Το μυστήριο για το πώς παράγεται η αραιή ατμόσφαιρα της Σελήνης έλυσαν οι επιστήμονες που μελετούν τα σεληνιακά δείγματα που έφεραν οι αποστολές Απόλλων.
Η σεληνιακή ατμόσφαιρα, που ανακαλύφθηκε στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, όταν η NASA έστειλε αστροναύτες στο φεγγάρι, είναι πολύ πιο αραιή από εκείνη της Γης και θεωρήθηκε ότι προκύπτει από την αποσάθρωση της επιφάνειας του φεγγαριού.
Τώρα οι ειδικοί αποκαλύπτουν ότι η βασική αιτία είναι οι συγκρούσεις μετεωριτών, αναφέρει ο Guardian.
Σε μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science Advances, περιγράφεται πώς η σεληνιακή ατμόσφαιρα πρέπει να ανανεώνεται συνεχώς, επειδή τα άτομά της χάνονται συνεχώς στο διάστημα λόγω της ασθενούς βαρύτητας, ή παγιδεύονται στη σεληνιακή επιφάνεια.
Τα υπεριώδη φωτόνια από τον Ήλιο μπορούν να απελευθερώσουν εκ νέου τα τελευταία, αλλά οι επιστήμονες λένε ότι η αναπλήρωση της ατμόσφαιρας βασίζεται στα άτομα που απελευθερώνονται από το εσωτερικό των σεληνιακών ορυκτών – είτε ως αποτέλεσμα συγκρούσεων μετεωριτών, είτε από τον ηλιακό άνεμο, όταν φορτισμένα σωματίδια από τον Ήλιο χτυπούν το φεγγάρι και εκτοξεύουν άτομα.
Όμως μέχρι τώρα δεν ήταν σαφές ποιος από τους δύο παράγοντες κυριαρχεί. Η ομάδα πίσω από τη μελέτη έδωσε την απάντηση μελετώντας τα διαφορετικά ισότοπα του καλίου και του ρουβιδίου σε 10 δείγματα σεληνιακού εδάφους από τις αποστολές Απόλλων.
Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι περίπου το 70% της ατμόσφαιρας της Σελήνης οφείλεται στην εξάτμιση από πρόσκρουση και το 30% στη διασπορά από τον ηλιακό άνεμο.
«Τα ευρήματά μας παρέχουν μια σαφέστερη εικόνα του τρόπου με τον οποίο η επιφάνεια και η ατμόσφαιρα της σελήνης αλληλεπιδρούν σε μεγάλες χρονικές κλίμακες, και ενισχύουν την κατανόησή μας για τις διαδικασίες της αποσάθρωσης στο διάστημα», δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης Δρ. Nicole Nie, που εδρεύει στο τμήμα Γεωεπιστημών, Ατμοσφαιρικών και Πλανητικών Επιστημών του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ).
