Αλλά τελικά γιατί θυμόμαστε τόσο έντονα αυτούς τους ανθρώπους; Τι είναι αυτό που κάνει τις σύντομες σχέσεις να παραμένουν τόσο ισχυρές στη μνήμη μας, ενώ άλλες διαγράφονται σταδιακά από την καρδιά και το μυαλό μας;
Σε αυτό το θέμα θα δούμε γιατί τελικά ισχύει αυτός ο στίχος που γράφει ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος στο τραγούδι "Μέχρι το τέλος" που έχει ερμηνεύσει η Νατάσσα Μποφίλιου... "Αυτούς που φεύγουνε νωρίς ποτέ δεν τους ξεχνάμε".
Οι πιο κοινοί λόγοι που οι σύντομες σχέσεις αφήνουν ανεξίτηλο σημάδι
Η ένταση της έλξης
Όταν μια σχέση ξεκινάει με ένταση και πάθος, το μυαλό και η καρδιά μας ζουν έναν μικρό έρωτα που μοιάζει με ηλεκτρισμό.
Αυτή η αίσθηση ενθουσιασμού και ενέργειας συχνά είναι τόσο δυνατή, που μένει αποτυπωμένη στη μνήμη μας.
Και φυσικά όταν τελειώνει τόσο σύντομα μας αφήνει κάτι πρωτόγνωρο και μοναδικό που ξεχωρίζει από την καθημερινότητα και από ό,τι μέχρι τότε είχαμε ζήσει.
Η αίσθηση του "τι θα μπορούσε να είχε γίνει"
Όταν μια σχέση τελειώνει πριν προλάβει να εξελιχθεί, δημιουργεί μέσα μας ένα μεγάλο κενό.
Το μυαλό μας αναρωτιέται συνεχώς πώς θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν δεν είχε μπει απότομα το τελικό σημείο στίξης.
Επίσης, οι αναπάντητες ερωτήσεις και τα "αν" είναι συχνά πιο ισχυρά από τις εμπειρίες που τελικά ζήσαμε, και έτσι ο άνθρωπος αυτός παραμένει ζωντανός μέσα από τις φανταστικές εκδοχές της σχέσης.
Η ιδανική εικόνα που δημιουργούμε
Σε μια σύντομη σχέση, συχνά προλαβαίνουμε να δούμε μόνο τις καλύτερες πλευρές του άλλου και έτσι ο αποχωρισμός αφήνει το μυαλό να διατηρήσει την ιδανική του εικόνα.
Είναι εύκολο να φανταστούμε ότι ήταν η "τέλεια σχέση" που ποτέ δεν προλάβαμε να ζήσουμε πραγματικά – και έτσι αυτή η εξιδανικευμένη εικόνα ανατροφοδοτεί τη μνήμη μας, κάνοντάς μας να μην ξεχνάμε ποτέ.
Η ένταση της συναισθηματικής ανάμνησης
Οι αναμνήσεις που συνοδεύονται από έντονα συναισθήματα είναι πιο ισχυρές και "μένουν" περισσότερο.
Όταν κάποιος φύγει νωρίς, μας κάνει να επεξεργαζόμαστε συναισθήματα που ίσως δεν είχαμε την ευκαιρία να ολοκληρώσουμε.
Αυτή η συναισθηματική εκκρεμότητα αφήνει έναν απόηχο, έναν "ανοιχτό κύκλο", που μας ακολουθεί και εντυπώνεται στη μνήμη.
Η δυναμική της αναπόλησης
Όσο κι αν είναι οδυνηρό, πολλές φορές οι σύντομες σχέσεις που δεν ολοκληρώθηκαν μας γεμίζουν νοσταλγία.
Κάθε μικρή ανάμνηση – μια φράση, ένα τραγούδι, μια συγκεκριμένη στιγμή – πυροδοτεί ξανά και ξανά τη σκέψη μας για το άτομο αυτό.
Η αίσθηση ότι χάσαμε κάτι τόσο δυνατό, τόσο γρήγορα, δημιουργεί νοσταλγία και δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε το παραμικρό.
