Η αληθινή μαρτυρία μιας γυναίκας που ξανακέρδισε τη ζωή που νόμισε ότι είχε χάσει.
Μια συγγραφέας, η Debra Groves Harman, έζησε μια μεγάλη περιπέτεια υγείας η οποία όμως την ώθησε να δει διαφορετικά τη ζωή, όπως συμβαίνει κάποιες φορές. Μέσα από αυτή τη δύσκολη εμπειρία, υιοθέτησε διαφορετικές συνήθειες και είδε να αλλάζουν η διάθεση, η φυσική κατάσταση και η εξωτερική εμφάνισή της προς το καλύτερο.
»Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν δύσκολα και είχα αλλάξει. Το έβλεπα και το έβλεπε κι εκείνη, είμαι σίγουρη. Διαφορετικά, γιατί να έκανε ένα τέτοιο σχόλιο;
»Σήμερα, ανατρέχοντας σε εκείνη την άσχημη στιγμή, αντιμετωπίζω τα σχόλια όπως ακριβώς ήταν: χωρίς ευαισθησία και σκέψη.
»Έχει επίσης λογική το να κάνεις μια αλλαγή πορείας μετά από μια πραγματικά άσχημη χρονιά, σαν τη δική μου. Αγωνίζομαι να αντιστρέψω το ρολόι και να βελτιώσω την υγεία μου και παρόλο που προηγήθηκαν δύσκολες εποχές, κάθε μέρα που περνάει γίνομαι νεότερη.
«Έχει λογική το να κάνεις μια αλλαγή πορείας μετά από μια πραγματικά άσχημη χρονιά, σαν τη δική μου. Αγωνίζομαι να αντιστρέψω το ρολόι και να βελτιώσω την υγεία μου και παρόλο που προηγήθηκαν δύσκολες εποχές, κάθε μέρα που περνάει γίνομαι νεότερη».
»Αυτή είναι η ιστορία μου.
»Ένιωθα όμορφη και πίστευα ότι ήμουν υγιής μέχρι το 2021, που μια διάγνωση καρκίνου με έριξε στα πατώματα για ένα χρόνο. Μέσα σε μία νύχτα άλλαξαν τα πάντα.
»Μέχρι τότε είχα πυκνά, λαμπερά μαλλιά, λαμπερό πρόσωπο και ήμουν σε καλή φυσική κατάσταση. Η μέση μου ήταν λεπτή.
»Ο χειρότερός μου εχθρός ήμουν εγώ, που έψαχνα και έψαχνα μέχρι τελικής πτώσης. Τα μάτια μου ήταν πρησμένα. Το σώμα μου είχε πιαστεί από τις πολλές ώρες στον υπολογιστή.
»Υποβλήθηκα σε δύο επεμβάσεις, επώδυνες και αγχωτικές. Χρειάστηκε να αλλάξω γιατρό, όταν ο πρώτος που είχα ήταν απαίσιος και χειριστικός. Βρήκα μια καλύτερη ομάδα ογκολόγων, αλλά αυτό χρειάστηκε ενέργεια την οποία δεν διέθετα.
«Υποβλήθηκα σε δύο επεμβάσεις, επώδυνες και αγχωτικές. Χρειάστηκε να αλλάξω γιατρό, όταν ο πρώτος που είχα ήταν απαίσιος και χειριστικός. Βρήκα μια καλύτερη ομάδα ογκολόγων, αλλά αυτό χρειάστηκε ενέργεια την οποία δεν διέθετα».
»Ο καρκίνος με είχε χτυπήσει σαν τυφώνας, γκρεμίζοντας τα πάντα.
»Ένιωθα σαν να βρισκόμουν σε άλλο πλανήτη.
»Τα σημάδια στην κοιλιά μου μαρτυρούσαν την υστερεκτομή και όλα όσα είχαν αφαιρεθεί από εμένα. Η σεξουαλικότητά μου καταστράφηκε. Δεν ήθελα καν να σκέφτομαι τι συνέβαινε “εκεί κάτω”».
Σιγά σιγά όμως άρχισε η σωματική και συναισθηματική ανάρρωσή της. Θυμήθηκε ότι όποτε περνάει μια δύσκολη περίοδο αρχίζει να περπατάει, κι αυτό ακριβώς έκανε: κατέβασε μια εφαρμογή κινητού που μετρούσε βήματα και μίλια και πήρε τους δρόμους.
«Έπρεπε να ξεπεράσω την κατάθλιψη και να περπατήσω στην ύπαιθρο. Και παρόλο που η υγεία μου δεν μου επιτρέπει να κάνω τη διαδρομή εκατοντάδων χιλιομέτρων Camino de Santiago [στην Ισπανία], την προσομοίωσα με το κινητό, που μου έδειχνε φωτογραφίες χωριών από τα οποία θα περνούσα.
»Χρησιμοποιώντας αυτή την εφαρμογή, μέσα σε δύο μήνες περπάτησα 800 χιλιόμετρα.
»Μπορεί να μη βρισκόμουν στην Ισπανία ή στη Γαλλία ή ακόμα και κάπου στα βουνά, να βρισκόμουν στο σπίτι, περπατώντας στην αυλή και στη γειτονιά μου, αλλά παρόλο που δεν ήταν το ταξίδι που είχα επιλέξει, ήταν αυτό που είχα στη διάθεσή μου.
«Μπορεί να μη βρισκόμουν στην Ισπανία ή στη Γαλλία ή ακόμα και κάπου στα βουνά, να βρισκόμουν στο σπίτι, περπατώντας στην αυλή και στη γειτονιά μου, αλλά παρόλο που δεν ήταν το ταξίδι που είχα επιλέξει, ήταν αυτό που είχα στη διάθεσή μου».
«Πίεσα τον εαυτό μου. Έπρεπε να το κάνω. Τις περισσότερες μέρες, ο καναπές έδειχνε πιο δελεαστικός.
»Κάθε ώρα μακριά από τον καναπέ ήταν και μια νίκη και το περπάτημα με βοήθησε να βγω από μια βαθιά κατάθλιψη».
Άλλαξε όμως και τη διατροφή της: άρχισε να πίνει περισσότερο νερό, πράσινο τσάι, να τρώει κοτόπουλο, φρούτα, λαχανικά. Άρχισε να απολαμβάνει ξανά τα ντους της, να χρησιμοποιεί κοντίσιονερ στα μαλλιά της, να κάνει όλα αυτά τα «μικρά πράγματα» που μοιάζουν μεγάλα όταν έχεις κατάθλιψη.
«Με καλύτερη υγεία, έχω και καλύτερη εμφάνιση. Μου κάνουν τα ρούχα μου και φοράω κοσμήματα. Βουρτσίζω τα μαλλιά μου. Με τον καιρό, μπορεί να χωρέσω ξανά και στα skinny jeans μου, αν και δεν αγχώνομαι γι’ αυτό. Η υγεία είναι τα πάντα, και την έχω ξανακερδίσει.
»Στα εξήντα τρία μου προσπαθώ να είμαι καλύτερη με τον εαυτό μου. Και συνεχίζω το περπάτημα. Αυτό είναι μια νίκη».
