Ο δημοφιλής ηθοποιός στο θέατρο Φλόκα με τις «Ικέτιδες» του Αισχύλου - Σάββατο 3/8 στις 21.15
Συνέντευξη στη Βίκυ Γκουγκουστάμου
Το να βρίσκεται ένας καλλιτέχνης επί τέσσερις δεκαετίες στο προσκήνιο μόνο τυχαίο δεν είναι. Η διάρκεια στο χρόνο και η επιβράβευση από το κοινό, δεν απαιτεί μόνο ταλέντο, σωστές επιλογές και βραβεία, αλλά και ήθος. Ένα στοιχείο έκδηλο στην προσωπικότητα του Άκη Σακελλαρίου που δικαίως θεωρείται και είναι από τους πιο επιτυχημένους ηθοποιούς της γενιάς του. Ο Άκης Σακελλαρίου έρχεται ως Δαναός με τις 50 κόρες του και ένα εξαιρετικό σύνολο ηθοποιών, το Σάββατο 3 Αυγούστου στο θέατρο Φλόκα με τις «Ικέτιδες» του Αισχύλου, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίας Ολυμπίας.
Mια συγκλονιστική παράσταση, έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές όπου έχει παιχτεί, μιλά για τις βαθιές ρίζες της πατριαρχίας και τον τρόπο με τον οποίο καθόρισαν τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα ενώ παράλληλα θίγει το προσφυγικό θέμα. Ο δημοφιλής ηθοποιός, «έκλεψε» λίγο χρόνο ανάμεσα στις περιοδείες του και μίλησε στο ilialive.gr για την παράσταση, τα διδάγματα αυτής, την πατριαρχία από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα και πώς έχει καθοδηγήσει τα παιδιά του να αντιμετωπίσουν τέτοια φαινόμενα, καθώς και τον ιδιαίτερο τρόπο που καταφέρνουν ακόμη και σήμερα οι αρχαίες τραγωδίες να περνούν μηνύματα στο κοινό.
Οι «Ικέτιδες» του Αισχύλου ανεβαίνουν από το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και το Θέατρο του Νέου Κόσμου μετά από 60 ολόκληρα χρόνια. «Είναι ένα έργο που έχει αυτή την ιδιαίτερα λυρική γλώσσα του Αισχύλου, και ίσως γι’ αυτό δεν έχουν τολμήσει να το ανεβάσουν» δηλώνει στο ilialive.gr ο Άκης Σακελλαρίου. «Όταν ανέβηκε στο παρελθόν, παρουσιάστηκε σαν ορατόριο. Εμείς επιλέξαμε μια μέση οδό. Έχει γραφτεί μια εξαιρετική μουσική από τον Χαράλαμπο Γωγιό, υποστηρίζεται από το συγκρότημα Chóres (κόρες) μαζί με ηθοποιούς και βγαίνει ένα αποτέλεσμα που στηρίζεται πολύ στη μουσικότητα της γλώσσας».
Η εμβληματική τραγωδία του Αισχύλου, με τη σκηνοθετική υπογραφή της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Θεάτρου Τέχνης Μαριάννας Κάλμπαρη, κάνει την τελευταία της στάση στην Αρχαία Ολυμπία πριν την Επίδαυρο, και ήδη όπου έχει παρουσιαστεί έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον του θεατρόφιλου κοινού.
«Όντως, υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό. Είναι μια παράσταση που την αγκαλιάζει ο κόσμος. Πιστεύω ότι έχει μια αγνότητα, με την κυριολεκτική και ουσιαστική έννοια. Ίσως ο κόσμος να έχει κουραστεί από κάποιους συνεχόμενους πειραματισμούς των τελευταίων χρόνων, συν του ότι υποτίθεται ότι οι «κόρες» μου-ως Δαναού πατέρα-φέρνουν ένα στοιχείο αθωότητας. Και σκηνικής, γιατί όλα τα κορίτσια είναι σχετικά νεαρά και ενδυματολογικής αθωότητας» συνεχίζει ο Άκης Σακελλαρίου.
Η πατριαρχία στο βάθος του χρόνου
Η συγκεκριμένη τραγωδία, πιο επίκαιρη από ποτέ, ασχολείται με δύο πολύ σημαντικά θέματα που ταλανίζουν σήμερα την κοινωνία: την πατριαρχία και το μεταναστευτικό. Τι μπορούμε λοιπόν να διδαχτούμε από τις «Ικέτιδες» του Αισχύλου;
»Γενικά οι τραγωδίες έχουν το στοιχείο εκείνο, που μπορεί να ερμηνευτεί με διάφορους και ποικίλους τρόπους. Ο θεατής μπορεί να ακούσει τον λόγο και να διδαχτεί τη μάχη των φύλων από τα πρώτα της βήματα… Καταρχάς θα διδαχθεί ότι αυτό που συναντάμε τώρα, συναντούσαμε και τα αρχαία χρόνια: την απαξίωση της γυναίκας, την απαξίωση της ανθρώπινης φύση. Η υποτίμηση που υπάρχει τώρα υπήρχε και τότε. Η γυναίκα ήταν ένα αντικείμενο και μάλιστα του πατέρα της. Οι γυναίκες ήταν «περιουσιακό» στοιχείο του άντρα.
»Για μένα δεν θα έπρεπε καν να παλέψει η γυναίκα για τη θέση της στην κοινωνία αλλά η ισονομία σε όλα τα επίπεδα να είναι αυτονόητη. Η έμφυλη βία υπήρχε ανέκαθεν, και σε άλλες εποχές ήταν κάτι δεδομένο. Η απαξίωση του γυναικείου φύλου και της διαφορετικότητας ήταν πολύ πιο έντονη τα προηγούμενα χρόνια.
»Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή βρεθήκαμε στο πλευρό της Δύσης, μιας κοινωνίας πιο ανεκτικής και πιστεύω ότι, κάπως βοήθησε στο γενικότερο πλαίσιο της επανεκτίμηση της ανθρώπινης φύσης. Βλέπω ότι στην κοινωνία υπάρχουν αντανακλαστικά σε φαινόμενα έμφυλης βίας, όπως με το περιστατικό του Πολάκη σε επιτροπή της Βουλής, το οποίο ήταν τόσο, μα τόσο ακραίο. Για μια κοινωνία που θέλουμε να πάει μπροστά ήταν σαν να πήγαινε πέντε βήματα πίσω. Ευτυχώς τα αντανακλαστικά ήταν άμεσα.
Όσο για το πώς έχει περάσει ο ίδιος αυτά τα μηνύματα στα παιδιά του, μας απαντά: «Νομίζω δεν υπάρχει συνταγή, απλά είναι η καινούργια γενιά. Είτε ήμουν ή δεν ήμουν παρών, σε ένα αστικό και πανεπιστημιακό περιβάλλον που έχουν μεγαλώσει και οι δύο, δεν υφίστανται τέτοιες ανησυχίες. Φτάνουν σε πολύ σωστά μεγέθη όσον αφορά την εκτίμηση όλων των ανθρώπων χωρίς να υπάρχει ίχνος εξέτασης ή μη της διαφορετικότητας. Και αυτό είναι τόσο, μα τόσο ελπιδοφόρο. Τόσο όμορφο! Είναι ένα στοιχείο της κοινωνίας μας που πρέπει οπωσδήποτε να το βάλουμε στα θετικά».
Οι δύο όψεις της τραγωδίας
Η συζήτηση με τον Άκη Σακελλαρίου στρέφεται γύρω από την εκτίμηση ότι τα μηνύματα μιας αρχαίας τραγωδίας είναι πολύ πιο έντονα και ταρακουνάνε περισσότερο το κοινό απ’ ότι ενός σύγχρονου έργου με παρεμφερή στοιχεία. «Αυτό που έχω να πω από τη μικρή μου εμπειρία στις αρχαίες τραγωδίες, είναι ότι επικρατεί μία αμφισημία. Οι περισσότερες τραγωδίες έχουν πάντοτε δύο όψεις, οι οποίες δεν μπαίνουν τόσο εύκολα στο σύγχρονο ρεπερτόριο με αδρές γραμμές χαρακτήρων που είναι είτε καλοί είτε κακοί ή τρελοί…
Υπάρχει αυτή η αμφισημία που βοηθά πάρα πολύ στο πλησίασμα αυτών των νοημάτων και αφήνει το κοινό να προβληματιστεί και να αποφασίσει. Πάντοτε στις αρχαίες τραγωδίες, σε μεγάλους μονολόγους υπάρχουν δύο όψεις και αυτές είναι που κάνουν το κοινό να προβληματιστεί και να μπει στη θέση των χαρακτήρων».
Όσο για το τί θέλει ο ίδιος να θυμάται το κοινό φεύγοντας από την παράσταση; «Προσωπικά θα ήθελα να θυμάται το πόσο ευαίσθητες είναι οι ψυχές των κοριτσιών, μέσα από τους ρόλους των θυγατέρων μου, και να θυμηθεί το πόσο αγνές και αθώες ήταν και οι δικές τους οι ψυχές κάποτε. Όλη η διάσταση της συγκεκριμένης τραγωδίας μιλά για την αγνότητα. Να θυμηθούμε πώς ήταν κάποτε που ήμασταν αγνοί…» .
ΙΚΕΤΙΔΕΣ του ΑΙΣΧΥΛΟΥ -Λίγα λόγια για την παράσταση
Οι Ικέτιδες είναι το πρώτο και το μοναδικό έργο που έχει διασωθεί από την τετραλογία του Αισχύλου «Δαναΐδες». Πρωταγωνιστής είναι ο Χορός των πενήντα Δαναΐδων, που μαζί με τον πατέρα τους Δαναό ζητούν άσυλο στο Άργος-τον τόπο που κάποτε εγκατέλειψε κυνηγημένη από τον «οίστρο» η πρόγονός τους Ιώ-προκειμένου να ξεφύγουν από τους εξαδέλφους τους, τους πενήντα γιους του Αιγύπτου, που απαιτούν να τις παντρευτούν με τη βία.
Ο μύθος θέτει το ζήτημα της ταυτότητας και της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, εξιστορώντας παράλληλα το χρονικό της μετανάστευσης και της επικράτησης του ελληνικού φύλου στη χώρα των Πελασγών, των λεγόμενων «Προελλήνων».
Οι Ικέτιδες μιλούν για τις ανάγκες πουοδηγούν τους ανθρώπους να ξεριζωθούν από τη γη τους, την άγρια μοίρα του πρόσφυγα, την αξία της δικαιοσύνης, τις αρχές της δημοκρατίας. Πάνω απ’ όλα όμως μιλούν για τον αγώνα της Γυναίκας ενάντια στον Άνδρα που με τη βία ζητά να της επιβληθεί.
Επιθυμώντας να επανασυστήσει στο κοινό τον εν πολλοίς άγνωστομύθοτων Δαναΐδων αλλά και το συναρπαστικόκείμενο του Αισχύλου, η παράσταση έρχεταινα μιλήσει για την ενηλικίωση και τη λαχτάρακάθε ανθρώπου για ελευθερία και δικαιοσύνη, θίγοντας μεγάλα ζητήματα της εποχής μας, όπως η προσφυγιά και η έμφυλη βία, που απασχολούν το ποιητικό αλλά και βαθιά πολιτικό αυτό έργο.
Η παράσταση ενώνει λυτρωτικά τις φωνές των αρχαίων ηρωίδων με εκείνες των σημερινών, φέρνοντας ένα Χορό δεκαεπτά Δαναΐδων από την χορωδία Chóres, την Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης και την χορευτική-ακροβατική ομάδα «Κι όμως κινείται» .
Ταυτότητα
Μετάφραση Ιωάννης Γρυπάρης
Επεξεργασία κειμένου και δραματουργίας – Σκηνοθεσία Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά – Κοστούμια Χριστίνα Κάλμπαρη
Μουσική σύνθεση Χαράλαμπος Γωγιός
Χορογραφία Χριστίνα Σουγιουλτζή
Σχεδιασμός φωτισμών Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός σκηνοθέτιδας Μαριλένα Μόσχου
Μουσική διδασκαλία Ειρήνη Πατσέα, Σιμέλα Εμμανουηλίδου
Σχεδιασμός ήχων παράστασης Θέμης Παντελόπουλος
Βοηθός σκηνογράφου Κυριακή Φόρτη
Βοηθός ενδυματολόγου Κατερίνα Κυρτάτου
Βοηθός φωτίστριας Ιφιγένεια Γιαννιού
Βοηθός στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης Αλέξανδρος Μπιτσώρης
Συντονισμός παραγωγής CHÓRES Βερονίκη Κρικώνη
Επικοινωνία Ρίτα Σίσιου
Φωτογραφίες Γιώργος Καλφαμανώλης
Μακιγιάζ φωτογράφισης Όλγα Φαλέι
Design Directo Δημήτρης Κολιαδήμας-DesignSemiotikDesign
Διαφήμιση-socialmediaRenegadeMedia
Οργάνωση περιοδείας Χριστίνα Μπάλλα
Διεύθυνση παραγωγής Μαρίνα Γαβριηλίδου
Στους ρόλους πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά):
Λυδία Κονιόρδου (Πελασγός)
Λουκία Μιχαλοπούλου (Αμυμώνη)
Λένα Παπαληγούρα (Υπερμνήστρα)
Άκης Σακελλαρίου (Δαναός)
Γιάννης Τσορτέκης (Αιγύπτιος Κήρυκας)
Κορυφαία χορεύτρια Χριστίνα Σουγιουλτζή
ΚορυφαίεςCHÓRES (αλφαβητικά)
Ελένη Βασιλάκη, Κωνσταντίνα Γιαννοπούλου, Γιώτα Δημητρακοπούλου, Φανή Λύκου, Ιόνυ Μοσχοβάκου, Δάφνη Παγουλάτου, Ελένη Πούλιου, Ελίνα Σταμοπούλου, Δανάη Στεργίου, Νικολάια Τριανταφύλλου
Κορυφαίες Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης (αλφαβητικά)
Νεφέλη Δοδοπούλου, Μυρτώ Καπώλη, Ρένια Κρητικού, Άννα Μωρόγιαννη
Συμπαραγωγή Θέατρο του Νέου Κόσμου – Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν
