Χάσαμε το μέτρο… τη μπάλα που λένε οι του ποδοσφαίρου την περσινή χρονιά, με τα τόσα κατάλοιπα που κουβαλάμε από γενιά σε γενιά, από τότε που κάποιοι μας βάφτισαν ως της μεταπολίτευσης παιδιά!
Με το άγχος παραμάσχαλα, τη δήθεν κουλτούρα ως απόγονοι του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Αισχύλου και πάει λέγοντας… φτάσαμε να κυνηγάμε τη σκιά μας, να ποδοπατάμε τα όνειρά μας και στο τέλος σα χάνοι να μένουμε να κοιτάζουμε τα κινητά μας, τον πλοηγό στην κοινωνία της αδιαφορίας και της προστυχιάς!
Από το πρωί τρέχουμε στους δρόμους να προλάβουμε το χρόνο, εκείνον που στην ουσία αγνοούμε αν υπάρχει… τρέχουμε να τακτοποιήσουμε τις όποιες εκκρεμότητες έχουμε αφήσει στη μέση, να βολέψουμε μέσα στο 8ωρο τις δουλειάς όλα όσα μας απασχολούν και εκεί που πας να χαλαρώσεις, θυμάσαι πως ξέχασες το πιο βασικό: να ζήσεις ελεύθερος.
Γιατί στις μέρες μας, ούτε ως έννοια δεν μπορούμε να την προφέρουμε, μήπως και θεωρηθούμε μπανάλ από τους μπλαζέ κριτές μας… για να μας πουν γραφικούς και κακούς αντιγραφείς δοξασμένων αγωνιστών του χθες, δίχως βέβαια να μπορούν να μας εξηγήσουν τι πραγματικά καταφέρνουν μ’ αυτές τους τις τοποθετήσεις!!!
Και αν είστε από αυτούς που επιμένουν πως τίποτα δεν έχει αλλάξει, διαβάστε με προσοχή αυτά που ακολουθούν και το ξανασυζητάμε…
Ο πρωινός χαλαρός καφές της καλημέρας, έγινε καφές του ποδαριού σε πλαστικό με τη συνοδεία μουρμούρας
Το δεκατιανό… θεωρείτε είδος πολυτελείας και δείγμα οικονομικής άνεσης για μερικούς
Το καθημερινό χαλαρό τηλεφώνημα στα φιλαράκια για χαβαλέ, έχει περιοριστεί
Το μεσημβρινό τραπέζι ανήκει στο παρελθόν, μιας και το σημερινό κινείται σε fast food ρυθμούς… με το λίπος ν’ αρχίζει να μας ζώνει
Τα ερωτικά μηνύματα ανήκουν στο παρελθόν, οι σχέσεις περνάνε κρίση… και εύκολα γινόμαστε δεδομένοι και αόρατοι κομπάρσοι, έχοντας δώσει μόνιμο ρεπό στις τρυφερές στιγμές στοργής – αγάπης και στο σεξ
Όσο για το κλείσιμο της ημέρας, τα γαλλικά πάνε σύννεφο… και ήδη αρχίζουν τα ανούσια σχέδια της επόμενης ημέρας
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τέλος της εβδομάδας με ένα ΣΚ που μέσα σ’ αυτό προσπαθούμε να χωρέσουμε τα πάντα… για να έρθει η Δευτέρα και κουρασμένοι, να το ξαναπάμε από την αρχή!!!
Χάσαμε το μέτρο… αρρωστήσαμε με τις επιλογές μας, μπλοκάραμε με το είναι μας και από τη στιγμή που οι κρίσεις πανικού έγιναν καρκίνωμα, επιβάλλεται ν’ αντιδράσουμε, να βάλουμε ένα τέλος σε ότι μας σκοτώνει.
Πάμε απ’ την αρχή… για ν’ αποκτήσει ξανά νόημα η ζωή μας, πάμε από την αρχή, γιατί είμαστε μοναδικοί… γιατί η ζωή είναι ωραία, αρκεί να ξέρεις να τη ζεις.
- Ο Παύλος Ανδριάς είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας
