε δεν είχε καταλάβει τον δεσμό που δημιουργούσε με την τέχνη του θεάτρου.

  Ένας δεσμός, που σήμερα έχει «προικίσει» τον Γιάννη Γαλανόπουλο, με επαίνους, τέσσερα βραβεία θεατρικής συγγραφής, βραβεία του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, ατελείωτες ώρες πάνω στο σανίδι αλλά και πίσω από τη σκηνή ανεβάζοντας δικά του έργα αλλά και μεγάλες θεατρικές επιτυχίες άλλων δημιουργών, μια βραβευμένη θεατρική ομάδα, τους «Υπερφωτισμένους», αρκετές τηλεοπτικές εμφανίσεις σε δημοφιλείς σειρές και σύντομα στη μεγάλη οθόνη στην πολυαναμενόμενη ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου «Υπάρχω», αφιερωμένη στη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη.

  Ο Ηλείος θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης, κάθε χρόνο επιστρέφει εκεί που ξεκίνησαν όλα, στον Σταφιδόκαμπο. Εκεί, θα έχει την ευκαιρία το Ηλειακό κοινό να απολαύσει το νέο του έργο με τίτλο «Αλυσίδα», απόψε (Σάββατο 20 Ιουλίου) στις 21:30 στο ΣΙΝΕ ΡΟΔΟΝ, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Δήμου Ανδραβίδας Κυλλήνης, με την ευγενική υποστήριξη του Δήμου Φυλής και δωρεάν είσοδο για το κοινό.

  Ο Γιάννης Γαλανόπουλος μιλάει στο ilialive.gr για το νέο του θεατρικό έργο και μας προσκαλεί να απολαύσουμε μια ιστορία που ακροβατεί με μαεστρία ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία. Όπως είναι η ζωή στην πραγματική της διάσταση…

  

  «Κάποιοι φίλοι που είδαν την «Αλυσίδα», μου είπαν «νομίζεις ότι είναι κωμωδία… Είναι πολύ τραγικά τα στοιχεία». Το κωμικό με το δραματικό ορισμένες φορές έχουν μια πολύ λεπτή γραμμή που τα χωρίζει. Θυμάμαι τον Σωτήρη Χατζάκη (ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας) σε κάποια σεμινάρια που κάναμε, είχε διαβάσει το έργο μου, «Φίδι στον κόρφο μου» και μου είχε πει ότι «διάβαζα το έργο σου και όση ώρα το μελετούσα, ένιωθα ότι συγγραφικά βρίσκεσαι πάνω σε ένα τεντωμένο ξυράφι με μια ομπρέλα και προσπαθείς να ακροβατήσεις. Αν πέσεις από τη μια πλευρά είναι το κωμικό αν πέσεις από την άλλη είναι το τραγικό..»

  Τι ακριβώς λοιπόν είναι η «Αλυσίδα» και τι πραγματεύεται; «Η «Αλυσίδα» είναι μια μαύρη κωμωδία. Είναι η ιστορία μας οικογένειας που δεν τα έχει πάει καλά οικονομικά. Παρ’ ότι το έχει παλέψει, τα επιχειρηματικά σχέδια των γονιών δεν πέτυχαν. Οι δύο κόρες, πολύ έξυπνες και ταλαντούχες αρχίζουν να συσχετίζονται με μια πλούσια οικογένεια την οποία, με μια «αλυσίδα» καταστάσεων, θα αποφασίσουν να εκμεταλλευτούν οικονομικά…

  »Είναι μια καταγραφή σημερινών καταστάσεων. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ανοίγουν το κλιματιστικό τους γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα και από την άλλη, μια μερίδα ανθρώπων που δεν έχουν καταλάβει τίποτα από την κρίση. Το χιούμορ στο συγκεκριμένο έργο βγαίνει μέσα από τα δεδομένα για το πώς βλέπουν οι μεν τους δε. Μερίδα ανθρώπων χωρίς οικονομικά προβλήματα μπορεί να μην βλέπουν καν τη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν στην άλλη πλευρά. Για παράδειγμα, όταν η πλούσια κυρία του έργου ασχολείται με το πώς θα πάει τα σκυλάκια της στον οδοντίατρο, στον θεατή φαίνεται αστείο μεν αλλά είναι τόσο αληθινές τέτοιες καταστάσεις….

  Το τηλεφώνημα στον Δημήτρη Ποταμίτη

  Τα σκηνικά, τα κοστούμια, οι διάλογοι που κατάφερνε να κρυφακούσει στα παρασκήνια του θεάτρου, θεατρικά προγράμματα… ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της παιδικής του ζωής. Δεν έχανε καμία παράσταση θιάσου που ερχόταν στην περιοχή, κυρίως τα καλοκαίρια. «Σε κάθε παράσταση ήμουν εκεί και μετά «χωνόμουν» να μελετήσω τα σκηνικά, τα κοστούμια… Το θέατρο υπήρχε στη ζωή μου από πολύ μικρή ηλικία…. Θυμάμαι, πρέπει να ήμουν 12-13 ετών όταν έψαξα και βρήκα το τηλέφωνο του αείμνηστου Δημήτρη Ποταμίτη. Του τηλεφώνησα και του ζήτησα να μου στείλει τη διασκευή που είχε κάνει για την «Ειρήνη» του Αριστοφάνη για να την ανεβάσω με παιδιά δημοτικού στον Σταφιδόκαμπο. Εκείνος εξεπλάγην όταν κατάλαβε ότι μιλούσε με ένα παιδί. Αυτό που μου είπε και θυμάμαι έντονα ήταν «Λυπάμαι που δεν θα ζω να δω τι θα κάνεις…»

  Ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης… Τι περισσότερο νιώθει ο ίδιος; «Για να είμαι ειλικρινής σκηνοθετώ αναγκαστικά γιατί στο ερασιτεχνικό θέατρο, όπως είναι γνωστό, δεν έχουμε πάντα την οικονομική δυνατότητα να προσλάβουμε έναν σκηνοθέτη. Όταν γράφω ένα έργο, πάντα ένας χαρακτήρας είμαι εγώ. Μπορεί λόγω ηλικίας ή λόγω καταστάσεων να βλέπω τον εαυτό μου σε έναν ήρωα. Όταν όμως έχω το κατάλληλο έμψυχο υλικό, όπως στην συγκεκριμένη παράσταση, προτιμώ να είμαι πίσω από τη σκηνή ώστε να έχω μια σφαιρική και ολοκληρωμένη εικόνα του έργου χωρίς το άγχος του ηθοποιού».

  Θέατρο - τηλεόραση - κινηματογράφος

  »Το θέατρο είναι μια δουλειά λεπτεπίλεπτη. Απαιτεί πολλή προσοχή στη λεπτομέρεια, επεξεργασία και πολλή δουλειά. Είναι σαν να ετοιμάζεις μια μεγάλη γιορτή και πρέπει όλα να είναι σωστά προετοιμασμένα. Θέλει μεγάλη οργάνωση, είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Η τηλεόραση για μένα, είναι απλά η καταγραφή της στιγμής….

  

  »Όταν μου προτάθηκε να παίξω στην ταινία «Υπάρχω», δεν το σκέφτηκα καθόλου. Όχι από ματαιοδοξία ή φιλοδοξία, όσο ότι θα έκανα έναν ρόλο που μου ξυπνάει μνήμες του πατέρα μου. Υποδύομαι έναν φανατικό Αεκτζή, όπως είναι και ο πατέρας μου. Επίσης μεγάλωσα με τα τραγούδια του Καζαντζίδη γιατί οι γονείς μου ήταν μετανάστες στη Γερμανία. Και φυσικά, το να δουλεύεις με τον Χρήστο Τσεμπερόπουλο, που οι ταινίες του είναι όλοι «σταθμοί» στον ελληνικό κινηματογράφο, είναι μια τεράστια εμπειρία.

  Η «ΑΛΥΣΙΔΑ» ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ

  Η οικογένεια «Επιστήμων», αντιμετωπίζοντας πολλές οικονομικές δυσκολίες, ζει σε ένα υπόγειο και τα μέλη της κάνουν δουλειές του ποδαριού, ελπίζοντας να βγουν από το τέλμα. Η ζωή τους αλλάζει όταν η μικρή κόρη της οικογένειας προσλαμβάνεται ως καθηγήτρια μαθηματικών στην εύπορη οικογένεια «Παλαιολόγου». Μέσω μιας «αλυσίδας συστάσεων», η οικογένεια των απόκληρων «Επιστημόνων» εισβάλλει στην πλούσια οικογένεια με σκοπό να επωφεληθεί, προκαλώντας απροσδόκητες εξελίξεις.
  Διανομή
  – Σοφία Γκαραβέλα (Σταυρούλα)
  – Βίκυ Δημητρακοπούλου (Μαρίνα)
  – Εύα Καρονίδου (Σωτηρία)
  – Μάριαν Κατσίγιαννη (Ελισάβετ)
  – Σπύρος Μαυρής (Φρέντυ)
  – Νίκη Πλαβούκου (Μαρία)
  – Αριάδνη Τσικαλάκη (Βαγγελιώ)

  Μέσω φωνών
  – Οδυσσέας Χριστοδουλάκης (Αχιλλέας)
  – Κωνσταντίνος Κοσμάς (Έντρι)
  – Γιάννης Γαλανόπουλος (Θοδωρής)

• Ευχή και Κατάρα: Το “θαύμα” της Ζωής Ανδρίτσου που συγκίνησε το κοινό (photos)
  σε Πολιτισμός
  

  Έχοντας παρακολουθήσει και τις τρεις μεγάλες χοροθεατρικές παραστάσεις της Ζωής Ανδρίτσου, στο θέατρο Φλόκα, σίγουρα έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης. Εχθρός του καλού, είναι το καλύτερο και αυτό το έχει αποδείξει η έμπειρη χορεύτρια, καθηγήτρια χορού, χορογράφος, συγγραφέας και σκηνοθέτιδα.

  Μετά το “Σκέψου το κι έγινε” και “Το νησί των μυστικών” η όγδοη κατά σειρά παράσταση που φέρει την υπογραφή της Ζωής Ανδρίτσου και η τρίτη που “ανέβηκε” στο θέατρο Φλόκα στην Αρχαία Ολυμπία, “Ευχή και Κατάρα” ήταν πραγματικά τέλεια.

  Μια ιστορία όπου το στοιχείο του παραμυθιού δεν λείπει, αλλά αν εξετάσεις και την άλλη οπτική, είναι μια ιστορία βγαλμένη από την ζωή. Με όλα εκείνα τα μικρά καθημερινά που ακόμα και σήμερα, μας κάνουν να σκεπτόμαστε αρνητικά και μίζερα, αλλά και τα μεγάλα που έκρυβε η ζωή της “Καταραμένης”, Ασπασίας Αργυροπούλου. Η “Βρώμη” ή “βρωμόγατα”, - Τζωρτζίνα Λαμπαούνα - συμπρωταγωνιστεί και συνοδεύει την “Καταραμένη”, που ξετυλίγει το “δράμα της ζωής” της. Ένα δράμα γεμάτο μαγεία… Μαγεία και χορό.

  Μια ιστορία ενός εγκαταλειμμένου παιδιού, που μια “μαυρόγατα” σώζει και καθοδηγεί στην ενηλικίωση, έως και τη στιγμή που ξαναβρίσκει τους γονείς και την αδερφή της.

  Οι δεισιδαιμονίες και οι προκαταλήψεις που συνοδεύουν γενιές και γενιές, “αποκαθηλώνονται” με τρόπο μαγικό και θετική σκέψη στη σκηνή. Η “Καταραμένη” και η “Βρώμη” φροντίζουν για αυτό με τον τρόπο τους.

  Ακόμα και οι “κουτσομπόλες” που σε πολλά σημεία του έργου, παρεμβαίνουν, από τα πολύχρωμα, λουλουδιασμένα, μπαλκόνια τους, δεν έχουν στο τέλος τι να πουν και τι να σχολιάσουν.

  Οι μαθήτριες και μαθητές της Σχολής της Ζωής Ανδρίτσου, από τους πιο μικρούς/ες έως τους πιο μεγάλους/ες, αναδεικνύουν τις δυνατότητές τους και την όρεξη, την αγάπη για το χορό.

  Και στο φινάλε, βγαίνει με τόση αγάπη, με τόση ικανοποίηση, με τόση χαρά, η υπόκλιση όλων των συμμετεχόντων και αντίστοιχα το θερμότατο χειροκρότημα του κοινού. Του κοινού που γέμισε ασφυκτικά το “μεγάλο” θέατρο του Φλόκα και που αποδεικνύει πως η ποιοτική προσπάθεια ανταμείβεται. Και το Φλόκα είναι πάντα κατάμεστο, στα μεγάλα γεγονότα του πολιτισμού…

  Με το κλείσιμο της αυλαίας έχουμε πολλά να σχολιάσουμε. Όλα εκείνα που μας άφησαν μια τόσο γλυκιά γεύση.

  Τα σκηνικά που μαζί με την απόδοση όλων στο χορό, μας μεταφέρουν στην καρδιά ενός θα τολμήσουμε να πούμε, αμερικάνικου μιούζικαλ, από εκείνα που έχουμε δει στη μικρή οθόνη και έχουμε ενθουσιαστεί…

  “Οι κουτσομπόλες” στα μπαλκόνια, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από έμπειρες ηθοποιούς σε ανάλογες παραστάσεις.

  Οι χορεύτριες και οι χορευτές εντυπωσιάζουν με την κίνησή τους και η εικόνα ολοκληρώνεται με τα εξαιρετικά κουστούμια της παράστασης.

  Ακολουθούν όλοι με εξαιρετική απόδοση και ένταση, τις χορογραφίες και το σενάριο της Ζωής Ανδρίτσου και το αποτέλεσμα είναι υπέροχο.

  Δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστο την πρώτη συμμετοχή της μικρής κορούλας της Ζωής Ανδρίτσου, της Φωτεινής, που έχει μεγάλη όρεξη αλλά και μέλλον στο χώρο…

  Η τεράστια οθόνη - όμοιά της δεν υπάρχει στην Ελλάδα - συμπληρώνει εξαιρετικά την εξέλιξη του έργου και τα σκηνικά, με το ανάλογο δημιουργικό video και τον κατάλληλο φωτισμό.

  Η μουσική πλοκή του έργου, δεν μπορεί να μην ακολουθεί την ποιότητα όλων των άλλων συστατικών, μιας μαγικής συνταγής. Μελωδίες, κλασικές και σύγχρονες, που ξυπνούν το ρυθμό στον θεατή, που θέλει πραγματικά να σηκωθεί από τη θέση του και να ακολουθήσει και αυτός τη χορογραφία.

  Στο “happy end” μιας μοναδικής παράστασης, μένει το μήνυμα που η Ζωή Ανδρίτσου, θέλει να περνά σε κάθε τέτοια προσπάθεια… Θετική σκέψη και ενέργεια…

  Και το δημιουργικό άγχος της, αποβάλλεται όταν πλέον έχει ολοκληρωθεί και η υπόκλιση των εκατοντάδων παιδιών, εφήβων, ενηλίκων και πέσει η αυλαία. Τότε και μόνο χαλαρώνει και δικαίως απολαμβάνει την επιτυχία όλης της ομάδας.

  Πίσω από την αυλαία και το λαμπερό σκηνικό της παράστασης, υπάρχουν δεκάδες - όχι αφανείς - αλλά ήρωες, που έχουν στηρίξει ο καθένας από το δικό του πόστο, και έχει συμβάλει σε ένα τέλειο αποτέλεσμα…

  Μετά από αυτά.. εμείς κρατήσαμε την ευχή και με όλη τη θετική ενέργεια που βγάζει, η μουσική και ο χορός, ξορκίσαμε την κατάρα….

  Συγχαρητήρια σε όλους σας Ζωή Ανδρίτσου…

  Συντελεστές:
  Σενάριο/Σκηνοθεσία/Χορογραφία: Ζωή Ανδρίτσου
  Κουστούμια: Παρασκευή Φειδοπούλου / Poulain
  Σκηνικά: Τάκης Αχτύπης
  Lightining director / Stage / Sound: Ανδρέας Ζέζας
  Filmmaker: Αλέξης Ζαφειράκης
  Στούντιο ηχογράφησης: Realpeople studio
  Production by: Σχολή Χορού Ζωή Ανδρίτσου - Create

  Δείτε φωτογραφίες:

  {gallery}new_images/ilialive/2024/07_July/Andritsou{/gallery}

• Μια ξεχωριστή μουσική παράσταση παρουσίασαν για ακόμα μία φορά οι σπουδαστές και οι δάσκαλοι του Δημοτικού Σχολείου Αμαλιάδας
  σε Πολιτισμός
  

  Σε μια ξεχωριστή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον Πολυχώρο Πολιτισμού Δήμου Ήλιδας, οι μαθητές του Δημοτικού Ωδείου Αμαλιάδας παρουσίασαν τα όσα διδάχθηκαν από τους καθηγητές μουσικής, τη χρονιά που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες.

  Οι μελλοντικοί μουσικοί και οι δάσκαλοι τους παρουσίασαν ένα μοναδικό πρόγραμμα που ετοίμασαν με πολύ μεράκι για του κοινό, το οποίο τους χειροκροτούσε από την αρχή μέχρι το τέλος της εκδήλωσης.

  Μελωδίες στο πιάνο, στην κιθάρα, την ηλεκτρική κιθάρα και το μπουζούκι συνεπήραν τους θεατές, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν συγγενείς και φίλοι των σπουδαστών του ωδείου.

  Μετά το τέλος της εκδήλωσης όλοι τους έδωσαν ραντεβού για τη νέα χρονιά, με το δήμο Ήλιδας να έχει ξεκινήσει ήδη προσπάθεια προκειμένου να βελτιώσει τις συνθήκες λειτουργίας του Δημοτικού Ωδείου, αλλά και να διευρύνει τα μαθήματα και τα όργανα που συμμετέχουν στη δομή.

  

  

  

  

  (Δελτίο Τύπου)

• «Ευχή & Κατάρα»: Μια μοναδική χοροθεατρική εμπειρία από τη Σχολή Χορού Ζωή Ανδρίτσου
  σε Πολιτισμός
  

  Πιστή στο θερινό πολιτιστικό ραντεβού της, η Σχολή Χορού Ζωή Ανδρίτσου προσφέρει και φέτος σε όλους μας μια μοναδική χοροθεατρική εμπειρία στο Θέατρο Φλόκα, τη Δευτέρα 1 Ιουλίου 2024.

  «Ευχή και Κατάρα» είναι ο τίτλος της νέας δημιουργίας της πολυτάλαντης Ζωής Ανδρίτσου, σε σενάριο, σκηνοθεσία και χορογραφία της ίδιας, η οποία μαζί με τους εκατοντάδες μικρούς και μεγάλους μαθητές της θα φροντίσουν να μας καταπλήξουν και φέτος με μια παράσταση που έρχεται να μας διασκεδάσει, αλλά και να μας προβληματίσει.

  Για μια ακόμη φορά, η Ζωή Ανδρίτσου δεν περιορίζεται σε μία συνηθισμένη χορευτική παράσταση, αλλά δημιουργεί ένα ολόκληρο σύμπαν, που μέσα από την μουσική, το χορό, το τραγούδι και το θέατρο ανοίγει νέους δρόμους στη σκέψη μας.

  Η ιστορία

  Η φετινή της δημιουργία πραγματεύεται το θέμα των προκαταλήψεων.

  «Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο προκατειλημμένος/η είστε; Έχετε αναλογιστεί πόσο στερεωμένες είναι μέσα σας οι προκαταλήψεις και οι δεισιδαιμονίες με τις οποίες ερχόμαστε όλοι σε επαφή, χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε, από την πρώτη ημέρα που αποκτούμε συνείδηση της ύπαρξης μας;», μας ρωτάνε οι συντελεστές της παράστασης «Ευχή και Κατάρα».

  Και μας καλούν σε ένα λυτρωτικό ταξίδι απαλλαγής από όσα μας κρατούν σαν άγκυρες δεμένους στις προκαταλήψεις μας. Ένα ταξίδι γεμάτο γέλιο, μυστήριο, αγωνία και συγκίνηση! Οδηγοί μας, μια μαύρη γάτα και ένα «καταραμένο» κορίτσι, που θα καταδείξουν πόσο βαθιά ριζωμένες είναι ορισμένες προκαταλήψεις μέσα μας. Και με έναν ανατρεπτικό και παράδοξο τρόπο θα βαλθούν να τις ξεριζώσουν! Θα τα καταφέρουν;

  «Ευχή και Κατάρα»!! Μια χοροθεατρική παράσταση που μας ταξιδεύει στον πιο αχαρτογράφητο κόσμο. Στον ανθρώπινο νου!

  Δευτέρα 1 Ιουλίου 2024

  Θέατρο Φλόκα, Αρχαία Ολυμπία

  Ώρα προσέλευσης: 21:00 - Ώρα έναρξης: 21:15

  ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

  

• «Ευχή & κατάρα»: Μια ακόμη φαντασμαγορική παράσταση από τη Ζωή Ανδρίτσου
  σε Πολιτισμός
  

  Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο προκατειλημμένος ή προκατειλημμένη είστε;

  Έχετε αναλογιστεί πόσο στερεωμένες είναι μέσα σας οι προκαταλήψεις και οι δεισιδαιμονίες με τις οποίες ερχόμαστε όλοι σε επαφή, χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε, από την πρώτη ημέρα που αποκτούμε συνείδηση της ύπαρξης μας;

  Ευχή & κατάρα!!

  Μια μαύρη γάτα και ένα «καταραμένο» κορίτσι θα δείξουν σε όλους μας πόσο βαθιά ριζωμένες είναι ορισμένες προκαταλήψεις μέσα μας. Και με έναν ανατρεπτικό και παράδοξο τρόπο θα βαλθούν να τις ξεριζώσουν. Θα τα καταφέρουν;

  Μια χοροθεατρική παράσταση που μας ταξιδεύει στον πιο αχαρτογράφητο κόσμο. Στον ανθρώπινο νου…

  Οι χορεύτριες και οι χορευτές, όλων των ηλικιών, της σχολής χορού «Ζωή Ανδρίτσου», μέσα από μια ακόμη φαντασμαγορική παράσταση, θα μας παρασύρουν σε ένα λυτρωτικό ταξίδι απαλλαγής από όσα μας κρατούν σαν άγκυρες δεμένους στις προκαταλήψεις μας. Ένα ταξίδι γεμάτο γέλιο, μυστήριο, αγωνία και συγκίνηση...

  Σενάριο - Σκηνοθεσία - Χορογραφία: Ζωή Ανδρίτσου

  Δευτέρα 1/07/2024

  Θέατρο Φλόκα - Αρχαία Ολυμπία

  Ώρα προσέλευσης: 21:00

  Ώρα έναρξης: 21:15

  ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ