Ένας ολοένα αυξανόμενος όγκος επιστημονικών δεδομένων επιβεβαιώνει ότι αυτή η συνήθεια είναι ευεργετική για τη συνολική μας υγεία, αντιμετωπίζοντας αποτελεσματικά και τις διαταραχές ύπνου
Η αϋπνία είναι ένα πρόβλημα που ακούγεται όλο και πιο συχνά σε έναν διαρκώς επιταχυνόμενο κόσμο, γεμάτο στρες και υποχρεώσεις. Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από διαταραχές ύπνου, αναζητώντας ανακούφιση σε διάφορες προτεινόμενες μεθόδους, όπως ο διαλογισμός ή τα συμπληρώματα διατροφής. Κι όμως, ίσως η λύση να είναι πιο απλή, επισημαίνει μια ομάδα ερευνητών σε μια νέα δημοσίευση στο BMJ Open, σύμφωνα με την οποία η τακτική άσκηση 2-3 φορές την εβδομάδα σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο αϋπνίας. Σύμφωνα με τα ίδια ευρήματα, αυτό το μοτίβο δραστηριότητας υποστηρίζει επίσης την επίτευξη των συνιστώμενων 6-9 ωρών ύπνου καθημερινά.
Η μελέτη υπογραμμίζει ότι η τακτική σωματική δραστηριότητα όχι μόνο ενισχύει τη συνολική υγεία, αλλά είναι επίσης ιδιαίτερα ευεργετική για την ποιότητα του ύπνου, ανακουφίζοντας τα συμπτώματα της χρόνιας αϋπνίας. Ωστόσο, έως τώρα δεν είχε αποσαφηνιστεί πλήρως κατά πόσο παράγοντες όπως το φύλο, η ηλικία, το βάρος (ΔΜΣ), η γενική φυσική κατάσταση, η γενική υγεία και το είδος της άσκησης συμβάλλουν σε αυτή τη συσχέτιση, γι’ αυτό και οι επιστήμονες ήθελαν να διερευνήσουν περισσότερο αυτό το πεδίο.
Για το λόγο αυτό, οι μελετητές αξιοποίησαν μια ομάδα 4.399 μεσηλίκων (2.085 ανδρών και 2.254 γυναικών) από την Ευρωπαϊκή Κοινοτική Έρευνα για την Αναπνευστική Υγεία (από 21 κέντρα σε 9 ευρωπαϊκές χώρες), αναλύοντας την εβδομαδιαία συχνότητα, ένταση και διάρκεια της άσκησης και τη συσχέτισή της με τα συμπτώματα αϋπνίας, τη διάρκεια του ύπνου και την υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με τη συχνότητα και τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας κατά την έναρξη της έρευνας, αλλά και 10 χρόνια αργότερα, οπότε κι έδωσαν επίσης πληροφορίες σχετικά με συμπτώματα αϋπνίας, τη διάρκεια του ύπνου και την υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας. Όσοι ασκούνταν τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα για μία ώρα ή περισσότερο κατηγοριοποιήθηκαν ως σωματικά ενεργοί.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετούς μελέτης, παρατηρήθηκαν ποικίλα πρότυπα άσκησης:
- Το 37% παρέμεινε αδρανές,
- το 18% έγινε ενεργό,
- το 20% έγινε αδρανές και
- το 25% ασκούνταν σταθερά.
Οι σταθερά δραστήριοι συμμετέχοντες ήταν συχνά νεότεροι άνδρες, μη καπνιστές, ελαφρώς ελαφρύτεροι σε βάρος, ενώ ήταν πιο πιθανό να εργάζονται.
Συνυπολογίζοντας τους επιδραστικούς παράγοντες, όπως ηλικία, το φύλο, το βάρος (ΔΜΣ), το ιστορικό καπνίσματος και το κέντρο μελέτης από το οποίο προέρχονταν, η ανάλυση αποκάλυψε ότι τα σταθερά δραστήρια άτομα είχαν σημαντικά μικρότερη πιθανότητα (42% λιγότερο) να αντιμετωπίσουν δυσκολία στον ύπνο και 22% λιγότερες πιθανότητες να αντιμετωπίζουν συμπτώματα αϋπνίας. Αυτός ο τελευταίος παράγοντας συσχετίστηκε, επιπλέον, εντονότερα με το γυναικείο φύλο και το βάρος, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Αναφορικά με τη συνολική διάρκεια του νυχτερινού ύπνου και την υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας, τα σταθερά ενεργά άτομα είχαν περισσότερες πιθανότητες (55%) να επιτύχουν φυσιολογικά πρότυπα ύπνου, σε αντίθεση με τα μη ενεργά άτομα. Επιπροσθέτως, οι σταθερά δραστήριοι συμμετέχοντες είχαν 55% περισσότερες πιθανότητες να κοιμούνται φυσιολογικά και απομακρύνονταν πιο αποτελεσματικά από το ενδεχόμενο να κοιμούνται ελάχιστα (<6 ώρες – 29% μειωμένος κίνδυνος) ή υπερβολικά (>9 ώρες – 52% μειωμένος κίνδυνος). Επιπλέον, όσοι απέκτησαν συνήθειες σωματικής άσκησης κατά τη διάρκεια της μελέτης είχαν επίσης 21% περισσότερες πιθανότητες να κοιμούνται φυσιολογικά, συγκριτικά με εκείνους που παρέμειναν σταθερά αδρανείς.
Παρ’ όλο που η μελέτη βασίστηκε σε δεδομένα αυτοαναφοράς, περιορίζοντας την αντικειμενική αξιολόγηση, τα ευρήματα ευθυγραμμίζονται με προηγούμενες έρευνες που υποδεικνύουν τη θετική επίδραση της τακτικής σωματικής δραστηριότητας στα συμπτώματα αϋπνίας. «Τα αποτελέσματά μας συμφωνούν με προηγούμενες μελέτες, που έχουν δείξει την ευεργετική επίδραση της σωματικής δραστηριότητας στα συμπτώματα αϋπνίας. Η παρούσα μελέτη, όμως, δείχνει επιπλέον τη σημασία της συνέπειας της άσκησης με την πάροδο του χρόνου, διότι η συσχέτιση χάθηκε στα σταθερά ενεργά άτομα που έγιναν αδρανή», σχολίασαν σχετικά οι ερευνητές, υπογραμμίζοντας τη σημασία της διατήρησης σταθερών συνηθειών άσκησης με την πάροδο του χρόνου για βέλτιστα οφέλη για την υγεία του ύπνου.
