Σχετικά Άρθρα

• Πύργος: Την Κυριακή 3 Νοεμβρίου παραδίδεται το «Χρυσό κλειδί» της πόλης στον Εμ. Καραλή
  σε Αυτοδιοίκηση
  

  Σε ειδική εκδήλωση στο Λάτσειο Δημοτικό Μέγαρο

  Ο κύβος ερρίφθη και η πολυαναμενόμενη τιμητική εκδήλωση για τον Χάλκινο Ολυμπιονίκη μας, Εμμανουήλ Καραλή θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 3 Νοεμβρίου στο Λάτσειο Δημοτικό Μέγαρο, όπου θα του απονεμηθεί, η ύψιστη διάκριση, το Χρυσό Κλειδί της πόλης, σύμφωνα και με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πύργου.

  Η μεγάλη διάκριση του Πυργιώτη Εμμανουήλ Καραλή στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι και η κατάκτηση του Πανελληνίου ρεκόρ έχει ήδη αναφερθεί με τα πιο θερμά λόγια σε προηγούμενες συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου. Ο Δήμαρχος Πύργου Στάθης Καννής είχε τονίσει την ηθική υποχρέωση του συμβουλίου να απονείμει την ανώτατη τιμητική διάκριση στον Ολυμπιονίκη, που απονέμεται σε πρόσωπα που έχουν ευεργετήσει ή κατέχουν ανώτατο πολιτειακό αξίωμα-όπως η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η πρότασή του, έχει ομόφωνα αποδεκτή ενώ αναφέρθηκε η πρόθεση της Δημοτικής Αρχής να ακολουθήσει και ονοματοδοσία αθλητικού χώρου του Πύργου προς τιμήν του Εμ. Καραλή.

  Να σημειωθεί ότι το προηγούμενο διάστημα, ο Δήμαρχος Πύργου ήταν σε διαρκή επικοινωνία με την οικογένεια του χάλκινου Ολυμπιονίκη για το χρόνο τέλεσης της απονομής, καθώς οι πολλές αγωνιστικές υποχρεώσεις του Καραλή αλλά και η ανάγκη του για ξεκούραση μετέφεραν την ημερομηνία της εκδήλωσης.

  Φωτογραφίες: ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ / EUROKINISSI

• Μαρία Αγαλιανού: «Η Υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό και η Πρόληψη το πιο δυνατό μας όπλο»
  σε Επίκαιρα
  

  Η ιατρός-ακτινοδιαγνώστρια μιλά στο ilialive.gr για τον καθοριστικό ρόλο της πρόληψης στον καρκίνο του μαστού

  Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου

  Σε νεαρή ηλικία πίστευα ότι ο καρκίνος του μαστού είναι καθαρά γυναικεία υπόθεση. Μεγαλώνοντας διαπίστωσα ότι αφορά όλους. Τις γυναίκες που νοσούν, την οικογένειά τους και κυρίως εκείνη που δημιούργησαν οι ίδιες, τα παιδιά, τους συζύγους, τους φίλους, συναδέλφους στη δουλειά…Γιατί όταν μια γυναίκα αρρωσταίνει ένα κομμάτι της κοινωνίας αρρωσταίνει μαζί της…. Μήνας Οκτώβριος: μήνας πρόληψης, ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού. Μια ευκαιρία για όλες τις γυναίκες να αποδείξουμε ότι αγαπάμε τον εαυτό μας, του οφείλουμε φροντίδα και προστασία. Ένα ροζ κορδελάκι να μας υπενθυμίζει ότι, το πιο δυνατό μας όπλο για τον καρκίνο του μαστού είναι η πρόληψη.

  Ο ρόλος του γιατρού δεν περιορίζεται στη διάγνωση και τη θεραπεία αλλά στη σημασία και τη δύναμη της πρόληψης. Έναν τομέα που η ιατρός-ακτινοδιαγνώστρια Μαρία Αγαλιανού, επί σειρά ετών υπηρετεί με …στρατιωτική συνείδηση. Σήμερα μας ανοίγει το ιατρείο της και μας μιλά για όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για τον καρκίνο του μαστού. Τα αίτια, την πρόληψη, σε ποιες ηλικίες παρατηρείται έξαρση, ποια είναι τα δεδομένα στον Πύργο και την Ηλεία, τον καθοριστικό ρόλο της μαστογραφίας αλλά και πώς διαχειρίζεται η ίδια την ασθενή που έχει απέναντί της όταν πρέπει να της ανακοινώσει τα δυσάρεστα νέα, καθώς είναι η πρώτη που θα διαπιστώσει την ύπαρξη του καρκίνου. Τα νέα, όπως θα μας πει παρακάτω δεν είναι ευχάριστα, καθώς αναμένεται ραγδαία αύξηση καρκίνου του μαστού τα επόμενα χρόνια.

  Ωστόσο η επιστήμη προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς και η ελπίδα είναι πάντα ζωντανή. Αρκεί να μην αμελούμε τις εξετάσεις μας.

  

  «Ο καρκίνος του μαστού ,είναι ο πιο συχνός καρκίνος στον γυναίκειο πληθυσμό, αφού γνωρίζουμε ότι 1 στις 8 γυναίκες θα νοσήσει. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο στην Ελλάδα νοσούν 4.500 γυναίκες περίπου ενώ σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, αναμένεται ότι μέχρι το 2026 τα κρούσματα θα αυξηθούν κατά 2 εκατομμύρια παγκοσμίως» σημειώνει η Μαρία Αγαλιανού, αναλύοντας το πόσο πολυπαραγοντική είναι η νόσος.

  «Τα ακριβή αίτια δεν τα γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε όμως τους παράγοντες εκείνους , οι όποιοι μπορούν να οδηγήσουν στην καρκινογένεση αλλά και εκείνους που μπορούν μέχρι ενός βαθμού και να την αποτρέψουν. Οι σημαντικότεροι επιβαρυντικοί παράγοντες είναι το φύλο και η ηλικία . Η ηλικία είναι παράγοντας ο οποίος εκπλήσσει τις γυναίκες -διότι πιστεύουν το εντελώς αντίθετο. Αυτό το οποίο ισχύει είναι ότι η επικινδυνότητα αυξάνεται με την ηλικία και ΟΧΙ, δεν μειώνεται .Ο καρκίνος του μαστού δεν προσβάλει όμως μόνο το γυναίκειο φύλο αλλά σπανιότερα και το ανδρικό με συχνότητα 1%, ένα στοιχείο το οποίο αγνοούν εντελώς οι άνδρες. Επιβαρυντικοί παράγοντες θεωρούνται και το θετικό οικογενειακό ιστορικό , η κληρονομικότητα, ο τρόπος ζωής ,η παχυσαρκία , η ηλικία που σχετίζεται με τη πρώτη εγκυμοσύνη , η διάρκεια της γόνιμης περιόδου κτλ., χωρίς να σημαίνει ότι αυτοί οι παράγοντες θα προκαλέσουν σίγουρα την νόσο. Εκείνοι οι που θα μπορούσαν να την αποτρέψουν έως έναν βαθμό, είναι ο θηλασμός, η διατροφή ,η καλή φυσική κατάσταση γενικότερα οι οποίοι όσο και αν ακούγεται απλό, παίζουν σημαντικό ρόλο στην πρόληψη.

  

  Ποια είναι η εικόνα για τον Πύργο και την Ηλεία γενικότερα;

  Σύμφωνα με τους ογκολόγους υπάρχει μια αυξητική τάση στην περιοχή μας συγκριτικά με τις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας , αλλά αυτό αφορά σε άλλες μορφές καρκίνου όπως του εντέρου.

  Σε ποιες ηλικίες παρατηρείται έξαρση; Υπάρχουν δηλαδή οι επικίνδυνες, ηλιακά, ζώνες όπου μια γυναίκα θα πρέπει να επαγρυπνά περισσότερο;

  Οι γυναίκες οι οποίες κινδυνεύουν περισσότερο είναι οι μεγαλύτερες σε ηλικία ,με εκείνες στη ηλικία των 70 να έχουν πολλαπλάσιο κίνδυνο συγκριτικά με τις νεότερες ηλικίες. Και γεννάτε η απορία , γιατί παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες νέες γυναίκες να νοσούν; Εδώ η απάντηση βρίσκεται στον παράγοντα-τρόπος ζωής. Η σύγχρονη εργαζομένη γυναίκα εγκλωβίστηκε σε έναν τρόπο ζωής που επιβάρυνε , χωρίς να το αντιληφθεί, την υγεία της σε μεγάλο βαθμό. Τι σημαίνει αυτό; Πολύωρη καθιστική εργασία ,μη σωστή διατροφή ,τεκνοποίηση σε μεγάλη ηλικία ,όχι θηλασμός κτλ.

  Η μαστογραφία μπορεί να δείξει την κακοήθεια πριν την βιοψία;

  Η μαστογραφία είναι απεικονιστική μέθοδος. Θα αναδείξει τα χαρακτηριστικά μιας βλάβης τα οποία εμείς οι ειδικοί ιατροί – ακτινολόγοι , γνωρίζουμε πολύ καλά σε τι αφορούν. Η ακριβής διάγνωση όμως θα πρέπει να γίνει με βιοψία ή διαφορετικά ιστολογική ταυτοποίηση για να χαρακτηριστεί επακριβώς και βάση αυτού του δεδομένου , να προγραμματιστεί η σωστή αντιμετώπιση.

  Πως αντιμετωπίζετε μια γυναίκα, όταν διαπιστώσετε ότι η μαστογραφία της δεν είναι τόσο καλή; Υπάρχει περιστατικό που σας προκάλεσε «σφίξιμο» στο στομάχι;

  Η σχέση που πρέπει να έχει η γυναίκα με τον ακτινολόγο του μαστού της είναι πολύ σημαντική και ιδιαίτερη όπως και με τον γυναικολόγο της. Ο μαστός αποτελεί για την γυναίκα το σύμβολο της θηλυκότητα της, και πραγματικά τρομάζει στην ιδέα της νόσου .Ο ακτινολόγος είναι ο γιατρός που θα πρέπει να ανακοινώσει τα άσχημα νέα και περιμένει από αυτόν να της χτυπήσει τον ώμο, να την καθησυχάσει και να της υποσχεθεί ότι όλα θα πάνε καλά . Να φανταστείτε σε όλα τα πανευρωπαϊκά συνέδρια όπως και στο πρόσφατο, το οποίο διεξήχθη στην Πορτογαλία, υπήρξε ομιλία αφιερωμένη αποκλειστικά στην ανακοίνωση των άσχημων αποτελεσμάτων και δοθήκαν από την ομιλήτρια συμβουλές για τον ιδιαίτερο χειρισμό της νοσούσας. Όπως αντιλαμβάνεστε οι ακτινολόγοι μαστού είναι εκπαιδευμένοι ακόμα και στο πώς θα πρέπει να χειριστούμε αυτές τις γυναίκες στο άκουσμα των άσχημων νέων . Όσο δύσκολο και αν είναι, ο ακτινολόγος θα πρέπει να προετοιμάσει και να στηρίξει την γυναίκα για ό,τι θα ακολουθήσει και όχι να «λυγίσει» μαζί της.

  Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα; Υπάρχει κάποιο πρώιμο σημάδι που θα μας δώσει ο καρκίνος του μαστού;

  Ο καρκίνος του μαστού αρχικά δεν θέλουμε να έχει συμπτώματα. Θέλουμε να ανακαλύπτεται τυχαία στο προληπτικό έλεγχο, πράγμα που σημαίνει πολύ αρχικό στάδιο της νόσου σε πρώιμο στάδιο, μη κλινικά ψηλαφητός και επομένως εύκολα αντιμετωπίσιμος και φαρμακευτικά και χειρουργικά. Αν όμως μια γυναίκα ψηλαφήσει στο στήθος της κάτι που θα την προβληματίσει ή αλλάξει το δέρμα τοπικά ,ή αν δει έκκριμα από την θηλή ή την θηλή της να αλλάζει, τότε δεν πανικοβάλλεται αλλά ενημερώνει τον γιατρό της. Να επισημάνω σε αυτό το σημείο, ότι ψηλαφητό εύρημα, δεν σημαίνει απαραίτητα και καρκίνος .Ο μαστός είναι ένα ορμονοεξαρτώμενο όργανο και μπορεί να παρουσιάσει και αλλοιώσεις οι οποίες δεν είναι καρκίνος αλλά χρήζουν παρακολούθησης ή και εξαίρεσης αν χρειαστεί.

  

  Από ποια ηλικία και μετά πρέπει να εξετάζεται μια γυναίκα και πόσο συχνά;

  Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδήγησες ,από την στιγμή που θα ωριμάσει ο μαστός στην ηλικία των 18 ετών, συστήνουμε και εκπαιδεύουμε τις νέες κοπέλες την αυτοεξέταση και ανά διαστήματα κλινική εξέταση μέχρι την ηλικία των 35 ετών. Απεικονιστικός έλεγχος σε αυτές τις ηλικίες δεν συστήνεται παρά μόνο αν υπάρξει εύρημα ή αν η γυναίκα ανήκει στην κατηγορία εκείνη με κληρονομικό ιστορικό οπότε δίνονται και οι ανάλογες οδηγίες ελέγχου. Να τονίσω εδώ ότι ο έλεγχος του μαστού είναι εξατομικευμένος ,ναι μεν ακλουθούμε τις αμερικάνικες κατευθυντήριες οδηγίες, πάντα όμως θα λάβουμε υπόψη και κριτήρια που αφορούν την κάθε γυναίκα και αναλόγως παρακολουθείται.

  Συνεχίζοντας λοιπόν από την ηλικία των 35-40 ετών, συστήνεται η πρώτη προληπτική μαστογραφία ,ή διαφορετικά μαστογραφία αναφοράς ενώ καλό είναι σε αυτήν την 5ετια να ελέγχεται ο μαστός υπερηχογραφικά, πάντα βέβαια σε συνδυασμό και με την κλινική εξέταση.

  Μετά την ηλικία των 40 ξεκινά ο ετήσιος μαστογραφικός έλεγχος και σύμφωνα με την κρίση του ιατρού ακτινολόγου πάντα, θα συμπληρωθεί ο έλεγχος και με υπερηχογράφημα μαστών.

  Το μεσοδιάστημα του ενός έτους μεταξύ των μαστογραφιών δίνει το περιθώριο έγκαιρης θεραπείας;

  Για τον γενικό πληθυσμό ο έλεγχος ανά έτος όπως έχει οριστεί και αποδειχθεί από μελέτες για την ηλικία των 40 και άνω ,είναι το διάστημα εκείνο το οποίο καλύπτει τον έλεγχο του μαστού. Υπάρχει και εκείνη η ειδική κατηγορία γυναικών υψηλού κινδύνου λόγω ιστορικού τις οποίες τις ελέγχουμε μπορεί και ανά 6μηνο. Είπαμε ο έλεγχος είναι εξατομικευμένος ,οπότε κρίνουμε και ελέγχουμε την κάθε γυναίκα ανάλογα. Όλα αυτά έχουν ως απώτερο σκοπό την έγκαιρη διάγνωση .Τι σημαίνει έγκαιρη διάγνωση; Να ανακαλύπτεται ο καρκίνος σε πρώιμο στάδιο, «εν τη γενέσει του» στο στάδιο αυτό κατά το οποίο ο καρκίνος είναι πολύ μικρός, μη ψηλαφητός και αυτό σημαίνει μικρής έκτασης χειρουργικές επεμβάσεις χωρίς βαριές θεραπείες στις περισσότερες των περιπτώσεων.

  Παρακολουθείτε διαρκώς σεμινάρια σε Ελλάδα και εξωτερικό για τον μαστό. Υπάρχει κάποιο θετικό νέο;

  Είναι υποχρέωση του ιατρού κάθε ειδικότητας και ειδικά εκείνου που ασχολείται με τον έλεγχο του μαστού , να ενημερώνεται συνεχώς .Με βασικό γνώμονα πάντα την προστασία της γυναίκας στο πλαίσιο των ανθρωπίνων δυνατοτήτων ,πρέπει να ενημερωνόμαστε για τις εξελίξεις οι οποίες συνεχώς αλλάζουν. Τα νέα είναι και θετικά και αρνητικά. Το αρνητικά είναι ότι αναμένεται μέχρι το 2026 οι καρκίνοι του μαστού να αυξηθούν παγκοσμίως κατά δύο εκατομμύρια! Όπως αντιλαμβάνεστε δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτό το νούμερο και επιβάλλεται να παροτρύνουμε και να συμβουλεύουμε τις γυναίκες για τον προληπτικό τους έλεγχο.

  Τα θετικά νέα είναι ότι η ιατρική κοινότητα μάχεται συνεχώς ώστε να μειωθούν τα ποσοστά της θνησιμότητας ακόμη περισσότερο αλλά και να μην ταλαιπωρούνται ούτε οι ίδιες ούτε το οικογένειακό τους περιβάλλον. Κλείνοντας θα υπογραμμίσω ότι η Υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό και η Πρόληψη το πιο δυνατό μας όπλο.

  

• Εμμανουήλ Καραλής: Γιόρτασε τα 25α γενέθλιά του με τη δίδυμη αδερφή του - Οι άγνωστες φωτογραφίες τους
  σε Στίβος
  

  Ο Μανόλο και η αδελφή του έσβησαν συμβολικά από ένα κεράκι

  Τα 25α γενέθλιά του με την δίδυμη αδελφή του γιόρτασε χθες, Κυριακή, ο Εμμανουήλ Καραλής.

  Μαζί τους ήταν οι γονείς τους, με τον Μανόλο και την αδελφή τους να σβήνουν συμβολικά από ένα κεράκι.

  Δοθείσης της ευκαιρίας, μάλιστα, ο Εμμανουήλ Καραλής ανήρτησε δύο φωτογραφίες του ίδιου και της αδελφής τους από τα παιδικά τους χρόνια να ποζάρουν στον φωτογραφικό φακό.

  «Υγεία, Αγάπη, Όραμα, Όνειρα, Στόχους και Πολλές ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ!!!!» ήταν οι ευχές της Άλκηστις Πρωτοψάλτη, «Χρόνια πολλά και καλά bro μου!!» ευχήθηκε ο Δημήτρης Κυρσανίδης.

  Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

  Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Emmanouil Karalis (@manolo)

  Πηγή: Protothema.gr
• Ολυμπιακός: Χρήστου και Καραλής θα τιμηθούν από την ΠΑΕ πριν το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό
  σε Σπορ
  

  Ο Απόστολος Χρήστου και ο Εμμανουήλ Καραλής θα τιμηθούν για τα μετάλλια που κατέκτησαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες

  Πριν από την έναρξη του αγώνα με τον Λεβαδειακό την Κυριακή (20/10), στο «Γ. Καραϊσκάκης», η ΠΑΕ Ολυμπιακός θα βραβεύσει δύο αθλητές του ΟΣΦΠ που θριάβευσαν στο Παρίσι.

  Τον Απόστολο Χρήστου, ο οποίος κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στα 200 μέτρα ύπτιο και τον Εμμανουήλ Καραλή, ο οποίος κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στον τελικό του άλματος επί κοντώ.

  Τόσο ο κολυμβητής όσο και ο επικοντιστής ανήκουν επί χρόνια στον Ολυμπιακό ΣΦΠ.

  Πηγή: Protothema.gr - Φωτογραφία: ΑΠΕ-EPA/ CHRISTIAN BRUNA
• Εμμανουήλ Καραλής: Το πάθος του άλτη και η συλλογή που κάνει στο σπίτι του
  σε Στίβος
  

  Η συλλογή που κάνει στο σπίτι του ο Εμμανουήλ Καραλής και το πάθος του Έλληνα άλτη.

  Ο Εμμανουήλ Καραλής πέρα από εξαιρετικός αθλητής είναι και μεγάλος λάτρης του κρασιού.

  Ο Έλληνας άλτης αποφάσισε να μοιραστεί με τους διαδικτυακούς του ένα από τα μεγαλύτερα πάθη του.

  Συγκεκριμένα ο Μανόλο ανήρτησε μία φωτογραφία από το κελάρι του, όπου κάνει συλλογή με τις αγαπημένες του ετικέτες κρασιών.

  

  Η ανάρτηση του Εμμανουήλ Καραλή PRINT SCREEN

  Πηγή: Sport24.gr
• Πάνος Σόμπολος: «Δεν δέχτηκα ποτέ χρήματα για να μην αποκαλύψω ή να διαστρεβλώσω κάτι - Όποιος πει το αντίθετο είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης όλων των εποχών»
  σε Επίκαιρα
  

  Ο καταξιωμένος δημοσιογράφος παρουσιάζει το νέο του βιβλίο «Βεντέτες» στις 22 Οκτωβρίου στο Λάτσειο Δημοτικό Μέγαρο

  Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου

  «Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να είναι αντικειμενικός, να μεταφέρει την είδηση χωρίς να επηρεάζεται ούτε από κόμματα, ούτε από θρησκείες, από τίποτα... Αυτό λέω συνέχεια και στους νέους συναδέλφους». Έτσι πορεύτηκε 45 χρόνια στο ρεπορτάζ ο Πάνος Σόμπολος, και αυτή ήταν η συμβουλή του πάντα. Πως μπορείς όμως να είσαι αντικειμενικός όταν γράφεις για τον Πάνο Σόμπολο, την αξιοθαύμαστη πορεία του, το ήθος του. Για όλους εμάς ήταν και παραμένει ο Δάσκαλος. Και έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμη. Όπως για τις «Βεντέτες». Το νέο, έβδομο κατά σειρά, βιβλίο του που θα παρουσιάσει στις 22 Οκτωβρίου στο Λάτσειο Δημοτικό Μέγαρο και το αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον.

  Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος «Μετρ του Αστυνομικού ρεπορτάζ» που του έχουν αποδώσει, και ας αντιδρά σε βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς. Έχει καλύψει αμέτρητα εγκλήματα, έχει στο ενεργητικό του χιλιάδες ωρών ρεπορτάζ, και όλα από τον τόπο που διαδραματίστηκαν τα συμβάντα. Σήμερα έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση αλλά εξακολουθεί να συγκλονίζει με την πένα και την αφήγησή του. Στο καινούργιο του βιβλίο, αναφέρεται σε εγκλήματα βεντέτας στην Ελλάδα. Κατά κύριο λόγο στην Κρήτη, τη Μάνη αλλά και σε άλλες περιοχές. Ο Πάνος Σόμπολος μιλά στο ilialive.gr για τη νέα του συγγραφική δουλειά και τις καταστροφικές συνέπειες που είχε και εξακολουθεί να έχει η βεντέτα στις κοινωνίες. Εκτιμά ότι οι ποινές πρέπει να γίνουν πιο αυστηρές για σοβαρά εγκλήματα και αναφέρεται στη νέα μάστιγα της εποχής, την παραβατικότητα των ανηλίκων.

  «Η βεντέτα χάνεται στα βάθη του χρόνου, όταν δεν υπήρχαν δικαστήρια και δικαιοσύνη. Τότε οι άνθρωποι έπαιρναν το νόμο στα χέρια τους. Και ανταπέδιδαν ό,τι τους έκαναν. Κυριαρχούσε ο Μωσαϊκός νόμος. Όμως με την πάροδο των ετών και των αιώνων εμφανίστηκε η δικαιοσύνη. Και από την εποχή του Σωκράτη άρχισαν οι βεντέτες να μειώνονται. Φτάσαμε όμως στο 2024 και η βεντέτα υπάρχει και σήμερα στην Ελλάδα και σε άλλες περιοχές της Νότιας Ευρώπης» τονίζει ο Πάνος Σόμπολος, και φτάνει στα…δικά μας, τις βεντέτες σε Κρήτη και Μάνη, όπως αναφέρονται και στο βιβλίο.

  

  «Το ευτύχημα είναι ότι οι βεντέτες έχουν εκλείψει στην Μάνη και την υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά στην Κρήτη δεν εξέλειπαν και δεν εκτιμώ ότι θα εκλείψουν. Δεν βλέπω να τελειώνει το θέμα της βεντέτας στην Κρήτη. Δεν είναι μόνο θέμα νοοτροπίας. Προσωπικά το αποδίδω και στην οπλοκατοχή. Δεν υπάρχει σπίτι, κυρίως στις ορεινές περιοχές που να μην έχει όπλα. Θυμάμαι όταν είχα πάει στην Κρήτη με την υπόθεση των Ζωνανιών. Πήγαμε σε ένα χωριό, μας φιλοξένησε ένας φίλος μας, μας περιποιηθήκανε πάρα πολύ και όταν φεύγαμε μου λέει «κύριε Πάνο πάμε να σου δείξω κάτι στο υπόγειο». Ανοίγει το μπαούλο και ήταν γεμάτο όπλα, μακρύκανα, πιστόλια, μαχαίρια…. «Τι είναι αυτά βρε Μάνο; Κάνεις εμπόριο όπλων;» τον ρωτάω αναστατωμένος. «Όχι, τα έχω για την ασφάλειά μου» μου απάντησε. Με τέτοια νοοτροπία λοιπόν, δεν πρόκειται να εκλείψει η βεντέτα στην Κρήτη.

  Εκτιμάτε ότι η δικαιοσύνη είναι επαρκής για να σταματήσει τέτοια εγκλήματα;

  Δεν είναι μόνο θέμα δικαιοσύνης. Ο άνθρωπος προχώρησε σε μόρφωση, γνώση, κοινωνικότητα… Δεν γίνεται σήμερα να παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας. Αυτό θα το κάνει ο καθ’ ύλην αρμόδιος. Δυστυχώς όμως κάποιες φορές ο άνθρωπος ξεφεύγει. Και η αλήθεια είναι ότι η βεντέτα πρέπει να τελειώσει οριστικά. Και εδώ υπάρχει ο «σασμός». Η διακοπή της βεντέτας δηλαδή, που έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Μίλησα στην Κρήτη , όταν έκανα την έρευνα για το βιβλίο, με ιερείς, με προέδρους κοινοτήτων, με «σαστάδες», συμφιλιωτές. Και έχουν σώσει πολλούς ανθρώπους. Βέβαια όπως μου έλεγαν, θέλει πολύ κόπο πολύ αγώνα και αφοσίωση για να πετύχει ο σασμός.

  Με την αυστηροποίηση των νόμων και των ποινών πιστεύετε ότι θα έχουμε διαφορετικό αποτέλεσμα; Η κοινή γνώμη αγανακτεί όταν βλέπει έναν δολοφόνο, έναν βιαστή να βγαίνει σε λίγα χρόνια, ή να είναι ελεύθερος μέχρι να δικαστεί το Εφετείο. Είχαμε και πολύ πρόσφατο παράδειγμα στην Ηλεία με ένα έγκλημα που συγκλόνισε το πανελλήνιο.

  Οπωσδήποτε συμφωνώ με την αυστηροποίηση των ποινών, παρά το γεγονός ότι νομικοί και πολλοί άλλοι ειδικοί έχουν αντίθετη άποψη. Δεν συμφωνώ, όταν ο κατηγορούμενος καταδικάζεται σε ισόβια, αυτά να γίνονται 16 χρόνια και τελικά σε λιγότερο από μια 10ετία να αφήνεται ελεύθερος. Πρέπει να γίνει πιο αυστηρός ο νόμος. Βλέπουμε δολοφόνους, στυγερούς εγκληματίες να μην έχουν εκτίσει πάνω από 25 χρόνια. Δεν μιλάω να μείνει όλη του τη ζωή στη φυλακή, άλλα όχι και σε ποινές «χάδια»

  Η βεντέτα παρ’ ότι είναι ειδεχθές έγκλημα, ασκεί μια γοητεία στο αναγνωστικό και τηλεοπτικό κοινό. Έχουμε δει τα τελευταία χρόνια πολλές τηλεοπτικές σειρά με ανάλογη θεματολογία.

  Όντως ο κόσμος προτιμά τέτοια σήριαλ. Είδαμε να κάνουν πολύ υψηλές τηλεθεάσεις. Δεν ξέρω γιατί ο κόσμος ελκύεται από τέτοιες ιστορίες. Οι εγκληματολόγοι και οι ψυχολόγοι ίσως να γνωρίζουν. Όλα όμως τα αστυνομικά θέματα τραβάνε το ενδιαφέρον του κόσμου. Θυμάμαι όταν εργαζόμουν στο Έθνος, τη δεκαετία του 80 η εφημερίδα πουλούσε σε καθημερινή βάση 240.000 φύλλα! Ένα αστρονομικό νούμερο. Και όμως, θυμάμαι τον αείμνηστο Φιλιππόπουλο, τον τότε διευθυντή μου, να λέει σχεδόν καθημερινά, «Πάνο, πρέπει να έχουμε αστυνομικό θέμα και αν μπορούμε και φωτογραφία για την πρώτη σελίδα».

  Στο βιβλίο δεν γράφω μυθοπλασίες, αλλά αληθινές ιστορίες, από την δεκαετία του 20 και φτάνω μέχρι το 2000. Δεν ασχολήθηκα με υποθέσεις της τελευταίας 20ετίας γιατί δεν θέλω να αναμοχλεύω πάθη. Αναφέρομαι μόνο σε παλιές υποθέσεις που είχαν συγκλονίσει την κοινή γνώμη.

  Ποια απ’ όλες τις βεντέτες, στις οποίες αναφέρεστε σας έχει συγκλονίσει περισσότερο;

  Στο βιβλίο έχω 30 βεντέτες απ’ όλη την Ελλάδα και μια υπόθεση βεντέτας από το εξωτερικό που διαδραματίστηκε στη Γερμανία. Μια συγκλονιστική υπόθεση που απασχόλησε όλο τον Διεθνή ΜΜΕ και τη διεθνή κοινή γνώμη. Μια γερμανίδα μητέρα σκότωσε τον βιαστή της επτάχρονης κόρης της μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου. Και όπως έγραφαν τότε οι εφημερίδες, η υπόθεση δίχασε το κοινό στη Γερμανία. Οι δικαστές προβληματίστηκαν έντονα για το θέμα της ενοχής και της ποινής και μάλιστα ανέβαλαν την υπόθεση αρκετές φορές μέχρι να καταλήξουν να την καταδικάσουν με μια ποινή όχι πολύ βαριά.

  Η νέα μάστιγα της εποχής ονομάζεται «παραβατικότητα ανηλίκων», με καθημερινή, σχεδόν, σκληρή και ανησυχητική ειδησεογραφία. Θυμόσαστε στο παρελθόν να υπήρχε ανάλογη έξαρση του φαινομένου;

  Μπορεί να είχαμε και παλαιότερα μεμονωμένα περιστατικά, όχι όμως αυτό που γίνεται τώρα. Αυτά είναι τωρινά φαινόμενα. Αν και είναι θέμα ανάλυσης ειδικών ψυχολόγων, ψυχιάτρων και εγκληματολόγων, από την εμπειρία μου το αποδίδω σε τέσσερις παράγοντες: την οικογένεια, το σχολείο τις παρέες και το διαδίκτυο. Το φαινόμενο παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, δεν ξέρω μέχρι που μπορεί να φτάσει όλο αυτό και σίγουρα πρέπει να γίνουν άμεσα ενέργειες σε όλα τα επίπεδα.

  Έχετε αποσυρθεί από την ενεργό δράση-αν και ένας δημοσιογράφος παραμένει πάντα δημοσιογράφος- και έχετε αφιερωθεί στη συγγραφή των βιβλίων σας. Πώς κρίνετε τη νέα γενιά αστυνομικών συντακτών και τι μπορείτε να πείτε ως συμβουλή;

  Έχω υπηρετήσει το αστυνομικό ρεπορτάζ 45 χρόνια. Σε όλα αυτά τα χρόνια, στόχο είχα να πηγαίνω πάντοτε στον τόπο που έχει διαδραματιστεί το έγκλημα. Είτε γινόταν στην Αθήνα, τον Πύργο, την Αλεξανδρούπολη, την Κρήτη….ήμουν πάντοτε παρών. Και φυσικά προσπαθούσα να μιλήσω με αυτόπτες μάρτυρες, με ανθρώπους, να μάθω πώς είναι η περιοχή που διαδραματίστηκε το όποιο γεγονός. Αφού ολοκλήρωνα το ρεπορτάζ και με την Αστυνομία και με όποιες άλλες πηγές υπήρχαν, ενημέρωνα τον κόσμο σωστά και αντικειμενικά χωρίς να επηρεάζομαι από τίποτα.

  Ούτε από χρηματισμούς, ούτε από κόμματα, ούτε από παρατάξεις, θρησκείες… Και όποιος ήθελε με άκουγε. Σε πολλούς ίσως να μην άρεσε, σε άλλους άρεσε. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ενημερώνει σωστά και αντικειμενικά τον κόσμο και να μην επηρεάζεται από τίποτα. Εγώ αυτή τη δημοσιογραφία υπηρέτησα 45 χρόνια, αυτή προσπαθώ να μεταδώσω και στους νεώτερους συναδέλφους όταν μιλάω σε Ενώσεις Δημοσιογράφων. Και μάλιστα ένα από τα βιβλία μου, «τα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα, όπως τα έζησα» το αφιερώνω στους νεώτερους συναδέλφους μου με μια προτροπή: να πηγαίνουν πάντα στον τόπο που διαδραματίζονται τα γεγονότα και να κάνουν ρεπορτάζ. Όχι από το τηλέφωνο.

  Είμαι υπερήφανος για όλα αυτά τα 45 χρόνια της δουλειάς μου, και δεν θα βρεθεί ένας άνθρωπος να πει ότι «έδωσα στον Σόμπολο ένα ευρώ για να πει ή να μην πει κάτι». Όποιος το πει αυτό θα είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης όλων των εποχών. Δεν δέχτηκα ποτέ χρήματα για να μην αποκαλύψω ή να διαστρεβλώσω κάτι. Αυτές είναι και οι συμβουλές μου στους νεώτερους συναδέλφους μου.

  Κεντρική φωτογραφία: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ/EUROKINISSI

• Μαρτσελλιάννα Χριστοπούλου: Ο θεσμός της αναδοχής και τη υιοθεσίας στην Ελλάδα προχωρά με πολύ αργούς ρυθμούς
  σε Επίκαιρα
  

  Η ειδική παιδαγωγός παρουσιάζει το νέο της βιβλίο «Είμαι παιδί της καρδιάς»

  Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου

  Όποιος είπε ότι «πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε» ίσως και να είχε στο μυαλό του, αληθινές, ανθρώπινες γεμάτες αγάπη και στοργή ιστορίες, σαν αυτή που βίωσε η Πυργιώτισσα Μαρτσελλιάννα Χριστοπούλου με τον μικρό Στέφανο. Μια ιστορία ξεχωριστή όπως το όνομά της… Την αποτύπωσε σε χαρτί, την έκανε βιβλίο και το Σάββατο 12 Οκτωβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων, στις 18.30, μας παρουσιάζει το δικό της «παιδί της καρδιάς».

  Μια βιωματική ιστορία που θα μας κάνει να δούμε τη ζωή μέσα από άλλο πρίσμα. Αυτό της αληθινής, πηγαίας αγάπης. Μια αγάπη, που μόνο μια μητέρα μπορεί να δώσει σε ένα παιδί. Και ας μην έχει βγει από τα σπλάχνα της… Το είχε κυοφορήσει ήδη στην καρδιά της. Η Μαρσελλιάννα Χριστοπούλου είναι Ειδική Παιδαγωγός και ανήκει στο Δυναμικό της Διεπιστημονικής Ομάδας του Παιδοψυχιατρικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης. Ιδιαίτερα χαρούμενη και συγκινημένη που έρχεται στα πάτρια εδάφη για την παρουσίαση του βιβλίου της, μιλάει στο ilialive.gr για τον Στέφανο που της…έκλεψε την καρδιά, την απόφασή της να γίνει ανάδοχη μητέρα- μονογονεϊκής αρχικά οικογένειας πριν έρθει ο γάμος και οι δυο της κόρες-τα διδάγματα που πήρε ως άνθρωπος μέσα από τη σχέση της με το «παιδί της καρδιάς» και σχολιάζει την ελληνική πραγματικότητα πάνω στο θέμα της αναδοχής και της υιοθεσίας.

  

  «Είμαι παιδί της καρδιάς», ο τίτλος του νέου σας βιβλίου. Όπως γνωρίζουμε, είναι μια βιωματική ιστορία. Μιλήστε μας για το δικό σας «παιδί της καρδιάς», τον Στέφανο.

  Το «Είμαι παιδί της καρδιάς» είναι το νέο «χάρτινο» μου παιδί, που κυκλοφόρησε μόλις τον περασμένο Απρίλιο από τις εκδόσεις Δερέ. Είναι όντως μια βιωματική ιστορία. Είναι η ιστορία της δικής μου οικογένειας, που ξεκίνησε ως μονογονεϊκή, με κέντρο του κόσμου το δικό μου παιδί της καρδιάς, το Στέφανο.

  Ο Στέφανος υπήρξε ένα παιδί, που τα δυο πρώτα χρόνια της ζωής του τα έζησε σε ίδρυμα. Ήταν από εκείνα τα παιδιά, που πιστεύεις, πως έχουν γεννηθεί με ένα προδιαγεγραμμένο μέλλον, όχι και τόσο φωτεινό, χωρίς αστέρι. Και όμως και φωτεινό αποδείχθηκε το μέλλον του και με πολλά αστέρια! Με το Στέφανο, 14 μηνών τότε, συναντήθηκαν οι δρόμοι μας το 2012, όταν μπήκα στην ομάδα των εθελοντών του ιδρύματος στο οποίο διαβιούσε τότε. Μάλιστα ο άνθρωπος που μας έφερε κοντά, ήταν μια πολύ καλή μου φίλη και ανάδοχη μαμά και η ίδια ήδη, η οποία μετέπειτα μου έκανε την τιμή να γίνει και η νονά του. Η πρώτη γνωριμία στο διάδρομο του ιδρύματος, η πρώτη του ματιά με τα μεγάλα εκφραστικά του μάτια, ήταν αρκετή για να αλλάξει τις ζωές και των δυο μας ή μάλλον όχι να τις αλλάξει, να τις ανατρέψει. Μια ανατροπή που έμοιαζε δύσκολη, τρελλή και επικίνδυνη, για τους απέξω, για τους θεατές. Για μένα, βέβαια, αλλά και για εκείνον ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα, που μπορούσε να μας συμβεί. Ήταν σαν πραγματικά να είμαστε μαζί πάντα.

  

  Πόσο εύκολη και γρήγορη ήταν η απόφαση να γίνετε ανάδοχος γονιός;

  Νομίζω πως την απόφαση την είχα πάρει από την πρώτη μέρα, χωρίς να το ξέρω ούτε η ίδια ακόμα! Η πρώτη σκέψη πως αυτό το παιδί έπρεπε να βρει οικογένεια, να βρει ένα σπίτι, ήρθε πολύ γρήγορα, τις 2 πρώτες εβδομάδες. Η βεβαιότητα πως αυτό το παιδί θα έχει για δικό του σπίτι το δικό μου, ήρθε σχεδόν ταυτόχρονα. Η αίτηση αναδοχής κατατέθηκε, πολύ συνειδητά και υπεύθυνα, 6 μήνες μετά. Ήθελα τόσο πολύ να γίνω η μαμά του, να γίνει το παιδί μου, ο γιός μου! Και μάλλον και ο ίδιος το ήθελε πολύ, γιατί η λέξη μαμά βγήκε από τα χείλη του, απλώνοντας τα χεράκια του, για να τον πάρω αγκαλιά, ένα απόγευμα στο ίδρυμα.
  

  Τι σας δίδαξε η ύπαρξη του Στέφανου στη ζωή σας;

  Η ύπαρξη του Στέφανου στη ζωή μου με δίδαξε πως μπορείς να φροντίσεις, να αγαπήσεις και να δεθείς με ένα παιδί κάποιου άλλου, με ένα παιδί που δεν κουβαλά τίποτα από το βιολογικό σου υλικό, αλλά κουβαλά με τα δυο του τα χεράκια το είναι σου, τα πάντα σου, όλο σου τον κόσμο.
  

  Πως αντέδρασε όταν έμαθε ότι η ιστορία σας θα γίνει παραμύθι για μικρούς και μεγάλους;

  Όταν το συζήτησα μαζί του για πρώτη φορά, ως σκέψη ακόμα, του φάνηκε παράξενο και αυτό γιατί προφανώς δεν μπορούσε να καταλάβει και να συνειδητοποιήσει τι θα πρόσφερε η δικη του η ζώη, το δικό μας βίωμα στους άλλους, στους έξω από εμάς. Νομίζω πως αυτό συνέβη, γιατί η συνάντησή μας στο ίδρυμα δεν υπήρξε ποτέ για εκείνον, γιατί πολύ απλά ήμουν πάντα η μαμά του και εκείνος πάντα το παιδί μου. Τώρα βέβαια, 6 μήνες μετά την κυκλοφορία του, νιώθω πως είναι περήφανος για αυτό, με μια ευαισθησία παραπάνω, για τα παιδιά που διαβιούν στα ιδρύματα.

  Σε έναν ιδανικό κόσμο, σε μια ιδανική κοινωνία, κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να μεγαλώνει σε ίδρυμα. Σε τι επίπεδο εκτιμάτε ότι βρίσκεται ο θεσμός της αναδοχής και της υιοθεσίας στη χώρα μας; Ποια η συμβουλή σας σε εν δυνάμει ανάδοχους γονείς;

  Η Ελλάδα, παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει φιλότιμες προσπάθειες, έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει σε θέματα γενικά παιδικής προστασίας. Ο θεσμός της αναδοχής και της υιοθεσίας, παρόλο που έχουν αυξηθεί οι εν δυνάμει ανάδοχοι και θετοί γονείς, μοιάζει να προχωρά με ρυθμούς χελώνας. Μη σας πω και πιο αργά από χελώνα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Έχω την αίσθηση πως αυτό συμβαίνει, γιατί δύσκολα μπαίνουμε στη θέση του άλλου, δύσκολα νιώθουμε τον άλλον. Μας λείπει η ενσυναίσθηση.
  Αυτό που θα έλεγα στους εν δυνάμει ανάδοχους και θετούς γονείς είναι: Μην εγκαταλείπετε την προσπάθεια και το στόχο σας. Το παιδί σας σας περιμένει! Περιμένει την αγκαλιά σας, το χάδι σας, την αγάπη σας.

  Το βιβλίο σας, απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Τι θα αποκομίσει η κάθε ηλικιακή ομάδα διαβάζοντάς το;

  Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, θα αποκομίσουν ΑΓΑΠΗ. Ελπίζω πως μέσω του βιβλίου τα παιδιά θα μάθουν πως υπάρχουν και παιδιά που διαβιούν στα ιδρύματα, παιδιά που μπορεί να γίνουν συμμαθητές τους, φίλοι τους, κολλητοί τους. Για τους γονείς, για τους ενήλικες θέλω να πιστεύω πως θα αποτελέσει μια πολύ καλή αφορμή να μιλήσουν στα παιδιά τους και για αυτά τα παιδιά.

  Παρουσιάζετε το βιβλίο σας, στα πάτρια εδάφη. Ποια τα συναισθήματά σας όταν εκθέτετε τη δουλειά σας στο μέρος που μεγαλώσατε, στους ανθρώπους που γνωρίζετε από μικρό παιδί;

  Είναι μεγάλη μου τιμή, που ο τόπος που μεγάλωσα, που με γαλούχησαν οι γονείς μου, ανοίγει μια μεγάλη αγκαλιά για μένα και υποδέχεται μια προσπάθειά μου! Συναισθήματα χαράς και ανυπομονησίας από τη μια, γιατί θα συναντήσω ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσα μαζί, ανθρώπους που με δίδαξαν, ανθρώπους που δούλεψα μαζί, συγγενείς, φίλους καρδιακούς. Από την άλλη συναισθήματα νοσταλγίας και λύπης, γιατί θα λείπουν δυο σημαντικοί άνθρωποι για μένα, που τους χρωστώ ακριβώς αυτό που είμαι, ο Νίκος Χριστόπουλος και η Ειρήνη Χριστοπούλου, οι γονείς μου.

  Έχετε μια μακροχρόνια εμπειρία στην Ειδική Αγωγή η οποία αποτυπώθηκε και στα δύο προηγούμενα βιβλία σας «Η Μελίνα εκπαιδεύεται (1&2)». Πόσο εκπαιδευμένη όμως είναι η σύγχρονη κοινωνία για να εντάξει στο σύνολό της παιδιά και αργότερα ενήλικες είτε με αναπηρία είτε με μαθησιακές δυσκολίες;

  Ο χώρος της Ειδικής Αγωγής, αλλά και της Ψυχικής Υγείας στον οποίο δραστηριοποιούμαι συνολικά τα τελευταία 21 χρόνια, μου έχει διδάξει πως η σύγχρονη κοινωνία, ό,τι δεν μοιάζει για εκείνη τέλειο, θα δυσκολευτεί να το εντάξει στο σύνολό της. Η προσπάθεια ένταξης δεν θα πρέπει επ ουδενί να εγκαταλειφθεί, αλλά θα πρέπει να γιγαντωθεί απ΄όλους μας. Γιατί ο κόσμος μας θα γίνει τότε μόνο καλύτερος, όταν η διαφορετικότητα δεν θα είναι συνώνυμο του διαφορετικού, αλλά του ίσα δικαιώματα.

  Βιογραφικό

  Η Μαρτσελλιάννα Χριστοπούλου γεννήθηκε το 1979 στο Τρίερ Γερμανίας. Παρακολούθησε το γερμανικό σχολείο μέχρι τη Β’ δημοτικού και τελείωσε το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο στον Πύργο Ηλείας, απ’ όπου και κατάγεται. Σπούδασε στο Βόλο και είναι απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Από τον Ιανουάριο του 2010 εργάζεται ως Ειδική Παιδαγωγός και ανήκει στο Δυναμικό της Διεπιστημονικής Ομάδας του Παιδοψυχιατρικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης.

  Προσφέρει υπηρεσίες στα εξωτερικά ιατρεία στα πλαίσια διάγνωσης κυρίως της Διαταραχής του Αυτιστικού Φάσματος κ των μαθησιακών δυσκολιών , στην ενδονοσοκομειακή νοσηλεία παιδιών με ψυχιατρικά προβλήματα, σε περιστατικά διασυνδετικής με τις κλινικές του νοσοκομείου, καθώς και στην αποκατάσταση με παιδιά που χρήζουν εξειδικευμένο πρόγραμμα ειδικής διαπαιδαγώγησης. Είναι η συγγραφέας των βιβλίων με τίτλο «Η Μελίνα εκπαιδεύεται» (2011) «Η Μελίνα εκπαιδεύεται 1» (ανανεωμένη έκδοση 2022) και «Η Μελίνα εκπαιδεύεται 2» (2017) των εκδόσεων Ροτόντα . Από το 2020 είναι τακτικό μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγύης, Φορέα του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας. Είναι έγγαμη, μητέρα τριών παιδιών και από το 2010 εγκεκριμένη ανάδοχη μητέρα της Μονάδας Προστασίας Παιδιών Πεντέλης (πρώην Π.Ι.Κ.Π.Α).

  

  

  

• Τεντόγλου και Καραλής ξεκίνησαν τη νέα σεζόν αγκαλιασμένοι
  σε Στίβος
  

  Ο Μίλτος Τεντόγλου και ο Εμμανουήλ Καραλής ξεκίνησαν τις προπονήσεις και είναι αχώριστοι.

  Μετά από λίγες ημέρες ξεκούρασης που απήλαυσαν ο Μίλτος Τεντόγλου και ο Εμμανουήλ Καραλής, σήκωσαν μανίκια και πάτησαν ταρτάν και πάλι.

  Συγκεκριμένα, οι δύο αθλητές που είναι και καλοί φίλοι αρχίζουν μαζί τις προπονήσεις τους, ενόψει της νέας σεζόν.

  Ο αθλητής του άλματος επί κοντώ ανήρτησε ένα ποστ μαζί με τον Τεντόγλου, προκειμένου να στείλει τις ευχές του για καλή σεζόν.

  Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

  Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Emmanouil Karalis (@manolo)

  
  
  

  "Καλή αρχή", έγραψε στη λεζάντα του ποστ.

  Πηγή: Sport24.gr