Συνέντευξη με την συγγραφέα Μαρία Συλαϊδή - Παρουσιάζεται απόψε στις 19.30 στο Συνεδριακό Κέντρο Αμαλιάδας (Σοχιάς) το νέο της βιβλίο «Το μυστικό των επτά θαλασσών»
Της Βίκυς Γκουγκουστάμου
Σ’ έναν κόσμο, όπου μπερδεύονται μαγικά οι πειρατές και τα τέρατα της θάλασσας με τη σύγχρονη εποχή, θα ταξιδέψει απόψε (Σάββατο) μικρούς και μεγάλους η Λεχαινίτισσα συγγραφέας Μαρία Συλαϊδή στην παρουσίαση του νέου της βιβλίου παιδική και εφηβικής λογοτεχνίας «Το Μυστικό των επτά θαλασσών» στις 19.30 στο Συνεδριακό Κέντρο Αμαλιάδας (Σοχιάς). Εκεί, όπου κυριαρχεί η μαγεία και η φαντασία, μυστικά καλά κρυμμένα που περιμένουν να αποκαλυφθούν και φυσικά μικροί ήρωες της σημερινής εποχής που καλούνται να νικήσουν τους φόβους τους και να βγουν νικητές! Η Μαρία Συλαϊδή, με μια μοναδική μαεστρία, πιάνει λέξεις, ανακυκλώνει μύθους, βάζει μπόλικη μαγική σκόνη και κάνει ιστορίες… Ό,τι χρειάζεται δηλαδή το μυαλό ενός παιδιού αλλά και ένας ενήλικας για να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα: φαντασία!
Η Μαρία Συλαϊδή μεγάλωσε στα Λεχαινά και ζει μόνιμα στην Αθήνα. Η συγγραφή ήρθε στη ζωή της με έναν απρόσμενο τρόπο, τη στιγμή που χρειαζόταν τη μαγεία των παραμυθιών περισσότερο από κάθε άλλη φορά, για να νικήσει τον προσωπικό της δράκο: τον καρκίνο. Και τα κατάφερε, όσες φορές και αν χρειάστηκε να παλέψει μαζί του. «Όταν αντιμετώπισα τον κακό δρακούλι του δικού μου παραμυθιού, τον καρκίνο, περισσότερες από μία φορές ,ήξερα πως δεν έπρεπε να κλάψω. Δεν είχα χρόνο γι' αυτά. Έπρεπε να γίνω η ηρωίδα και να παλέψω. Φόρεσα εκείνες τις αστραφτερές πανοπλίες που διάβαζα στα παραμύθια και ρίχτηκα στη μάχη» λέει στο ilialive.gr η Μαρία Συλαϊδή.
Η μάχη που έδωσε και δίνει ακόμα ενάντια στον καρκίνο την βοήθησε να καταλάβει πολλά πράγματα. Ένα από αυτά ήταν πως αυτό που χρειάζεται ο κόσμος είναι η πίστη. Να πιστέψουν στο αδύνατο ακόμη και όταν όλα γύρω μοιάζουν να καταρρέουν. Εμπνέεται και δημιουργεί ακριβώς γι’ αυτό το λόγο. Και δεν σταματά να μοιράζει την ελπίδα σε όσους την χρειάζονται. Μέσα από συνεντεύξεις της μιλάει για τον καρκίνο, βοηθάει και στηρίζει ανθρώπους. Η συγγραφή γι’ αυτήν είναι ένα όμορφο ταξίδι. Γράφει για να μπορεί να δημιουργεί γέφυρες ανάμεσα στον κόσμο της πραγματικότητας και της φαντασίας.
Τι πραγματεύεται το «Μυστικό των επτά θαλασσών»; Τι μηνύματα περνάει με την ιστορία και τους ήρωες του;
Το Μυστικό Των Επτά Θαλασσών" έχει σημαντική βαρύτητα καθώς παίζει σημαντικό ρόλο στην αναγνωστική μετάβαση των παιδιών προς την ενηλικίωση. Οι περιπέτειες, το μυστήριο, αλλά και οι αλληγορίες σε σχέση με την αληθινή ζωή, βοηθούν τους εφήβους να αντιληφθούν ακόμη περισσότερο τον κόσμο των ενηλίκων, καθώς προετοιμάζονται γι' αυτόν, δίχως όμως να χάνουν την αθωότητά τους. Φαντασία, ανατροπές, αγωνία και πολλά έντονα συναισθήματα θα συντροφεύσουν όσους θα διαβάσουν το έργο. Χάρη στον ρεαλισμό της γραφής και κατ' επέκταση των προσώπων του βιβλίου, οι έφηβοι θα βάλουν τον εαυτό τους στην θέση της κεντρικής πρωταγωνίστριας και θα ζήσουν ένα εξαιρετικό νοερό ''ταξίδι'' της ψυχής.
Πως ξεκίνησε η συγγραφή παιδικών βιβλίων; Τι σας ώθησε να απευθυνθείτε στο ηλικιακό κοινό των παιδιών;
Τα παιδιά πιστεύουν ακόμα στην ουτοπία και ξέρουν ότι αξίζει τον κόπο να πολεμήσουν γι' αυτό, για έναν πιο όμορφο κόσμο κι εμένα αυτό μου αρέσει γι΄ αυτό βαδίζω μαζί τους. Κοιτάζω τον κόσμο μέσα από τα δικά τους μάτια και σκέφτομαι ότι έχουν δίκιο. Όλα είναι διαφορετικά. Όλα είναι τόσο απλά και τότε αντλώ δύναμη και γράφω, γιατί αν τελειώσουν τα όνειρα, θα τελειώσουν όλα. Κι εγώ για να ξυπνήσω αύριο θέλω να ελπίζω ότι κάπου υπάρχει μια μικρή πόρτα που οδηγεί σ' έναν καλύτερο κόσμο. Οι περισσότεροι συγγραφείς γράφουμε για να δείξουμε ότι μπορούμε να πιστεύουμε σε ένα καλύτερο αύριο όπου η ελπίδα θα είναι οδηγός για να ανθίσει ο κόσμος και ο άνθρωπος. Πιστεύω ότι το παιδικό βιβλίο μπορεί στ’ αλήθεια να χτίσει έναν καλύτερο κόσμο. Κι αυτή του η δύναμη είναι που το καθιστά όλο και πιο αναγκαίο, όλο και πιο επίκαιρο.
Αληθεύει τελικά ότι όσοι συγγραφείς γράφουν για παιδιά, κατά βάθος δεν χάνουν ποτέ την παιδικότητα τους και οι ίδιοι;
Ναι, αληθεύει. Νομίζω ότι φαίνεται από το τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον κόσμο και τη σκληρή πραγματικότητα του σήμερα. Καταφέραμε να διαφυλάξουμε τη γενναιότητα, τον ηρωισμό και τη δικαιοσύνη. Έτσι επιβιώνουμε. Οι συγγραφείς παιδικών βιβλίων ας πούμε ότι έχουν χτίσει ένα αλώβητο βασίλειο όπου φυλάνε το παιδί που κρύβουν μέσα τους για να του σώζει κάθε φορά από το χάος.
Τι εισπράττεται από τη συναναστροφή σας με τα παιδιά;
Ελπίδα. Αυτό ακριβώς βλέπω στα μάτια τους. Είναι αυτό που ψάχνω για να μπορώ να συνεχίζω να γράφω. Το παρατηρώ και στα μαθήματα παραμυθιού και σε δραστηριότητες σχετικά με τη φαντασία που κάνω εθελοντικά σε ΚΔΑΠ. Η αγάπη των παιδιών και η αδιάκοπη αναζήτησή τους με βοηθάνε. Είναι ας πούμε σαν ένα μαγικό φίλτρο που δυναμώνει τη συγγραφέα των παραμυθιών, εμένα.
Σε μια εποχή που ο ψηφιακός κόσμος έχει εισβάλλει δυναμικά στη ζωή μας, πόσο εύκολο είναι να βάλουμε το βιβλίο στη ζωή του παιδιού;
Όταν μιλάω σε παιδιά κάθε ηλικίας, γιατί τα σχολεία συχνά επικοινωνούν μαζί μου για να κάνουμε διάφορες δράσεις πάνω σε θέματα όπως το παραμύθι, η λογοτεχνία και τα είδη που υπάρχουν, προσπαθώ με τον πιο απλό τρόπο να τους πω ότι η ανάγνωση του βιβλίου είναι μαγική. Δε χρησιμοποιώ κάποιο είδος τρικ για να καταφέρω να με παρακολουθήσουν. Λέω απλά την αλήθεια. Το βιβλίο είναι όντως ένας ζωντανός οργανισμός, αφού η μηχανική χαρτόμαζα παράγεται από τη μηχανική πολτοποίηση και αποΐνωση του ξύλου. Άρα αυτός ο ζωντανός οργανισμός, το δέντρο, που είχε ψυχή και ταξίδεψε θαρραλέα μέσα στα χρόνια, είδε τον κόσμο με τα δικά του μάτια, αντίκριζε το πρώτο φως της μέρας και ονειρεύτηκε το σύμπαν πριν ανοίξει τα δικά του «φτερά» και γίνει κομμάτι ενός βιβλίου. Αυτός ο θεματοφύλακας του πνευματικού πολιτισμού και φως της γνώσης κάθε φορά διδάσκει και επιτρέπει να ανακαλύπτουμε κρυμμένους θησαυρούς. Τα παιδιά αυτό θέλουν, να τους μιλήσεις και να τους κεντρίσεις το ενδιαφέρον. Μετά όλα είναι εύκολα και πίστεψέ αποκτούν περισσότερο ενδιαφέρον.
Στο βιογραφικό σας αναφέρεται πώς γράφετε για να δημιουργείτε γέφυρες ανάμεσα στον κόσμο της πραγματικότητας και τον κόσμο της φαντασίας. Πόσο ανάγκη έχουμε την φαντασία για να αντέξουμε την πραγματικότητα και ποιες οι διαχωριστικές γραμμές για να μπορούμε να τις ξεχωρίσουμε;
Ο κόσμος, δυστυχώς, φαίνεται να έχει χάσει κάθε ελπίδα. Βλέπει τη καθημερινότητά του σαν μια θηλιά που τον πνίγει ολοένα και περισσότερο. Δεν τον αδικώ, έχει δίκιο να νιώθει έτσι, όμως από την άλλη έχει άδικο να τα παρατάει. Για εμένα είναι πραγματικά δύσκολο να αντικρίζω ανθρώπους άχρωμους. Στεναχωριέμαι. Ξέρω ότι δε λύνονται όλα με ένα μαγικό ραβδάκι, αξίζει όμως να προσπαθήσουμε για το καλύτερο. Όταν αντιμετώπισα τον κακό δρακούλι του δικού μου παραμυθιού, τον καρκίνο, περισσότερες από μία φορές, ήξερα πως δεν έπρεπε να κλάψω. Δεν είχα χρόνο γι' αυτά. Έπρεπε να γίνω η ηρωίδα και να παλέψω. Φόρεσα εκείνες τις αστραφτερές πανοπλίες που διάβαζα στα παραμύθια και ρίχτηκα στη μάχη. Μερικοί μπορεί να μην καταλαβαίνουν και άλλοι να νιώθουν απόλυτα αυτό που θα πω. Η φαντασία που δημιουργεί γέφυρες μας εξασφαλίζει το ελιξίριο του «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα » και μας βοηθούν να ταξιδεύουμε θαρραλέα μέσα στον χρόνο.
