Οι ειδικοί παρατήρησαν τη διαστολή του χρόνου στο πρώιμο σύμπαν. Η σύνδεση με τη θεωρία του Αϊνστάιν.
«Λόγω της περίεργης επίδρασης της ταχύτητας στην εμφάνιση του χρόνου, οι παρατηρήσεις μας δείχνουν ότι ο χρόνος κυλούσε πιο αργά όταν το σύμπαν ήταν στην πρώιμη φάση του, λίγο μετά το Big Bang».
Αυτό αναφέρουν οι αστροφυσικοί, οι οποίοι παρακολούθησαν το μακρινό σύμπαν να «τρέχει» σε αργή κίνηση, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που το περίεργο φαινόμενο - το οποίο είχε προβλέψει ο Αϊνστάιν πριν από περισσότερο από έναν αιώνα - παρατηρήθηκε στον πρώιμο κόσμο.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα γεγονότα φαινόταν να εκτυλίσσονται πέντε φορές πιο αργά όταν το σύμπαν ήταν μόλις 1 δισεκατομμυρίου ετών, ή περίπου το 1/10 της σημερινής ηλικίας του, λόγω του τρόπου με τον οποίο η διαστολή του σύμπαντος εκτείνεται στο χρόνο, αναφέρει δημοσίευμα του Guardian.
«Βλέπουμε τα πράγματα να αλλάζουν περίπου 5 φορές πιο αργά από σήμερα», δήλωσε ο Geraint Lewis, καθηγητής αστροφυσικής και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. «Είναι σαν να βλέπεις μια ταινία με μειωμένη ταχύτητα».
Σύμφωνα με τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, οι αστρονόμοι θα πρέπει να δουν τα αρχαία κοσμικά γεγονότα να συμβαίνουν πιο αργά από τα σύγχρονα. Το φαινόμενο, γνωστό ως διαστολή χρόνου, καθοδηγείται από τη διαστολή του σύμπαντος, όπως περιγράφεται στη θεμελιώδη έκθεση της βαρύτητας του κορυφαίου επιστήμονα το 1915.
Μια συνέπεια του διαστελλόμενου σύμπαντος είναι ότι το φως «τεντώνεται» καθώς ταξιδεύει στον κόσμο, κάνοντας το μήκος κύματος μεγαλύτερο. Το φαινόμενο κάνει τους αρχαίους γαλαξίες να φαίνονται πιο κόκκινοι από ό,τι είναι, ή μετατοπισμένοι στο κόκκινο. Αλλά ο χρόνος παρατείνεται επίσης: αν ένα μακρινό αντικείμενο αναβοσβήνει μία φορά κάθε δευτερόλεπτο, η διαστολή του σύμπαντος διασφαλίζει ότι μεσολαβεί περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο μεταξύ των αναλαμπών μέχρι να φτάσουν στη Γη.
Οι αστρονόμοι έχουν δει προηγουμένως αστέρια να εκρήγνυνται σε αργή κίνηση, με τη λάμψη και το ξεθώριασμα να ξετυλίγονται με περίπου τη μισή κανονική ταχύτητα, από τότε που το σύμπαν βρισκόταν στο ήμισυ της σημερινής του ηλικίας. Αλλά οι προσπάθειες να δουν τη διαστολή του χρόνου στον πολύ πρώιμο κόσμο με την παρατήρηση εξαιρετικά φωτεινών, μακρινών γαλαξιών, που ονομάζονται «κβάζαρ» απέτυχαν να δώσουν αποτέλεσμα .
Ο Lewis και ο συνάδελφός του Dr Brendon Brewer στο Πανεπιστήμιο του Auckland διεξήγαγαν λεπτομερείς στατιστικές αναλύσεις σε 190 κβάζαρ που παρατηρήθηκαν για δύο δεκαετίες και διαπίστωσαν, ότι σε αντίθεση με προηγούμενες εργασίες, τα κοσμικά γεγονότα φαινόταν να εκτυλίσσονται πολύ πιο αργά στο πρώιμο σύμπαν. Το «κλειδί» της επιτυχίας τους, που περιγράφεται στο Nature Astronomy, ήταν να βρουν το αντίστοιχο «τικ» ενός ρολογιού στις πλούσιες και ασταθείς φωτεινές ενδείξεις των κβάζαρ. «Έχουμε αυτή την εικόνα που μας έδωσε ο Αϊνστάιν και τη δοκιμάζουμε, ξανά και ξανά», είπε ο Lewis.
Ο καθηγητής Brian Schmidt, αστρονόμος στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας στην Καμπέρα, ο οποίος μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ φυσικής το 2011 για την ανακάλυψη της επιταχυνόμενης διαστολής του σύμπαντος, υπογράμμισε ότι η επιστήμη προχώρησε δοκιμάζοντας συνεχώς τις προβλέψεις των θεωριών.
«Σε αυτή την περίπτωση, ο Lewis και οι συνεργάτες του έχουν επεκτείνει τις μελέτες χρονικής διαστολής που είχαν πραγματοποιηθεί προηγουμένως με σουπερνόβα σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Και ενώ ανακάλυψαν ότι για άλλη μια φορά η γενική σχετικότητα έχει προβλέψει τι έχει παρατηρηθεί, αυτό ξεκαθαρίζει ορισμένες πιθανές ανησυχίες σχετικά με τη διαστολή του χρόνου που παρατηρούνται σε κβάζαρ από άλλες μελέτες», σημείωσε ο ίδιος.
