Ένας χωρισμός μπορεί να συνεπάγεται με το ότι χάνεις μια σταθερή ροή ορμονών
Ξέρουμε ότι τα περισσότερα από τα οφέλη που σχετίζονται με την αγάπη και τον έρωτα προέρχονται από τον εγκέφαλο. Ξέρουμε ότι αυτό το μαγικό σημείο του σώματός μας, μας παρακινεί με κάθε τρόπο να έρθουμε σε σύνδεση με άλλους ανθρώπους. Γνωρίζουμε, εδώ και χρόνια καθώς έχει αποδειχθεί επιστημονικά, ότι η ντοπαμίνη, η ωκυτοκίνη και η σεροτονίνη είναι για πολλούς οι «ορμόνες της αγάπης», καθώς διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Ξέρουμε, όμως, τι συμβαίνει στο σώμα μας όταν πληγωνόμαστε ή όταν χωρίζουμε; Ίσως όχι.
Η Σου Κάρτερ, ομότιμη διευθύντρια του Ινστιτούτου Kinsey στην Ιντιάνα και βιολόγος που ειδικεύεται στον κοινωνικό δεσμό, έχει σημειώσει σε συνέντευξή της πως ενώ οι «ορμόνες της αγάπης» είναι σημαντικές για τη σωματική και ψυχική υγεία, τονίζοντας ότι «πληρώνουμε το τίμημα της συναισθηματικής αντίδρασης όταν χάνουμε τους συντρόφους μας».
Ο χωρισμός, μπορεί να έχει πολλές σημασίες. Επιστημονικά, όμως, μπορεί να συνεπάγεται με το ότι χάνουμε μια σταθερή ροή ορμονών που προκαλούν ευεξία, όπως η ντοπαμίνη και η ωκυτοκίνη, και, ταυτόχρονα, βιώνουμε μια αύξηση των ορμονών που σχετίζονται με το στρες, όπως η κορτιζόλη και η νορεπινεφρίνη. «Ένας ξαφνικός χωρισμός μας στερεί τους νευροδιαβιβαστές που έχουμε συνηθίσει», έχει σημειώσει η ειδικός.
Και φυσικά, η υπερβολική αύξηση αυτών των ορμονών, για ορισμένους ανθρώπους, περιλαμβάνει ακόμα και σωματική δυσφορία. Σύμφωνα με τη Σου Κάρτερ, «ένας χωρισμός δημιουργεί μια αντίδραση στρες στο σώμα και τον εγκέφαλο και ο εγκέφαλος με τη σειρά του αντιδρά σαν να υπάρχει ένα σωματικά επώδυνο ερέθισμα». Αυτό, ακολουθείται από μια ξαφνική λαχτάρα για τον άνθρωπο που δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή σου. Οι ειδικοί, έχουν σημειώσει πως αυτά τα συναισθήματα νοσταλγίας μπορεί να εκδηλωθούν ως απώλεια όρεξης, αλλαγές στο βάρος, διαταραχές του ύπνου, άγχος ή κατάθλιψη. Και φυσικά, μπορούν να ενισχυθούν σημαντικά εάν ο σύντροφός μας φύγει από τη ζωή. Αυτό μπορεί να αποβεί ακόμα και θανατηφόρο.
Και εδώ, είναι που παίζει καθοριστικό ρόλο η οξυτοκίνη, μία από τις ορμόνες που χρειάζεται ο οργανισμός μας για να εξισορροπεί τις ορμόνες του στρες, όπως την κορτιζόλη. Η οξυτοκίνη είναι κρίσιμη για την προστασία όλων των ιστών, αλλά κυρίως της καρδιάς. Όταν η σταθερή ροή της σταματά, μπορεί να δημιουργήσει καρδιαγγειακή αντίδραση. Για πολλούς ανθρώπους, αυτό, καθώς και η απελευθέρωση των ορμονών του στρες που συνοδεύουν την ξαφνική απώλεια, έχει πιθανότητες να προκαλέσει αύξηση της αρτηριακής πίεσης, ταχυκαρδία και δυσκολία στην αναπνοή.
Πηγή: Jenny.gr
