Το δεύτερο συγγραφικό του έργο, με τίτλο «Να θυμηθώ να παραγγείλω» παρουσίασε χθες το απόγευμα σε μία όμορφη εκδήλωση που διοργάνωσε το βιβλιοπωλείο “Κορκολής”, στην πλατεία του θεάτρου Απόλλων στον Πύργο, ο δημοφιλής ηθοποιός και συγγραφέας Στέλιος Μάινας.
Το βιβλίο ασχολείται με ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα αυτό της ιατρικώς καθοδηγούμενης ευθανασίας, ζήτημα το οποίο έχει απασχολήσει κατά καιρούς και την χώρα μας. Η ηρωίδα του βιβλίου, ιατρός αναισθησιολόγος εκτίει ποινή φυλάκισης στον Κορυδαλλό, αφού έχει κατηγορηθεί για ενεργητική ευθανασία τρεις φορές, καταχρώμενη της ιατρικής ιδιότητάς της. Είναι μια ιστορία γραμμένη σαν ημερολόγιο, με φόντο την Ελλάδα της δεκαετίας του ’70 και του σήμερα. Ένα μυθιστόρημα που γοητεύει και προβληματίζει για το τόσο ιδιαίτερο θέμα που δημιουργεί διχογνωμίες, την ευθανασία. Για το βιβλίο μίλησε ο δικηγόρος και ηθοποιός Νίκος Λαϊνόπουλος, ενώ αποσπάσματα διαβάστηκαν από την ηθοποιό Κάτια Σπερελάκη.
Ο δημοφιλής ηθοποιός και συγγραφέας στη συνέχεια σε δηλώσεις του, εμφανίστηκε ιδιαίτερα χαρούμενος που βρέθηκε στον Πύργο, ύστερα από 12 χρόνια για να παρουσιάσει το νέο του βιβλίο τονίζοντας ότι: «Είναι μεγάλη μου χαρά που βρίσκομαι στον Πύργο, σε μία τόσο ιστορική πόλη. Ο Πύργος είναι μία πολύ όμορφη πόλη, που της αξίζουν τα καλύτερα και πάντα είχε ένα επίπεδο υψηλό. Είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι να παρουσιάσω κάποιο βιβλίο. Είχα έρθει πριν από 12 χρόνια και με χαρά, μετά από αυτά τα χρόνια ξανά έρχομαι εδώ. Το καινούργιο μου βιβλίο που είναι το “Να θυμηθώ να παραγγείλω” από τις εκδόσεις “ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ” είναι ένα μυθιστόρημα με πρωταγωνίστρια μία γυναίκα, μία γιατρό αναισθησιολόγο, η οποία διηγείται την ιστορία της ζωής της, μέσα από την φυλακή που τιμωρήθηκε γιατί προχώρησε σε ευθανασία δύο ασθενών της, ένας από τους οποίους είναι ένας προσωπικός της φίλος και συνάδελφος της μετά από σοβαρές ασθένειες που πέρασαν. Θέτει το μεγάλο θέμα της ευθανασίας γενικότερα, της ιατρικώς καθοδηγούμενης ευθανασίας και ανοίγει ας πούμε μία συζήτηση σαν αυτές τις συζητήσεις που έχουν ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια σε όλη την Ευρώπη και προφανώς έχουν ανοίξει συζητήσεις και στα αρμόδια όργανα και στην Ελλάδα.
Εμπνεύστηκα από ένα πραγματικό γεγονός πριν από περίπου 15 χρόνια ένας φίλος από μία χώρα που επιτρέπεται η καθοδηγούμενη ευθανασία, με πήρε τηλέφωνο να μου ανακοινώσει ότι πάσχει από μία ανίατη ασθένεια, ότι έχει πολύ μικρά περιθώρια ακόμα ζωής και ότι υπέγραψε με την γυναίκα του συμβόλαιο ευθανασίας. Αυτό μου έκανε τεράστια εντύπωση, βέβαια παρήγορο γεγονός από αυτό, είναι ότι μετά από όλα αυτά τα χρόνια, ο φίλος μου ζει και διέψευσε όλα τα ιατρικά δεδομένα και τις προγνώσεις. Όμως μου δημιουργήθηκε η απορία και το έψαξα όλο αυτό τον καιρό, τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα, πως μπορούν οι άνθρωποι δηλαδή να δεχθούν την αναχώρηση τους. Είναι ένα ζήτημα το οποίο θέτει ερωτήματα φιλοσοφικά, ηθικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, κοινωνικά και ακριβώς αυτό είναι το κέλυφος του βιβλίου μου. Δεν είναι όμως η ουσία του βιβλίου μου. Η ουσία του βιβλίου μου είναι η διαχείριση του πόνου, πως οι άνθρωποι μπορούμε και πως μπορούμε να διαχειριστούμε τον σωματικό και ψυχικό μας πόνο. Αυτή είναι ιστορία της Άννας, της ιατρού αναισθησιολόγου, όπως ξέρετε ο αναισθησιολόγος είναι ο γιατρός του πόνου» τόνισε ο κ. Μάινας, ο οποίος εξέφρασε παράλληλα, την θετική του έκπληξη, αναφορικά με την εικόνα που αντίκρισε στο θέατρο Απόλλων καθώς μετά από 12 χρόνια όπως ανέφερε, έχει επισκευαστεί και λειτουργεί, γεγονός το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό και του δημιουργεί σχέδια για το μέλλον.
