Σχετικά Άρθρα

• Διαστημική αποστολή θα αναζητήσει ζωή σε φεγγάρι του Κρόνου το 2040
  σε Τεχνολογία
  

  Η ανακάλυψη νερού στον Εγκέλαδο, σε ένα από τα φεγγάρια του Κρόνου, ενθουσίασε τον επιστημονικό κόσμο. Και μέχρι το 2040, ένα ρομποτικό σκάφος θα τον επισκεφθεί για να διερευνήσει αν είμαστε μόνοι στο σύμπαν.

  Είναι ένας μικροσκοπικός κόσμος, με διάμετρο μόλις 500 χλμ, και θεωρούνταν μέχρι πρόσφατα ένα από τα λιγότερο ενδιαφέροντα φεγγάρια του ηλιακού συστήματος. Όμως ο Εγκέλαδος, ένα από τα 146 φεγγάρια που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο, έχει γίνει μια «καυτή» αστρονομική ατραξιόν από τη στιγμή που οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι προσφέρει μια από τις καλύτερες προοπτικές για την ανεύρεση ζωής σε έναν άλλο κόσμο του ηλιακού μας συστήματος.

  Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ανακοίνωσε ότι έχει αρχίσει να σχεδιάζει μια αποστολή που θα ταξιδέψει έναν ρομποτικό ανιχνευτή 1,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μέσα στο διάστημα για να τον ερευνήσει, σύμφωνα με τον Guardian.

  Πρόκειται για μια εξαιρετικά απαιτητική αποστολή. Εκτός από την κολοσσιαία απόσταση που θα πρέπει να διανύσει το σκάφος, θα χρειαστεί τεράστια αποθέματα καυσίμων για να μπει σε τροχιά γύρω από τον Εγκέλαδο και στη συνέχεια να προσγειωθεί στην παγωμένη επιφάνειά του.

  Παρ' όλα αυτά, η προοπτική μελέτης του μικρού φεγγαριού είναι δελεαστική για τους αστρονόμους που ανακάλυψαν ότι ο Εγκέλαδος – που παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από τον William Herschel το 1789 – διαθέτει θερμοπίδακες που εκρήγνυνται τακτικά από την επιφάνειά του και εκτοξεύουν νερό στο διάστημα. Ακόμα πιο εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι οι πίδακες αυτοί περιέχουν πολύπλοκες οργανικές ενώσεις, όπως προπάνιο και αιθάνιο.

  «Ο Εγκέλαδος διαθέτει τρία βασικά συστατικά που θεωρούνται απαραίτητα για την εμφάνιση της ζωής: υγρό νερό, οργανικό υλικό και μια πηγή θερμότητας. Αυτός ο συνδυασμός τον κάνει το αγαπημένο μου φεγγάρι σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα», δήλωση η αστρονόμος Μισέλ Ντόχερτι, καθηγήτρια στο Imperial College του Λονδίνου.

  Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος, ο οποίος επέλεξε τον Εγκέλαδο έναντι της Ευρώπης – του παγωμένου φεγγαριού του Δία – και του Τιτάνα – του πλούσιου σε υδρογονάνθρακες φεγγαριού του Κρόνου. Και τα τρία φεγγάρια διαθέτουν υπόγειους ωκεανούς που θα μπορούσαν να διατηρήσουν εξωγήινες μορφές ζωής και αποτελούν πρώτης τάξεως στόχους για επιστημονική εξέταση.

  Η δυσκολία της αποστολής

  Η αποστολή θα εκτοξευθεί έως το 2040 με στόχο είτε να προσεδαφιστεί στον Εγκέλαδο είτε να πετάξει μέσα από τους θερμοπίδακες που εκτοξεύουν νερό και ανθρακούχες χημικές ουσίες. Ιδανικά, θα πρέπει να επιχειρηθούν και οι δύο στόχοι, σύμφωνα με τον ESA.

  Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν θα είναι εύκολο, σύμφωνα με την Ντόχερτι. «Είναι άλλο πράγμα να θέσουμε έναν ανιχνευτή σε τροχιά γύρω από ένα μεγάλο φεγγάρι ή πλανήτη που έχει ισχυρό βαρυτικό πεδίο, το οποίο μπορεί να επιβραδύνει ένα εισερχόμενο διαστημόπλοιο. Αλλά ο Εγκέλαδος είναι μικρός με ασθενή βαρύτητα, πράγμα που σημαίνει ότι θα χρειαστούν πολλά καύσιμα για να το επιβραδύνουν, ώστε να μην ξεφύγει από τον στόχο του, προς το βαθύ διάστημα».

  Γιατί ξεχώρισε ο Εγκέλαδος

  Η Ντόχερτι συμμετείχε στην επιστημονική ομάδα της αποστολής Cassini, η οποία μελέτησε τον Κρόνο και τα φεγγάρια του από το 2004 έως το 2017.

  Τον Ιούλιο του 2005, το διαστημόπλοιο πέρασε πάνω από την επιφάνεια του Εγκέλαδου σε ύψος 173 χιλιομέτρων, και εντόπισε σημαντικές ποσότητες υδρατμών. Τα επόμενα περάσματα ήταν ακόμη πιο αποκαλυπτικά, καταγράφοντας τεράστιους θερμοπίδακες νερού να εκρήγνυνται από γεωλογικά ρήγματα στο νότιο πόλο – αυτό έκανε τον Εγκέλαδο το μοναδικό άλλο σώμα στο ηλιακό σύστημα, εκτός από τη Γη, που διαθέτει υγρό νερό στην επιφάνειά του. Όταν μάλιστα ανακαλύφθηκαν οργανικές ουσίες σε αυτούς τους πίδακες, ο Εγκέλαδος, από ένα μικρό, ασήμαντο φεγγάρι, έγινε ένας κόσμος για τον οποίο θα δαπανηθούν δισεκατομμύρια ευρώ και θα καταβληθούν προσπάθειες δεκαετιών από Ευρωπαίους αστρονόμους και διαστημικούς μηχανικούς.

  Πηγή: Cnn.gr

• Τιτάνας: Οι αμμόλοφοι στον δορυφόρο του Κρόνου είναι θρυμματισμένα φεγγάρια
  σε Τεχνολογία
  

  Ένα μεγάλο τμήμα του Τιτάνα, του μεγαλύτερου φεγγαριού του Κρόνου, καλύπτεται από τεράστιους αμμόλοφους. Αλλά το πώς βρέθηκαν εκεί παραμένει ένα μυστήριο.

  Σύμφωνα με τις επικρατούσες θεωρίες, οργανικό υλικό σχηματίστηκε στην πυκνή ατμόσφαιρα του φεγγαριού και στη συνέχεια έπεσε με τη βροχή στην επιφάνεια. Τώρα, όπως αναφέρει το New Scientist, οι επιστήμονες έχουν καταλήξει σε μια αναθεωρημένη εξήγηση. Υποστηρίζουν ότι η άμμος μπορεί να είναι τα θρυμματισμένα υπολείμματα άλλων φεγγαριών που αιχμαλωτίστηκαν στην τροχιά του Τιτάνα και άρχισαν να συγκρούονται μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να αλεστούν τελικά σε σκόνη – μια ενδιαφέρουσα ματιά στην αρχαία ιστορία του δεύτερου μεγαλύτερου φεγγαριού του ηλιακού συστήματος.

  Ο ανώτερος ερευνητής του Νοτιοδυτικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Bill Bottke και οι συνάδελφοί του παρατήρησαν ότι τα σωματίδια που βρέθηκαν στους αμμόλοφους του φεγγαριού ήταν πολύ ισχυρά για να είναι αποτέλεσμα της δημιουργίας οργανικών υλικών στην ατμόσφαιρά του. Τα σωματίδια από τα οποία είναι φτιαγμένα τα φεγγάρια του Τιτάνα έχουν επίσης περίπου το ίδιο μέγεθος με τα σωματίδια των αμμόλοφων.

  Συνεπώς, η ομάδα υποστηρίζει ότι οι μικροί δορυφόροι μπορεί να έχουν φθείρει ο ένας τον άλλον με την πάροδο του χρόνου, απελευθερώνοντας υλικό που στη συνέχεια θα έπεφτε ως βροχή για να σχηματίσει τους αμμόλοφους που βρίσκονται από κάτω.

  Η αποστολή του Dragonfly

  Για να ενισχύσουν τη θεωρία τους, ο Bottke και οι συνεργάτες του προτείνουν την εξέταση των υφιστάμενων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα, τα οποία θα διέφεραν από τα οργανικά σχηματισμένα σωματίδια.

  «Ίσως να είναι ακόμη δυνατό να το ελέγξουμε με τα δεδομένα που έχουμε από την αποστολή Cassini-Huygens», δήλωσε στο New Scientist ο επιστήμονας της NASA Michael Malaska, αναφερόμενος στο σκάφος Huygens της αποστολής, το οποίο έπεσε με αλεξίπτωτο στην επιφάνεια του Τιτάνα το 2005.

  Εκτός από τα υπάρχοντα δεδομένα, η NASA σχεδιάζει επίσης να στείλει το drone Dragonfly για να εξερευνήσει την επιφάνεια του Τιτάνα το 2026, κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει στην οριστική λύση του μυστηρίου.

  Πηγή: Cnn.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Freepik

• Κρυμμένος ωκεανός εντοπίστηκε σε φεγγάρι του Κρόνου – Η απρόσμενη επιστημονική ανακάλυψη
  σε Τεχνολογία
  

  Οι επιστήμονες μπόρεσαν να υπολογίσουν πόση ποσότητα νερού είναι πιθανό να υπάρχει σε αυτόν τον κρυμμένο ωκεανό.

  Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι ένα μικροσκοπικό φεγγάρι του Κρόνου, με την ονομασία Μίμας, μπορεί να φιλοξενεί έναν κρυμμένο ωκεανό κάτω από το παχύ παγωμένο κέλυφός του και επομένως να έχει τις προϋποθέσεις για ζωή.

  Αυτό το συγκλονιστικό εύρημα, σύμφωνα με το space.com, αλλάζει ριζικά τον ορισμό του τι μπορεί να είναι ένα φεγγάρι και θα μπορούσε τελικά να επαναπροσδιορίσει την αναζήτησή μας για εξωγήινη ζωή σε φεγγάρια του ηλιακού συστήματος. Mε την πρώτη ματιά, ο Μίμας – που έχει λάβει το προσωνύμιο «Αστέρι του Θανάτου» επειδή ένας μεγάλος κρατήρας του μοιάζει με τον διαστημικό σταθμό στον «Πόλεμο των Άστρων» – δεν μοιάζει με το είδος του ουράνιου σώματος που οι επιστήμονες θα περίμεναν ότι θα μπορούσε να υποστηρίξει έναν ωκεανό. Στην πραγματικότητα, δεν φαίνεται καν ικανός να υποστηρίξει ένα τόσο μεγάλο σώμα υγρού.

  Η ομάδα πίσω από αυτή την ανακάλυψη εκτιμά ότι ο ωκεανός βρίσκεται περίπου 20 έως 30 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια του παγωμένου φλοιού του Μίμα. Επίσης, οι ερευνητές πιστεύουν ότι είναι σχετικά νέος, αφού εμφανίστηκε μόλις πριν από 2 έως 25 εκατομμύρια χρόνια. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι παρέμεινε κρυμμένος για εκατομμύρια χρόνια, ο ωκεανός φαίνεται να περιλαμβάνει τουλάχιστον τον μισό όγκο του φεγγαριού, δηλαδή του φυσικού δορυφόρου του πλανήτη Κρόνου.

  «Το σημαντικότερο εύρημα εδώ είναι η ανακάλυψη συνθηκών κατοικησιμότητας σε ένα αντικείμενο του ηλιακού συστήματος που ποτέ – μα ποτέ – δεν θα περιμέναμε να έχει νερό», δήλωσε στο space.com ο Βαλερί Λενέ, μέλος της ομάδας ανακάλυψης και επιστήμονας στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού, προσθέτοντας το εξής: «Είναι πραγματικά εκπληκτικό».

  Τι έδειξε η έρευνα για τον κρυμμένο ωκεανό

  Η έρευνα αυτή, πάντως, θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι ειδικοί σκέφτονται για την αναζήτηση κατοικήσιμων οντοτήτων στο σύμπαν. «Ο Μίμας θα ήταν το πιο απίθανο μέρος για να αναζητήσουμε την παρουσία ενός παγκόσμιου ωκεανού», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην εν λόγω μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature.

  Η ανακάλυψη καθιστά τον Μίμα ακόμη πιο όμοιο με το «αδελφό» φεγγάρι του Κρόνου, τον Εγκέλαδο, για τον οποίο οι επιστήμονες γνώριζαν ήδη ότι έχει έναν υπόγειο ωκεανό. Επισημαίνεται ότι και τα δύο φεγγάρια βρίσκονται σε παρόμοιες αποστάσεις από τον γίγαντα των αερίων και έχουν παρόμοιο μέγεθος, με τον – καλυμμένο με πάγο – Εγκέλαδο να έχει διάμετρο περίπου 500 χιλιόμετρα και τον – επίσης παγωμένο – Μίμα να είναι ελαφρώς μικρότερος με διάμετρο 396 χιλιομέτρων.

  Μια βασική διαφορά μεταξύ των δύο φεγγαριών είναι ότι, ενώ ο ωκεανός του Εγκέλαδου διαρρηγνύει την επιφάνειά του με πίδακες, η θάλασσα του Μίμα δεν έχει ακόμη σπάσει τον παγωμένο φλοιό του. Αυτό σημαίνει ότι, ενώ το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA μπόρεσε να πετάξει μέσα από τα πίδακες πάγου που εκτοξεύονται από τον Εγκέλαδο για να επιβεβαιώσει τους ωκεανούς του και να ανακαλύψει ακόμα και μερικά από τα πολύπλοκα μόρια που περιέχονται σε αυτούς, δεν μπόρεσε να κάνει το ίδιο και στον Μίμα.

  «Είναι πραγματικά περίεργο που δεν έχουμε δει τίποτα, αλλά το πάχος του παγωμένου κελύφους του Μίμα είναι αρκετό για να διατηρήσει αυτόν τον ωκεανό χωρίς καμία σημαντική δραστηριότητα που να τον προδίδει για εκατομμύρια χρόνια», είπε ο Βαλερί Λενέ, τονίζοντας: «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Cassini δεν βρήκε τίποτα στην επιφάνεια του Μίμα».

  Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι το διαστημικό σκάφος Cassini, το οποίο πέρασε 13 χρόνια στο σύστημα του Κρόνου προτού συντριβεί σκόπιμα στον αέρινο γίγαντα το 2017, δεν ήταν το κλειδί που βοήθησε στην ανακάλυψη του ωκεανού του Μίμα.

  Επισημαίνεται ότι ο Βαλερί Λενέ και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν τις πρώτες ενδείξεις ότι ο Μίμας έχει έναν θαμμένο υγρό ωκεανό όταν χρησιμοποίησαν τα δεδομένα του διαστημικού σκάφους Cassini για να ερευνήσουν ένα ρήγμα στους διαβόητους δακτυλίους του Κρόνου. Η λεγόμενη «διαίρεση Cassini» είναι μια περιοχή πλάτους 4.800 χιλιομέτρων μεταξύ του δακτυλίου Α και του δακτυλίου Β του Κρόνου και ανακαλύφθηκε το 1675 από τον Τζιοβάνι Κασίνι στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού, χρησιμοποιώντας ένα διαθλαστικό τηλεσκόπιο που είχε αντικειμενικό φακό 2,5 ιντσών με εστιακή απόσταση 20 ποδιών και μεγέθυνση 90x.

  Το 2010, ενώ στόχευαν να ανακαλύψουν αν μια αλλαγή στην τροχιά του Μίμα θα μπορούσε να έχει προκαλέσει τη λεγόμενη «διαίρεση Cassini», η ομάδα παρατήρησε μια παράξενη μετατόπιση τόσο στην περιστροφή του φεγγαριού όσο και στην τροχιά του. Οι ερευνητές διαπίστωσαν, το 2014, ότι αυτές οι μεγάλες στρεβλώσεις ήταν είτε το αποτέλεσμα του ότι το φεγγάρι του Κρόνου είχε έναν κακοσχηματισμένο και συμπαγή βραχώδη πυρήνα είτε έναν υπόγειο ωκεανό που θα επέτρεπε στο εξωτερικό του κέλυφος να ταλαντώνεται ανεξάρτητα από τον πυρήνα του.

  Η σημαντική ανακάλυψη ήρθε όταν η ομάδα μοντελοποίησε τελικά την κίνηση του Μίμα και διαπίστωσε ότι ένας βραχώδης πυρήνας θα μπορούσε να είναι υπεύθυνος για τις παρατηρήσεις μόνο αν αυτός ήταν επιμήκης και επίπεδος. Προφανώς, αυτό δεν ταίριαζε με αυτό που έβλεπε η ομάδα στην πραγματικότητα, αλλά επιπλέον ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε η τροχιά του Μίμα από το 2014, ενίσχυσε την υπόθεση για ύπαρξη ενός υπόγειου ωκεανού.

  Ο Βαλερί Λενέ ανέφερε: «Δεν υπάρχει άκαμπτο εσωτερικό που να είναι συμβατό με την περιστροφή και την εξέλιξη της τροχιάς του Μίμα. Είναι μια ανακούφιση που τελικά καταφέρνουμε να αποδείξουμε ότι αυτή είναι η λύση».

  «Το 50% του όγκου του Μίμα είναι γεμάτο από νερό»

  Η ομάδα όχι μόνο μπόρεσε να προσδιορίσει ότι οι ωκεανοί υπάρχουν μόνο για μερικά εκατομμύρια χρόνια, λόγω του γεγονότος ότι η τροχιά του Μίμα παραμένει πεπλατυσμένη ή έκκεντρη, αλλά οι επιστήμονες μπόρεσαν, επίσης, να υπολογίσουν πόση ποσότητα νερού είναι πιθανό να υπάρχει στους ωκεανούς του φεγγαριού. «Τουλάχιστον το 50% του όγκου του Μίμα είναι γεμάτο από νερό, αυτή είναι μια τεράστια ποσότητα υγρού νερού για το μέγεθος του δορυφόρου», είπε ο Βαλερί Λενέ.

  Μάλιστα, οι αλληλεπιδράσεις νερού και πετρωμάτων πιστεύεται ότι έπαιξαν ζωτικό ρόλο στην προέλευση και στη συνεχή ύπαρξη της ζωής στη Γη, πράγμα που σημαίνει ότι μια τέτοια χημεία στον Μίμα είναι πράγματι μια συναρπαστική προοπτική για τις έρευνες σχετικά με τη ζωή και την κατοικησιμότητα στο ηλιακό σύστημα.

  «Ο Μίμας είναι ένα μικρό αντικείμενο που μοιάζει εξαιρετικά ψυχρό, χωρίς γεωλογική δραστηριότητα, και δεν θα περιμέναμε ποτέ κάποια γεωφυσική δραστηριότητα στο εσωτερικό του, όπως θέρμανση ή επαφή μεταξύ νερού και με πυριτικά άλατα στον βραχώδη πυρήνα του» δήλωσε ο Βαλερί Λενέ, τονίζοντας: «Η διαπίστωση ότι αυτό συμβαίνει είναι πραγματικά εκπληκτική».

  Πηγή: iEidiseis.gr
• Κρόνος: Οι δακτύλιοί του θα «εξαφανιστούν» το 2025 – Πώς εξηγείται το μυστηριώδες φαινόμενο
  σε Τεχνολογία
  

  Σε 100.000.000 χρόνια δεν θα υπάρχουν - Οι θεωρίες περί ευθυγράμμισης και λέπτυνσης δίνουν την εξήγηση

  Οι δακτύλιοι του Κρόνου παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά το 1610 από τον αστρονόμο Γαλιλαίο Γαλιλέι. Έκτοτε έγιναν πόλλες έρευνες από τη Nasa για να μελετηθεί το φαινόμενο της ανεξήγητης λέπτυνσής τους. Περίπου 400 χρόνια μετά το φαινόμενο μπόρεσε να εξηγηθεί και να αποκτήσει λογική εξήγηση – το παράδοξο όμως τώρα είναι η πληγροφορία ότι θα… εξαφανιστούν το 2025.

  Ο Κρόνος αποτελείται από επτά μεμονωμένους δακτυλίους που περιστρέφονται γύρω του σαν ένα χούλα-χουπ, οι οποίοι σύμφωνα με τους επιστήμονες αποτελούνται από κομμάτια κομητών, αστεροειδών και θρυμματισμένων φεγγαριών που παρασύρθηκαν πολύ κοντά στον πλανήτη και διασπάστηκαν σε κομμάτια λόγω της ισχυρής βαρύτητας του. Εμπεριέχουν, επίσης, δισεκατομμύρια κομμάτια πάγου που καλύπτονται από διαστημική σκόνη.

  Γιατί θα εξαφανιστούν οι δακτύλιοι του Κρόνου;

  Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «Metro», οι δακτύλιοι του Κρόνου πιθανόν να εξαφανιστούν εντελώς σε 100 εκατ. χρόνια, ωστόσο μία… πρώτη, προσωρινή εξαφάνιση θα λάβει χώρα το κοντινό έτος 2025.

  Ο λόγος για τον οποίο, σε δύο χρόνια από σήμερα, δεν θα βλέπουμε τους δακτυλίους, είναι επειδή ο Κρόνος θα έχει μία διαφορετική κλίση σε σχέση με τη Γη.

  Αυτή τη στιγμή οι δύο πλανήτες δεν βρίσκονται σε τέλεια ευθυγράμμιση και έτσι μπορούμε να δούμε καθαρά του δακτυλίους του Κρόνου, ωστόσο από το 2025 έως και το 2032 αυτό θα αλλάξει.

  Έτσι, για περίπου επτά χρόνια οι δακτύλιοι του Κρόνου θα «εξαφανιστούν» από το οπτικό μας πεδίο και θα φαίνονται υπερβολικά λεπτοί.

  Γιατί οι δακτύλιοι του Κρόνου είναι τόσο λεπτοί;

  Κατά μία πιο επιστημονική προσέγγιση, όπως εξηγεί η Nasa, η αιτία λέπτυνσης των δακτυλίων του Κρόνου έχει να κάνει με τα σωματίδια των δακτυλίων που συγκρούονται μεταξύ τους λόγω της κλίσης της τροχιάς τους. Όταν αυτά συγκρούονται με άλλα σωματίδια, χάνεται μέρος της ενέργειάς τους, με αποτέλεσμα να μετακινούνται σε τροχιές χαμηλότερης ενέργειας πιο κοντά στο επίπεδο δακτυλίου. Με την πάροδο του χρόνου, τα σωματίδια του δακτυλίου (ειδικά τα μεγαλύτερα) τείνουν να φθείρονται με αποτέλεσμα να γίνονται λιγότερο ορατοί από τα τηλεσκόπια.

  Πρόκειται για μία διαπίστωση που, συνδυαστικά με την επικείμενη ευθυγράμμιση του πλανήτη Κρόνου με τη Γη, εξηγεί την προσωρινή μη ορατότητά τους από τους αστρονόμους, ενώ θέτει και τα θεμέλια για την διατύπωση θεωριών περί οριστικής εξαφάνισή τους… πολλά χρόνια μετά, όταν ίσως δεν θα υπάρχει τίποτα πια στη Γη που να θυμίζει την εποχή μας.

  Πηγή: In.gr
• Οι δακτύλιοι του Κρόνου εξαφανίζονται μέσα στους επόμενους μήνες – Τι λέει η NASA
  σε Τεχνολογία
  

  Οι δακτύλιοι του Κρόνου θα «εξαφανιστούν» το 2025, σύμφωνα με τη NASA.

  Μέσα στους επόμενους 18 μήνες η δυνατότητα να θαυμάσουμε τους δακτυλίους του Κρόνου από τον πλανήτη μας δε θα υπάρχει πια, σύμφωνα τη NASA.

  Ειδικότερα, η Εθνική Διοίκηση Αεροναυτικής και Διαστήματος των ΗΠΑ έχει επιβεβαιώσει πως σύντομα οι τεράστιοι δακτύλιοι του Κρόνου, που απαρτίζονται από σωματίδια σκόνης, πάγου και δεκάδες δορυφόρους, θα σταματήσουν να είναι ορατοί από τη Γη.

  Οι δακτύλιοι του Κρόνου είναι τεράστιοι, καθώς εκτείνονται μέχρι και τις 140.000 χιλιόμετρα μήκους, σε ορισμένα σημεία. Το πάχος τους, ωστόσο, είναι εξαιρετικά μικρό συγκριτικά, φτάνοντας μόλις τα 10 μέτρα, στα κύρια «δαχτυλίδια». Ως εκ τούτου, οι δακτύλιοι δεν είναι εύκολα ορατοί από το πλάι και έτσι η αλλαγή της οπτικής γωνίας του παρατηρητή μπορεί να δώσει την εντύπωση πως έχουν εξαφανιστεί.

  Η επερχόμενη, λοιπόν, εξαφάνιση των δακτυλίων, οφείλεται στην αλλαγή της κλίσης των δακτυλίων, η οποία θα ξεκινήσει να παρατηρείται πιο έντονα από την νέα χρονιά. Η αλλαγή αυτή θα έχει ως αποτέλεσμα οι παρατηρητές από τη Γη να βλέπουν τον Κρόνο από το πλάι. Έτσι, οι αστρονόμοι προβλέπουν ότι οι δακτύλιοι του Κρόνου θα εξαφανιστούν σχεδόν εντελώς, μέχρι το 2025.

  Τα καλά νέα, ωστόσο, είναι πως θα αρχίσουν να γίνονται και πάλι ορατοί, από το 2032, οπότε και η κλίση τους θα αλλάξει εκ νέου, κατά τη διάρκεια της επόμενης φάσης της τροχιάς του πλανήτη, η οποία διαρκεί περίπου 29 χρόνια.

  Πηγή: iEidiseis.gr
• Πώς απέκτησε ο Κρόνος τους εντυπωσιακούς δακτυλίους του - Η νέα θεωρία (video)
  σε Τεχνολογία
  

  Από την πρώτη φορά που παρατηρήθηκαν μέσω τηλεσκοπίου ο Κρόνος και οι εντυπωσιακοί δακτύλιοί τουm μαγνήτισαν το ενδιαφέρον των αστρονόμων.

  Παρά τις πολλές μελέτες που έχουν διεξαχθεί κατά καιρούς και συνεχίζονται μέχρι σήμερα οι επιστήμονες δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν στον τρόπο με τον οποίο σχηματίστηκαν οι δακτύλιοι αυτοί, αλλά μια ομάδα ερευνητών της NASA πιστεύει τώρα ότι βρήκε την απάντηση.

  Μια σειρά προσομοιώσεων σε υπερυπολογιστή υποδεικνύει ότι οι βαρυτικές δυνάμεις του Κρόνου ώθησαν δύο παγωμένους δορυφόρους του σε μια μαζική σύγκρουση πριν από μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, η οποία πιθανώς οδήγησε στη δημιουργία των δαχτυλιδιών του.

  Οι πιο πρόσφατες υψηλής ποιότητας μετρήσεις του Κρόνου προέρχονται από το διαστημόπλοιο Cassini, το οποίο μελέτησε από το 2004 και επί 13 χρόνια τον πλανήτη, τους δακτυλίους και τους δορυφόρους του μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου του 2017, που έκανε βουτιά θανάτου στην ατμόσφαιρά του. Το σκάφος κατέγραψε ακριβή δεδομένα περνώντας από κοντά και ακόμη και βουτώντας στο κενό μεταξύ των δακτυλίων του Κρόνου και του ίδιου του πλανήτη. Το διαστημικό σκάφος ανακάλυψε ότι οι δακτύλιοι αποτελούνται από σχεδόν καθαρό πάγο και έχουν συσσωρεύσει πολύ λίγη σκόνη από τότε που σχηματίστηκαν, κάτι που υποδηλώνει ότι δημιουργήθηκαν κατά την πιο πρόσφατη περίοδο της ζωής του ηλιακού συστήματος.

  Οι εντυπωσιακές προσομοιώσεις της σύγκρουσης δορυφόρων του Κρόνου
  Το νεαρό της ηλικίας των δακτυλίων του Κρόνου κέντρισε το ενδιαφέρον επιστημόνων της NASA, αλλά και των Πανεπιστημίων του Durham και της Γλασκώβης, οι οποίοι δημιούργησαν σε υπερυπολογιστή διάφορες προσομοιώσεις συγκρούσεων δορυφόρων του.

  Αυτές οι προσομοιώσεις διεξήχθησαν με τη χρήση ανάλυσης υψηλής ευκρίνειας, 100 φορές μεγαλύτερης από προηγούμενες μελέτες, παρέχοντας στους επιστήμονες τις καλύτερες μέχρι σήμερα γνώσεις για την ιστορία του συστήματος του Κρόνου.

  «Δοκιμάσαμε μια υπόθεση για τον πρόσφατο σχηματισμό των δακτυλίων του Κρόνου και ανακαλύψαμε ότι μια πρόσκρουση παγωμένων δορυφόρων μπορεί να στείλει αρκετό υλικό κοντά στον Κρόνο για να σχηματίσει τους δακτυλίους που βλέπουμε τώρα», δήλωσε ο δρ Βίνσεντ Έκε του Πανεπιστημίου Durham.

  Πηγή: Iefimerida.gr

• NASA: Η εντυπωσιακή εικόνα του Κρόνου που έδωσε το James Webb
  σε Τεχνολογία
  

  Στην εικόνα του τηλεσκοπίου της NASA διακρίνονται οι δακτύλιοι και ορισμένοι δορυφόροι του πλανήτη

  Μια εντυπωσιακή εικόνα του Κρόνου, των δακτυλίων και των δοροφόρων του, παρουσίασε το διαστημικό τηλεοσκόπιο James Webb της NASA. Η συγκεκριμένη εικόνα που «έχει ενθουσιάσει τους ερευνητές», σύμφωνα με την ίδια τη NASA, είναι η πρώτη του πλανήτη αυτού που «τραβήχτηκε» με την κάμερα υπέρυθρης ακτινοβολίας του τηλεσκοπίου.

  Ο Κρόνος φαίνεται αρκετά σκοτεινός σε αυτό το υπέρυθρο πλαίσιο που θέτει το τηλεσκόπιο, καθώς το μεθάνιο απορροφά σχεδόν όλο το ηλιακό φως που πέφτει στην ατμόσφαιρά του. Ωστόσο, οι «παγωμένοι» δακτύλιοι παραμένουν σχετικά φωτεινοί.

  Wake up, babe. @NASAWebb dropped a new infrared image of Saturn.
  
  On June 25, the space telescope detected the planet’s faint moons and looked at its icy rings. Methane gas in Saturn’s atmosphere absorbs light, so it appears darker here. https://t.co/sRZTFrey38 pic.twitter.com/5Fs5TV8sw4

  — NASA (@NASA) June 30, 2023

  Αυτή η εικόνα λήφθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος παρατήρησης «Webb 1247», που είχε σαν στόχο να δοκιμάσει την ικανότητα του τηλεσκοπίου να ανιχνεύει φεγγάρια γύρω από τον πλανήτη και τους φωτεινούς δακτυλίους του.

  Στην εικόνα που κυκλοφόρησε η NASA, διακρίνονται λεπτομέρειες εντός του συστήματος δακτυλίων και πολλά από τα φεγγάρια του πλανήτη, όπως η Διώνη, ο Εγκέλαδος και η Τηθύς. Προς το παρόν, έχουν εντοπιστεί 145 φεγγάρια του Κρόνου.
  

  Οι ανακαλύψεις για τον Εγκέλαδο

  Μία ομάδα επιστημόνων ανακάλυψε, νωρίτερα φέτος, νέες ενδείξεις ότι ο υπόγειος ωκεανός του Εγκέλαδου, του φεγγαριού του Κρόνου, περιέχει φώσφορο, ένα βασικό δομικό στοιχείο για τη ζωή.

  Η ομάδα χρησιμοποίησε δεδομένα από την αποστολή Cassini της NASA, που εξερεύνησε τον Κρόνο και το σύστημα δακτυλίων και φεγγαριών του για πάνω από 13 χρόνια. Το διαστημικό σκάφος ανακάλυψε το υπόγειο υγρό νερό του Εγκέλαδου και ανέλυσε δείγματα από ένα σύννεφο κόκκων πάγου και αερίων που εκτοξεύονται από ρωγμές στην παγωμένη επιφάνεια του φεγγαριού. Η ανάλυση μίας κατηγορίας κόκκων πάγου πλούσιων σε άλατα έδειξε την παρουσία φωσφορικών αλάτων νατρίου.

  BREAKING 🚨: Scientists have found phosphorous, a key building block of life, in an ocean on Saturn's moon Enceladus
  
  It's the first time the element has been found outside of Earth 🤯 pic.twitter.com/XqrYga10z2

  — Latest in space (@latestinspace) June 14, 2023

  «Βρήκαμε άφθονο φώσφορο σε δείγματα πάγου πλουμίου που εκτοξεύονται από τον υπόγειο ωκεανό», αναφέρει ο Κρίστοφερ Γκλάιν, κορυφαίος ειδικός στην εξωγήινη Ωκεανογραφία στο Νοτιοδυτικό Ινστιτούτο Ερευνών του Σαν Αντόνιο και ένας από τους συγγραφείς δημοσίευσης στο περιοδικό Nature που περιγράφει την έρευνα.

  Ο φώσφορος με τη μορφή φωσφορικών αλάτων είναι ζωτικής σημασίας για όλη τη ζωή στη Γη. Είναι απαραίτητος για τη δημιουργία του DNA και του RNA, των μορίων που μεταφέρουν ενέργεια, των κυτταρικών μεμβρανών, των οστών και των δοντιών σε ανθρώπους και ζώα, ακόμη και του μικροβιώματος του πλαγκτόν της θάλασσας.

  «Βρήκαμε συγκεντρώσεις φωσφορικών αλάτων τουλάχιστον 100 φορές υψηλότερες στα ωκεάνια νερά του φεγγαριού που σχηματίζουν πλούμιο, από ό,τι στους ωκεανούς της Γης», εξηγεί ο Γκλάιν και προσθέτει: «Αυτό είναι ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα για την Αστροβιολογία και ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην αναζήτηση ζωής πέρα από τη Γη».

  Πηγή: Protothema.gr
• Διάστημα: Ο υπόγειος ωκεανός του Εγκέλαδου, του φεγγαριού του Κρόνου, περιέχει ένα βασικό δομικό στοιχείο για τη ζωή
  σε Τεχνολογία
  

  Μία ομάδα επιστημόνων ανακάλυψε νέες ενδείξεις ότι ο υπόγειος ωκεανός του Εγκέλαδου, του φεγγαριού του Κρόνου, περιέχει φώσφορο, ένα βασικό δομικό στοιχείο για τη ζωή.

  Η ομάδα χρησιμοποίησε δεδομένα από την αποστολή Cassini της NASA, που εξερεύνησε τον Κρόνο και το σύστημα δακτυλίων και φεγγαριών του για πάνω από 13 χρόνια. Το διαστημικό σκάφος ανακάλυψε το υπόγειο υγρό νερό του Εγκέλαδου και ανέλυσε δείγματα από ένα σύννεφο κόκκων πάγου και αερίων που εκτοξεύονται από ρωγμές στην παγωμένη επιφάνεια του φεγγαριού. Η ανάλυση μίας κατηγορίας κόκκων πάγου πλούσιων σε άλατα έδειξε την παρουσία φωσφορικών αλάτων νατρίου.

  «Βρήκαμε άφθονο φώσφορο σε δείγματα πάγου πλουμίου που εκτοξεύονται από τον υπόγειο ωκεανό», αναφέρει ο Κρίστοφερ Γκλάιν, κορυφαίος ειδικός στην εξωγήινη Ωκεανογραφία στο Νοτιοδυτικό Ινστιτούτο Ερευνών του Σαν Αντόνιο και ένας από τους συγγραφείς δημοσίευσης στο περιοδικό Nature που περιγράφει την έρευνα.

  Ο φώσφορος με τη μορφή φωσφορικών αλάτων είναι ζωτικής σημασίας για όλη τη ζωή στη Γη. Είναι απαραίτητος για τη δημιουργία του DNA και του RNA, των μορίων που μεταφέρουν ενέργεια, των κυτταρικών μεμβρανών, των οστών και των δοντιών σε ανθρώπους και ζώα, ακόμη και του μικροβιώματος του πλαγκτόν της θάλασσας.

  «Βρήκαμε συγκεντρώσεις φωσφορικών αλάτων τουλάχιστον 100 φορές υψηλότερες στα ωκεάνια νερά του φεγγαριού που σχηματίζουν πλούμιο, από ό,τι στους ωκεανούς της Γης», εξηγεί ο Γκλάιν και προσθέτει: «Αυτό είναι ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα για την Αστροβιολογία και ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην αναζήτηση ζωής πέρα από τη Γη».

  Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ