Η εμβληματική «καρδιά» του Πλούτωνα, γνωστή ως Tombaugh Regio έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των αστρονόμων.
Μετά από χρόνια μελετών πιστεύουν ότι έλυσαν το μυστήριο για το πώς δημιουργήθηκε η χαρακτηριστική καρδιά και θα μπορούσε να αποκαλύψει νέα στοιχεία για την προέλευση του πλανήτη.
Η «καρδιά» καλύπτει μια έκταση που εκτείνεται 745 μίλια επί 1.242 μίλια (1.200 χιλιόμετρα επί 2.000 χιλιόμετρα), που αντιστοιχεί περίπου στο ένα τέταρτο των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά είναι επίσης 1,9 έως 2,5 μίλια (3 έως 4 χιλιόμετρα) χαμηλότερα σε υψόμετρο από την πλειοψηφία της επιφάνειας του πλανήτη. Εν τω μεταξύ, η δεξιά πλευρά της «καρδιάς» έχει επίσης ένα στρώμα πάγου αζώτου, αλλά είναι πολύ λεπτότερο.
Το σενάριο δημιουργίας της «καρδιάς»
Μέσω σχολαστικών προσομοιώσεων στον υπολογιστή, οι επιστήμονες αναδημιούργησαν τη δυναμική της υποτιθέμενης σύγκρουσης με πλανητικό σώμα, αποκαλύπτοντας τον τρόπο με τον οποίο πιθανότατα σχηματίστηκε το Tombaugh Regio.
Οι ερευνητές δημιούργησαν τις αριθμητικές προσομοιώσεις χρησιμοποιώντας λογισμικό υδροδυναμικής εξομαλυμένων σωματιδίων, που θεωρείται η βάση για ένα ευρύ φάσμα μελετών πλανητικών συγκρούσεων, για να μοντελοποιήσουν διαφορετικά σενάρια για πιθανές συγκρούσεις, ταχύτητες, γωνίες και συνθέσεις της θεωρητικής σύγκρουσης του πλανητικού σώματος με τον Πλούτωνα.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το πλανητικό σώμα πιθανότατα συγκρούστηκε με τον Πλούτωνα υπό κεκλιμένη γωνία και όχι μετωπικά.
«Ο πυρήνας του Πλούτωνα είναι τόσο ψυχρός που το (βραχώδες σώμα που συγκρούστηκε με τον πλανήτη-νάνο) παρέμεινε πολύ σκληρό και δεν έλιωσε παρά τη θερμότητα της σύγκρουσης, και χάρη στη γωνία σύγκρουσης και τη χαμηλή ταχύτητα, ο πυρήνας του πλανητικού σώματος δεν βυθίστηκε στον πυρήνα του Πλούτωνα, αλλά παρέμεινε άθικτος ως μια πιτσιλιά πάνω του» ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης δρ Χάρι Μπαλαντάιν, επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου της Βέρνης στην Ελβετία.
Τι συνέβη στο πλανητικό σώμα μετά την πρόσκρουσή του στον Πλούτωνα;
Το σχήμα που έχει δημιουργηθεί είναι αποτέλεσμα της ψυχρότητας του πυρήνα του Πλούτωνα, καθώς και της σχετικά χαμηλής ταχύτητας της ίδιας της σύγκρουσης, διαπίστωσε η ομάδα. Άλλοι τύποι ταχύτερων και πιο άμεσων συγκρούσεων θα είχαν δημιουργήσει ένα πιο συμμετρικό σχήμα.
«Έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε τις πλανητικές συγκρούσεις ως απίστευτα έντονα γεγονότα, όπου μπορείς να αγνοήσεις τις λεπτομέρειες εκτός από πράγματα όπως η ενέργεια, η ορμή και η πυκνότητα. Αλλά στο μακρινό ηλιακό σύστημα, οι ταχύτητες είναι πολύ πιο αργές και ο στερεός πάγος είναι ισχυρός, οπότε πρέπει να είσαι πολύ πιο ακριβής στους υπολογισμούς σου» δήλωσαν αστρονόμοι.
Η συνεχιζόμενη εξερεύνηση της περιοχής υπόσχεται να αποκαλύψει περαιτέρω αποκαλύψεις για την προέλευση και την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος. Με την αποκάλυψη των μυστηρίων μακρινών κόσμων όπως ο Πλούτωνας, οι επιστήμονες πλησιάζουν στην κατανόηση της πολύπλοκης αλληλεπίδρασης των κοσμικών δυνάμεων που διέπουν το σύμπαν μας.
