Η γενετική δεξαμενή των περισσότερων ζώων και φυτών του κόσμου συρρικνώνεται, αποκαλύπτει νέα μεγάλη μελέτη, με τους ερευνητές να προειδοποιούν ότι η μείωση της γενετικής ποικιλότητας απειλεί την ικανότητα των ειδών να προσαρμόζονται στις μεταβολές του περιβάλλοντος.
Η γενετική ποικιλία είναι απαραίτητη για την επιβίωση των ειδών, καθώς κάποια άτομα μπορούν να προσαρμοστούν σε νέες συνθήκες λόγω του ιδιαίτερου γενετικού προφίλ τους.
Χωρίς αυτές τις γενετικές διαφορές, ολόκληρος ο πληθυσμός μπορεί να εξαφανιστεί σε δύσκολες περιόδους, όπως όταν αλλάζει το κλίμα ή εμφανίζονται νέες ασθένειες.
Η νέα μελέτη «είναι ένα μεγάλο βήμα προόδου προκειμένου να κατανοήσουμε το εύρος της απώλειας γενετικής ποικιλότητας» σχολίασε στο περιοδικό Science ο Κρις Φανκ, γενετιστής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Κολοράντο που δεν συμμετείχε στη μελέτη.
Η έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature επανεξετάζει δεδομένα από 882 μελέτες που δημοσιεύτηκαν την περίοδο 1985-2019 και εξετάζουν τη γενετική ποικιλότητα 628 ειδών ζώων, φυτών και μυκήτων.
Η διεθνής ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε προηγμένες στατιστικές τεχνικές για να καταστήσει τα επιμέρους δεδομένα συγκρίσιμα.
«Αυτού του είδους η ενδελεχής παγκόσμια έρευνα δεν θα ήταν δυνατή ακόμα και δέκα χρόνια πριν» σχολίασε η Κάθριν Γκρούμπερ του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, τελευταία συγγραφέας της μελέτης.
«Η πρόοδος στη γενετική και τη στατιστική μάς προσέφεραν νέα εργαλεία, χάρη στα οποία μπορούμε να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε από προηγούμενες μελέτες» επισήμανε.
Η ανάλυση έδειξε ότι η γενετική ποικιλότητα πέφτει στα δύο τρίτα των ειδών που εξετάστηκαν, ακόμα και σε είδη που δεν θεωρούνται απειλούμενα.
Κύρια αιτία είναι η συρρίκνωση των πληθυσμών λόγω της καταστροφής ενδιαιτημάτων, της κλιματικής αλλαγής, της ρύπανσης και άλλων ανθρωπογενών πιέσεων.
Το θετικό όμως είναι ότι οι δράσεις προστασίας που σχεδιάζονται ειδικά για τη διαφύλαξη της γενετικής ποικιλίας δίνουν αποτέλεσμα.
Τέτοιες δράσεις είναι η μετεγκατάσταση ατόμων από μεγάλους πληθυσμούς σε μικρότερους, η απελευθέρωση ζώων που γεννήθηκαν σε αιχμαλωσία ή η ένωση επιμέρους προστατευόμενων περιοχών σε ενιαία καταφύγια, όπου τα ζώα μπορούν να κινούνται ελεύθερα.
«Οι απομονωμένοι πληθυσμοί υποφέρουν» σχολίασε στο Associated Press ο Στούαρτ Πιμ του Πανεπιστημίου Duke στις ΗΠΑ», ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.
«Η λύση είναι η επανασύνδεσή τους» είπε.
