Μπισκοτάκια βουτύρου με καφέ και σοκολάτα

Καλημέρα!

Η ψύχρα σήμερα αισθητή εδώ στη Θεσσαλονίκη κι αυτό με κάνει να αναζητώ ένα ζεστό καφέ... το πρώτο ρόφημα της νέας μέρας. 

Καθισμένη μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή το "ποτέ μη λες ποτέ" χορεύει στο νου!

Μια φράση που πάντα την έχω σαν αρχή μου αν και έχουν υπάρξει πολλές φορές στη ζωή μου (φαντάζομαι και σε πολλών άλλων) που τα μεγάλα λόγια ξεπηδούν από το στόμα εντελώς άσκεπτα.

Βέβαια το πόσο σημαντικό είναι να ξεχνάς ή (ακόμα χειρότερα) να θυμάσαι τα όσα είπες και να βλέπεις ότι η ζωή τα φέρνει έτσι ώστε αυτά που είπες να αποδεικνύονται ...αβάσιμα για να μην πω εξωπραγματικά έχει άμεση σχέση με το πόσο βαρύγδουπες είναι οι δηλώσεις αλλά και σε τί αφορούν!

Το πρώτο που μου έρχεται στο νου είναι όταν οι μικρές μας ήταν ακόμα μωρά που εγώ δήλωνα ότι οι δικές μας δεν θα βλέπουν Barbie! Μερικά χρόνια μετά ...η ζωή μου έδειξε ότι οι περισσότερες μικρές βλέπουν, παίζουν, παθιάζονται με την Barbie είτε το θέλει η μαμά, η θεία, η γιαγιά είτε όχι!!!

Είναι κάπου εκεί, κάποιες τέτοιες στιγμές που η πραγματικότητα σου χτυπάει στα μούτρα όσα έλεγες και υποστήριζες.

"Και τώρα;;;" αναρωτιέσαι.

Και τότε αρχίζεις να αναθεωρείς, να ξανασκέφτεσαι, να ψάχνεις και να βρίσκεις τελικά, ένα σωρό ενδιαφέροντα σημεία στις Barbie... πότε τα τραγούδια τους (ειδικά στη ηρωϊδα στη λίμνη των κύκνων), πότε τα διδάγματα από τις ιστορίες τους, πότε στη συμπεριφορά τους! 

Διαβάστε περισσότερα στο Tantekiki.blogspot.com