Σχετικά Άρθρα

• Μαρία Αγαλιανού: «Η Υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό και η Πρόληψη το πιο δυνατό μας όπλο»
  σε Επίκαιρα
  

  Η ιατρός-ακτινοδιαγνώστρια μιλά στο ilialive.gr για τον καθοριστικό ρόλο της πρόληψης στον καρκίνο του μαστού

  Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου

  Σε νεαρή ηλικία πίστευα ότι ο καρκίνος του μαστού είναι καθαρά γυναικεία υπόθεση. Μεγαλώνοντας διαπίστωσα ότι αφορά όλους. Τις γυναίκες που νοσούν, την οικογένειά τους και κυρίως εκείνη που δημιούργησαν οι ίδιες, τα παιδιά, τους συζύγους, τους φίλους, συναδέλφους στη δουλειά…Γιατί όταν μια γυναίκα αρρωσταίνει ένα κομμάτι της κοινωνίας αρρωσταίνει μαζί της…. Μήνας Οκτώβριος: μήνας πρόληψης, ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού. Μια ευκαιρία για όλες τις γυναίκες να αποδείξουμε ότι αγαπάμε τον εαυτό μας, του οφείλουμε φροντίδα και προστασία. Ένα ροζ κορδελάκι να μας υπενθυμίζει ότι, το πιο δυνατό μας όπλο για τον καρκίνο του μαστού είναι η πρόληψη.

  Ο ρόλος του γιατρού δεν περιορίζεται στη διάγνωση και τη θεραπεία αλλά στη σημασία και τη δύναμη της πρόληψης. Έναν τομέα που η ιατρός-ακτινοδιαγνώστρια Μαρία Αγαλιανού, επί σειρά ετών υπηρετεί με …στρατιωτική συνείδηση. Σήμερα μας ανοίγει το ιατρείο της και μας μιλά για όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για τον καρκίνο του μαστού. Τα αίτια, την πρόληψη, σε ποιες ηλικίες παρατηρείται έξαρση, ποια είναι τα δεδομένα στον Πύργο και την Ηλεία, τον καθοριστικό ρόλο της μαστογραφίας αλλά και πώς διαχειρίζεται η ίδια την ασθενή που έχει απέναντί της όταν πρέπει να της ανακοινώσει τα δυσάρεστα νέα, καθώς είναι η πρώτη που θα διαπιστώσει την ύπαρξη του καρκίνου. Τα νέα, όπως θα μας πει παρακάτω δεν είναι ευχάριστα, καθώς αναμένεται ραγδαία αύξηση καρκίνου του μαστού τα επόμενα χρόνια.

  Ωστόσο η επιστήμη προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς και η ελπίδα είναι πάντα ζωντανή. Αρκεί να μην αμελούμε τις εξετάσεις μας.

  

  «Ο καρκίνος του μαστού ,είναι ο πιο συχνός καρκίνος στον γυναίκειο πληθυσμό, αφού γνωρίζουμε ότι 1 στις 8 γυναίκες θα νοσήσει. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο στην Ελλάδα νοσούν 4.500 γυναίκες περίπου ενώ σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, αναμένεται ότι μέχρι το 2026 τα κρούσματα θα αυξηθούν κατά 2 εκατομμύρια παγκοσμίως» σημειώνει η Μαρία Αγαλιανού, αναλύοντας το πόσο πολυπαραγοντική είναι η νόσος.

  «Τα ακριβή αίτια δεν τα γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε όμως τους παράγοντες εκείνους , οι όποιοι μπορούν να οδηγήσουν στην καρκινογένεση αλλά και εκείνους που μπορούν μέχρι ενός βαθμού και να την αποτρέψουν. Οι σημαντικότεροι επιβαρυντικοί παράγοντες είναι το φύλο και η ηλικία . Η ηλικία είναι παράγοντας ο οποίος εκπλήσσει τις γυναίκες -διότι πιστεύουν το εντελώς αντίθετο. Αυτό το οποίο ισχύει είναι ότι η επικινδυνότητα αυξάνεται με την ηλικία και ΟΧΙ, δεν μειώνεται .Ο καρκίνος του μαστού δεν προσβάλει όμως μόνο το γυναίκειο φύλο αλλά σπανιότερα και το ανδρικό με συχνότητα 1%, ένα στοιχείο το οποίο αγνοούν εντελώς οι άνδρες. Επιβαρυντικοί παράγοντες θεωρούνται και το θετικό οικογενειακό ιστορικό , η κληρονομικότητα, ο τρόπος ζωής ,η παχυσαρκία , η ηλικία που σχετίζεται με τη πρώτη εγκυμοσύνη , η διάρκεια της γόνιμης περιόδου κτλ., χωρίς να σημαίνει ότι αυτοί οι παράγοντες θα προκαλέσουν σίγουρα την νόσο. Εκείνοι οι που θα μπορούσαν να την αποτρέψουν έως έναν βαθμό, είναι ο θηλασμός, η διατροφή ,η καλή φυσική κατάσταση γενικότερα οι οποίοι όσο και αν ακούγεται απλό, παίζουν σημαντικό ρόλο στην πρόληψη.

  

  Ποια είναι η εικόνα για τον Πύργο και την Ηλεία γενικότερα;

  Σύμφωνα με τους ογκολόγους υπάρχει μια αυξητική τάση στην περιοχή μας συγκριτικά με τις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας , αλλά αυτό αφορά σε άλλες μορφές καρκίνου όπως του εντέρου.

  Σε ποιες ηλικίες παρατηρείται έξαρση; Υπάρχουν δηλαδή οι επικίνδυνες, ηλιακά, ζώνες όπου μια γυναίκα θα πρέπει να επαγρυπνά περισσότερο;

  Οι γυναίκες οι οποίες κινδυνεύουν περισσότερο είναι οι μεγαλύτερες σε ηλικία ,με εκείνες στη ηλικία των 70 να έχουν πολλαπλάσιο κίνδυνο συγκριτικά με τις νεότερες ηλικίες. Και γεννάτε η απορία , γιατί παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες νέες γυναίκες να νοσούν; Εδώ η απάντηση βρίσκεται στον παράγοντα-τρόπος ζωής. Η σύγχρονη εργαζομένη γυναίκα εγκλωβίστηκε σε έναν τρόπο ζωής που επιβάρυνε , χωρίς να το αντιληφθεί, την υγεία της σε μεγάλο βαθμό. Τι σημαίνει αυτό; Πολύωρη καθιστική εργασία ,μη σωστή διατροφή ,τεκνοποίηση σε μεγάλη ηλικία ,όχι θηλασμός κτλ.

  Η μαστογραφία μπορεί να δείξει την κακοήθεια πριν την βιοψία;

  Η μαστογραφία είναι απεικονιστική μέθοδος. Θα αναδείξει τα χαρακτηριστικά μιας βλάβης τα οποία εμείς οι ειδικοί ιατροί – ακτινολόγοι , γνωρίζουμε πολύ καλά σε τι αφορούν. Η ακριβής διάγνωση όμως θα πρέπει να γίνει με βιοψία ή διαφορετικά ιστολογική ταυτοποίηση για να χαρακτηριστεί επακριβώς και βάση αυτού του δεδομένου , να προγραμματιστεί η σωστή αντιμετώπιση.

  Πως αντιμετωπίζετε μια γυναίκα, όταν διαπιστώσετε ότι η μαστογραφία της δεν είναι τόσο καλή; Υπάρχει περιστατικό που σας προκάλεσε «σφίξιμο» στο στομάχι;

  Η σχέση που πρέπει να έχει η γυναίκα με τον ακτινολόγο του μαστού της είναι πολύ σημαντική και ιδιαίτερη όπως και με τον γυναικολόγο της. Ο μαστός αποτελεί για την γυναίκα το σύμβολο της θηλυκότητα της, και πραγματικά τρομάζει στην ιδέα της νόσου .Ο ακτινολόγος είναι ο γιατρός που θα πρέπει να ανακοινώσει τα άσχημα νέα και περιμένει από αυτόν να της χτυπήσει τον ώμο, να την καθησυχάσει και να της υποσχεθεί ότι όλα θα πάνε καλά . Να φανταστείτε σε όλα τα πανευρωπαϊκά συνέδρια όπως και στο πρόσφατο, το οποίο διεξήχθη στην Πορτογαλία, υπήρξε ομιλία αφιερωμένη αποκλειστικά στην ανακοίνωση των άσχημων αποτελεσμάτων και δοθήκαν από την ομιλήτρια συμβουλές για τον ιδιαίτερο χειρισμό της νοσούσας. Όπως αντιλαμβάνεστε οι ακτινολόγοι μαστού είναι εκπαιδευμένοι ακόμα και στο πώς θα πρέπει να χειριστούμε αυτές τις γυναίκες στο άκουσμα των άσχημων νέων . Όσο δύσκολο και αν είναι, ο ακτινολόγος θα πρέπει να προετοιμάσει και να στηρίξει την γυναίκα για ό,τι θα ακολουθήσει και όχι να «λυγίσει» μαζί της.

  Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα; Υπάρχει κάποιο πρώιμο σημάδι που θα μας δώσει ο καρκίνος του μαστού;

  Ο καρκίνος του μαστού αρχικά δεν θέλουμε να έχει συμπτώματα. Θέλουμε να ανακαλύπτεται τυχαία στο προληπτικό έλεγχο, πράγμα που σημαίνει πολύ αρχικό στάδιο της νόσου σε πρώιμο στάδιο, μη κλινικά ψηλαφητός και επομένως εύκολα αντιμετωπίσιμος και φαρμακευτικά και χειρουργικά. Αν όμως μια γυναίκα ψηλαφήσει στο στήθος της κάτι που θα την προβληματίσει ή αλλάξει το δέρμα τοπικά ,ή αν δει έκκριμα από την θηλή ή την θηλή της να αλλάζει, τότε δεν πανικοβάλλεται αλλά ενημερώνει τον γιατρό της. Να επισημάνω σε αυτό το σημείο, ότι ψηλαφητό εύρημα, δεν σημαίνει απαραίτητα και καρκίνος .Ο μαστός είναι ένα ορμονοεξαρτώμενο όργανο και μπορεί να παρουσιάσει και αλλοιώσεις οι οποίες δεν είναι καρκίνος αλλά χρήζουν παρακολούθησης ή και εξαίρεσης αν χρειαστεί.

  

  Από ποια ηλικία και μετά πρέπει να εξετάζεται μια γυναίκα και πόσο συχνά;

  Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδήγησες ,από την στιγμή που θα ωριμάσει ο μαστός στην ηλικία των 18 ετών, συστήνουμε και εκπαιδεύουμε τις νέες κοπέλες την αυτοεξέταση και ανά διαστήματα κλινική εξέταση μέχρι την ηλικία των 35 ετών. Απεικονιστικός έλεγχος σε αυτές τις ηλικίες δεν συστήνεται παρά μόνο αν υπάρξει εύρημα ή αν η γυναίκα ανήκει στην κατηγορία εκείνη με κληρονομικό ιστορικό οπότε δίνονται και οι ανάλογες οδηγίες ελέγχου. Να τονίσω εδώ ότι ο έλεγχος του μαστού είναι εξατομικευμένος ,ναι μεν ακλουθούμε τις αμερικάνικες κατευθυντήριες οδηγίες, πάντα όμως θα λάβουμε υπόψη και κριτήρια που αφορούν την κάθε γυναίκα και αναλόγως παρακολουθείται.

  Συνεχίζοντας λοιπόν από την ηλικία των 35-40 ετών, συστήνεται η πρώτη προληπτική μαστογραφία ,ή διαφορετικά μαστογραφία αναφοράς ενώ καλό είναι σε αυτήν την 5ετια να ελέγχεται ο μαστός υπερηχογραφικά, πάντα βέβαια σε συνδυασμό και με την κλινική εξέταση.

  Μετά την ηλικία των 40 ξεκινά ο ετήσιος μαστογραφικός έλεγχος και σύμφωνα με την κρίση του ιατρού ακτινολόγου πάντα, θα συμπληρωθεί ο έλεγχος και με υπερηχογράφημα μαστών.

  Το μεσοδιάστημα του ενός έτους μεταξύ των μαστογραφιών δίνει το περιθώριο έγκαιρης θεραπείας;

  Για τον γενικό πληθυσμό ο έλεγχος ανά έτος όπως έχει οριστεί και αποδειχθεί από μελέτες για την ηλικία των 40 και άνω ,είναι το διάστημα εκείνο το οποίο καλύπτει τον έλεγχο του μαστού. Υπάρχει και εκείνη η ειδική κατηγορία γυναικών υψηλού κινδύνου λόγω ιστορικού τις οποίες τις ελέγχουμε μπορεί και ανά 6μηνο. Είπαμε ο έλεγχος είναι εξατομικευμένος ,οπότε κρίνουμε και ελέγχουμε την κάθε γυναίκα ανάλογα. Όλα αυτά έχουν ως απώτερο σκοπό την έγκαιρη διάγνωση .Τι σημαίνει έγκαιρη διάγνωση; Να ανακαλύπτεται ο καρκίνος σε πρώιμο στάδιο, «εν τη γενέσει του» στο στάδιο αυτό κατά το οποίο ο καρκίνος είναι πολύ μικρός, μη ψηλαφητός και αυτό σημαίνει μικρής έκτασης χειρουργικές επεμβάσεις χωρίς βαριές θεραπείες στις περισσότερες των περιπτώσεων.

  Παρακολουθείτε διαρκώς σεμινάρια σε Ελλάδα και εξωτερικό για τον μαστό. Υπάρχει κάποιο θετικό νέο;

  Είναι υποχρέωση του ιατρού κάθε ειδικότητας και ειδικά εκείνου που ασχολείται με τον έλεγχο του μαστού , να ενημερώνεται συνεχώς .Με βασικό γνώμονα πάντα την προστασία της γυναίκας στο πλαίσιο των ανθρωπίνων δυνατοτήτων ,πρέπει να ενημερωνόμαστε για τις εξελίξεις οι οποίες συνεχώς αλλάζουν. Τα νέα είναι και θετικά και αρνητικά. Το αρνητικά είναι ότι αναμένεται μέχρι το 2026 οι καρκίνοι του μαστού να αυξηθούν παγκοσμίως κατά δύο εκατομμύρια! Όπως αντιλαμβάνεστε δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτό το νούμερο και επιβάλλεται να παροτρύνουμε και να συμβουλεύουμε τις γυναίκες για τον προληπτικό τους έλεγχο.

  Τα θετικά νέα είναι ότι η ιατρική κοινότητα μάχεται συνεχώς ώστε να μειωθούν τα ποσοστά της θνησιμότητας ακόμη περισσότερο αλλά και να μην ταλαιπωρούνται ούτε οι ίδιες ούτε το οικογένειακό τους περιβάλλον. Κλείνοντας θα υπογραμμίσω ότι η Υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό και η Πρόληψη το πιο δυνατό μας όπλο.

  

• Πύργος: Παρουσιάζεται το νέο βιβλίο του Πάνου Σόμπολου «Βεντέτες»
  σε Πολιτισμός
  

  Η αυτοδικία από την αρχαιότητα έως σήμερα

  Το Βιβλιοπωλείο Κορκολής και οι Εκδόσεις Πατάκη παρουσιάζουν το νέο βιβλίου του Πάνου Σόμπολου «Βεντέτες. Εγκλήματα βεντέτας στην Ελλάδα» την Τρίτη 22 Οκτωβρίου στις 19:30 στο Λάτσειο Δημοτικό Μέγαρο.

  Εγκλήματα βεντέτας που απασχόλησαν την ελληνική κοινή γνώμη από το 1920 έως και το τέλος του 20ού αιώνα. Πραγματικές υποθέσεις βεντέτας που διαδραματίστηκαν στην Κρήτη, στη Μάνη αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, πολλές από τις οποίες είχαν συγκλονίσει το πανελλήνιο.
  Στο βιβλίο προτάσσεται μια σύντομη ιστορία της βεντέτας από την αρχαιότητα ως τη σύγχρονη εποχή, όπου εντοπίζονται οι ρίζες του εθίμου της αυτοδικίας. Εξετάζεται το πώς ξεκίνησε ο άγραφος νόμος του αίματος στην Κρήτη, εξηγείται επίσης με παραδείγματα η κρητική έννοια του σασμού και γίνεται λόγος για τον γδικιωμό και τους ξεβγαλτήδες στη Μάνη. Τέλος, αναφέρονται και άλλες χώρες και περιοχές στις οποίες άνθισε η βεντέτα: η Κύπρος, η Ιταλία, η Αλβανία, η Σερβία, η Ισπανία, η Κορσική κ.ά.

  Για το βιβλίο θα μιλήσουν (με αλφαβητική σειρά) οι: Δημήτρης Δημητρουλόπουλος, πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Νομού Ηλείας, Ζαχαρίας Μαντάς, δημοσιογράφος Χαράλαμπος Πατσούρης, διευθυντής Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Πύργου και ο συγγραφέας. Συντονίζει ο δημοσιογράφος Χρίστος Πλευριάς

• Πύργος: Αρχαιοκαπηλία και βία στο «μικροσκόπιο» της εκδήλωσης του Πολιτιστικού Συλλόγου Τραπεζικών Υπαλλήλων Ηλείας
  σε Πολιτισμός
  

  Π. Σόμπολος: «Τέσσερις οι αιτίες της παιδικής εγκληματικότητας» - Γ. Τσούκαλης: «Κλέβουν την πολιτιστική μας ταυτότητα γιατί δεν έχουν δική τους»

  Της Βίκυς Γκουγκουστάμου

  Με πολύ ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις και αναλύσεις πάνω σε θέματα αρχαιοκαπηλίας και σύγχρονα φαινόμενα βίας, αναφορές στα κοινωνικά αίτια και τις προεκτάσεις αυτών, πραγματοποιήθηκε το προηγούμενο Σάββατο η εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Τραπεζικών Υπαλλήλων Ηλείας. Βασικοί ομιλητές, δύο άνθρωποι που έχουν συνεισφέρει πολλά επί χρόνια στη διερεύνηση και την θετική έκβαση υποθέσεων που συγκλόνισαν το Πανελλήνιο. Ο ιδιωτικός ερευνητής -Σύμβουλος Πολιτιστικής Κληρονομιάς UNESCO Πειραιώς και Νήσων Γιώργος Τσούκαλης και ο καταξιωμένος δημοσιογράφος του αστυνομικού ρεπορτάζ και συγγραφέας Πάνος Σόμπολος.

  Την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο Π.Ε. Ηλείας παρουσία Αρχών του τόπου και πλήθος Τραπεζικών Υπαλλήλων χαιρέτησε ο Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Ανδρέας Νικολακόπουλος. Ο κ. Νικολακόπουλος αναφέρθηκε στο σημαντικό έργο, όπως υπογράμμισε, που ήδη παράγεται από την ΕΛ.ΑΣ., στην αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και την εξάρθρωση οργανώσεων, αλλά και σε κοινωνικά ζητήματα όπως η ενδοοικογενειακή βία και η παραβατικότητα ανηλίκων.

  

  Αυξημένες περιπολίες και συλλήψεις

  Παραθέτοντας στοιχεία, ο υφυπουργός ενημέρωσε ότι έχουν ενισχυθεί οι περιπολίες στις περιοχές που παρατηρούνται αυξημένα περιστατικά βίας, παράλληλα με τη γενική ενίσχυση των δυνάμεων «πρώτης γραμμής», ενώ το πρώτο 8μηνο του 2024 έγιναν 8.417 συλλήψεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη από τις ομάδες ΟΠΚΕ, έναντι 2.919 για το αντίστοιχο διάστημα του 2023. Επίσης, σε θέματα παραβατικότητας ανηλίκων, υπήρξε αύξηση των συλλήψεων κατά 50% το 2024, καθώς το 2023 η Αστυνομία συνέλαβε 6.157 ανήλικους δράστες, ενώ μέχρι τώρα το 2024 ο αντίστοιχος αριθμός φτάνει τους 8.978, και τα καταγεγραμμένα περιστατικά είναι περίπου 20% λιγότερα.

  «Συμβάλλει το να μιλάμε στον δημόσιο διάλογο με επίσημα στοιχεία, κάτι που δείχνει ότι έχουμε ήδη σημαντική απόδοση των αστυνομικών επιχειρήσεων, με εντατικοποίηση των ελέγχων και ραγδαία αύξηση των συλλήψεων. Δεν εφησυχάζουμε όμως, αλλά το έργο μας πρέπει να συνεχιστεί ακόμη πιο στοχευμένα προς όφελος όλων των πολιτών» τόνισε ο κ. Νικολακόπουλος.

  

  Η Ηλεία προάγει πολιτισμό

  Στην μάστιγα της αρχαιοκαπηλίας αναφέρθηκε εκτενώς ο Γιώργος Τσούκαλης, ο οποίος συνεχάρη τον Πολιτιστικό Σύλλογο για την πρωτοβουλία του, και τον αεικίνητο, όπως χαρακτήρισε, πρόεδρο Κώστα Τριανταφυλλόπουλο. «Η Ηλεία αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι εκτός από πανέμορφη, εύφορη και ιστορική περιοχή, είναι και μια περιοχή η οποία προάγει τον πολιτισμό. Και για μας τους Έλληνες ο πολιτισμός είναι κάτι ξεχωριστό γιατί η μικρή Ελλάδα -όπως λέει ο Γιάννης Μαρωνίτης-δεν είναι υπερδύναμη στα όπλα στις τράπεζες αλλά είναι υπερδύναμη στον Πολιτισμό. Και αυτό δεν το λέει τυχαία. Η UNESCO επέλεξε για λογότυπο τον Παρθενώνα. Επομένως πρέπει να πορευτούμε με τον πολιτισμό γιατί λαός που δεν σέβεται τον πολιτισμό του είναι σαν τους βόρειους γείτονες οι οποίοι δεν έχουν ταυτότητα και διαβατήριο και κλέβουν το διαβατήριο και την ταυτότητα από τη Μακεδονία μας για να πορευτούν στο μέλλον» δήλωσε ο κ. Τσούκαλης.

  

  Οι τέσσερις παράγοντες της παραβατικότητας ανηλίκων

  Με την παρότρυνση να μιμηθούν το παράδειγμα του Συλλόγου και άλλες περιοχές της χώρας και να υλοποιηθούν ανάλογες, ωφέλιμες για τον Πολιτισμό και την ενημέρωση της κοινωνίας, δράσεις, ξεκίνησε την τοποθέτησή του ο Πάνος Σόμπολος.
  Μέσα από την 45χρονη εμπειρία του στο αστυνομικό ρεπορτάζ, μίλησε για την ενδοοικογενειακή βία, την παιδική παραβατικότητα και στην γενικότερη εγκληματικότητα του χθες και του σήμερα, μεταφέροντας προσωπικές εμπειρίες.

  «Ενδοοικογενειακή βία υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει αλλά τώρα ανοίγουν στόματα. Υπήρχαν και στο παρελθόν τέτοια περιστατικά και μάλιστα περισσότερα από σήμερα αλλά κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει. Τώρα ευτυχώς και οι γυναίκες που υφίστανται τα πάνδεινα μιλάνε αλλά και η κοινωνία» τόνισε ο μετρ του αστυνομικού ρεπορτάζ και συνέχισε αναφερόμενος στην παραβατικότητα των ανηλίκων. «Έχουμε έξαρση στην παιδική παραβατικότητα. Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που προσωπικά το αποδίδω στους εξής παράγοντες: την οικογένεια και την προσοχή που δίνουν οι γονείς στο παιδί, το σχολείο, τις παρέες και φυσικά το διαδίκτυο. Αν το παιδί είναι μέρα-νύχτα με ένα κινητό και οι γονείς δεν γνωρίζουν ότι φεύγει από το σπίτι με μαχαίρι στην τσέπη για το σχολείο…..τι να περιμένεις ως εξέλιξη;».

  

  

• Μαρτσελλιάννα Χριστοπούλου: Ο θεσμός της αναδοχής και τη υιοθεσίας στην Ελλάδα προχωρά με πολύ αργούς ρυθμούς
  σε Επίκαιρα
  

  Η ειδική παιδαγωγός παρουσιάζει το νέο της βιβλίο «Είμαι παιδί της καρδιάς»

  Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου

  Όποιος είπε ότι «πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε» ίσως και να είχε στο μυαλό του, αληθινές, ανθρώπινες γεμάτες αγάπη και στοργή ιστορίες, σαν αυτή που βίωσε η Πυργιώτισσα Μαρτσελλιάννα Χριστοπούλου με τον μικρό Στέφανο. Μια ιστορία ξεχωριστή όπως το όνομά της… Την αποτύπωσε σε χαρτί, την έκανε βιβλίο και το Σάββατο 12 Οκτωβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων, στις 18.30, μας παρουσιάζει το δικό της «παιδί της καρδιάς».

  Μια βιωματική ιστορία που θα μας κάνει να δούμε τη ζωή μέσα από άλλο πρίσμα. Αυτό της αληθινής, πηγαίας αγάπης. Μια αγάπη, που μόνο μια μητέρα μπορεί να δώσει σε ένα παιδί. Και ας μην έχει βγει από τα σπλάχνα της… Το είχε κυοφορήσει ήδη στην καρδιά της. Η Μαρσελλιάννα Χριστοπούλου είναι Ειδική Παιδαγωγός και ανήκει στο Δυναμικό της Διεπιστημονικής Ομάδας του Παιδοψυχιατρικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης. Ιδιαίτερα χαρούμενη και συγκινημένη που έρχεται στα πάτρια εδάφη για την παρουσίαση του βιβλίου της, μιλάει στο ilialive.gr για τον Στέφανο που της…έκλεψε την καρδιά, την απόφασή της να γίνει ανάδοχη μητέρα- μονογονεϊκής αρχικά οικογένειας πριν έρθει ο γάμος και οι δυο της κόρες-τα διδάγματα που πήρε ως άνθρωπος μέσα από τη σχέση της με το «παιδί της καρδιάς» και σχολιάζει την ελληνική πραγματικότητα πάνω στο θέμα της αναδοχής και της υιοθεσίας.

  

  «Είμαι παιδί της καρδιάς», ο τίτλος του νέου σας βιβλίου. Όπως γνωρίζουμε, είναι μια βιωματική ιστορία. Μιλήστε μας για το δικό σας «παιδί της καρδιάς», τον Στέφανο.

  Το «Είμαι παιδί της καρδιάς» είναι το νέο «χάρτινο» μου παιδί, που κυκλοφόρησε μόλις τον περασμένο Απρίλιο από τις εκδόσεις Δερέ. Είναι όντως μια βιωματική ιστορία. Είναι η ιστορία της δικής μου οικογένειας, που ξεκίνησε ως μονογονεϊκή, με κέντρο του κόσμου το δικό μου παιδί της καρδιάς, το Στέφανο.

  Ο Στέφανος υπήρξε ένα παιδί, που τα δυο πρώτα χρόνια της ζωής του τα έζησε σε ίδρυμα. Ήταν από εκείνα τα παιδιά, που πιστεύεις, πως έχουν γεννηθεί με ένα προδιαγεγραμμένο μέλλον, όχι και τόσο φωτεινό, χωρίς αστέρι. Και όμως και φωτεινό αποδείχθηκε το μέλλον του και με πολλά αστέρια! Με το Στέφανο, 14 μηνών τότε, συναντήθηκαν οι δρόμοι μας το 2012, όταν μπήκα στην ομάδα των εθελοντών του ιδρύματος στο οποίο διαβιούσε τότε. Μάλιστα ο άνθρωπος που μας έφερε κοντά, ήταν μια πολύ καλή μου φίλη και ανάδοχη μαμά και η ίδια ήδη, η οποία μετέπειτα μου έκανε την τιμή να γίνει και η νονά του. Η πρώτη γνωριμία στο διάδρομο του ιδρύματος, η πρώτη του ματιά με τα μεγάλα εκφραστικά του μάτια, ήταν αρκετή για να αλλάξει τις ζωές και των δυο μας ή μάλλον όχι να τις αλλάξει, να τις ανατρέψει. Μια ανατροπή που έμοιαζε δύσκολη, τρελλή και επικίνδυνη, για τους απέξω, για τους θεατές. Για μένα, βέβαια, αλλά και για εκείνον ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα, που μπορούσε να μας συμβεί. Ήταν σαν πραγματικά να είμαστε μαζί πάντα.

  

  Πόσο εύκολη και γρήγορη ήταν η απόφαση να γίνετε ανάδοχος γονιός;

  Νομίζω πως την απόφαση την είχα πάρει από την πρώτη μέρα, χωρίς να το ξέρω ούτε η ίδια ακόμα! Η πρώτη σκέψη πως αυτό το παιδί έπρεπε να βρει οικογένεια, να βρει ένα σπίτι, ήρθε πολύ γρήγορα, τις 2 πρώτες εβδομάδες. Η βεβαιότητα πως αυτό το παιδί θα έχει για δικό του σπίτι το δικό μου, ήρθε σχεδόν ταυτόχρονα. Η αίτηση αναδοχής κατατέθηκε, πολύ συνειδητά και υπεύθυνα, 6 μήνες μετά. Ήθελα τόσο πολύ να γίνω η μαμά του, να γίνει το παιδί μου, ο γιός μου! Και μάλλον και ο ίδιος το ήθελε πολύ, γιατί η λέξη μαμά βγήκε από τα χείλη του, απλώνοντας τα χεράκια του, για να τον πάρω αγκαλιά, ένα απόγευμα στο ίδρυμα.
  

  Τι σας δίδαξε η ύπαρξη του Στέφανου στη ζωή σας;

  Η ύπαρξη του Στέφανου στη ζωή μου με δίδαξε πως μπορείς να φροντίσεις, να αγαπήσεις και να δεθείς με ένα παιδί κάποιου άλλου, με ένα παιδί που δεν κουβαλά τίποτα από το βιολογικό σου υλικό, αλλά κουβαλά με τα δυο του τα χεράκια το είναι σου, τα πάντα σου, όλο σου τον κόσμο.
  

  Πως αντέδρασε όταν έμαθε ότι η ιστορία σας θα γίνει παραμύθι για μικρούς και μεγάλους;

  Όταν το συζήτησα μαζί του για πρώτη φορά, ως σκέψη ακόμα, του φάνηκε παράξενο και αυτό γιατί προφανώς δεν μπορούσε να καταλάβει και να συνειδητοποιήσει τι θα πρόσφερε η δικη του η ζώη, το δικό μας βίωμα στους άλλους, στους έξω από εμάς. Νομίζω πως αυτό συνέβη, γιατί η συνάντησή μας στο ίδρυμα δεν υπήρξε ποτέ για εκείνον, γιατί πολύ απλά ήμουν πάντα η μαμά του και εκείνος πάντα το παιδί μου. Τώρα βέβαια, 6 μήνες μετά την κυκλοφορία του, νιώθω πως είναι περήφανος για αυτό, με μια ευαισθησία παραπάνω, για τα παιδιά που διαβιούν στα ιδρύματα.

  Σε έναν ιδανικό κόσμο, σε μια ιδανική κοινωνία, κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να μεγαλώνει σε ίδρυμα. Σε τι επίπεδο εκτιμάτε ότι βρίσκεται ο θεσμός της αναδοχής και της υιοθεσίας στη χώρα μας; Ποια η συμβουλή σας σε εν δυνάμει ανάδοχους γονείς;

  Η Ελλάδα, παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει φιλότιμες προσπάθειες, έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει σε θέματα γενικά παιδικής προστασίας. Ο θεσμός της αναδοχής και της υιοθεσίας, παρόλο που έχουν αυξηθεί οι εν δυνάμει ανάδοχοι και θετοί γονείς, μοιάζει να προχωρά με ρυθμούς χελώνας. Μη σας πω και πιο αργά από χελώνα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Έχω την αίσθηση πως αυτό συμβαίνει, γιατί δύσκολα μπαίνουμε στη θέση του άλλου, δύσκολα νιώθουμε τον άλλον. Μας λείπει η ενσυναίσθηση.
  Αυτό που θα έλεγα στους εν δυνάμει ανάδοχους και θετούς γονείς είναι: Μην εγκαταλείπετε την προσπάθεια και το στόχο σας. Το παιδί σας σας περιμένει! Περιμένει την αγκαλιά σας, το χάδι σας, την αγάπη σας.

  Το βιβλίο σας, απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Τι θα αποκομίσει η κάθε ηλικιακή ομάδα διαβάζοντάς το;

  Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, θα αποκομίσουν ΑΓΑΠΗ. Ελπίζω πως μέσω του βιβλίου τα παιδιά θα μάθουν πως υπάρχουν και παιδιά που διαβιούν στα ιδρύματα, παιδιά που μπορεί να γίνουν συμμαθητές τους, φίλοι τους, κολλητοί τους. Για τους γονείς, για τους ενήλικες θέλω να πιστεύω πως θα αποτελέσει μια πολύ καλή αφορμή να μιλήσουν στα παιδιά τους και για αυτά τα παιδιά.

  Παρουσιάζετε το βιβλίο σας, στα πάτρια εδάφη. Ποια τα συναισθήματά σας όταν εκθέτετε τη δουλειά σας στο μέρος που μεγαλώσατε, στους ανθρώπους που γνωρίζετε από μικρό παιδί;

  Είναι μεγάλη μου τιμή, που ο τόπος που μεγάλωσα, που με γαλούχησαν οι γονείς μου, ανοίγει μια μεγάλη αγκαλιά για μένα και υποδέχεται μια προσπάθειά μου! Συναισθήματα χαράς και ανυπομονησίας από τη μια, γιατί θα συναντήσω ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσα μαζί, ανθρώπους που με δίδαξαν, ανθρώπους που δούλεψα μαζί, συγγενείς, φίλους καρδιακούς. Από την άλλη συναισθήματα νοσταλγίας και λύπης, γιατί θα λείπουν δυο σημαντικοί άνθρωποι για μένα, που τους χρωστώ ακριβώς αυτό που είμαι, ο Νίκος Χριστόπουλος και η Ειρήνη Χριστοπούλου, οι γονείς μου.

  Έχετε μια μακροχρόνια εμπειρία στην Ειδική Αγωγή η οποία αποτυπώθηκε και στα δύο προηγούμενα βιβλία σας «Η Μελίνα εκπαιδεύεται (1&2)». Πόσο εκπαιδευμένη όμως είναι η σύγχρονη κοινωνία για να εντάξει στο σύνολό της παιδιά και αργότερα ενήλικες είτε με αναπηρία είτε με μαθησιακές δυσκολίες;

  Ο χώρος της Ειδικής Αγωγής, αλλά και της Ψυχικής Υγείας στον οποίο δραστηριοποιούμαι συνολικά τα τελευταία 21 χρόνια, μου έχει διδάξει πως η σύγχρονη κοινωνία, ό,τι δεν μοιάζει για εκείνη τέλειο, θα δυσκολευτεί να το εντάξει στο σύνολό της. Η προσπάθεια ένταξης δεν θα πρέπει επ ουδενί να εγκαταλειφθεί, αλλά θα πρέπει να γιγαντωθεί απ΄όλους μας. Γιατί ο κόσμος μας θα γίνει τότε μόνο καλύτερος, όταν η διαφορετικότητα δεν θα είναι συνώνυμο του διαφορετικού, αλλά του ίσα δικαιώματα.

  Βιογραφικό

  Η Μαρτσελλιάννα Χριστοπούλου γεννήθηκε το 1979 στο Τρίερ Γερμανίας. Παρακολούθησε το γερμανικό σχολείο μέχρι τη Β’ δημοτικού και τελείωσε το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο στον Πύργο Ηλείας, απ’ όπου και κατάγεται. Σπούδασε στο Βόλο και είναι απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Από τον Ιανουάριο του 2010 εργάζεται ως Ειδική Παιδαγωγός και ανήκει στο Δυναμικό της Διεπιστημονικής Ομάδας του Παιδοψυχιατρικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης.

  Προσφέρει υπηρεσίες στα εξωτερικά ιατρεία στα πλαίσια διάγνωσης κυρίως της Διαταραχής του Αυτιστικού Φάσματος κ των μαθησιακών δυσκολιών , στην ενδονοσοκομειακή νοσηλεία παιδιών με ψυχιατρικά προβλήματα, σε περιστατικά διασυνδετικής με τις κλινικές του νοσοκομείου, καθώς και στην αποκατάσταση με παιδιά που χρήζουν εξειδικευμένο πρόγραμμα ειδικής διαπαιδαγώγησης. Είναι η συγγραφέας των βιβλίων με τίτλο «Η Μελίνα εκπαιδεύεται» (2011) «Η Μελίνα εκπαιδεύεται 1» (ανανεωμένη έκδοση 2022) και «Η Μελίνα εκπαιδεύεται 2» (2017) των εκδόσεων Ροτόντα . Από το 2020 είναι τακτικό μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγύης, Φορέα του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας. Είναι έγγαμη, μητέρα τριών παιδιών και από το 2010 εγκεκριμένη ανάδοχη μητέρα της Μονάδας Προστασίας Παιδιών Πεντέλης (πρώην Π.Ι.Κ.Π.Α).

  

  

  

• Κώστας Μπίγαλης: «Ο κόσμος είναι «καταδικασμένος» να περάσει πάρα πολύ καλά μαζί μας»
  σε Πολιτισμός
  

  Μαζί με την Πωλίνα, τη Μαντώ και την Σοφία Βόσσου μας προσκαλούν σε ένα ξεχωριστό 80’-90’ς πάρτι στην Αρχαία Ολυμπία - Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου στις 20.30

  Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου

  Έχουμε ταξιδέψει μαζί του στου «Αιγαίου τα μπλουζ». Ερωτευτήκαμε «Με την πρώτη ματιά». Διασκεδάσαμε τον χωρισμό με μια «Μελισσούλα» που πήγε σε άλλο… λουλουδάκι και είπαμε «I miss you». Και οι Κατερίνες πρόσθεσαν ακόμη ένα κομμάτι αφιερωμένο στο πολυτραγουδισμένο όνομά τους… Όλες αυτές τις επιτυχίες και άλλες τόσες θα μας τραγουδήσει ο Κώστας Μπίγαλης σε ένα ξεχωριστό πάρτι αφιερωμένο στα τραγούδια των 80’ς-90’ς στην Αρχαία Ολυμπία, στο χώρο του Δημαρχείου τη Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου στις 20.30.

  Μαζί του, η Πωλίνα, η Μαντώ και η Σοφία Βόσσου για να μας ταξιδέψουν πίσω στο χρόνο και να συστήσουν στις νεότερες γενιές τον τρόπο διασκέδασης των γονιών τους! Και όπως μας λέει ο ίδιος «Αυτό που μπορώ να εγγυηθώ είναι ότι ο κόσμος είναι “καταδικασμένος” να περάσει πάρα πολύ καλά!»

  Αεικίνητος, δημιουργικός και ανήσυχο πνεύμα. Έτσι ήταν και έτσι παραμένει ο Κώστας Μπίγαλης. Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η ηλικία στην περίπτωσή του είναι απλά ένας αριθμός. Το μυστικό του; Μας το αποκαλύπτει παρακάτω… Ο δημοφιλής καλλιτέχνης μιλάει στο ilialive.gr για το πώς ξεκίνησε την αναβίωση εκείνης της καλλιτεχνικής περιόδου, την αγάπη του κόσμου που απολαμβάνει περισσότερο τώρα από τότε, αναφέρεται στα εγγόνια του και χαρακτηρίζει τον εαυτό του μη συμβατικό παππού, μιλάει για τους γονείς του και το μεγάλο δώρο που του έκαναν, και ανάμεσα σε όλα αυτά λέει πολλές φορές το πόσο τυχερός και ευλογημένος νιώθει.

  » Περίπου πριν 12 χρόνια, στην εποχή της κρίσης, ξεκίνησα μόνος μου τις εμφανίσεις παρουσιάζοντας τις επιτυχίες εκείνων των δεκαετιών . Ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα τότε με την κρίση. Ξεκίνησε ως ατομική εμφάνιση και σιγά-σιγά άρχισε να «χτίζεται» όλο αυτό. Προστέθηκε η Πωλίνα, η Μαντώ, ο Χαριτοδιπλωμένος, ο αείμνηστος Δάκης… Όταν έφυγε από κοντά μας ο Δάκης, προστέθηκε στην παρέα μας η Σοφία Βόσσου...Και από τότε όπου εμφανιζόμαστε, βλέπουμε ότι το σχήμα δουλεύει πολύ καλά, ο κόσμος περνά όμορφα γιατί είναι πολλά τα σουξέ, διαχρονικά, που θυμίζουν στους ανθρώπους τα νεανικά τους χρόνια. Είναι κυρίως οι σημερινοί 45αρηδες -50άρηδες που έχουν έντονες αναμνήσεις απ’ αυτά τα τραγούδια. Αναμνήσεις από φοιτητικά χρόνια, έρωτες, χωρισμούς, εκδρομές… Γενικά η επαναφορά των 80’ς και 90’ς έχει να κάνει με τις αναμνήσεις μας. Υπάρχει όμως και μια νεώτερη γενιά, η οποία μας ακολουθεί και αυτό είναι εκπληκτικό. Παιδιά τα οποία γεννιόντουσαν τότε, αλλά προφανώς έχουν κάνει επιλογή αυτή τη δεκαετία μέσα από τη σύσταση μεγαλυτέρων. Έτσι, παρά το νεαρό της ηλικίας τους αποφάσισαν να ακούσουν τη δική μας μουσική και να διευρύνουν και τη δική τους μουσική γκάμα. Βλέπουμε λοιπόν τα νεώτερα παιδιά να έρχονται, να μας ακούνε και να διασκεδάζουν και το χαιρόμαστε πραγματικά. Είναι κάτι που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ποτέ, πώς όταν γράφαμε αυτά τα τραγούδια θα είχαν αυτή την αποδοχή τόσα χρόνια μετά.

  

  »Για να είμαι ειλικρινής, δεν υπήρχε τότε καμία σκέψη ότι τα τραγούδια θα γίνουν διαχρονικά. Αυτό, πραγματικά είναι μια αποκάλυψη για μας και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη και πολύ τυχερός. Δεν είναι καθόλου εύκολο να καταλήξει ένα τραγούδι, που γράφτηκε πριν 35 σχεδόν χρόνια, διαχρονικό. Αν μου το έλεγε τότε κάποιος θα του απαντούσα: «άστο φίλε…». Και όμως αυτή είναι η αλήθεια…

  »Νιώθουμε όλοι μας πάρα πολύ τυχεροί, γιατί πέρα από την καλλιτεχνική αποδοχή που είναι πάρα πολύ ευχάριστη, είναι και ένας τρόπος να επιβιώνουμε ακόμη κάποιοι από εμάς που δεν βρήκαμε τίποτα έτοιμο και αγωνιζόμαστε όλα μας τα χρόνια. Κάνουμε τον σταυρό μας και λέμε «τι τύχη ήταν αυτή!». Μπορούμε να δουλεύουμε ακόμη, να εισπράττουμε την αποδοχή και την αγάπη του κόσμου και να επιβιώνουμε σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή.

  Τι είναι αυτό που τον διατηρεί τόσο ζωντανό, δημιουργικό και δραστήριο; «Καταρχάς είμαι ένας άνθρωπος που ποτέ δεν ήμουν ακραίος. Δεν έχω καπνίσει ποτέ στη ζωή μου και δεν έχω πιει, ανεξάρτητα αν είμαι σ’ αυτό το χώρο. Ακούγεται κάπως περίεργο και πολύ καλό για να είναι αληθινό, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Πιστεύω ότι πέρα από ένα καλό γονίδιο που πήρα από τους γονείς μου, βοήθησα κι εγώ σ’ αυτό, με τον τρόπο ζωής μου.

  «Νιώθω πολύ τυχερός που γεννήθηκα από δύο γονείς-που μπορεί να τους έχω χάσει αλλά πιστεύω ότι ζουν μέσα από μένα και εγώ μέσα απ’ αυτούς- που μου κληροδότησαν τα γονίδια τους, τη Βιολέτα και τον Γιώργο. Δεν πήρα μόνο τη φυσική κατάσταση αλλά και την καλλιτεχνική υπόσταση. Η μητέρα μου είχε την ίδια χροιά και την ίδια τεχνική με μένα όταν τραγουδούσε, και ο πατέρας μου ήταν φοβερός. Όταν λοιπόν συνειδητοποίησα, και ειδικά από τη στιγμή που τους έχασα, πόσο τυχερός υπήρξα στη ζωή μου και τί μου είχαν “περάσει” είπα ότι αν εγώ δεν προσέξω το σώμα μου και την ψυχή μου στο καλλιτεχνικό κάλεσμα που είχα από 17 ετών και αρχίσω να υπονομεύω τον εαυτό μου με τσιγάρα, ποτά και καταχρήσεις θα ήταν ύβρης. Ύβρης προς τους γονείς μου. Η εντολή “τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου” για μένα ήταν τρόπος ζωής...

  »Παντρεύτηκα 20 χρονών, έχω χωρίσει πολλά χρόνια τώρα αλλά έχω πολύ καλή σχέση με την πρώην σύζυγό μου. Πολλοί άνθρωποι χωρίζουν και είναι χάλια. Αλλά εμείς πάντα ήμασταν κοντά. Υπάρχει μεταξύ μας η έννοια της οικογένειας. Και η κόρη μου παντρεύτηκε νέα σχετικά και σήμερα έχω δύο υπέροχα εγγόνια. Ο μεγάλος μου εγγονός σπουδάζει στο Πολυτεχνείο στην Πάτρα. Δεν έχει καμία σχέση με τον καλλιτεχνικό χώρο, είναι σοβαρό παιδί (γέλια). Η μικρή, που είναι 16 ετών έχει ένα καλλιτεχνικό γονίδιο με ροπή προς τα εικαστικά. Έχει πάθος με τη ζωγραφική και το animation εδώ και πολλά χρόνια.

  »Τα εγγόνια μου, από μικρή ηλικία είχαν καταλάβει ότι δεν πρόκειται για έναν...συμβατικό παππού. Και σήμερα είναι απόλυτα εξοικειωμένα με την εικόνα ενός τέτοιου είδους...παππού. Γενικώς είχα την τύχη να είναι πολύ σοβαρά παιδιά με πολλή ήρεμη εφηβεία, συγκροτημένα και μπορώ να πω ότι αυτό με ευχαριστεί πολύ. Ξέρω ότι τα παιδιά στην εφηβεία τρελαίνονται, κάνουν διάφορα… Μέσα από το επάγγελμά μου έχω βιώσει τέτοιες ανησυχητικές καταστάσεις και δεν θα ήθελα μέλη της δικής μου οικογένειας να ζήσουν περίεργες καταστάσεις. Είναι δύο λαμπρά παιδιά.

  »Μουσικές “μόδες” όπως η τραπ, δεν είναι κάτι καινούργιο. Έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς διάφορα τέτοια φαινόμενα. Πιστεύω ότι τα παιδιά περνούν μια φάση όταν εμφανιστεί μια τέτοια επιρροή, αλλά δε νομίζω ότι αυτό το είδος μπορεί να αντέξει πολύ στο χρόνο. Ένα παιδί μπορεί να περάσει τη φάση του και μετά θα πάει παρακάτω. Δε νομίζω ότι είναι μια τόσο ισχυρή μόδα που θα τους ακολουθεί για πάντα. Πιστεύω ότι τα σημερινά παιδιά είναι πολύ έξυπνα, έχουν κριτική σκέψη και σίγουρα κάποια στιγμή θα αλλάξουν... πίστα. Είναι θέμα χρόνου.

  »Έχω ζήσει ακραίες μορφές θαυμασμού, αλλά μπορώ να πω ότι από τότε που ξεκίνησε η επαναφορά των 80΄ς και 90΄ς έχω βιώσει καταστάσεις που ούτε τη δεκαετία του 90 δεν έζησα. Να με σηκώνουν στα χέρια και να τραγουδάω στην αγκαλιά του κόσμου....Και όλο αυτό ξεκίνησε στις4 Οκτωβρίου 2013 σε ένα ροκ-μέταλ κλαμπ στην Θεσσαλονίκη στα Λαδάδικα. Το έκαναν μόδα να με σηκώνουν στα χέρια, να με περιφέρουν και εγώ να τραγουδάω...(γέλια). Αυτά δεν τα είχα ζήσει στο ξεκίνημά μου.

  »Είμαι ένας άνθρωπος που ζω την εποχή μου, προχωράω μπροστά, θυμάμαι τι έγινε τότε αλλά και σήμερα δημιουργώ τις αναμνήσεις του μέλλοντος. Δεν είμαι από τους νοσταλγούς του παρελθόντος ούτε ισχυρίζομαι ότι όλα τότε ήταν καλά. Αυτό που σίγουρα ήταν καλύτερο τότε, είναι ότι είχαμε λιγότερο άγχος και λιγότερο τοξικό περιβάλλον. Αυτό νοσταλγώ μόνο... Δεν μπορώ να παραβλέψω τη μεγάλη τεχνολογική εξέλιξη και τα ιατρικά επιτεύγματα που βοηθούν τόσο τον άνθρωπο και καλυτερεύουν τη ζωή του.

  »Αυτό που μου εύχομαι για τα επόμενα χρόνια είναι να είμαι καλά στην υγεία μου. Και το εύχομαι για όλο τον κόσμο. Όταν υπάρχει θέμα υγείας, τόσο σταματούν τα πάντα. Τότε καταλαβαίνεις την σημαντικότητα της υγείας σε σχέση με όλα τα άλλα. Θα ήθελα να συνεχίσω να είμαι δημιουργικός, γιατί για μένα η διαδικασία της δημιουργίας είναι ψυχοθεραπευτική, με γεμίζει υπαρξιακά, κάνει τη ζωή μου να έχει νόημα, να σηκώνομαι το πρωί και να έχω έναν στόχο. Η ψυχοθεραπεία μου και η δυνατότητα διαφυγής από την καθημερινότητα, για μένα είναι το θέατρο. Και φέτος με τον Βύρωνα Κολάση ανεβάζουμε το έργο του Χάρολντ Πίντερ “Η προδοσία”, από 4 Νοεμβρίου μέχρι τις 7 Ιανουαρίου στο θέατρο “Διάχρονο” στο Νέο Κόσμο.

• Νίκος Πορτοκάλογλου «Αν συναντούσα τον νεαρό εαυτό μου θα του έλεγα: «Καλά κάνεις και δεν ακούς κανέναν!»
  σε Πολιτισμός
  

  Ο δημοφιλής καλλιτέχνης σε μια ξεχωριστή μουσική παράσταση το Σάββατο 24/8 στο θέατρο Φλόκα - Αρχαία Ολυμπία τις 21.00

  Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου

  Το να δημιουργείς επί τέσσερις δεκαετίες, να βρίσκεσαι στο προσκήνιο, να έχεις μια κληρονομιά συνεργασιών με τα πιο μεγάλα καλλιτεχνικά ονόματα, να σε ακολουθεί πιστά η γενιά σου, να σε γνωρίζει και να σε θαυμάζει η νεώτερη, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα για έναν καλλιτέχνη. Κι όμως , ο Νίκος Πορτοκάλογλου το ‘χει κάνει να φαίνεται τόσο εύκολο! Το μυστικό του; Το πάθος του για τη μουσική. Από την ηλικία των 12 ετών. Από εκείνη τη στιγμή που έπιασε για πρώτη φορά στα χέρια του κιθάρα. Και ευτυχώς για όλους εμάς δεν την άφησε ποτέ… Ο Νίκος Πορτοκάλογλου μιλά στο ilialive.gr λίγες ώρες πριν την μεγάλη μουσική παράσταση που θα παρουσιάσει το Σάββατο 24 Αυγούστου και ώρα 21.00 στο θέατρο Φλόκα στην Αρχαία Ολυμπία.

  Με μια παρέα αξιόλογων μουσικών και ερμηνευτών θα κάνει μια αναδρομή σε όλη του τη δουλειά, από την εποχή των ΦΑΤΜΕ μέχρι και το τελευταίο του τραγούδι-προπομπό της νέας του δισκογραφικής δουλειάς. Μαζί του, η εξαιρετική Βίκυ Καρατζόγλου. Μία από τις νεότερες αναγνωρίσιμες γνήσιες λαϊκές φωνές, που έχει ήδη χαράξει μία ιδιαίτερη πορεία στο χώρο της ελληνικής μουσικής σκηνής. Ο Βύρων Τσουράπης, πιστός συνοδοιπόρος του Νίκου Πορτοκάλογλου τα τελευταία χρόνια στις ζωντανές εμφανίσεις του, έχει γίνει ευρύτερα γνωστός μέσα από το «Μουσικό Κουτί», ως μέλος της μπάντας της εκπομπής. Την ομάδα συμπληρώνουν οι «Ευγενείς Αλήτες», η πολύχρωμη και δυναμική μπάντα του. Και όπως μας λέει ο ίδιος: «Μ’ αρέσει στις συναυλίες μου να βγαίνει ένα πνεύμα ομαδικότητας

  Πάντα είχα την επιθυμία να βρίσκω νέα ταλαντούχα παιδιά και να τους δίνω την ευκαιρία μέσα από τη μουσική μου και τα τραγούδια μου να αναδείξουν το ταλέντο τους».

  Όσο για το δική του μυστική…συνταγή του να παραμένει πάντα ταλαντούχος, δημιουργικός και επίκαιρος επί τέσσερες δεκαετίες, η απάντηση για τον Νίκο Πορτοκάλογλου είναι απλή:

  «Είναι η ανάγκη ανανέωσης, το συνεχές ψάξιμο. Βασική προϋπόθεση πίσω απ’ όλα αυτά είναι η αγάπη και το πάθος για τη μουσική. Είναι κάτι που με συνοδεύει από τότε που πρωτοέπιασα κιθάρα στα χέρια μου, 12 ετών. Αυτή είναι η βασική προϋπόθεση γιατί κάποιοι καλλιτέχνες μπορεί να χάνουν την όρεξη και τον ενθουσιασμό τους κάποια στιγμή για τη μουσική, ή να βαριούνται, να στερεύουν… να νιώθουν ότι δεν έχουν κάτι άλλο να πουν. Αυτό, ήταν πάντα ένας φόβος που με ακολουθούσε από το ξεκίνημά μου γιατί υπήρχαν εποχές που ήμουν πολύ δημιουργικός. Μπορεί να έγραφα και 10 τραγούδια σε μια βδομάδα, και μετά ακολουθούσαν εποχές «ξηρασίας» και σ’ αυτές τις εποχές πάντα ερχόταν αυτός ο φόβος του «μήπως τελείωσα; Μήπως ήταν μέχρι εδώ;». Και δεν είναι παράλογο να το σκεφτεί κανείς αυτό γιατί πολλοί σπουδαίοι καλλιτέχνες σταμάτησαν κάποια στιγμή να γράφουν και να είναι δημιουργικοί. Ευτυχώς δεν μου έχει συμβεί ακόμη (γέλια), παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια άργησα πολύ να κάνω μια καινούργια δουλειά. Είναι η πρώτη μου φορά, σε όλη μου τη διαδρομή που πέρασαν επτά χρόνια χωρίς καινούργιο δίσκο. Αυτό όμως συνέβη περισσότερο γιατί ασχολήθηκα με την τηλεόραση».

  

  Στο «Μουσικό κουτί» της ΕΡΤ, είδαμε μια άλλη σας πτυχή, αυτή του οικοδεσπότη και κατά κοινή ομολογία η εκπομπή έδωσε μια νέα, φρέσκια διάσταση σ’ αυτό που λέμε «μουσική εκπομπή». Ήταν μια ιδέα που εξ’ αρχής ακολουθήσατε;

  Γι’ αυτό ακριβώς καμαρώνω και είμαι περήφανος για ό,τι «γράψαμε» με το «Μουσικό κουτί». Είμαι περήφανος πρώτα απ’ όλα για την ιδέα, για τη μορφή που έδωσα σ’ αυτή τη μουσική εκπομπή. Οι περισσότερες εκπομπές στην ελληνική τηλεόραση ήταν ή ένα σκηνικό κέντρου διασκέδασης ή κάποιο ξένο φορμάτ στην ελληνική εκδοχή. Για μένα η πρόκληση, όταν ήρθε η πρόταση από την ΕΡΤ , ήταν η μορφή της. Ήταν σα να έγραφα ένα τραγούδι. Και σε δεύτερο χρόνο ήταν η ευτυχής συγκυρία της σωστής επιλογής συνεργατών: η συμπαρουσιάστριά μου Ρένα Μόρφη, οι μουσικοί, οι συνεργάτες μπροστά και πίσω από τις κάμερες… Αυτό που οραματίστηκα βγήκε ακόμη καλύτερο στην πράξη.
  

  Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ήταν μια μουσική εγκυκλοπαίδεια όπου μπορεί να ανατρέξει κάποιος για να πληροφορηθεί για ένα τραγούδι, έναν καλλιτέχνη, ενώ πολλές φορές την επόμενη ημέρα η εκπομπή ήταν θέμα συζήτησης με κάτι που διαδραματίστηκε ή ειπώθηκε…

  Το μόνο που μου ζήτησε ο πρόεδρος της ΕΡΤ, Κωνσταντίνος Ζούλας, ήταν το εξής: «κάνε όπως θέλεις την εκπομπή, το μόνο που θέλω είναι να είναι ένα αρχείο που θα μείνει στην δημόσια τηλεόραση για πάντα». Να είναι μια εκπομπή αρχείου. Γι’ αυτό και, είχα στο μυαλό μου εξ’ αρχής, ακόμη και οι κουβέντες που θα γίνουν με τους καλλιτέχνες να είναι εστιασμένες περισσότερο σε προσωπικές ιστορίες, βιώματα, διηγήσεις γύρω από το πώς γράφτηκαν κάποια τραγούδια… Να έχει μια ιστορική αξία όλο αυτό αλλά με έναν προσωπικό, και όχι ακαδημαϊκό, τόνο.

  Υπάρχει σκέψη να ξανασχοληθείτε με την τηλεόραση;

  Προς το παρόν καθόλου. Μου έχει λείψει τόσο πολύ να ασχοληθώ με την ηχογράφηση και τη δημιουργία γιατί η καθημερινή ενασχόληση με την εκπομπή δεν μου άφησε καθόλου ενέργεια. Ξεκινήσαμε για έναν χρόνο και τελικά το «Μουσικό κουτί» κράτησε τέσσερα χρόνια και ο κύκλος έκλεισε με δική μου απόφαση. Αφενός ήταν μια εξαντλητική δουλειά-ακόμη δεν έχω ξεκουραστεί από την ένταση των τεσσάρων χρόνων-και αφετέρου αισθάνθηκα ότι δώσαμε ότι είχαμε να δώσουμε και μετά θα άρχιζε η πτώση.

  Ετοιμάζετε τη νέα σας δισκογραφική δουλειά και ήδη έχουμε πάρει μια πρώτη γεύση από το ντουέτο σας με την Ιουλία Καραπατάκη με το τραγούδι «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος». Μιλήστε μας γι’ αυτόν τον δίσκο.

  Είναι ένας πολυσυμμετοχικός δίσκος. Πάντα μου άρεσαν οι συνεργασίες. Ακόμη και την εποχή των ΦΑΤΜΕ η πρώτη μου συνεργασία ήταν με τη Χαρούλα Αλεξίου. Και αυτό δεν σταμάτησε σ’ αυτά τα 40 χρόνια. Υπάρχει μια τεράστια αλυσίδα συναδέλφων και καλλιτεχνών που θαύμαζα και αγαπούσα και πάντα έβρισκα έναν τρόπο να βρεθούμε στο στούντιο από τη Βιτάλη, τον Μητροπάνο, τον Σαββόπουλο, την Τσαλιγοπούλου, τους Κατσιμιχαίους…από την παλιά γενιά μέχρι και πρόσφατα που συνεργάζομαι με νεώτερους συναδέλφους. Κάτι που συμβαίνει σ’ αυτόν τον δίσκο. Υπάρχουν πολλές συμμετοχές νέων φωνών που τις ήξερα αλλά τις ανακάλυψα από κοντά μέσα από το «Μουσικό κουτί».

  

  Φιλοξενήσατε πάρα πολλούς καλλιτέχνες και ειδικά νέα παιδιά. Πώς βλέπετε να διαμορφώνεται η σύγχρονη ελληνική μουσική; Πώς κρίνετε το ελληνικό τραγούδι;

  Ένας από τους βασικούς στόχους μου ήταν ναι μεν να φιλοξενήσω τους καλλιτέχνες της παλαιότερης γενιάς και να τους «φωτίσουμε» από μια άλλη πλευρά, αλλά και να ανακαλύψω τι συμβαίνει σήμερα στο ελληνικό τραγούδι. Για μένα, η «καρδιά» του τραγουδιού είναι οι δημιουργοί του. Καλές φωνές υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα. Το θέμα είναι να υπάρχουν και καλά τραγούδια. Αισιόδοξα είδα το όλο θέμα. Υπάρχει μια νέα γενιά που αγαπά με πάθος το τραγούδι, γράφουν, προσπαθούν να πουν τη δική τους ιστορία για τη δική τους γενιά, σε πολλά διαφορετικά στυλ… Άλλοι ακολουθούν το δρόμο του λαϊκού, παραδοσιακού τραγουδιού με σύγχρονα στοιχεία, άλλοι βάζουν χιπ-χοπ στοιχεία, άλλοι είναι πιο ροκ, πιο μελωδικοί… Υπάρχει μια πλούσια γκάμα, εξαρτάται βέβαια και πόσο θα τα στηρίξει ο κόσμος.

  Θεωρείτε όλα τα είδη μουσικής, μουσική; Ποια η άποψή σας για την trap;

  Υπάρχει πολύ σκουπίδι εκεί. Αυτό είναι αλήθεια. Και στιχουργικά, που πραγματικά ακούς πράγματα που είναι απόλυτα χυδαία και κακόψυχα. Δεν μπορούμε να αφορίζουμε όμως την χιπ-χοπ γιατί πραγματικά υπάρχουν και «διαμάντια» εκεί. Κακή μουσική υπάρχουν σε όλα τα είδη. Και στο λεγόμενο έντεχνο, όταν κάποιος κάνει κάτι που ακούγεται έντεχνο σημαίνει ότι είναι καλό; Μπορεί να είναι εντελώς χωρίς έμπνευση, τελείως αδιάφορο και βαρετό.

  Αν γυρίζατε το χρόνο πίσω, τι θα λέγατε στον νεαρό Νίκο Πορτοκάλογλου;

  Η συμβουλή που θα έδινα στο νεαρό εαυτό μου είναι: «καλά κάνεις που δεν ακούς κανέναν και κάνεις του κεφαλιού σου! Κάντο ακόμη περισσότερο! Μην απογοητεύεσαι όταν αυτά που κάνεις δεν βρίσκουν την απήχηση που θα ήθελες. Να επιμένεις στο όνειρό σου μέχρι τέλους….». Αυτό θα έλεγα και σε ένα οποιοδήποτε νέο παιδί σήμερα που θα έβλεπα ότι έχει το ταλέντο αλλά όχι ακόμη την αναγνώριση.

  Αν σας ζητούσα να διαλέξετε, ένα, από τα εκατοντάδες τραγούδια που έχετε γράψει, ποιο είναι αυτό;

  «Εδώ είναι το ταξίδι». Αυτό είναι ένα τραγούδι «ταυτότητας» για μένα. Αν με ρωτήσουν απ’ όλα τα τραγούδια που έχω γράψει, ποιο θα διάλεγα για να συστηθώ σε κάποιον που δεν με ξέρει, είναι αυτό. Και για τους στίχους του και τη μουσική του.

• Χαμός με τη συνέντευξη του Τραμπ στον Μασκ: Το κρασάρισμα, οι... εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις και οι βολές κατά Χάρις
  σε Κόσμος
  

  Ο Ντόναλντ Τραμπ κάθισε τη Δευτέρα με τον δισεκατομμυριούχο Έλον Μασκ σε μια συνέντευξη, στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης X του οποίου ο Μασκ είναι ιδιοκτήτης, που συζητήθηκε εκτενώς όχι μόνο για τα βιτριολικά σχόλια του πρώην προέδρου αλλά και για τα τεχνικά προβλήματά της.

  pic.twitter.com/W0t0NIxAdQ

  — Elon Musk (@elonmusk) August 13, 2024

  Η... αλληλοαπωθέωση και οι βολές κατά Χάρις

  Ειδικότερα, η συνέντευξη ξεκίνησε με καθυστέρηση 40 λεπτών, καθώς οι χρήστες αδυνατούσαν να την παρακολουθήσουν στους συνδέσμους που είχαν μοιραστεί οι δύο άνδρες. Ο Μασκ απέδωσε την καθυστέρηση σε μια «μαζική» κυβερνοεπίθεση, ωστόσο, δεν δόθηκαν περισσότερες πληροφορίες. Οι δυο μεγιστάνες αλληλοαποθεώθηκαν με κομπλιμέντα εκατέρωθεν.

  Ο Τραμπ ξεκίνησε μιλώντας για την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του σε συγκέντρωση στην Πενσυλβάνια. Αφού γέλασε είπε ότι «δεν ήταν ευχάριστο» πριν μιλήσει εκτενώς για την εμπειρία του: «Ήταν ένα θαύμα. Αν δεν είχα γυρίσει το κεφάλι μου, δεν θα σου μιλούσα αυτή τη στιγμή, όσο κι αν μου αρέσεις», είπε απευθυνόμενος στον μεγιστάνα.

  Στη συνέχεια επιδόθηκε σε αντιμεταναστευτικές απόψεις προειδοποιώντας για τους «άγριους ανθρώπους» που επιχειρούν να εισέλθουν στη χώρα μέσω των συνόρων ΗΠΑ-Μεξικού.

  «Αυτοί είναι άνθρωποι που βρίσκονται στη φυλακή για δολοφονίες και όλα τα είδη των πραγμάτων και τους αφήνουν ελεύθερους στη χώρα μας», είπε ο Τραμπ. Εκτεταμένες έρευνες δεν έχουν αποκαλύψει καμία σχέση μεταξύ της μετανάστευσης και των υψηλότερων επιπέδων εγκληματικότητας.

  Trump: I want to close the Department of Education pic.twitter.com/BoJssKMh7U

  — Kamala HQ (@KamalaHQ) August 13, 2024

  Δεν έλειψαν και οι επιθέσεις κατά της αντιπάλου του Καμάλα Χάρις την οποία χαρακτήρισε «τσάρο των συνόρων» της κυβέρνησης Μπάιντεν, παρόλο που στελέχη των Δημοκρατικών και ειδικοί σε θέματα δικαιωμάτων των μεταναστών έχουν αμφισβητήσει αυτόν τον χαρακτηρισμό του χαρτοφυλακίου πολιτικής της. Ειρωνεύτηκε επανειλημμένα τη Χάρις ως «ριζοσπάστρια» Δημοκρατική που είχε «καταστρέψει» την Καλιφόρνια όταν διετέλεσε γενική εισαγγελέας της πολιτείας και αργότερα γερουσιαστής της.

  Ωστόσο, δεν παρέλειψε και να «κοπλιμεντάρει» τη Χάρις, λέγοντας ότι φαινόταν «όμορφη» στο εξώφυλλο του περιοδικού Time, συγκρίνοντάς την με τη σύζυγό του, Μελάνια…

  Η εκστρατεία Χάρις καταδίκασε τη συνέντευξη ως παράδειγμα του «εξτρεμισμού και της επικίνδυνης ατζέντας του Project 2025» του Τραμπ.

  🧵🇺🇸 MAINSTREAM MEDIA SKEWS TRUMP-ELON X SPACE COVERAGE, IGNORES RECORD-BREAKING SUCCESS
  
  Major news outlets show clear bias in reporting the Trump-Elon X Space.
  
  The numbers speak for themselves:
  
  - 1.32+ million live listeners during the Space
  
  - 77+ million impressions in… pic.twitter.com/I5yy96srRa

  — Mario Nawfal (@MarioNawfal) August 13, 2024

  «Ολόκληρη η καμπάνια του Τραμπ είναι στην υπηρεσία ανθρώπων όπως ο Έλον Μασκ και ο ίδιος – πλούσιοι με εμμονή με τον εαυτό τους που θα ξεπουλήσουν τη μεσαία τάξη και που δεν μπορούν να κάνουν live streaming το έτος 2024», δήλωσε ο Τζόζεφ Κοστέλο, εκπρόσωπος της καμπάνιας της Χάρις.

  Πηγή: Ethnos.gr - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΠΕ-ΕΡΑ/ TANNEN MAURY
• Βλαδίμηρος Κυριακίδης: “Μέσα από τη “Μουρμούρα” λάτρεψα τους Πυργιώτες και τον Πύργο”
  σε Πολιτισμός
  

  Ο δημοφιλής ηθοποιός με τον “ Δον Κιχώτη” απόψε στο θέατρο Φλόκα στις 21.30

  Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου

  Ένα ταξίδι στο όνειρο και την περιπέτεια μας προσκαλεί να ζήσουμε ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης με τον “Δον Κιχώτη”. Το θρυλικό έργο του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, μετά το θέατρο της Αρχαίας Ήλιδας, παρουσιάζεται απόψε στο θέατρο Φλόκα , στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίας Ολυμπίας. Ονειροπόλος και ιδεαλιστής, ένας ήρωας σύμβολο κόντρα σε κάθε μορφή εξουσίας παρέα με τον πιστό του φίλο Σάντσο Πάντσα, θα παλέψει με...ανεμόμυλους χαρίζοντας άφθονο γέλιο και συγκίνηση...
  Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, απο τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του με μια ευγένεια και ήθος που σπανίζει στην εποχή μας, μιλά στο ilialive.gr για την παράσταση, τον ήρωα που υποδύεται αλλά και πόσο έχουμε ανάγκη όλα όσα πρεσβεύει ο Δον Κιχώτης, τη συνεργασία του με τον Γιάννη Μπέζο που σκηνοθετεί το έργο αλλά και την πόλη μας, τον Πύργο αφού για τόσα χρόνια είχε μετακομίσει τηλεοπτικά στην Ηλειακή πρωτεύουσα μέσα απο τη σειρά “Μην αρχίζεις τη μουρμούρα”. Έγινε ο “κυρ Ηλίας”, ο διευθυντής της ΔΟΥ Πύργου, αγάπησε την Καίτη Κίτσου και διαφήμισε τον Πύργο με τον καλύτερο τρόπο μέσα απο μια σειρά που αγάπησε ο ίδιος και αγαπήθηκε πολύ από το τηλεοπτικό κοινό. Όπως αγάπησε πολύ και τον ονειροπόλο Δον Κιχώτη....

  “Ο Δον Κιχώτης ήταν διακαής πόθος χρόνων. Ήθελα εδώ και πολύ καιρό να τον ανεβάσω, προσπάθησα κάποια στιγμή να το υλοποιήσω πριν αρκετά χρόνια αλλά “έτρεξαν” άλλα έργα και δεν το κατάφερα. Φέτος, με το που το είπα στον επιχειρηματία, Μάρκο Τάγαρη, αυτομάτως συμφωνήσαμε γιατί ξέρει κι αυτός το μέγεθος του έργου, τί σημαίνει Θερβάντες, τί σημαίνει ο Δον Κιχώτης να είναι δεύτερος σε πωλήσεις παγκοσμίως μετά την Αγία Γραφή”

  

  Ταυτιστήκατε εύκολα με τον ρόλο;

  “Ναι, γιατί απο τη φύση του επαγγέλματός μου, εμείς ταξιδεύουμε στο όνειρο και την περιπέτεια. “Ζούμε” ιδανικές ζωές. Άρα λοιπόν ήρθε ο Δον Κιχώτης και είναι σα να κάνει πράξη αυτό που εμείς νιώθουμε μέσα μας όταν παίζουμε. Άρχισε να μου θυμίζει πάλι πως, καλή η ύλη αλλά ας στραφούμε και λίγο προς το πνεύμα. Ας στραφούμε λίγο προς το εσωτερικό, τον ψυχικό μας κόσμο για να μπορέσουμε να αλλάξουμε και εμείς αν αλλάξουμε και την κοινωνία. Ας κυνηγήσουμε την περιπέτεια, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε περιπετειώδεις από την ώρα που γεννιόμαστε, από μωρά παιδιά μέχρι το τέλος μας. Κάποιο άλλο σύστημα μας έχει μάθει να καθόμαστε στ’ αυγά μας και να υπακούμε. Δυστυχώς! Κι έρχεται ο Δον Κιχώτης να μας μάθει δυο- τρία διαφορετικά πράγματα”.

  Είναι ένα έργο και μια παράσταση που μας ωθεί στο να κυνηγήσουμε το όνειρο...

  “Και να κυνηγήσουμε την ποίηση, το διφορούμενο, την αλληγορία...Όταν βάλουμε μέσα μας την αλληγορία, αυτομάτως ανοίγουμε διαφορετικές συνιστώσες. Αυτομάτως λοιπόν αρχίζουμε και σκεφτόμαστε με διαφορετικό τρόπο. Δεν είναι τόσο “στεγνή” η ζωή μας. Με την αλληγορία θρέφουμε την ψυχή μας. Γιατί μεταφράζουμε μέσω της συνείδησής μας αυτά που βλέπουμε, διαφορετικά. Και καταλήγουμε στο δικό μας συμπέρασμα που είναι πολύ πιο χρήσιμο απο το να τρώμε “μασημένη” τροφή”.

  Σε μια τόσο σκληρή κοινωνία όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, ένας ονειροπόλος δεν κινδυνεύει να χαρακτηριστεί γραφικός και να μπει στο περιθώριο;

  “Αν είναι ξεκάθαρος στόχος του ανθρώπου η εκπαίδευση και η γνώση και όχι η γνώμη, σίγουρα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Εδώ ο Θερβάντες παίρνει τον...τρελό του χωριού, γιατί αυτομάτως γίνεται σύμβολο και βάζει στο στόμα του λόγια που δεν μπορούν να πουν αυτοί που τον χλευάζουν. Είναι άκρως συμβολικό το έργο αλλά μας δείχνει ότι, καλλιεργώντας την ψυχή μας και το πνεύμα μας μπορούμε να γίνουμε πιο άξια μέλη μιας κοινωνίας. Αυτό που δεν κάνουν οι πολιτικές! Οι πολιτικές δεν στρέφονται στη φαντασία ούτε στο όνειρο. Μένουν καθαρά στο πρακτικό κομμάτι της ζωής: πόσα θα βγάλω για να μπορέσω να επιβιώσω. Χρηματιστηριακές δηλαδή ανάγκες. Η ανθρωποκεντρική αξία του ανθρώπου δεν τους αφορά. Μετά απο τόσα χρόνια της επέλασης του καπιταλισμού, έχουμε ξεχάσει τί είναι ο άνθρωπος. Και γι’ αυτό πλέον χρειαζόμαστε όλους αυτούς τους life coaches, τους γιατρούς, όλα τα χάπια του αιώνα, όλο το αλκοόλ του αιώνα για να μπορέσει το μέσα μας να συνέλθει και να υπηρετήσει μια κοινωνία που δεν έχει να του δώσει τίποτα άλλο από χρηματιστηριακές αντιλήψεις”.

  Έχετε γνωρίσει σύγχρονους Δον Κιχώτηδες;

  “Μέσα στη δουλειά μου πάρα πολλούς. Ζούμε με το όνειρο, την ποίηση και τη φαντασία. Πραγματικά είναι πάρα πολλοί και είναι συγκινητικό γιατί αυτό προσπαθούμε να το μεταλαμπαδεύσουμε και στα σχολεία. Ξέρετε, ο Σκαλκώτας μπορεί να γίνει μόδα αν το θελήσουμε, αν αρχίσουμε απο το δημοτικό να τον μαθαίνουμε στα παιδιά. Αλλά εδώ χρειάζεται μια ριζική αλλαγή, να φύγει το κατεστημένο- που δυστυχώς όμως δεν γίνεται γιατί ακολουθείται μια πάγια τακτική- και να περάσουμε στη συγκριτική μάθηση η οποία εκλείπει εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες από τα σχολεία μας”.

  Ποια φράση του Δον Κιχώτη κρατάτε στην ψυχή σας;

  “Ευτυχής ο άνθρωπος που πορεύεται με μια φέτα ψωμί χωρίς να την χρωστάει πουθενά παρά μόνο στους ουρανούς”.

  Με τον συμπρωταγωνιστή σας, Θανάση Τσαλταμπάση έχετε γίνει ένα αχώριστο δίδυμο. Μετράτε ήδη αρκετές συνεργασίες, στον κινηματογράφο και το θέατρο.

  “Είναι η δεύτερη φορά που συνεργαζόμαστε στο θέατρο και πραγματικά τα αποτελέσματα είναι καταπληκτικά. Ο Θανάσης είναι ένας εξαιρετικός συνάδελφος, με πολλές αγωνίες υποκριτικές, θέλει να εξελιχθεί, του αρέσει η έρευνα.. και αυτό με ενθουσιάζει πολύ στον χαρακτήρα του. Χαίρομαι πολύ που δουλεύουμε μαζί”

  Πως είναι να σας σκηνοθετεί ο Γιάννης Μπέζος;

  “Είναι υπέροχο, γιατί ο Γιάννης έχει απίστευτη πειθαρχία, γνώση, ενημέρωση και μην ξεχνάτε ότι είναι και ηθοποιός άρα ξέρει πάρα πολύ καλά τη στόφα του ηθοποιού και είναι πάρα πολύ αποτελεσματικός σ’ αυτά που μπορεί να σου δείξει. Είναι ίσως από τους πιο οργανωμένους ηθοποιούς-σκηνοθέτες που έχω συναντήσει. Η έννοια όλων μας ήταν να μείνει ο λυρισμός που υπάρχει στο μυθιστόρημα και να μην χαθεί. Ναι μεν υπάρχει το χιούμορ αλλά υπάρχει και η συγκίνηση. Με γνώμονα τη συγκίνηση ξεκινήσαμε να στήνουμε το έργο και βεβαίως βγαίνει προς τα έξω όλο το απίστευτο χιούμορ και οι αστείες καταστάσεις, κυρίως στο πρόσωπο του Σάντσο Πάντσα που προσγειώνει συνέχεια, άθελά του, τον Δον Κιχώτη στο έδαφος. Εκεί βγαίνουν οι αστείες καταστάσεις. Αλλά ο Δον Κιχώτης είναι τραγική φυσιογνωμία για μας και τον αντιμετωπίσαμε ως σύμβολο.Ακριβώς αυτό έκανε και ο Γιάννης και χαίρομαι πάρα πολύ που το αποτέλεσμα είναι ορατό στην παράσταση. Είναι μια κλασικότροπη παράσταση”.

  Εδώ στον Πύργο, τόσα χρόνια με την “Μουρμούρα” είστε ο τηλεοπτικός μας Πυργιώτης και ο τηλεοπτικός διευθυντής της ΔΟΥ. Πως βρέθηκαν όλες αυτές οι πληροφορίες για την πόλη και το νομό Ηλείας; Ακόμη και το όνομα της συμπρωταγωνίστριάς σας είναι υπαρκτό πρόσωπο της πόλης...

  “Ο σεναριογράφος δεν είναι απο τον Πύργο αλλά έχει κάνει πολύ καλή έρευνα. Και απο τη στιγμή που αποφάσισε να γράψει για τον Πύργο μελέτησε τα πάντα, έμαθε τοποθεσίες, “ξεσήκωσε” χαρακτήρες...Ήταν σοφή ιδέα πάντως να βάλει στο σενάριο ότι φεύγω απο την Αθήνα και μετακομίζω στον Πύργο. Έδωσε μια νέα ώθηση στη σειρά, έφτιαξε ένα πολύ ισχυρό “βάθρο” για να πατήσουμε και να συνεχίσουμε. Και δεν σας το κρύβω ότι μέσα απο τη “Μουρμούρα” λάτρεψα τους Πυργιώτες και τον Πύργο!(γέλια)”.

  Με τι συναισθήματα τελειώνει για σας η σειρά που αγαπήθηκε τόσο πολύ απο το τηλεοπτικό κοινό;

  “11 χρόνια “Μουρμούρας” είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου. Δεν έφυγα στεναχωρημένος αλλά συγκινημένος όταν μας ειδοποίησαν ότι θα σταματήσει η σειρά. Ήξερα ότι θα γίνει κάποτε, περίμενα ότι θα φτάσει τα 15 χρόνια, δεν τα καταφέραμε, πήγαμε μέχρι τα 11 αλλά είχα βρει την δεύτερή μου οικογένεια. Πλέον τα αστεία γινόντουσαν απο τις κάμερες. Χαιρόμασταν να πηγαίνουμε στο γύρισμα γιατί είχε γίνει το δεύτερο σπίτι μας”.

  Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;

  Αποφάσισα φέτος να χαλαρώσω λίγο γιατί τα προηγούμενα χρόνια ήταν με πολλή δουλειά. Έχω μια μικρή συμμετοχή στον “Τιμωρό” για τον Alpha για έξι επεισόδια και τον Δεκέμβριο ξεκινάμε γυρίσματα για μια σειρά του Δημήτρη Τσαφούλια. Και ο “Θάνατος του εμποράκου” θα συνεχιστεί για δεύτερη θεατρική σεζόν”.

  Ταυτότητα παράστασης:

  Δον Κιχώτης ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης
  Σάντσο ο Θανάσης Τσαλταμπάσης
  Δουλτσινέα η Νάντια Κοντογεώργη
  Μαριτόρνα η Παρθένα Χοροζίδου
  Μαζί τους:
  Γιώργος Χατζής
  Σταύρος Μαρκάλας
  Ελευθερία Κοντογεώργη
  Χρήστος Πούλος – Ρένεσης
  Γιάννης Βαρβαρέσος
  Νικίτα Ηλιοπούλου
  Ιωάννα Ανεμογιάννη

  Συντελεστές:
  Θεατρική μεταφορά: Άκης Δήμου
  Σκηνοθεσία: Γιάννης Μπέζος
  Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς
  Κοστούμια:ΝτένηΒαχλιώτη
  Μουσική: Βάιος Πράπας
  Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
  Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνα Νταντάμη
  Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου