Πατάτες στιφάδο με λιαστές ντομάτες

Καλή σας μέρα!

Μια γεύση, μια μυρωδιά, το αντίκρυσμα ενός μπαχαρικού αρκούν για να έρθουν στο νου εικόνες περασμένες, λησμονημένες στο πέρασμα του χρόνου, ντυμένες με τη νοσταλγία της μνήμης.

Το άρωμα ξεπηδά βιαστικά από την κατσαρόλα που αχνίζει, σαν το μαγικό λυχνάρι στο παραμύθι του Αλαντίν λίγο πριν ξεπροβάλει το τζίνι, ξυπνώντας τη, γεμάτη ανυπομονησία, λαχτάρα για γευστική απόλαυση.

Γύρω από ένα τραπέζι, η οικογένεια συγκεντρωμένη, γελά, μιλά και γεύεται.

Γεύεται και απολαμβάνει μια νοστιμιά που δεν έχει τέλος... ένα κατακόκκινο στιφάδο.

Άλλοτε με λαγό, άλλοτε με κόκορα κι άλλοτε με μοσχαράκι!

Πάντα όμως με κρέας, όποιο κρέας υπήρχε!!

Στο σπίτι μας το στιφάδο είχε πάντα μια περίοπτη θέση... το τιμούσαμε, το αποζητούσαμε όταν είχε καιρό να "περάσει" από το τραπέζι μας.

Τα τελευταία χρόνια η συνήθεια αυτή ατόνησε!

Ο χαρακτηρισμός "βαρύ φαγητό" το ...στοίχειωσε... του αφαίρεσε το δικαίωμα να καμαρώνει για το κύρος του και την επιρροή του στην οικογένειά μας.

Όσες φορές "έπεσε στο τραπέζι" η πρόταση "στιφάδο" για την Κυριακάτικη οικογενειακή μάζωξη... απερρίφθη μετά "βαϊων και κλάδων".!!!

Μέχρι που... ήρθε η ώρα του να περάσει στην αντεπίθεση!!

Διαβάστε περισσότερα στο Tantekiki.blogspot.com