Σχετικά Άρθρα

• Η NASA αποκαθιστά την πραγματικότητα: Αποκαλύπτεται το πραγματικό χρώμα του Ποσειδώνα
  σε Τεχνολογία
  

  Στη δημοσιότητα δόθηκε στις 19 Αυγούστου αποκαταστημένη η πιο κοντινή φωτογραφία του Ποσειδώνα. Τη φωτογραφία τράβηξε στις 25 Αυγούστου 1989 η αποστολή Voyager 2 της NASA.

  Η φωτογραφία είναι μία από τις τελευταίες που τραβήχτηκαν πριν από το τέλος του «Grand Tour» του Voyager 2 στους πλανήτες και έγινε μια από τις πιο εμβληματικές. Το χρώμα του Ποσειδώνα εμφανιζόταν ως βαθύ γαλάζιο, ωστόσο το χρώμα είχε αλλοιωθεί λόγω των φίλτρων που χρησιμοποιούσαν τότε οι αστρονόμοι. Όπως φαίνεται στη φωτογραφία που έδωσε πριν από λίγες ημέρες η NASA το πραγματικό χρώμα του πλανήτη είναι ανοιχτό γαλάζιο.

  On August 25, 1989, 35 years ago, NASA’s Voyager 2 spacecraft made a close flyby of Neptune. It gave humanity its 1st close-up of our solar system’s 8th planet! Read more about this historic flyby of the planet Neptune at: https://t.co/HHBsYq0JSw
  
  📸 NASA/JPL-Caltech. pic.twitter.com/qJpmKvR5Vp

  — EarthSky (@earthskyscience) August 25, 2024

  Για να αποκατασταθούν τα χρώματα χρησιμοποιήθηκαν μπλε και πράσινα φίλτρα μαζί με ένα τρίτο φίλτρο από το οποίο διέρχεται το φως σε μήκος κύματος που απορροφάται από το αέριο μεθάνιο.

  Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το υδρογόνο και το ήλιο κυριαρχούν στην ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα, ενώ το μεθάνιο είναι αυτό που του δίνει το χαρακτηριστικό μπλε χρώμα, απορροφώντας το κόκκινο φως.

  Πηγή: Ethnos.gr
• Πλανήτες: Πρόταση αλλαγής του «παρωχημένου» ορισμού
  σε Τεχνολογία
  

  Τα τρία κριτήρια του σημερινού ορισμού των πλανητών είναι προβληματικά και εξαιρούν τους εξωπλανήτες, διαμαρτύρεται ομάδα αστρονόμων.

  Η τελευταία φορά που η Διεθνής Ένωση Αστρονομίας άλλαξε τον ορισμό των πλανητών ήταν το 2006, όταν ο μικρός Πλούτωνας εκδιώχθηκε από το κλαμπ και υποβιβάστηκε στην κατηγορία του πλανήτη-νάνου.

  Τώρα, τρεις ερευνητές προτείνουν νέα αλλαγή του ορισμού, η οποία βασίζεται σε ποσοτικά αντί ποιοτικά κριτήρια και καλύπτει τους χιλιάδες κόσμους που κινούνται σε τροχιά γύρω από άστρα πέρα από τον Ήλιο.

  Σύμφωνα με τον σημερινό ορισμό, πλανήτης είναι το σώμα που περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο· έχει απορροφήσει ή εξοστρακίσει άλλα σώματα που κινούνταν στην ίδια τροχιά· και διαθέτει αρκετή μάζα ώστε να έχει αποκτήσει σφαιρικό σχήμα.

  Σύμφωνα με τη νέα πρόταση, η οποία παρουσιάζεται ως προδημοσίευση στο ηλεκτρονικό αποθετήριο arXiv, και τα τρία κριτήρια είναι προβληματικά.

  Πρώτον, ο ισχύων ορισμός εξαιρεί τα 5.600 σώματα που έχουν ανακαλυφθεί γύρω από άλλα άστρα. Τα σώματα αυτά λέγονται «εξωπλανήτες», δηλαδή πλανήτες έξω από το Ηλιακό Σύστημα. Δεδομένου όμως ότι οι πλανήτες κινούνται εξ ορισμού γύρω από τον Ήλιο, ακόμα και ο όρος εξωπλανήτης είναι ασαφής.

  Το δεύτερο προβληματικό σημείο είναι το σφαιρικό σχήμα των πλανητών. Στην πραγματικότητα, ούτε η Γη ούτε οι υπόλοιποι πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος είναι απολύτως σφαιρικοί. Επιπλέον, το σχήμα των εξωπλανητών δεν μπορεί να προσδιοριστεί με τις σημερινές τεχνολογίες, επισημαίνουν οι τρεις αστρονόμοι που υπογράφουν τη μελέτη.

  Προτείνουν επίσης κατάργηση του κριτηρίου σύμφωνα με το οποίο οι πλανήτες είναι σώματα που έχουν «καθαρίσει» τις τροχιές τους από μικρότερα αντικείμενα. Το κριτήριο αυτό είναι ουσιαστικά περιττό επειδή ισχύει για όλα τα σώματα που υπερβαίνουν ένα όριο μεγέθους, λέει η μελέτη.

  Σύμφωνα με την πρόταση, πλανήτης είναι το σώμα που:

  • Κινείται σε τροχιά γύρω από ένα ή περισσότερα άστρα, καφέ νάνους ή αστρικά υπολείμματα (πυρήνες νεκρών άστρων)
  • Έχει μάζα άνω των 10²³ κιλών
  • Έχει μάζα μικρότερη από 13 φορές τη μάζα του Δία (2,5 X 10²⁸ κιλά). Τα αντικείμενα που ξεπερνούν αυτό το όριο μάζας δεν είναι πλανήτες αλλά «καφέ νάνοι», σώματα γνωστά και ως «αποτυχημένα άστρα», καθώς είναι αρκετά μεγάλα ώστε να επιτρέπουν σε κάποιο μικρό βαθμό τη θερμοπυρηνική σύντηξη υδρογόνου, την πυρηνική αντίδραση που τροφοδοτεί τα άστρα.

  Η πρόταση θα υποβληθεί τον Αύγουστο στη γενική συνέλευση της Διεθνούς Ένωσης Αστρονομίας, πιθανότατα όμως μια ενδεχόμενη αλλαγή του ορισμού απέχει ακόμα αρκετά χρόνια.

  Πηγή: In.gr
• Η «καρδιά» του Πλούτωνα κρύβει έναν παγωμένο ωκεανό – Τι υποστηρίζει νέα μελέτη
  σε Τεχνολογία
  

  Πριν φτάσει το New Horizons στον Πλούτωνα, η ιδέα ενός ωκεανού θαμμένου στην «καρδιά» του Πλούτωνα φαινόταν αδύνατη.

  Ένα νέο μαθηματικό μοντέλο παρέχει πληροφορίες για το τι μπορεί να κρύβεται κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του πιο διάσημου πλανήτη-νάνου, δηλαδή του Πλούτωνα.

  Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσίευμα του IFL Science, ο Sputnik Planitia, η επιστημονική ονομασία της «καρδιάς» του Πλούτωνα, μοιάζει δραματικά διαφορετικός από τον υπόλοιπο μακρινό κόσμο. Η νέα μοντελοποίηση υποδεικνύει τι είναι πιθανό να βρίσκεται κάτω από αυτήν, καθώς και τις ιδιότητές της.

  Η νέα έρευνα για τον Πλούτωνα

  Όταν το New Horizons πέρασε από τον Πλούτωνα τον Ιούλιο του 2015, τράβηξε πολλές φωτογραφίες από την επιφάνεια του πλανήτη-νάνου. Εξετάζοντας τις ρωγμές και τα εξογκώματα του Sputnik Planitia, οι ερευνητές δημιούργησαν ένα μοντέλο για το πώς είναι πιθανό να είναι θαμμένος ένας ωκεανός.

  Πιστεύουν ότι κάτω από την επιφάνεια του αζωτούχου πάγου, υπάρχει ένα κέλυφος παγωμένου νερού πάχους 40 έως 80 χιλιομέτρων. Έτσι, αυτό το στρώμα πάγου εμποδίζει τον ωκεανό να παγώσει. Η ομάδα εκτιμά, επίσης, ότι η αλατότητα του ωκεανού είναι το πολύ 8% πάνω από εκείνη του ωκεάνιου θαλασσινού νερού στη Γη. Αυτό το ποσοστό είναι παρόμοιο με την πυκνότητα της Μεγάλης Αλμυρής Λίμνης της Γιούτα, στις ΗΠΑ.

  Η μοντελοποίηση πρέπει να λάβει υπόψη τις πολλές αβεβαιότητες που έχουμε για τον Πλούτωνα αλλά αν ο ωκεανός ήταν λιγότερο πυκνός, το κέλυφος του πάγου θα κατέρρεε, οπότε θα υπήρχαν πολύ περισσότερες ρωγμές ορατές στον πάγο. Εξίσου, αν ο ωκεανός ήταν πυκνότερος, ο πάγος θα είχε λιγότερες ρωγμές.

  Πριν φτάσει το New Horizons στον Πλούτωνα, η ιδέα ενός ωκεανού θαμμένου στην «καρδιά» του Πλούτωνα φαινόταν αδύνατη. Ο πλανήτης-νάνος δεν είναι αρκετά μεγάλος για να έχει διατηρήσει πολλή θερμότητα από τον σχηματισμό του, εφόσον είναι πολύ μακριά από τον Ήλιο.

  «Ο Πλούτωνας είναι ένα μικρό σώμα», δήλωσε ο Alex Nguyen, μεταπτυχιακός φοιτητής στις Επιστήμες της Γης, του Περιβάλλοντος και των Πλανητών στο Τμήμα Τεχνών και Επιστημών του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις, σημειώνοντας: «Θα έπρεπε να έχει χάσει σχεδόν όλη τη θερμότητά του λίγο μετά τον σχηματισμό του, οπότε οι βασικοί υπολογισμοί θα έδειχναν ότι είναι παγωμένος μέχρι τον πυρήνα του».

  Μια μεγάλη σύγκρουση, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, δημιούργησε τον ωκεανό, και ο βαρυτικός «χορός» μεταξύ του Πλούτωνα και του φεγγαριού του, του Χάροντα, μπορεί να τον βοηθήσει να παραμείνει έτσι, αλλά όχι μόνος του. Οι χημικές συνθέσεις, καθώς και οι γεωλογικές προτάσεις που παρουσιάζονται στην εργασία, η οποία δημοσιεύεται στο Icarus, μπαίνουν στο παιχνίδι για να εξηγήσουν πώς ένας τέτοιος ωκεανός μπορεί να επιβιώσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα σε έναν τόσο ψυχρό κόσμο.

  Πηγή: iEidiseis.gr
• Μια λίγο μικρότερη «Γη» που είναι δυνητικά κατοικήσιμη εντόπισαν επιστήμονες
  σε Τεχνολογία
  

  Έναν δυνητικά κατοικήσιμο πλανήτη σε μέγεθος Γης, που βρίσκεται σε απόσταση μόλις 40 ετών φωτός, ανακάλυψε διεθνής ομάδα επιστημόνων.

  Ο Gliese 12b έχει το μέγεθος της Γης ή λίγο μικρότερο, όπως η Αφροδίτη. Και η θερμοκρασία της επιφάνειάς του εκτιμάται στους 42 βαθμούς Κελσίου.

  Η 12ήμερη τροχιά του είναι γύρω από τον Gliese 12, έναν ψυχρό ερυθρό νάνο στον αστερισμό των Ιχθύων. Ο Gliese 12 έχει περίπου το ένα τέταρτο του μεγέθους του Ήλιου, με περίπου το 60% της θερμοκρασίας της επιφάνειάς του.

  Shishir Dholakia, υποψήφιος διδάκτωρ αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Νότιου Κούινσλαντ στην Αυστραλία και μέλος της επιστημονικής ομάδας που δημοσίευσε την ανακάλυψη στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, δήλωσε στον Guardian:

  «O Gliese 12b θα μπορούσε να έχει τη σωστή θερμοκρασία για να συγκεντρωθεί υγρό νερό στην επιφάνειά του. Αυτό είναι σημαντικό γιατί πιστεύουμε ότι οι πλανήτες είναι δυνητικά κατοικήσιμοι αν μπορούν να έχουν υγρό νερό πάνω τους. Θα μπορούσε να είναι ένας καλός υποψήφιος».

  Η ομάδα συνεργάστηκε με τη NASA για την επιβεβαίωση του νέου πλανήτη. «Βρίσκεται μόλις 40 έτη φωτός μακριά, και αυτό μπορεί να μη σημαίνει ότι μπορούμε να φτάσουμε σε αυτόν κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον, αλλά σημαίνει ότι μπορούμε να στρέψουμε τα μεγαλύτερα διαστημικά τηλεσκόπια του κόσμου πάνω του και να κατανοήσουμε πώς μπορεί να είναι η ατμόσφαιρά του», δήλωσε ο Dholakia.

  Η NASA, που χρησιμοποιεί έναν δορυφόρο έρευνας διερχόμενων εξωπλανητών - τον TESS - για να παρατηρεί τις αλλαγές στη φωτεινότητα δεκάδων χιλιάδων άστρων, δήλωσε ότι ο Gliese 12b είναι ένας καλός υποψήφιος για περαιτέρω μελέτη με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb.

  Μεταξύ Γης και Αφροδίτης

  «Η Γη και η Αφροδίτη είναι κλασικά παραδείγματα για το πώς μια ατμόσφαιρα μπορεί να αλλάξει την επιφάνεια ενός πλανήτη. Έτσι, η Γη είναι αυτό το καταφύγιο για τη ζωή όπως την ξέρουμε και η Αφροδίτη είναι αρκετά καυτή ώστε να λιώνει ο μόλυβδος στην επιφάνειά της», δήλωσε ο Dholakia.

  «Και η διαφορά μεταξύ αυτών των δύο πλανητών οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι η Αφροδίτη έχει μια πολύ εχθρική ατμόσφαιρα. Έτσι πιστεύουμε ότι αυτός ο πλανήτης, ο οποίος βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα στη Γη και την Αφροδίτη όσον αφορά την ποσότητα του φωτός που δέχεται από τον ήλιο του, θα μπορούσε στην πραγματικότητα να γεφυρώσει το χάσμα... και να μας βοηθήσει να καταλάβουμε γιατί η Αφροδίτη και η Γη αποδείχθηκαν τόσο διαφορετικές».

  Ο μυστηριώδης «Πλανήτης 9»

  Ένας διακεκριμένος αστρονόμος των ΗΠΑ δηλώνει ότι είναι βέβαιος ότι υπάρχει ένας νέος πλανήτης που παραμονεύει ακόμα πιο κοντά στο σπίτι μας από τον Gliese 12b. Το ABC ανέφερε την Παρασκευή (24/5) ότι o καθηγητής πλανητικής αστρονομίας του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, Michael Brown, δήλωσε βέβαιος ότι στο ηλιακό μας σύστημα υπάρχει ο άγνωστος «Πλανήτης 9».

  Εδώ και χρόνια, οι περίεργες τροχιές διαφόρων αντικειμένων γύρω από τον Ποσειδώνα υποδεικνύουν τη βαρυτική έλξη ενός άλλου πλανήτη – αλλά κανείς δεν έχει καταφέρει να τον βρει.

  Σε μια νέα μελέτη ο Brown και η ομάδα του έκαναν προσομοιώσεις και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πιθανότητα να μην υπάρχει ο Πλανήτης 9 εκεί έξω είναι μία στο εκατομμύριο.

  Πηγή: Cnn.gr

• Τι θα συμβεί στη Γη και στους άλλους πλανήτες όταν ο Ήλιος πεθάνει
  σε Περιβάλλον
  

  Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Ήλιος θα συνθλίψει και θα καταπιεί τους εσωτερικούς πλανήτες, Ερμή και Αφροδίτη - Τι σημαίνει αυτό

  Το ηλιακό μας σύστημα και τα πάντα μέσα σε αυτό, συμπεριλαμβανομένης και της Γης, θα έχουν πολύ διαφορετική όψη, όταν ο Ήλιος πεθάνει. Θα μπορέσει, όμως, η Γη και οι άλλοι πλανήτες να ξεφύγουν από τον Ήλιο ή θα εξαφανιστούν; Απάντηση στο ερώτημα αυτό επιχειρεί να δώσει μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» (MNRAS).

  Ο Ήλιος καίει υδρογόνο στον πυρήνα του, αλλά μόλις αυτό εξαντληθεί, θα διασταλεί και θα γίνει ερυθρός γίγαντας, πριν καταλήξει λευκός νάνος. Αυτή είναι η τελική κατάσταση των άστρων όταν έχουν κάψει όλα τα καύσιμά τους.

  Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Ήλιος θα συνθλίψει και θα καταπιεί τους εσωτερικούς πλανήτες, Ερμή και Αφροδίτη. Η Γη, ακόμα και αν ζήσει περισσότερο από το άστρο της, τον Ήλιο, δυστυχώς και πάλι δεν θα είναι κατοικήσιμη. Θα μπορούσε όμως να τα πάει καλύτερα από ορισμένα από τα φεγγάρια του Δία, τα οποία, σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, θα μπορούσαν να μετατοπιστούν και να κομματιαστούν, καθώς ο Ήλιος θα εξαντλεί την ενέργειά του.
  
  Για να καταλήξουν στα συμπεράσματα αυτά για το πώς μπορεί να μοιάζει το ηλιακό μας σύστημα σε πέντε δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, οι ερευνητές μελέτησαν τι συμβαίνει σε πλανητικά συστήματα, όπως το δικό μας, όταν τα αστέρια που τα φιλοξενούν γίνονται λευκοί νάνοι. Η μελέτη των λευκών νάνων είναι χρήσιμη, επειδή προσφέρει εικόνα για διάφορες πτυχές του σχηματισμού και της εξέλιξης των άστρων. Οι ερευνητές ήθελαν να μάθουν τι συμβαίνει στους αστεροειδείς, τα φεγγάρια και τους πλανήτες που περνούν κοντά από λευκούς νάνους και διαπίστωσαν ότι η τύχη αυτών των σωμάτων είναι πιθανό να είναι εξαιρετικά βίαιη και καταστροφική.

  «Το αν η Γη μπορεί απλώς να απομακρυνθεί αρκετά γρήγορα πριν ο Ήλιος προλάβει να την κάψει δεν είναι σαφές, αλλά [αν το κάνει] η Γη [και πάλι] θα χάσει την ατμόσφαιρα και τον ωκεανό της και δεν θα είναι πολύ ωραίο μέρος για να ζει κανείς», εξηγεί ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Γουόργουικ, Μπόρις Γκένσικε.
  
  Πάντως, ο ίδιος εκτιμά ότι «τα θλιβερά νέα είναι ότι η Γη πιθανότατα απλώς θα καταβροχθιστεί από έναν διαστελλόμενο Ήλιο, πριν γίνει λευκός νάνος».
  
  Αν ο πλανήτης μας καταβροχθιστεί από τον Ήλιο μαζί με την Αφροδίτη και τον Ερμή, αυτό θα άφηνε τον Άρη και τους τέσσερις γίγαντες αερίων, Δία, Κρόνο, Ουρανό και Ποσειδώνα, σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο που θα έχει γίνει λευκός νάνος. Την ίδια ώρα, οι επιζώντες αστεροειδείς και τα μικρότερα φεγγάρια πιθανότατα θα διαλυθούν και θα γίνουν σκόνη πριν πέσουν στο νεκρό αστέρι.
  
  Πάντως ο κ. Γκένσικε τονίζει ότι «ενώ πιστεύουμε ότι είμαστε στο σωστό δρόμο με τις μελέτες μας, η μοίρα αυτών των συστημάτων είναι πολύ πιο πολύπλοκη από ότι θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε».

  Πηγή: Protothema.gr
• Διάστημα: Πρωτοποριακή έρευνα φωτίζει τα μυστικά της γέννησης πλανητών γύρω από αστέρια
  σε Τεχνολογία
  

  Σε μια από τις μεγαλύτερες έρευνες που έγιναν ποτέ για δίσκους που σχηματίζουν πλανήτες, μια ομάδα αστρονόμων από περισσότερες από δέκα χώρες μελέτησε πάνω από 80 νεαρά αστέρια του Γαλαξία μας, τα οποία μπορεί να έχουν πλανήτες που σχηματίζονται γύρω τους, προκειμένου να ρίξει φως στη συναρπαστική και πολύπλοκη διαδικασία του σχηματισμού των πλανητών.

  Μέσα από εντυπωσιακές εικόνες, που τραβήχτηκαν με τη χρήση του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου (VLT) του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO) στη Χιλή, οι ερευνητές μελέτησαν συνολικά 86 αστέρια σε τρεις διαφορετικές αστροπαραγωγικές περιοχές του Γαλαξία μας: τον Ταύρο και τον Χαμαιλέοντα Ι, και οι δύο περίπου 600 έτη φωτός μακριά από τη Γη, και τον Ωρίωνα, ένα νέφος πλούσιο σε αέρια περίπου 1.600 έτη φωτός μακριά από εμάς, που είναι γνωστό ότι είναι τόπος γέννησης αρκετών άστρων με μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο.

  Για την παρατήρηση των δίσκων η ομάδα χρησιμοποίησε το εξελιγμένο όργανο SPHERE που είναι τοποθετημένο στο VLT, το οποίο αποδίδει ευκρινείς εικόνες των δίσκων. Έτσι, η ομάδα μπόρεσε να απεικονίσει δίσκους γύρω από αστέρια με μάζα μόλις το μισό της μάζας του Ήλιου, οι οποίοι είναι συνήθως πολύ αχνοί για τα περισσότερα άλλα όργανα που είναι διαθέσιμα σήμερα. Πρόσθετα δεδομένα ελήφθησαν με τη χρήση του οργάνου X-shooter του VLT, το οποίο επέτρεψε στους αστρονόμους να προσδιορίσουν πόσο νέοι και πόσο μαζικοί είναι οι αστέρες. Επιπλέον, η διάταξη ραδιοτηλεσκοπίων ALMA στην έρημο Ατακάμα βοήθησε την ομάδα να κατανοήσει περισσότερα για την ποσότητα σκόνης που περιβάλλει ορισμένα από τα αστέρια.

  Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί περισσότεροι από 5.000 πλανήτες σε τροχιά γύρω από άλλα άστρα εκτός του Ήλιου, συχνά σε συστήματα που διαφέρουν σημαντικά από το δικό μας Ηλιακό Σύστημα. Για να καταλάβουν πού και πώς προκύπτει αυτή η ποικιλομορφία, οι αστρονόμοι πρέπει να παρατηρήσουν τους πλούσιους σε σκόνη και αέρια δίσκους που περιβάλλουν νεαρά άστρα, δηλαδή τα ίδια τα λίκνα του σχηματισμού πλανητών.

  Οι νέες εικόνες αναδεικνύουν αυτή την εξαιρετική ποικιλομορφία των δίσκων που σχηματίζουν πλανήτες. Η ομάδα μπόρεσε να αντλήσει αρκετές βασικές πληροφορίες από το σύνολο δεδομένων. Για παράδειγμα, στον Ωρίωνα διαπίστωσαν ότι αστέρια σε ομάδες δύο ή περισσότερων είχαν λιγότερες πιθανότητες να έχουν μεγάλους δίσκους σχηματισμού πλανητών.

  Τα δεδομένα αυτά θα βοηθήσουν τους ερευνητές στην αποκάλυψη των μυστηρίων του σχηματισμού των πλανητών. Οι τρεις εργασίες της έρευνας δημοσιεύονται στο περιοδικό «Astronomy & Astrophysics».

  Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ESO/C.Ginski, A.Garufi, P.-G. Valegard et al.

• Διάστημα: Αυτό είναι το πραγματικό χρώμα του Ποσειδώνα και του Ουρανού
  σε Τεχνολογία
  

  Ομάδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης χρησιμοποίησε δύο διαφορετικά τηλεσκόπια μεταξύ των οποίων το Hubble για να συγκεντρώσει νέα δεδομένα από το διάστημα.

  Τα στοιχεία αυτά προστέθηκαν στα δεδομένα του αρχικού διαστημόπλοιου Voyager.

  Οι διορθωμένες εικόνες δείχνουν ότι ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός έχουν παρόμοια γαλαζοπράσινη απόχρωση.

  Πριν από 30 και πλέον χρόνια, το Voyager της NASA, με δύο αποστολές πέταξε από τον Ουρανό στον Ποσειδώνα τραβώντας τις πρώτες κοντινές τους φωτογραφίες.

  Τότε ο Ουρανός φαινόταν να έχει ένα ωχρό γαλαζωπό χρώμα, ενώ ο Ποσειδώνας αποτυπωνόταν με ένα εντυπωσιακό βαθύ μπλε.

  Κατά την επεξεργασία για τη βελτίωση των εικόνων του Ποσειδώνα το χρώμα έγινε τεχνητά -πολύ, βαθύ μπλε.

  Οι πλανητικοί επιστήμονες γνώριζαν τότε για αυτή την τεχνητή ενίσχυση του χρώματος, ωστόσο η υπόθεση αυτή ξεχάστηκε.

  Πηγή: Cnn.gr

• «Υπερμεγέθης» πλανήτης αφήνει τους αστρονόμους να ξύνουν τα κεφάλια τους
  σε Τεχνολογία
  

  Μέχρι σήμερα οι αστρονόμοι πίστευαν ότι τα μικρά αστέρια έχουν και μικρούς πλανήτες.

  Η κρατούσα θεωρία για τον σχηματισμό των πλανητών δείχνει να τίθεται υπό αμφισβήτηση μετά την ανακάλυψη ενός εξωπλανήτη που σύμφωνα με τους ερευνητές έχει υπερβολικά μεγάλη μάζα για να συντροφεύει ένα τόσο μικρό άστρο.

  Διεθνής ομάδα αστρονόμων αναφέρει στο κορυφαίο περιοδικό Science την ανακάλυψη ενός γιγάντιου πλανήτη, με μάζα που εκτιμάται ότι υπερβαίνει τη μάζα της Γης κατά 13 φορές, ο οποίος κινείται σε τροχιά γύρω από το άστρο LHS 3154, με μάζα εννέα φορές μικρότερη από του Ήλιου.

  Το αστέρι LHS 3154, του οποίου το κοκκινωπό φως είναι 1.000 φορές πιο ασθενικό από τον Ήλιο, ανήκει στην κατηγορία των «κόκκινων νάνων», τα μικρότερα άστρα του Σύμπαντος, τα οποία είναι και τα πιο πολυπληθή στον Γαλαξία μας.

  Μέχρι σήμερα, οι αστρονόμοι πίστευαν ότι γύρω από τέτοια άστρα μπορούν να σχηματιστούν μόνο μικροί, βραχώδεις πλανήτες μέχρι το μέγεθος της Γης.

  Ο λόγος έχει να κάνει με τη διαδικασία δημιουργίας των άστρων και των πλανητών: όλα τα άστρα σχηματίζονται από μεγάλες μάζες αέριου υδρογόνου που καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος και συμπιέζονται σε μια σφαίρα μέχρι να πυροδοτηθούν θερμοπυρηνικές αντιδράσεις.

  Οι δε πλανήτες σχηματίζονται από το υλικό που περισσεύει από τον σχηματισμό του άστρου και σχηματίζει έναν δίσκο υλικού γύρω του. Και όσο πιο μικρό είναι το άστρο, τόσο μικρότερος είναι ο δίσκος υλικού από τον οποίο μπορούν να σχηματιστούν πλανήτες.

  Η αναλογία μάζας ανάμεσα στον πλανήτη και το άστρο του είναι 100 φορές μεγαλύτερος από ό,τι στην περίπτωση της Γης και του Ήλιου, υπολογίζει η μελέτη.

  «Η ανακάλυψη αυτή αναδεικνύει πόσο λίγα γνωρίζουμε για το Σύμπαν» σχολίασε σε δελτίο Τύπου ο Σούβραθ Μαχαντίβαν του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

  «Ο δίσκος γύρω από το άστρο χαμηλής μάζας LHS 3154 δεν αναμενόταν να διαθέτει αρκετή στερεά μάζα για να δημιουργήσει αυτόν τον πλανήτη. Παρόλα αυτά ο πλανήτης βρίσκεται εκεί, οπότε πρέπει να επανεξετάσουμε όσα γνωρίζουμε για τον σχηματισμό των άστρων και των πλανητών» είπε.

  Οι ερευνητές μπόρεσαν να υπολογίσουν ότι η μάζα του πλανήτη είναι περίπου 12 φορές μεγαλύτερη από της Γης. Δεν γνωρίζουν τη διάμετρό του, εκτιμούν όμως ότι είναι 3-4 φορές μεγαλύτερη.

  Ο πλανήτης είναι επομένως πιθανό να μοιάζει σε μέγεθος και σύσταση με τον Ποσειδώνα, έναν από τους τέσσερις αέριους γίγαντες του Ήλιακού Συστήματος, ο οποίος αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, ήλιο, αμμωνία και νερό.

  Η μελέτη βασίστηκε στο νέο φασματοσκόπιο HPF για τον εντοπισμό εξωπλανητών που εγκαταστάθηκε στο Αστεροσκοπείο «ΜακΝτάουελ» του Πανεπιστημίου του Τέξας. Το όργανο σχεδιάστηκε να καταγράφει τον ανεπαίσθητο κλυδωνισμό που προκαλεί η βαρυτική έλξη των μεγάλων πλανητών στην κίνηση των μητρικών άστρων τους.

  «Αυτό που ανακαλύψαμε προσφέρει μια ακραία περίπτωση για τον έλεγχο των θεωριών για τον σχηματισμό των πλανητών» σχολίασε ο Μαχαντίβαν,

  «Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που δημιουργήσαμε το HPF, να ανακαλύψουμε πώς τα πιο κοινά άστρα του Γαλαξία μας σχηματίζουν πλανήτες».

  Πηγή: In.gr